Πόσο απέχει χρονικά το 1993, η χρονιά που εκδόθηκε το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη, από το σήμερα; Περίπου όσο και τα γεγονότα που αφηγείται ο ίδιος.
Κυριολεκτικά όμως μένει έκπληκτος κανείς από τη διαχρονικότητα της διαπλοκής.
Κι έτσι, εμείς μια ζωή πληρώναμε για την θωράκιση της πατρίδας, αλλά αυτός ο περίφημος θώρακας
κόστιζε τόσο πολύ, που με το μισό τοις χιλίοις μόνο προμήθεια όλα αυτά τα χρόνια, στόματα έκλεισαν και συνειδήσεις αποκοιμήθηκαν γλυκά. Τώρα ;
Ακολουθεί το σχετικό κεφάλαιο από το βιβλίο
| Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους |
| 1830-1974 |
| Συγγραφέας: Βασίλης Ραφαηλίδης |
Χρήμα για τη σωτηρία των κλεπτών της πατρίδας Πόλεμος δε γίνεται, αεροπλάνα δεν πέφτουν κάθε μέρα, οι μισθοί των αξιωματικών δεν είναι ιδιαίτερα υψηλοί (κανονικά οι εξ αυτών εθνικόφρονες θα έπρεπε να υπηρετούν την πατρίδα ανιδιοτελώς, δηλαδή τζάμπα), πού διάολο παν όλα αυτά τα χρήματα;
Οποία αφελής ερώτησις! Μα, στην Ελλάδα η μεγάλη κλοπή τελείται διά του τεχνάσματος του απορρήτου των στρατιωτικών δαπανών. Καταλαβαίνετε τώρα γιατί όλες οι κυβερνήσεις αγαπούν και φροντίζουν τον ελληνικό στρατό; Ο ελληνικός στρατός χρησιμεύει περισσότερο στην δι' αυτού τελούμενη καταστροφή της χώρας διά της κλοπής, παρά στη σωτηρία της χώρας.
Όλοι ξέρουν πως η «αμυντική θωράκιση της χώρας» δεν πρόκειται να χρησιμεύσει σε τίποτα αν ο εχθρός είναι πράγματι αποφασισμένος να καταστρέψει μία χώρα μια σταλιά και αν οι «φίλοι και σύμμαχοι» δεν επέμβουν είτε διπλωματικά είτε στρατιωτικά, και ωστόσο όλοι κόπτονται για τη θωράκιση, γιατί όλοι ξέρουν πως η κατασκευή του θώρακα είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος για μια σίγουρη και ασφαλή ρεμούλα, όπου κανένας ορκωτός λογιστής δεν θα μπορούσε να ελέγξει κανέναν Κοσκωτά. Σε μια διαλυμένη χώρα όπου ένας κατάσκοπος τρίτης κατηγορίας θα μπορούσε να κάνει τη δουλειά του με τον πιο άνετο τρόπο, εμείς κρατούμε με πείσμα απόρρητους τους στρατιωτικούς λογαριασμούς, που τους ξέρουν όλοι εκτός απ' τον ελληνικό λαό.
Σε χρόνο ανύποπτο, το 1963, ο σοφός καθηγητής και ακαδημαϊκός Ξενοφών Ζολώτας, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος τότε, λέει τα παρακάτω προφητικά, που ωστόσο δε χρειάζονται και μεγάλες προφητικές ικανότητες για να τα πει κανείς: «Το πρόβλημα των στρατιωτικών δαπανών σωρεύει μεγάλους κινδύνους και αφήνει έκθετον την οικονομι- κήν ανάπτυξιν και σταθερότητα της χώρας». (Από λόγο στη γενική συνέλευση των μετόχων, τον Απρίλιο του 1963). Στην παραπάνω πρόταση πρέπει να προσεχτεί ιδιαίτερα, όχι η κοινότοπη διαπίστωση ενός έγκριτου οικονομολόγου πως η οικονομία της Ελλάδος μένει έκθετη εξαιτίας των υπερβολικών στρατιωτικών δαπανών, αλλά ο κίνδυνος για τη σταθερότητα της χώρας.
Μ' άλλα λόγια ο Ζολώτας δεν εξαρτά τη σταθερότητα της χώρας απ' την αμυντική της ικανότητα, αλλά από την οικονομική της ανάπτυξη, που βλάπτεται ακριβώς λόγω μιας στρατιωτικής περί σταθερότητος αντιλήψεως. Ο Γ. Παπανδρέου, ο Α. Παπανδρέου και όλοι οι άλλοι κοινοβουλευτικοί δημαγωγοί πλην των κομουνιστών, που αυτοί έτσι κι αλλιώς επιδιώκουν σταθερά «την καταστροφή της πατρίδας», καταστρέφουν μεθοδικά την πατρίδα θωρακίζοντάς την, μόνο και μόνο γιατί ο θώρακας κοστίζει τόσο πολύ, που μόνο μισό τοις χιλίοις προμήθεια αν πάρεις, έλυσες και τα προσωπικά και τα οικογενειακά και τα κομματικά οικονομικά σου προβλήματα.
