Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Διαθεσιμότητα εργαζομένων. Επτά αποφάσεις δικαστηρίων ορίζουν ότι ο νόμος παραβιάζει τόσο το Σύνταγμα όσο και τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη.

Posted by Ripis Costas on 11:28 π.μ.

Σοβαρό πρόβλημα καλείται να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση με την υλοποίηση της διαθεσιμότητας καθώς τέσσερα δικαστήρια με επτά αποφάσεις τους, βάζουν «μπλόκο» στο νόμο 4092/2012.

 Πρόκειται για τα δικαστήρια Χίου, Μεσολογγίου, Ξάνθης και Ρεθύμνου τα οποία αποφάνθηκαν με επτά αποφάσεις τους ότι ο νόμος παραβιάζει τόσο το Σύνταγμα όσο και τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη.

Οπως υπογραμμίζουν, το μέτρο της διαθεσιμότητας με το οποίο μειώνονται κατά 25% αποδοχές των θιγομένων εργαζομένων και καθίσταται αβέβαιο το μέλλον της εργασιακής τους σχέσης, η οποία και «πιθανολογείται σφόδρα ότι τελικά απολύεται», είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα και τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη.
Οι δικαστές στην απόφασή τους αναφέρουν ότι η διαθεσιμότητα προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια η οποία προστατεύεται από το άρθρο 2 του Συντάγματος, και αυτό γιατί ανεξάρτητα της αποτελεσματικότητας και της προσφορότητας του μέτρου, οι θιγόμενοι εργαζόμενοι θυσιάζονται χάριν των οικονομικών στόχων της κυβέρνησης και της περιστολής των κρατικών δαπανών, ενώ προσβάλλεται βάναυσα και η προσωπικότητά τους, καθώς τους στερείται το δικαίωμα να εργαστούν.
Εξάλλου, τονίζεται στις δικαστικές αποφάσεις, ότι σύμφωνα με τον Ν. 4093/2012 κατά τη διάρκεια της διαθεσιμότητας θα καταβάλλεται το 75% των αποδοχών.
 Όμως, συνεχίζουν τα δικαστήρια, οι αποδοχές των εργαζομένων ούτως ή άλλως είχαν ήδη υποστεί δραματικές μειώσεις, σε συνδυασμό με την επιβολή νέων φόρων, κάτι που θέτει σε διακινδύνευση την αξιοπρεπή διαβίωση των ιδίων και των οικογενειών τους.
Επίσης, παραβιάζονται τα άρθρα 4 παράγραφος 5 και 25 παράγραφος 1 του Συντάγματος, καθώς το μέτρο της διαθεσιμότητας επιβαρύνει δυσανάλογα ορισμένες κατηγορίες πολιτών, έναντι άλλων και προσθέτει νέα μέτρα σε βάρος των ιδίων εργαζομένων, ενώ τα προηγούμενα μέτρα είχαν αποδειχθεί απρόσφορα, με μοναδικό κριτήριο την ειδικότητα και το αντικείμενο εργασίας τους.

 Ακόμη, η διαθεσιμότητα -σύμφωνα πάντα με τις δικαστικές αποφάσεις- παραβιάζει το δικαίωμα για δίκαιη αμοιβή που καθιερώνει το άρθρο 4 παράγραφος 1 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, αφού οι αποδοχές όσων τίθενται σε διαθεσιμότητα υπολείπονται του ορίου της φτώχειας.

Για τον ίδιο λόγο παραβιάζεται και το άρθρο 22 παράγραφος 1 του Συντάγματος, όπως επίσης παραβιάζεται και η αρχή της μη διακρίσεως, καθώς οι εργαζόμενοι τίθενται σε διαθεσιμότητα με μοναδικό κριτήριο την κατηγορία και τον κλάδο, χωρίς επαρκή αιτιολογία, ενώ το κριτήριο που χρησιμοποιείται, δηλαδή η μη τήρηση της διαδικασίας του ΑΣΕΠ, είναι εντελώς προσχηματικό.

 Επιπλέον, οι διατάξεις του Ν. 4093/2012 για τη διαθεσιμότητα αντιστρατεύονται ευθέως και τις συνταγματικές αρχές της αναλογικότητας (άρθρο 25 του Συντάγματος), της αξιοκρατίας (άρθρο 103 του Συντάγματος) και της ορθολογικής διάρθρωσης των υπηρεσιών του Δημοσίου.

Και αυτό, γιατί η επιλογή των εργαζομένων που τίθενται σε τέτοια κατάσταση δεν γίνεται βάσει αντικειμενικών κριτηρίων (υπηρεσιακών και κοινωνικών, προσόντων, βάσει των ικανοτήτων, της απόδοσης, της αρχαιότητας, της ηλικίας, της οικογενειακής και της οικονομικής κατάστασης των εργαζομένων), ούτε όμως λαμβάνονται υπ' όψη κριτήρια που συνάπτονται με την προσωπική αξία και την ικανότητα των ενδιαφερομένων.

 Επιπλέον, σημειώνεται στις δικαστικές αποφάσεις, η κατάργηση των οργανικών θέσεων δεν πραγματοποιείται στη βάση ολοκληρωμένης μελέτης αναδιάρθρωσης των δημοσίων υπηρεσιών, αλλά στηρίζεται στο τυχαίο κριτήριο της κατάληψης θέσεων συγκεκριμένων ειδικοτήτων και κατηγοριών, χωρίς να λαμβάνονται υπ' όψη οι συγκεκριμένες ανάγκες της καθεμιάς υπηρεσίας ή φορέα.

 Θεωρείται δηλαδή «εκ προοιμίου βέβαιο» ότι οι υπηρεσίες που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων του Ν. 4093/2012 δεν χρειάζονται τις υπηρεσίες αυτών των ειδικοτήτων, μολονότι δεν έχει συνταχθεί σχετικό οργανόγραμμα στη βάση των πραγματικών αναγκών τους.

Παράλληλα, τα Μονομελή Πρωτοδικεία Χίου και Ξάνθης υπογραμμίζουν ότι η διαθεσιμότητα: 1) Μεταβάλλει «επί τα χείρω τους όρους εργασίας, αφενός μειώνοντας τον μισθό των αιτούντων κατά 25%, αφετέρου καθιστώντας αβέβαιο το μέλλον της εργασιακής σχέσης».

Και αυτό, γιατί «πιθανολογείται βάσιμα ότι η διαθεσιμότητα θα οδηγήσει σε οριστική απώλεια της θέσεως εργασίας, δεδομένου ότι σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 4093/2012, η σχέση εργασίας αυτών που προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη, εφόσον δεν μεταταχθούν ή μεταφερθούν -ενδεχόμενο σφόδρα πιθανό με τα σημερινά δεδομένα- λύεται με τη λήξη του καθεστώτος της διαθεσιμότητας», 2) Τίθενται σε διαθεσιμότητα «με μοναδικό κριτήριο την κατηγορία και τον κλάδο, χωρίς επαρκή αιτιολογία για ποιον λόγο επιφυλάσσεται διαφορετική μεταχείριση σε άλλους εργαζόμενους της ίδιας κατηγορίας και του ίδιου κλάδου, κατά παράβαση της αρχής της μη διακρίσεως». Μάλιστα, υπογραμμίζουν οι δικαστές, το κριτήριο που χρησιμοποιείται, δηλαδή «η μη τήρηση της διαγωνιστικής διαδικασίας του ΑΣΕΠ, είναι παντελώς προσχηματικό», 3) Ο «νομοθέτης λειτουργώντας ισοπεδωτικά αντιμετωπίζει κατά τον ίδιο τρόπο τους ικανούς και ευσυνείδητους υπαλλήλους με τους αργόμισθους και τους ανεπαρκείς» και 4) Προσβάλλει «την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, όπως προσβάλλεται βάναυσα και η προσωπικότητα», καθόσον απομακρύνονται από τη θέση εργασίας τους και τους αποστερείται το δικαίωμα να εργαστούν.

 Ακόμη, τα δικαστήρια Χίου και Ξάνθης επισημαίνουν ότι το μέτρο της διαθεσιμότητας παραβιάζει και το άρθρο 4 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, καθώς «καταλείπεται στους εργαζόμενους ελάχιστο ή ανύπαρκτο εισόδημα».

Τέλος, τα Μονομελή Πρωτοδικεία Ξάνθης και Ρεθύμνου τονίζουν επίσης, μεταξύ των άλλων, ότι η διαθεσιμότητα αποτελεί βλαπτική μεταβολή της εργασιακής τους σχέσης, προσβάλλει στον πυρήνα τους τα συνταγματικά δικαιώματα των ενδιαφερομένων, και ειδικότερα αυτά που έχουν θεσμοθετηθεί στα άρθρα 2 παράγραφος 1, άρθρο 4 παράγραφος 5, άρθρο 22 παράγραφος 1, άρθρο 25 παράγραφοι 1 και 4 του Συντάγματος που επιβάλλουν τον σεβασμό και την προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την ισότιμη συνεισφορά στα δημόσια βάρη, την προστασία της εργασίας, ενώ την ίδια στιγμή παραβιάζει και τις αρχές της αναλογικότητας και της αξιοκρατίας.

Πηγή Ημερησία
Διαβάστε περισσότερα »

Σάββατο 6 Απριλίου 2013

Εμείς εδιασκεδάζαμεν μεθυσμένοι και ο SOIPLE με το καροτσούιν τζιε εκατέβασεν τον διακόπτη τζιε εμείναμεν χάσκοντας. The party is over

Posted by Ripis Costas on 11:06 π.μ.

Μια επιστολή στην κυπριακή διάλεκτο που περιγράφει όσα περνούν τις τελευταίες μέρες οι Κύπριοι κάνει το γύρο του διαδικτύου με τον συντάκτη της να κάνει λόγο για ένα μεγάλο πάρτι που γινόταν τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο και το οποίο όλοι πίστευαν ότι δε θα τελειώσει ποτέ.

Το πάρτι όμως τελείωσε και οι συνέπειες είναι τραγικές.

Ολόκληρη η επιστολή αναφέρει:

«Εδώ τζιε πάρα πολλά χρόνια, ΟΛΟΙ οι πιο κάτω εκάμναμεν ένα μεγάλο ΠΑΡΤΥ, το οποίον είχαμε την ψευδαίσθηση ότι εν θα ετέλειωνεν ποττέ:

1. Εβάλλαμε εμείς τζιε οι ξένοι (Ρώσσοι, Καλαμαράδες, Εγγλέζοι κ.λπ.) τις καταθέσεις μας στις 2 μεγάλες τράπεζες μας, Τράπεζα Κύπρου (ΤΚ) τζιε Λαϊκή Τράπεζα (ΛΤ) έναντι ενός εξωπραγματικά ψηλού επιτοκίου που εν υπήρχε πουθενά στην Ευρωζώνη.

2. Εμείς εψηφίζαμεν τα Διοικητικά Συμβούλια (ΔΣ) των 2 τραπεζών ΤΚ τζιε ΛΤ.

3. Τα ΔΣ που εμείς εψηφίζαμε επαίρναν εμαζεύκαν τούτην ούλλην την απίστευτην ρευστότητα, δεν εξέραν τι να την κάμουν, τζιε εκάμναν super risky investments για να δείχνουν super κέρδη. Επίαν στην Ελλάδα, επίαν στην Ρωσσία, επίαν στην Σερβία, επίαν στην Ρουμανίαν, επίαν στην Αγγλία, εν έμεινε καντούνι της Ευρώπης που εν επίαν οι γκουρού τραπεζίτες μας, εκ Καϊμακλίου τζιε Άι Δεμέτη ορμώμενοι, για να το παίξουν “expert bankers” ανά την Ευρώπην.

4. Τα ΔΣ που εμείς εψηφίζαμεν, εγοράζαν τοξικά-απόβλητα ομόλογα της Ελλάδας σε χαμηλές τιμές για να τα πουλήσουν πίσω του Ελληνικού κράτους σε πιο ψηλές τιμές για να δείχνουν παραπάνω super κέρδη. (Κατακρίβειαν εν τα εγοράσαν, αλλά τα εξιφορτώσαν πάνω στους φωστήρες μας οι «αχάπαροι» Γερμανοί της Deutche Bank.)

5. Που τα super κέρδη των τραπεζών επληρωνούμαστεν ούλλοι εμείς οι μέτοχοι (καμιάν 200,000 Κυπραίοι) super μερίσματα, super δωρεάν μετοχές, super δικαιώματα προτίμησης κ.λπ.

6. Που τα super κέρδη των τραπεζών τα ΔΣ επληρώναν τους εαυτούς τους τζιε τους διευθυντάδες των τραπεζών μας super bonuses εκατομμυρίων.

7. Που τα super κέρδη των τραπεζών οι υπαλλήλοι των τραπεζών επαίρναν super ωφελήματα, super μισθούς, super ταμεία προνοίας, super εφάπαξ σύνταξης (μέχρι τζιε 1 εκατομμύριο έκαστος σε κάποιες περιπτώσεις), προνόμια που τους εξασφάλιζαν οι super συνδικαλιστές εργατοπατέρες ΧατζηκωστοΚυριτσοΧατζηπέτρου.

8. Εμείς επιάνναμεν super τόκους πας τις καταθέσεις μας 5% τζιε 6%, αντί 0.5% που έπιαννεν ούλλος ο κόσμος σε ούλλην την Ευρώπη.

9. Εμείς επιερώναμεν τους λογιστές, ελεγκτές, δικηγόρους τζιε άλλους συμβούλους μας super αμοιβές για να μας συμβουλεύκουν πως να συντηρούμεν τούντο «ωραίον σύστημαν που εστήσαμεν» πάνω σε χάρτινες βάσεις (5%-6% επιτόκια στο ευρώ vs 0.5% σε όλες τις άλλες χώρες τις ευρωζώνης – δεν χρειάζεται να είσαι rocket scientist για να καταλάβεις ότι τούντο σύστημαν κάποτε θα γύρει).

10. Το κράτος μας επιερώνετουν super φόρους από τα super κέρδη των τραπεζών μας τζιε τους super τόκους τους δικούς μας.

11. Το κράτος μας εδιόριζεν μας εμάς, τα αδέρφκια μας, τους συγγενείς μας, τον γιον μας («εν καλός ο μιτσίς σιόρ, εν σπουδασμένος της Αγγλίας, εν τελειωμένος του Λοντίνου» – εν έκαμνε clarify ότι ναι μεν εσπούδασεν «στο Λονδίνο» αλλά στο… University of Wolverhampton νούμερον 367 στα rankings, τζιε άφηννεν να εννοηθεί ότι ετέλειωσεν στο... London School of Economics) με super μισθούς, super ΑΤΑ, super συνταξιοδοτικά ωφελήματα, στην Κυβέρνηση, στες Κυπριακές Αερογραμμές, στην Eurocypria, στην CYTA, στην ΑΗΚ κ.λπ.

12. Εμείς επληρώναμεν την Κοκούλλαν τηλεφωνήτριαν στο δημόσιον 2,000 ευρώ τον μήνα για την πολλά δύσκολην δουλειάν να...απαντά τα τηλέφωνα, τον Μήτσιον αρκάτην στο Τμήμαν Υδάτων 2,500 για να φακκά γυρόν τα χωρκά τζιε να πίννει καφέν στον καφενέν του Κκελετζή στο Αρεθκιού ως η ώρα 2.30 το μεσημέριν με το διπλοκάμπινον της υπηρεσίας, τον Αντωνάκην δάσκαλον συνδικαλιστήν της ΟΕΛΜΕΚ 3,500 για να δουλεύκει 7 μήνες τον χρόνον ως τις 2 το μεσημέριν τζιε να φκάλλει αλλότοσα αφορολόγητα που τα ιδιαίτερα, την Τζούλια γκαρσόνι του αέρα στην Cyprus Airways 5,000 ευρώ τον μήναν για να βάλλει καβέν τζιε να σερβίρει σάντουϊτς, τον Τόνυ 30 χρονών κοπελλούϊν στο Private Banking της Λαϊκης 8,000 ευρώ τον μήναν για να τα κνίθει ούλλη μέρα τζιε να κάμνει business lunch με Ρώσσους money launderers στην Πυξίδαν, τον κύριον Ανδρεάκη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, 10,000 μιστόν τον μήναν plus 60,000 τον χρόνον που ευρωπαϊκα project για να παριστάνει τον προφεσσορ του Χάρβαρτ τζιε να διδάσκει 3 ώρες την εφτομάαν, τζιε τον Χριστάκην 12,000 ευρώ τον μήναν αφορολόγητα που…εσπούδασεν 20 μήνες για να γινεί λεωφοριατζής του αέρα πιλόττος της Cyprus Airways. Επαράγαμεν το απόλυτον τίποτα ως οικονομία τζιε ετρώαμεν το ούτσσιαλιν μας, την στιγμήν που στην Ελλάδα ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ πιάννει 1,750 ευρώ, οι καθηγητές πανεπιστημίου 1,200 ευρώ τζιε σε άλλες Ευρωπαϊκες χώρες παράγουν τζιε εξάγουν τα πάντα τζιε πιάννουν τους μισούς μισθούς που εμάς.

13. Εμείς εψηφίσαμεν για προηγούμενον πρόεδρον μας τον κύριον υπεύθυνον της κατάρρευσης μας, τον απόλυτον αχάπαρον, τον Αρτεμάκη της πολιτικής ("εγώ εν τζιε"…) ο οποίος που τα μέσα του 2011 που δεν μας εδανείζαν πλεόν οι αγορές αρκέψαμεν τζιε ερουφούσαμεν τα δισεκατομμύρια των Ευρωπαίων του ELA σαν τα στραγάλια, ο οποίος πρόεδρος ούτε καν εμίλαν τους Ευρωπαίους όταν τον επροειδοποιούσαν «πάρε μέτρα τζιε η φουσκαροφουσκάτσα σου εν να σπάσει». Αντίθετα επίεννεν στες Βρυξέλλες τζιε ελάλεν τους «είμαι κουμμουνιστής τζιε είμαι περήφανος… οι αγορές σας εν κλεφταράδες των λαών», τζιε εθωρούσαν τον τα πλάσματα τζιε εδιερωτούνταν αν ήταν πρόεδρος κράτους της Ευρωζώνης, ή απλώς κάποιος παγωτάρης που επέρναν πόξω τζιε είδεν φως τζιε εμπήκεν μέσα.

14. Εμείς εδιορίσαμεν, μέσω του αχάπαρου,τον Διοικητήν της Κεντρικής που άφηκε ένα τραπεζικό πτώμα, την Λαϊκή, να ρουφήσει 10 δισεκατομμύρια ώσπου να γίνουν εκλογές, απλώς τζιε μόνον για να μεν γύρει η τράπεζα επί κυβέρνησης Χριστόφκια τζιε να κληρονομήσει τον βόθρον ο Αναστασιάδης.

15. Εμείς εψηφίσαμεν τους 56 βολευτές μας,οι οποιοι τον Ιούνην του 2012 εδώκαν 1.8 δισεκατομμύρια του τραπεζικού πτώματος τζιε εν επρόσεξαν ότι είσιεν ήδη πάρει 5 δισεκατομμύρια ELA, διότι (άκου δικαιολογίαν!)…ήταν στην σελίδαν 63 του κειμένου, τζιε… εν επρολάβαν να το θκιαβάσουν!

16. Εμείς εψηφίσαμεν τον νέον πρόεδρον που τζίνος τζιε οι σύμβουλοι του ενώ ήξεραν ή έπρεπε να ξέρουν ότι ετέθηκεν θέμα να κόψουν το ELA της Λαϊκής που τις 21 Ιανουαρίου 2013, τζιε με 1,000 παρακάλια τελικά εδώσαν μας 2 μήνες παράτασην λόγω εκλογών, επίεν στις 15 Μαρτίου στο Eurogroup απροετοίμαστος τζιε όταν του εθέσαν θέμα ELA των Κυπριακών Τραπεζών επίεν να κάμει τον Ράμπο τζιε είπεν τους «φέφκω», τζιε είπαν του «έτην τζιαχαμέ την πόρταν»… τζιε εστράφην πίσω!

17. Εμείς εψηφίσαμεν τον νέον πρόεδρον που κατά τύχης λλίες μέρες πριν το Euro Group ο γαμπρός του έφκαλλεν έναν καρατέλλον εκατομμύρια στο εξωτερικόν για να πιερώσει αγοράν γης …στην Κύπρον.

18. Εστήσαμεν μια χαρά το πλυντήριον μας βασιζόμενοι στα πιο ψηλά επιτόκια της Ευρωζώνης τζιε ετρώαμεν ούλλοι που γυρόν ως το 2012. Πριν το 2012 οι Ευρωπαίοι εσουξουλούσαν μας μεν για το τραπεζικόν μας σύστημα… «ρε κοπέλλια εστήσετε μεγάλον πλυντήριον, κάμετε κάτι, θωρούν σας…» αλλά εμείς δεν τους εβάλλαμεν φτιν διότι δεν εχρειαζούμαστεν δανεικά που λλόου τους. Τούτη η ιστορία εκράτησεν ως τον Ιούνην του 2012 που εχρειαστήκαμεν δανεικά για να συνεχίσουμεν το party…

Όταν τα super risky investments των τραπεζών μας εκάμαν back fire τζιε εγύραν ούλλα πάνω μας, κλαίμεν σαν τα μουνιά τζιε θέλουμεν να πληρώσουν τες ζημιές των τραπεζών τζιε τον λοαρκασμό του party ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ, αλλά ο φορολογούμενος Γερμανός, Ολλανδός, Φιλανδός κ.λπ. ο οποίος δουλεύκει σαν το ΧΤΗΝΟΝ ούλλη μέρα τζιε παράγει προϊόντα ανταγωνιστικά που πουλιούνται σε όλο τον κόσμο, τζιε ο οποίος ΔΕΝ ΕΙΧΕΝ ΕΤΣΙ SUPER ΜΙΣΘΟΥΣ ΤΖΙΕ ΟΦΕΛΗΜΑΤΑ ΣΑΝ ΕΜΑΣ τζιε ο οποίος ζει σε ένα διαμέρισμα 50 τετραγωνικών τζιε οδηγεί ένα Peugeoυδι 11 αλόγων, τζιε όταν έρκετουν στην Κύπρο τζιε εθώρεν ΕΜΑΣ πως εζιούσαμεν, εδιερωτάτουν τι στ’ ανάθεμα κάμνουμεν εμείς σωστά τζιε εκείνος λάθος, τζιε εμείς ζιούμεν σαν τους μαχαραγιάδες μες τες οκέλλες των 500 τετραγωνικών, με τα εξοχικά στον Πρωταρά «πας στο τζύμμαν» με τες Mercendares των 35 αλόγων, με τα ΒΜW των 20 αλόγων «του μιτσί» που του το επιάαμεν δώρον γιατί έκαμεν το μεγάλον και συγκλονιστικόν κατόρθωμαν να… "φκάλει τον στρατόν", τζιε το AUDI TOUAREG 30 αλόγων της γαινέκας για να χωρεί το ψούμνισμα άμαν πηένει στο Άρφα Μέγα «με την φιλιππινεζού».

Τώρα που έσκασε η ΦΟΥΣΚΑ ΜΑΣ μες στα σιέρκα μας γυρεύκουμε το λάθος τζιε ξιτιμάζουμεν τους Ευρωπαίους ότι εν τζίνοι που φταιν για τα κακά μας. Πάντα ΦΤΑΙΝ ΜΑΣ ΟΙ ΑΛΛΟΙ! Ε,λοιπον,ΟΧΙ, ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ για το χάλιν μας, άλλος λιγότερο (διότι εψήφιζεν τζίνους που εψήφιζεν), τζιε άλλος περισσότερον (διότι έκλεφκεν που μες το συρτάριν).

Κατηγορούμεν τους Ευρωπαίους ότι θέλουν να μας καταστρέψουν. ΟΧΙ, ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ εκαταστραφήκαμε! Εζούσαμε, ετρώαμε τζιε επίναμε σε ένα τρελλό party τζιε η MERKEL απλώς είδε ότι τους τελευταίους 12 μήνες επιέρωννεν τζείνη τζιε οι φορολογούμενοι της τον λοαρκασμόν (12 δισεκατομμύρια ELA) τζιε απλώς είπε ότι ΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ, ετράβησεν την πρίζα τζιε “the party is over”.

Κατηγορούμεν τους Ευρωπαίους ότι θέλουν να καταστρέψουν το χρηματοοικονομικό μας κέντρο τζιε το υδροκέφαλο τζιε παραφουσκωμένο τραπεζικό μας σύστημα (7 φορές του ΑΕΠ μας), τζιε διερωτούμαστε γιατί να μεν φωνάζουν τζιε για το Λουξεμβούργο που το τραπεζικό του σύστημα είναι 24 φορές του ΑΕΠ του.

Συγνώμην, αλλά έννεν το Λουξεμβούργο που είναι γονατιστός θκιακονιτής στο Euro Group ζητώντας δανεικά για να «ζήσει ως πάρατζι τζιε θωρούμεν». ΕΜΕΙΣ είμαστε. ΕΜΕΙΣ έχουμε παττίσει το κράτος τζιε το τραπεζικό μας σύστημα τζιε ΕΜΕΙΣ είμαστε γονατιστοί τζιε παρακαλούμε να μας δώσουν να φάμε τζιάλλα, να συνεχίσουμε το party, να ταϊσουμε τζιε άλλο το υδροκέφαλο τζιε υπερτροφικό κράτος μας με τους super μισθούς, τες super οκέλλες, τες super ΑΤΑ, τα super προνόμια τζιε τα super 5-6 ταξίθκια μέσα σε έναν χρόνον στο εξωτερικό για ..."να δούμε το Αποελλί στο Chhampppio Li".

Είπαν μας ότι που τα 15.8 δισεκατομμύρια που θκιακονούμεν, να μας δώσουν τα 10 δισεκατομμύρια δανεικά, διότι τόσα αντέχουμε τζιε τόσα μπορούμε να αποπληρώσουμε, τζιε μάλιστα με επιτόκιο 2.5% (αντί 4.5% που πληρώνουμεν στη Ρωσσία), έναρξη αποπληρωμής ύστερα που 10 χρόνια τζιε περίοδο αποπληρωμής 30 χρόνια, τζιε να έβρουμεν μόνοι μας τα υπόλοιπα 5.8 δισεκατομμύρια που μας λίφκουντε, τζιε εκιστήσαμεν τζιε είπαμεν τους ένα «ΒΡΟΝΤΕΡΟ ΤΖΙΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟ ΟΧΙ» τζιε επανυγηρίζαμεν με κότσινες σημαίες μες τες στράτες που «τους εκάτσαμεν πάνω».

Κατηγορούμεν τους Ευρωπαίους ως τοκογλύφους (!) τζιε εσιηστήκαμεν τζιε θέλουμε να μας τα δώκουν ούλλα τα 15.8 δισεκατομμύρια τζείνοι τζιε μάλιστα χωρίς όρους που να «υποδηλώνουν τον περήφανο τζιε αγέροχο Κυπριακό λαό», για να τα φάμε σαν τα χτηνά τζιε να συνεχίσουμε το party!

Επίαμεν σαν τα κλαμένα τα μουνιά στην Ρωσσία πέρκι μας σύρουν τζίνοι 5-6 δισεκατομμύρια (με επιτόκιο 4.5%, – αντί 2.5% που θέλουν οι «τοκογλύφοι» Ευρωπαίοι) για να συνεχίσουμεν το party ως πάρατζι, τζιε είπαν μας «να πάμεν να γαμηθούμεν».

ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ, τζιε ίσως αυτοί οι πολιτικοί μας φωστήρες που θέλουν να φκούμε εκτός Ευρωζώνης να έχουν δίκαιο.

Είμαστε μουλλάες τζιε εν μας αξίζει να ζιούμε στην Ευρώπη. Καλλύττερα να κάμουμε «ζώνη» με την Αίγυπτο, την Παλαιστίνη, την Συρία τζιε την Τυνησία, να τζοιμούμαστεν σαν τα χτηνά ούλλη μέρα, να κυκλοφορούμεν με τους γαδάρους τζιε τα ποδήλατα, να γυρίζουμεν με τα κοντοτσσιάτταλα τζιε τα φλι-φλο μες τες στράτες, να παράγουμε ΤΙΠΟΤΑ τζιε να τρώμε στρούθους, κατσσόσιηρους τζιε τεράτσσια, τζιε να λουννούμαστε μιαν φοράν το Πάσκαν τζιε μιαν την Πρωτογρονιάν μες τους ποταμούς. Εξάλλου, εν διαφέρουμε τζιε πολλά που τους μουλλάες…

Τελευταία ευκαιρία μας η συμφωνία με την Τροϊκα.

Εάν δεν βρούμε λύση που να δείχνει ότι εκαταλάβαμεν που εμπήκαμε, να αποδείξουμε στους Ευρωπαίους ότι εβάλαμεν νουν τζιε ότι θα μάθουμε να δουλεύκουμε, να παράγουμε τζιε να τρώμε βάση των δυνατοτήτων μας τζιε της παραγωγικότητας μας, τζιε ότι άμαν δανειζούμαστε πρέπει τζιε να τα επιστρέφουμε τζιόλας, τζιε όχι κάθε λίγο να τα τρώμε τζιε να πηγαίνουμεν τζιε να ζητούμεν τζιάλλα χωρίς «περιοριστικούς όρους τζιε ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα αποπληρωμής» τζιε άμα μας αρνούνται να τους λαλούμεν «περήφανα τζιε βροντερά ΟΧΙ» τζιε να κάμνουμεν παναϋριν με τον νουν μας τζιε να πανηγυρίζουμεν μόνοι μας μες τες στράτες ότι «εκάτσαμεν τους την», εν να μας ασσικτηρίσουν, ...πάμε στην λίρα ...τζιε ετοιμαστείτε να ζήσετε στην Κύπρο του 1910.

SORRY αλλά the party is over.

Σαν είμαστεν η ώρα 2:00 το πρωί της Κυριακής στο πάρτυ στην Blinkers τζιε εδιασκεδάζαμεν μεθυσμένοι, καπνίζοντας τα COHIBA μας, φορώντας τα Rolex τζιε τα Burberry μας, χορεύκοντας πάνω στα τραπέζια με «την Svetlana τζιε την Αννιούσκα τα μωρά respect», σύρνοντας μαντιλούθκια ίσια πάνω, πίνοντας την μιαν πότσσαν ABSOLUΤ τζιε CHIVAS BLACK LEIPE μετά την άλλην, επίεν ο SOIPLE με το καροτσούιν τζιε εκατέβασεν τον διακόπτη τζιε εμείναμεν χάσκοντας. The party is over...».

Διαβάστε περισσότερα »

Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

Αναχώρηση Κυβερνήτου. Καλό σου ταξίδι Ναύαρχε. Νίκος Παππάς, το «Βέλος» στην καρδιά της δικτατορίας…

Posted by Ripis Costas on 2:13 μ.μ.

«Έφυγε» ο Νίκος Παππάς… Ο κυβερνήτης του θρυλικού «Βέλους», του Κινήματος του Πολεμικού Ναυτικού,
Ο Παππάς κατά την περίοδο της χούντας των Συνταγματαρχών συμμετέχοντας σε άσκηση του ΝΑΤΟ αποφάσισε να αυτομολήσει και να ζητήσει πολιτικό άσυλο μαζί με το πλήρωμα και το πλοίο του στην Ιταλία.
Η πράξη του αυτή κινητοποίησε την παγκόσμια κοινή γνώμη. Στην ανταρσία του Βέλους συμμετείχε και ο Ευάγγελος Αβέρωφ. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την εισβολή στην Κύπρο το Βέλος έσπευσε σε βοήθεια, ενώ μετά την πτώση της χούντας οι αξιωματικοί του αντιτορπιλικού επέστρεψαν στην Ελλάδα και στα καθήκοντά τους στο ναυτικό. Ακολουθεί η συνέντευξη του Νίκου Παππά στην οποία περιγράφει στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα, το 2006, πως έγινε το κίνημα του ναυτικού.

  Πως συνεργαστήκατε με τον Αβέρωφ;

Πολλοί αξιωματικοί θέλανε ασφάλεια και κόντρα ασφάλεια και άλλη επικάλυψη. Βεβαίως θα μου πείτε έπρεπε να είχαμε μία πολιτική κάλυψη. Ξεκινήσαμε με τον Γιώργο Σέκερη τον Επίτιμο Πρέσβη σήμερα, ο οποίος πλησίασε τον Αβέρωφ, εδέχθη ο Αβέρωφ να μας δώσει την πολιτική κάλυψη, εν συνεχεία μπήκε ο Παπαδόγκωνας στη θέση του Σέκερη και αυτός έκανε πιο συχνές επαφές με τον Αβέρωφ.
  Ποια περίοδο είναι αυτό περίπου;

Πρέπει να είναι το 1972.
  Ο Αβέρωφ ενημέρωσε τον Καραμανλή;

Ο Αβέρωφ πήγε ένα ταξίδι, ενημέρωσε τον Καραμανλή, δεν τα θυμάμαι και καλά, δεν μας έφερε απάντηση. Πήγε και ο Πρέσβης, ο κύριος Σέκερης, γιατί τότε υπηρετούσε στο γραφείο του Λουνς.
Επειδή Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ ήτανε ο Λουνς, υπηρετούσε εκεί ως πρώτος σύμβουλός του. Σε ένα ταξίδι πέρασε από το Παρίσι, πήγε στον Καραμανλή και του μίλησε - βέβαια ο Καραμανλής όπως ξέρετε ήτανε άνθρωπος που έδινε απαντήσεις Πυθίας «εάν μεν αλλά δε».
        
Λοιπόν συγκεκριμένη απάντηση δεν πήρε, μην ξεχνάτε ότι τότε ο Παπαδόπουλος ήτανε αρκετά έξυπνος. Ούτε από τον Κωνσταντίνο στη Ρώμη μπόρεσε να μιλήσει. Αυτοί παίρνανε το μισθό τους σε συνάλλαγμα - ο Κωνσταντίνος έπαιρνε μερικές εκατοντάδες δολάρια – και δεν μιλούσαν διότι είχανε διπλωματικό διαβατήριο. Όταν βγήκα εγώ με το Βέλος τα έχασαν όλα αυτά και εν συνεχεία βέβαια άρχισε...
  Το κλίμα μέσα στις ένοπλες δυνάμεις και ιδίως μέσα στο ναυτικό πως ήταν το 1973;

Το 1973 είχαμε προχωρήσει μπορώ να σας πω σε πλήρη μύηση όλων των μαχίμων μονάδων του στόλου. Οι μυημένοι αξιωματικοί υπερέβαιναν τους 120 τουλάχιστον και μάλιστα όχι αξιωματικοί έτσι της σειράς, ήτανε όλοι Κυβερνήτες, Ύπαρχοι, Α Μηχανικοί και Αξιωματικοί Πυροβολικού και λοιπά και λοιπά. Μεγάλοι αξιωματικοί οι οποίοι είχαν τα πλοία στα χέρια τους. Είχαν τις θέσεις κλειδιά δηλαδή. Ναι τις θέσεις κλειδιά.
  Ποιο ήταν το επιτελικό σας σχέδιο τότε; Πως θα εκδηλωνόταν αυτό το κίνημα;

Το επιτελικό σχέδιο ήτανε να φύγουμε από το Ναύσταθμο το οποίον ήταν και η δυσκολότερη φάση, γιατί αυτό είχε επαναληφθεί και στις 13 Δεκεμβρίου με το κίνημα του Κωνσταντίνου.  Είναι δύσκολο σημείο να φύγουν τα καράβια από τον Ναύσταθμο και να βγουν έξω στο ανοιχτό πέλαγος. Τότε, στις 13 Δεκεμβρίου, εγώ ήμουν Κυβερνήτης στον Λέοντα, στον από πάνω από το Ναύσταθμο - τον απάνω γιατί στην Κρήτη τότε ο στόλος είχε χωριστεί στα δύο, και υπήρχε ο στόλος του Κρητικού Πελάγους και ο στόλος του Αιγαίου.

Τα μισά καράβια ήτανε κάτω τα οποία φύγανε με τον Ναύαρχο Ροζάκη και έπλευσαν προς Θεσσαλονίκη. Από τον πάνω Ναύσταθμο έφυγε μόνον ο αείμνηστος τότε Πλοίαρχος Μουρίκης με τα αρματαγωγά και εγώ με τον Λέοντα. Τα άλλα καράβια δε φύγανε από το Ναύσταθμο πάνω, δεν μπόρεσαν να φύγουνε, τους κρατήσανε πίσω.

Ο Νίκος Παππάς, κυβερνήτης του αντιτορπιλικού «Βέλος», από τα σύμβολα του αντιδικτατορικού αγώνα, κατά την επιστροφή του στην Ελλάδα. 

   Το σχέδιο λοιπόν ποιο ήταν;

Το σχέδιο, λοιπόν, ήταν να φύγουμε όλα τα καράβια όσα ήτανε στο Ναύσταθμο, να κατευθυνθούμε προς τη Σύρο και τα άλλα καράβια τα οποία ήσαν σε διασπορά ή οπουδήποτε σε ασκήσεις θα ερχόντουσαν εκεί. Εκεί θα ορκίζαμε μία Κυβέρνηση ας πούμε Σύρου, υποθέταμε ότι θα ερχότανε ο Καραμανλής εκεί, θα πιέζαμε την Κυβέρνηση - βεβαίως όχι να τους εκτελέσουμε - τουλάχιστον δια διαπραγματεύσεων να παραδώσουνε την Κυβέρνηση και να προκηρυχθούνε σύντομα ελεύθερες εκλογές, και λοιπά, και να έχουμε πάλι δημοκρατική Κυβέρνηση. Αυτό ήταν το σχέδιό μου.
  Ωστόσο το σχέδιο προδόθηκε.

Προδόθηκε το σχέδιο και ενώ ήταν να φύγουμε Τρίτη πρωί ή Τετάρτη νομίζω πρωί ξημερώματα στις δύο η ώρα, από τη Δευτέρα το πρωί - τη Δευτέρα ήτανε του Αγίου Κωνσταντίνου - αρχίσανε οι συλλήψεις. Μάλιστα να σας πω λίγο πριν. Του Αγίου Κωνσταντίνου εγώ βρισκόμουνα με τη δύναμη του ΝΑΤΟ στο Ηράκλειο. Ήμαστε παραταγμένοι στο μόλο. Είχα βγει στα καφενεία έξω να πιω ένα καφέ και γυρνώντας μέσα Ύπαρχος είχε παραλάβει ο Υποπλοίαρχος Ξενάκης..
  Από τον κύριο Δημητριάδη.

Από τον κύριο Δημητριάδη τρεις τέσσερις μέρες πριν, γιατί τον κύριο Δημητριάδη τον είχαμε ανάγκη να πάει Κυβερνήτης σε ένα πετρελαιοφόρο στην Αρέθουσα. Τον τοποθετήσαμε εκεί και παρέλαβε Ύπαρχος ο Ξενάκης ο οποίος ήταν και μυημένος. Βεβαίως δε με πιάσανε εμένα, επομένως δεν συνελήφθη και αυτός εν συνεχεία. Γυρνώντας μέσα στο καράβι μου λέει ο Ξενάκης ότι σε ζητάει ο Αντιπλοίαρχος Νικολόπουλος στο τηλέφωνο του λιμεναρχείου.
  Ο Νικολόπουλος ήταν ο Α2 τότε;

Ο Α2 του ΓΕΝ. Εγώ, αμέσως ας πούμε κοινώς, μου μπήκαν ψύλλοι στα αφτιά. Λέω, προδοθήκαμε. Μπήκα μέσα στο καράβι δεν πήγα στο τηλέφωνο, είπα στον Ξενάκη να προετοιμάσει το πλοίο να είμαστε έτοιμοι να φύγουμε. Και αντί να πάω στο λιμεναρχείο πήγα στο περίπτερο και παίρνω τηλέφωνο τους συμμαθητές μου που ήτανε Κυβερνήτες στα αντιτορπιλικά - τον Παπαδόγκωνα, τον Σέκερη, τον Γκιόρκιζα και λοιπά - και τους λέω κοιτάξτε με ζητάει ο Νικολόπουλος στο τηλέφωνο, κατεβείτε κάτω στα πλοία πάρτε τα και φύγετε διότι θα σας συλλάβουνε. Εν πάση περιπτώσει γίνανε διάφορες συζητήσεις εκεί πέρα ως συνήθως...
  Το αν πρέπει να εκδηλωθεί το κίνημα ή όχι πια;

Και λοιπά, αυτά είναι που μας φάγανε μέχρι το τέλος. Εν συνεχεία εγώ παίρνω τον Νικολόπουλο, τον έλεγα και Πήτερ μάλιστα. Του λέω «Πήτερ τι συμβαίνει; "Κοίτα λέει σήμερα είναι η γιορτή του Κωνσταντίνου και του Κωνσταντίνου και πρόσεχε". «Λέντζο κύριε Πήτερ» του λέω «ότι θα μου πάρουν εμένα το καράβι από τα χέρια φοβάστε;»
  Όταν είπε Κωνσταντίνου τι εννοούσε ο κύριος Πήτερ;

Εννοούσε τον Βασιλιά και τον Καραμανλή. Λοιπόν εγώ ξαναπάω πάλι στο περίπτερο, παίρνω τηλέφωνο πάλι τους συμμαθητές μου και τους λέω έτσι κι έτσι μου είπε ο Νικολόπουλος, προσέξτε σας έχουν πάρει χαμπάρι, κατεβείτε στα καράβια, πάρτε τα και φύγετε γιατί αλλιώς θα σας πιάσουνε.
        
Βέβαια επάνω γίνανε διάφορες συζητήσεις, νομίζω ότι ο Παπαδόγκωνας πήγε στον Αβέρωφ - κάπου συναντηθήκανε έξω από την Αθήνα - προς τιμήν του, ο Αβέρωφ είπε «Αλέκο εκεί που έχουνε φτάσει τα πράγματα φύγετε διότι δεν υπάρχει περίπτωση». Άλλωστε είναι και η αρχή της συνωμοσίας αυτό: αν αντιληφθείς ότι σε καταλάβανε πρέπει να το κάνεις, αλλιώς έχασες και πρέπει να πας να παραδοθείς, δεν υπάρχει άλλη λύση. Τέλος πάντων έγιναν όλα αυτά... φύγαμε εμείς το απόγευμα από το Ηράκλειο με όλα τα πλοία του ΝΑΤΟ.

Μάλιστα Διοικητής ήτανε ο Πλοίαρχος Μπιρέν, ένας Πλοίαρχος Τούρκος Διοικητής της μοίρας. Ήμαστε έξι πλοία αντιτορπιλικά όλα, ένα ιταλικό, ένα αγγλικό, ένα πετρελαιοφόρο εγγλέζικο.

Και προχωρήσαμε προς τον Κάβο Μαλλιά. Ήμαστε βράδυ... την ώρα που έπρεπε να γίνει το κίνημα, και εγώ έπαιρνα τηλέφωνα τίποτα. Παίρνω ξανά... ήτανε ο Λυμπέρης κάτω από τον Κάβο Μαλλιά που έκανε κάτι ασκήσεις με τον Πάνθηρα, του λέω «Χρήστο τι γίνεται κι αυτά;» Μου λέει "Σοφοκλής", που σημαίνει αναβολή του κινήματος. Του λέω χαιρετίσματα στον πλάτανο.
  Και τι αποφασίσατε τότε;

Φύγαμε τότε συνεχίσαμε τις ασκήσεις και εδώ ακριβώς το μεσημέρι της Παρασκευής, που ήτανε 25 του μηνός, τρώγαμε εδώ στο καρέ των αξιωματικών και είχαμε την τηλεόραση απέναντι. Και η ιταλική τηλεόραση έλεγε τα νέα, το RAI UNO, RAI DUE, κάποιο από αυτά τα κανάλια και λέει "in Grecia officiali in servizio arrestati an mirali" μάλιστα είπε και αυτά που σημαίνει Ναύαρχοι και Αξιωματικοί συνελήφθησαν και λοιπά.
        
Ήτανε ο Ξενάκης δίπλα και του λέω «Μανώλη κατάλαβες τι είπε από τα εγγλέζικα λίγο;» «Κατάλαβα ότι έχουν αρχίσει οι συλλήψεις». Και σηκώθηκα απάνω πήγα μέσα στο δωμάτιο, πήρα ένα αγγλικό λεξικό, το Britannica μου φαίνεται ήτανε, που είχε το Σύμφωνο του ΝΑΤΟ. Το Σύμφωνο του ΝΑΤΟ ξεκινάει στον πρόλογο το πρώτο άρθρο λέει ότι "ο οργανισμός αυτός έχει συσταθεί από τα κράτη-μέλη για να προστατεύσει τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα" και λοιπά και λοιπά.

Και πιάνω από κάτω και γράφω ένα σήμα στα αγγλικά και λέω ότι «το Σύμφωνο του ΝΑΤΟ λέει αυτό και στην πατρίδα μου έχει επιβληθεί μία στρατιωτική δικτατορία ιδιοτελών αξιωματικών και εσείς ας πούμε την ευλογείτε και λοιπά και δεν κάνετε τίποτα κι εγώ αποχωρώ από τον σχηματισμό, φεύγω και θα αγωνιστώ για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην πατρίδα μου».

Και ανέβηκα πάνω στη γέφυρα, δεν τους είπα βέβαια εδώ πέρα τίποτα, βέβαια αντελήφθησαν όλοι τι συμβαίνει, δεν ξέρω αν το είδανε το σήμα πριν, αυτά θα σας τα πει ο τότε Σημαιοφόρος, Στράτος, πήγα απάνω πήρα το ραδιοτηλέφωνο και το έδωσα αυτό στο Διοικητή. Και το είχα κοινοποιήσει παντού, μόνο στον Νίξον δεν το είχα κοινοποιήσει... το έστειλα προς τον Woodbaster που ήτανε ο Αρχηγός του ΝΑΤΟ τότε στις Βρυξέλες, το έστειλα στη Νεάπολη που ήτανε το Αρχηγείο... Το έστειλα στον Comedist, και λοιπά και λοιπά... Σε όλο τον κόσμο.
  Αλήθεια πως αντιδράσανε οι συνάδελφοί σας;

Εκεί κοιτάξτε να σας πω, κι εκεί δεν ξέρω - με φώτισε ο Θεός - δεν ξέρω, για να μην πω ότι κατά τύχην αντελήφθην ότι το ΝΑΤΟ αυτό το σήμα θα το κουκούλωνε, θα προσπαθούσε να μην το διαρρεύσει.
Φτάνοντας, λοιπόν, στη Ρώμη βγάζω τους έξι Σημαιοφόρους - πέντε τέσσερις πόσοι ήταν; ... Τρεις Σημαιοφόροι, ο Γκορτζής ο Στράτος και ο Ματαράγκας τρεις μάχιμοι Σημαιοφόροι πήγανε. Εγώ ήξερα το Φιουμιτσίνο πως είναι γιατί είχα υπηρετήσει σε ένα σχολείο εκεί του ΝΑΤΟ και ήξερα την περιοχή καλά. Τους λέω θα βγείτε εκεί στο μόλο, θα πηδήξετε έξω από τη βάρκα και θα πάτε στο Φιουμιτσίνο, έχει τηλέφωνα και θα πάρετε το Associated Press και θα δώσετε το σήμα. Αυτό ήτανε όλο.

Βεβαίως, όπως ξέρετε, ένα πλοίο όταν πηγαίνει σε χωρικά ύδατα πρέπει να έχει ελεύθερη επικοινωνία, να έρθουνε μέσα τα τελωνεία, να έρθει ο Λιμενάρχης να σου δώσει άδεια. Εμείς δεν πήραμε καμία άδεια, βγήκαμε έξω και μάλιστα μετά από ορισμένες μέρες έγινε επερώτηση στη Βουλή προς την Κυβέρνηση πως ένα αντιτορπιλικό ήρθε στα χωρικά ύδατα και δεν πήρατε χαμπάρι.
  Της Ιταλίας;

Ναι κατηγορούσε την Κυβέρνηση της Ιταλίας. Λοιπόν πήγανε αυτοί εκεί πέρα, πήρανε τηλέφωνο το Associated Press και δώσανε το σήμα, τηλεφωνήσανε και στις φιλενάδες τους δεν ξέρω τι κάνανε και γυρίσανε. Άρχισε να τους κυνηγάει η Αστυνομία εκεί και το Λιμεναρχείο, αλλά αυτοί ήτανε αετοί τότε, και ο Λαίμαρχος ο Ασημίνας ο οποίος ήταν ένας που ήρθε και μαζί μας, σαλτάρανε μέσα στη βάρκα, γυρίσανε πίσω κι έτσι δεν έγινε τίποτα.
  Αλήθεια πως αντέδρασαν οι συνάδελφοί σας; Για παράδειγμα, οι Διοικητές των αντιτορπιλικών που ήσασταν μαζί στην άσκηση ή και ο Τούρκος Διοικητής, πως αντέδρασαν στο σήμα; Γιατί φαντάζομαι ότι θα υπήρχε μεγάλη έκπληξη εκ μέρους τους, δεν είναι και κάτι που συμβαίνει καθημερινά... Νομίζω ότι είναι και πρωτοφανές αυτό.

Κοιτάξτε να σας πω κάτι χαρακτηριστικό. Καταρχήν ήμασταν φίλοι, διότι την άσκηση αυτή την είχαμε κάνει και πριν από έξι μήνες, ήμασταν τα ίδια πλοία, ο ίδιος Εγγλέζος ο ίδιος Ιταλός, ο ίδιος Αμερικάνος και λοιπά και ο Τούρκος. Τότε η άσκηση αυτή γινότανε κάθε εξάμηνο για δεκαπέντε μέρες. Λοιπόν ήμαστε γνωστοί και φίλοι. Ξέραμε ας πούμε ότι είμαστε καλοί Αξιωματικοί και λοιπά.

Όταν έδωσα το σήμα στον Διοικητή μας τον Κάπτεν Μπιρέν, αυτός φαίνεται ότι κάτι είχε αντιληφθεί από μένα, γιατί την προηγούμενη είχαμε επισκεφθεί τον Δήμαρχο του Ηρακλείου. Ο Δήμαρχος του Ηρακλείου ήτανε φαίνεται χουντικός τότε - τον είχε τοποθετήσει ο Παπαδόπουλος. Ανεβαίνοντας τη σκάλα πάνω δίπλα στον Μέγα Αλέξανδρο είχανε τον Παπαδόπουλο σε μία φωτογραφία και γυρνάω και του λέω εγώ στα αγγλικά: Κοίταξε που έχει καταντήσει η Ελλάδα να έχουμε τον Παπαδόπουλο δίπλα στον Μέγα Αλέξανδρο! Αυτός κάτι ψυλλιάστηκε φαίνεται κι όταν του έδωσα το σήμα εγώ μου είπε "good luck Nick".
  Ο Τούρκος Διοικητής;

Ο Τούρκος Διοικητής, ναι.
  Αλήθεια τον ξαναείδατε μετά;

Ναι, τηλεφωνηθήκαμε κι όταν ήμουνα εξόριστος.
  Σας είπε πως εξέλαβε την κίνησή σας ο ίδιος ως Διοικητής και ως Τούρκος...

Μου είπε μπράβο. Πως είσαι μου είπε και λοιπά, γιατί ήμουνα στην Ιταλία και τον είχα πάρει τηλέφωνο.
  Ας ξαναγυρίσουμε πάλι σε αυτό. Την ώρα που εσείς βγαίνετε στην Ιταλία οι συνάδελφοί σας συλλαμβάνονται και βασανίζονται, μάλιστα, στο ΕΑΤ-ΕΣΑ. Στα πλοία του στόλου πληροφορηθήκατε τότε το τι συνέβαινε με τους συναδέλφους σας;

Βεβαίως συνεχώς. Και, μάλιστα, όλη η προσπάθειά μας τις πρώτες ημέρες ήτανε πως θα κινητοποιήσουμε το ΝΑΤΟ, τον Καραμανλή, τον Κωνσταντίνο, τους πάντες, να σταματήσουν τα βασανιστήρια. Διότι εμείς παίρναμε τηλέφωνα τις γυναίκες των Αξιωματικών και λοιπά και τους φίλους μας και μαθαίναμε ότι βασανίζονται.
  Υπήρξε ανταπόκριση από την πλευρά του ΝΑΤΟ, του Καραμανλή, του Αβέρωφ, άλλων πολιτικών παραγόντων, των ανθρώπων που προσπαθήσατε να κινητοποιήσετε υπήρξε ανταπόκριση;

Ανταπόκριση από τον Αβέρωφ σίγουρα. Από τους άλλους που είπατε εις το εξωτερικό μέχρι τη στιγμή της καθαιρέσεως δυστυχώς δεν υπήρξε. Όταν καθηρέθησαν εν συνεχεία έγιναν ενέργειες και, συγκεκριμένα, η μεγαλύτερη προσπάθεια ήτανε προς το ΝΑΤΟ με γράμματα, με επιστολές, με παρουσιάσεις και λοιπά. Εγώ πήγα στην Κοπεγχάγη με ορισμένους Αξιωματικούς σημαιοφόρους και μιλήσαμε στον Λουνς και του είπαμε ότι αυτή τη στιγμή βασανίζονται Αξιωματικοί, πρέπει να σταματήσουν τα βασανιστήρια, αυτή είναι η Ελλάδα, δεν είναι οι ένοπλες δυνάμεις που έχουν κάνει το πραξικόπημα αλλά είναι ιδιοτελείς Αξιωματικοί και μάλιστα μία ομάδα εξ αυτών. Νομίζω ότι εισακούστηκε αυτό.
  Υπήρξε κάποια ανταπόκριση εκ μέρους του; Πίεσε δηλαδή τη χούντα τότε ο Λουνς;

Ανεπισήμως μάλλον. Επίσημα δε νομίζω.
  Πάντως πρέπει να είναι μεγάλη ντροπή νομίζω για έναν Αξιωματικό να συλλαμβάνεται και να βασανίζεται σε καράβια μέσα...

Όχι σε καράβια. Τους πήγανε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ. Μάλιστα όπως ξέρετε στη συνέχεια αφού αποκαταστάθηκε η δημοκρατία και περάσανε από δίκη αυτοί οι βασανιστές - ορισμένοι από αυτούς ο Χατζηζήσης, ο Θεοφιλογιαννάκος και λοιπά - ο Χατζηζήσης έφαγε τη μεγαλύτερη ποινή γιατί ήτανε χειροδικία προς ανώτερο. Είχε χτυπήσει τον Σέκερη, είχε χτυπήσει τον Παπαδόγκωνα, τον Δεμέστιχα μου φαίνεται, και έτσι έφαγε 23 χρόνια.
  Τι σας είπαν αυτοί οι άνθρωποι εκ των υστέρων; Οι βασανιστές δηλαδή τι λέγανε; Μου φαίνεται αδιανόητο ότι ένας Αξιωματικός βασανίζει έναν άλλον Αξιωματικό, πόσο μάλλον ανώτερο. Αναρωτιέμαι αν έχετε κάποια μαρτυρία.

Δεν ξέρω, εγώ δεν είχα την τύχη ή την ατυχία. Εμένα δε θα με πιάνανε ούτως ή άλλως. Δεν υπήρχε περίπτωση να με πιάσουνε.
  Δεν σας είπαν πάντως οι συνάδελφοί σας;

Μου είπανε, μου είπανε, βέβαια.
  Μπορείτε να μας μεταφέρετε το κλίμα έτσι όπως σας είπανε οι συνάδελφοί σας, που ήταν μυημένοι στο κίνημα του ναυτικού. Το τι συνέβαινε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ εκείνη την περίοδο;

Μου είπανε, βεβαίως μου είπανε. Μπορώ να σας πω ότι οι Αξιωματικοί οι δημοκρατικοί είναι και μεγαλόψυχοι.

Το μεγαλύτερο παράδειγμα είναι του μακαρίτη του αείμνηστου Σπύρου Μουστακλή ξέρετε, γιατί αυτός ήταν ένας σκληρός Αξιωματικός, δεν υπέκυπτε σε πιέσεις, δεν μπορούσαν να του βγάλουν λέξη και κατάντησε εκεί που κατάντησε.

Από το ναυτικό πολλοί βασανιστήκανε, ο Σέκερης ο Θανάσης και μάλιστα ξέρω και το λόγο που βασανίστηκε: διότι όλοι οι Αξιωματικοί του κινήματος που ήτανε μυημένοι είχαν υπογράψει έναν όρκο. Τους όρκους τους κράταγε ο Θανάσης ο Σέκερης ο οποίος ήταν ένας ήπιος Αξιωματικός, ένας άριστος Αξιωματικός.

Γνωρίζανε όλοι, εμένα δεν μου είχανε εμπιστοσύνη οι Αξιωματικοί διότι εγώ λιγάκι ήμουνα λίγο πιο ζωηρός από τους άλλους και λέει κάτι θα μας κάνει ο Παππάς και δεν εμπιστευόντουσαν να κρατάω εγώ τους όρκους.

Επειδή, όμως, εγώ ήμουνα αδελφικός φίλος με το Σέκερη και λίγο πολύ εμείς ήμασταν οι πιο παλιοί και είχαμε μυήσει όλο το κίνημα, την τελευταία μέρα που έφευγα για τις ασκήσεις πήγα στο σπίτι του Θανάση του Σέκερη και του λέω «Θανάση δώσε μου τους όρκους, διότι δεν ξέρω μήπως ας πούμε κάτι δεν πάει καλά».

Αυτός είχε κρυμμένη μία τσάντα - την είχε κρυμμένη απάνω στο πατάρι - ανέβηκε πάνω μου την έδωσε, την πήρα εγώ κι έτσι δεν ήξερε κανείς από τους Αξιωματικούς ότι έχω εγώ τους όρκους. Τους είχα μέσα στο Βέλος. Όταν τον πιάσανε το Σέκερη, αφού βασανίζανε τους Αξιωματικούς να τους πάρουνε πληροφορίες και λοιπά, ψάχνανε να βρουν τον όρκο. Απαντούσαν οι Αξιωματικοί ότι τους όρκους τους έχει ο Θανάσης ο Σέκερης.

Πηγαίνανε στον Θανάση το Σέκερη, τον είχανε κλεισμένο μέσα σε ένα δωματιάκι τρία επί δύο, ή ένα επί ένα, δεν ξέρω πόσο ήτανε, μία εβδομάδα όρθιο. Είχανε πρηστεί τα πόδια του, είχε χάσει το αίμα από το κεφάλι, ούτε ήξερε τι γινότανε. Βρε που είναι οι όρκοι; Τους έχει ο Παππάς έλεγε. Βρε τι ο Παππάς; Εδώ ο Παπαδόγκωνας μας είπε ότι τους έχει εσύ, ο Γκιόκερ μας είχε ότι τους έχεις εσύ, ο άλλος ο Δημητριάδης μας είπε ότι τους έχεις εσύ και λοιπά. Τίποτα.

Μέχρι που έπιασαν τον Μιλτιάδη τον Παπαθανασίου, σημερινό Υποναύαρχο, και όταν τον ρωτήσανε αυτόν - γιατί τον έπιασαν μετά από αρκετές μέρες - λέει του Χατζηζήση, ή δεν ξέρω ποιανού άλλου εκεί πέρα που πήγαν να τον χτυπήσουν, «δεν είδατε λέει τον Παππά που είχε την τσάντα στο χέρι βγαίνοντας από το καράβι; Εκεί μέσα λέει ήτανε οι όρκοι».
  Πως μυήσατε τον Ύπαρχο;

Ο Ύπαρχος ήτανε μυημένος από την αρχή. Από το 1967. Ήτανε άνθρωπος δημοκρατικός, εγώ τον ήξερα από πολύ παλιά γιατί οι συνωμοσίες αυτές, μικρότερες συνωμοσίες, είχανε γίνει και από το 1967 το 68 το 69 και λοιπά. Είχαμε κάνει τέτοιες πριν ακόμα πάρει τέτοιες διαστάσεις το κίνημα όλου του στόλου. Επομένως με τον Δημητριάδη δεν είχα κανένα πρόβλημα, ούτε τον μύησα ούτε τίποτα, ήταν μυημένος αφ εαυτού ειδικά. Βέβαια είχα μυήσει πάρα πολλούς εγώ Αξιωματικούς. Δεν με πιάσανε, επομένως δεν υπήρχε περίπτωση να τους πιάσουν αυτούς. Ήτανε πολλοί Αξιωματικοί μυημένοι, δεν με πιάσανε εμένα, δεν πιάσανε κανέναν. Ενώ τους άλλους που ξέρανε...

Εξάλλου, δεν μπορούσε ο Παπαδόπουλος να πιάσει διακόσιους τριακόσιους. Στους εβδομήντα - εβδομήντα πέντε σταμάτησε, δεν μπορούσε, τι να κάνει; Και μετά, αυτό ήταν που εγώ βγήκα έξω και φώναζα σε όλη την Ευρώπη γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να πάει εβδομήντα Αξιωματικούς στο εκτελεστικό απόσπασμα. Ενώ αν σταματούσε στον έναν δύο τρεις, τότε κινδυνεύαμε. Και για αυτό εγώ βγήκα έχοντας μαζί όλους τους όρκους, και λοιπά, κάθε βράδυ εγώ στη Ντόιτσε Βέλε, στο Παρίσι και λοιπά, ανακοίνωνα μερικούς Αξιωματικούς και την άλλη μέρα τους συλλαμβάνανε. Φτάσανε σε ένα σημείο που δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Τι να κάνουνε;

Γιατί είπε τότε ο Βύρων Σταματόπουλος ότι "οι Αξιωματικοί του κινήματος μετριούνται στα δάχτυλα της μίας χειρός, είναι τέσσερις πέντε". Άμα ήτανε πέντε θα τους περνάγανε στρατοδικείο θα τους εκτελούσαν και θα τελείωνε η ιστορία. Σκέψου ότι τότε εγώ ήμουνα 43 χρονών και αυτοί ήτανε από 25 μέχρι 17-16, πόσο ήτανε ο Γιώργης;
  Ναι κάπου 25. Σαν παιδιά τους είχατε.

Ναι σαν παιδιά τους είχα, βέβαια σαν παιδιά.
  Πως επηρέασε το κίνημα του ναυτικού την πολιτική ζωή της Ελλάδας αργότερα και βεβαίως την ανάπτυξη του φοιτητικού κινήματος που κορυφώθηκε με το πολυτεχνείο; Πιστεύετε ότι επηρέασε;

Κοιτάξτε, επειδή κάθε τι που γίνεται το μετράμε από το αποτέλεσμα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σε αυτό. Εκεί είναι η επιτυχία και η αποτυχία, τι αποτέλεσμα είχε. Αμέσως μετά το κίνημα του ναυτικού, τις συλλήψεις, έγινε αμέσως αλλαγή του καθεστώτος. Δηλαδή καθηραίθη ο Βασιλεύς, από βασιλευομένη δημοκρατία έγινε δημοκρατία, καθηραίθη ο Καραμανλής, καθηραίθη η δημοκρατία επισήμως πλέον. Έγινε Κυβέρνηση ας την πούμε "μαϊμού" του Μαρκεζίνη, κατά κάποιον τρόπο έγινε μία μετάπτωση για πολιτική Κυβέρνηση και για πρώτη φορά ο Παπαδόπουλος λέει ότι θα κάνει ελεύθερες εκλογές. Αυτά νομίζω ότι είναι το αποτέλεσμα του κινήματος του ναυτικού.
  Πιστεύετε ότι επηρέασε το κίνημα του ναυτικού το φοιτητικό κίνημα που αναπτυσσόταν την ίδια περίοδο;

Οπωσδήποτε επηρέασε, παρόλο ότι το κίνημα του ναυτικού είχε οργανωθεί πολύ πριν της νομικής. Αλλά βγαίνοντας αυτά τα παιδιά οι φοιτητές στα μπαλκόνια της νομικής όπως θυμόμαστε όλοι και λοιπά, οπωσδήποτε αναπτέρωσε το ηθικό και πάρα πολλοί Αξιωματικοί οι οποίοι ήτανε αμφιταλαντευόμενοι προφανώς πήραν άλλη ενέργεια.

Φαντάζομαι ότι θα ήτανε πολύ ισχυρό χτύπημα για την ίδια τη χούντα το ότι Αξιωματικοί ήτανε πλέον ενάντιά της. Γιατί με τους πολίτες καλώς, αλλά το ότι ήταν Αξιωματικοί ενάντια στη χούντα πρέπει να ήτανε πολύ ισχυρό σοκ για τη χούντα.

Βέβαια. Κοιτάξτε, ένας Αξιωματικός σε μία στρατιωτική δικτατορία ο οποίος είναι από τα πρόσωπα τα οποία έχουν κάποια ισχύ, θυμόσαστε τότε ο Λοχαγός έμπαινε μέσα και γινότανε σεισμός.

Λοιπόν οι Αξιωματικοί αυτοί οι οποίοι ήτανε τα αγαπητά παιδιά της χούντας, το να πας αντίθετα να πετάξεις τα αξιώματα, να πετάξεις την οικογένειά σου, να πετάξεις τον μισθό που παίρνεις και να μην ξέρεις τι θα γίνει. Γιατί κι εμείς, έχετε υπόψη σας, όταν βγήκαμε στην Ιταλία δεν μας είπε κανείς ότι σε δεκαπέντε μήνες, δεκαέξι, θα βρεθεί ο Ιωαννίδης ο προδότης να κάνει το πραξικόπημα της Κύπρου, να δοθεί η μισή Κύπρος στους Τούρκους και να επιστρέψετε. Εμείς είχαμε και απόφαση να αφήσουμε τα κοκαλάκια μας έξω. Και να μη γελιόμαστε, αν δεν υπήρχε ο Ιωαννίδης, αν δεν υπήρχε η συμφορά της Κύπρου, πιθανώς θα ήμαστε ακόμα εξόριστοι.
  Ήταν βαρύ το τίμημα πάντως.

Βαρύ το τίμημα. Βαρύ το τίμημα κι όχι μόνο αυτό, αλλά το πληρώνουμε μέχρι τώρα και δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει αυτό.
  Και ένα τελευταίο έχω να σας ρωτήσω επειδή το περάσαμε χωρίς να το αναφέρουμε, σε σχέση με το γράμμα την επιστολή Καραμανλή που δημοσιεύθηκε στη Βραδυνή πριν την εκδήλωση του κινήματος του ναυτικού. Ήθελα να σας ρωτήσω κατά πόσο αυτή η επιστολή επηρέασε την εκδήλωση του κινήματος και αν ήσασταν ικανοποιημένοι από το πολιτικό μήνυμα του Καραμανλή που μεταδόθηκε τότε μέσω της Βραδυνής.

Ναι, να σας απαντήσω. Βεβαίως η επιστολή αυτή έγινε κατόπιν πιέσεως του Αβέρωφ και του Γιώργου Σέκερη και όλων που το κίνημα ήτανε έτοιμο και περιμέναμε αυτή την επιστολή να ενθαρρύνει κάπως περισσότερο τους αμφιταλαντευόμενους Αξιωματικούς. Ορισμένοι βέβαια δε θέλαμε τίποτα, αλλά ήτανε πάρα πολλοί Αξιωματικοί οι οποίοι θέλανε κάποια κάλυψη μεγαλύτερη. Ήταν μία ενθαρρυντική επιστολή πλην όμως το πράγμα είχε λήξει με μας. Ναι με μας, αλλά ορισμένοι... τέλος πάντων είπαμε..
Διαβάστε περισσότερα »

Πέμπτη 4 Απριλίου 2013

Πρωτιά Ελλήνων κινηματογραφιστών από το ΑΠΘ για τον πρωταρχικό ρόλο που παίζει το νερό στη ζωή μας.

Posted by Ripis Costas on 12:04 μ.μ.


Το πολυτιμότερο αγαθό, το νερό αποτελεί τον πυρήνα της ταινίας ενός λεπτού, δύο νεαρών φοιτητών του ΑΠΘ του Τμήματος Κινηματογράφου, του Στέλιου Αλεξανδράκη και του Μενέλαου Παμπουκίδη, οι οποίοι κέρδισαν το πρώτο βραβείο ανάμεσα σε 210 άλλες ταινίες από χώρες όλου του κόσμου και πληγείσες περιοχές από περιβαλλοντικές καταστροφές.

Η ταινία συμμετείχε στον παγκόσμιο διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο με τίτλο " Ένα λεπτό για να σώσεις τον κόσμο". Η ταινία έχει τίτλο "3ος Παγκόσμιος Πόλεμος" και διαπραγματεύεται τον πρωταρχικό ρόλο που παίζει το νερό στη ζωή μας.

Το μπουκάλι με το νερό χρησιμοποιείται προφανώς ως δείγμα σαρκασμού για να δείξει την αξία του, ενώ η πολυφυλετική συμμετοχή στις δολοφονίες προτίθεται να δείξει την μεγάλη διάσταση σε παγκόσμιο βαθμό που έχει πάρει και αναμένεται να πάρει στο μέλλον το ζήτημα, δήλωσε ο Στέλιος Αλεξανδράκης. 

1 minute to save the world

Οι δημιουργοί της, έχουν επίσης αποσπάσει το πρώτο βραβείο και στο Πανευρωπαϊκό Φεστιβάλ ταινιών ενός λεπτού "Σκέψου, Δράσε, Άλλαξε" της Ε.Ε.
Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε με τον Στέλιο Αλεξανδράκη πήραμε τις ακόλουθες δηλώσεις

Σχετικά με το αν πιστεύει στην ευαισθητοποίηση των ισχυρών που θα παρευρεθούν στην Κοπεγχάγη τον Δεκέμβριο ο ίδιος αναφέρει: " Το μήνυμα υπάρχει βασικά, αλλά δε νομίζω ότι θα ευαισθητοποιήσει τους ηγέτες . εμείς στοχεύουμε στους νέους οι οποίοι δεν έχουν ακόμα συγκροτημένες συνειδήσεις και παλεύουν για το αύριο. Απλά πιστεύω ότι είναι μια καλή ευκαιρία να περάσει αυτό το μήνυμα έστω και ένα λεπτό που είναι."

Όσον αφορά στη χρήση πολυφυλετικών ατόμων μέσα στην ταινία αν είχε κάποιο απώτερο στόχο μας απαντάει: " Θέλαμε να κάνουμε μια μικρογραφία όλων των εθνικοτήτων του κόσμου, να δείξουμε ότι είναι παγκόσμιο το γεγονός και ότι θα αφορά όλο τον κόσμο σε λίγα χρόνια, γι' αυτό και βάλαμε και έγχρωμους και λευκούς. Όλους.

Και τέλος ως προς το δικό του μήνυμα που θα άφηνε σε ένα μπουκάλι, μας απάντησε: 

" Πρέπει να προσέχουμε τον πλανήτη μας, γιατί οι καλοί πλανήτες δύσκολα βρίσκονται."
ΠΗΓΗ

Διαβάστε περισσότερα »

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Οι κουτόφραγκοι πήραν πίσω το νερό στο Παρίσι από τους ιδιώτες. Εμείς, οι απόγονοι του Σωκράτη και του Πλάτωνα ;

Posted by Ripis Costas on 1:15 μ.μ.

 Συνέντευξη της αντιδηµάρχου του Παρισιού Anne Le Strat στις «Οικοτριβές»

Η Anne Le Strat (φωτ.) είναι Αντιδήµαρχος του Παρισιού, υπεύθυνη για τη διαχείριση της ύδρευσης/αποχέτευσης και τη διαχείριση των καναλιών, πρόεδρος της Eau de Paris καθώς και πρόεδρος της Aqua Publica Europea (Δίκτυο Ευρωπαϊκών Δηµόσιων Υπηρεσιών Υδρευσης).

Για ποιους λόγους και υπό ποιες συνθήκες ο Δήµος του Παρισιού αποφάσισε να επαναδηµοτικοποιήσει την ύδρευση;

Μετά από δεκαετίας κυριαρχίας της δεξιάς στη δηµοτική εξουσία, µια συµµαχία της Αριστεράς, που συγκέντρωσε σοσιαλιστές, κοµµουνιστές, πράσινους και ανένταχτους αριστερούς, κέρδισε τις δηµοτικές εκλογές το 2001. Αυτή η καινούρια οµάδα, µε επικεφαλής το δήµαρχο Bertrand Delanoë, αποφάσισε πολύ γρήγορα να επανεξετάσει συνολικά τις υπηρεσίες ύδρευσης του Παρισιού.

Πράγµατι, διαπίστωσαν γρήγορα την παντελή απουσία ελέγχου τόσο των εταιριών που είχαν αναλάβει εργολαβικά την παροχή δηµόσιων υπηρεσιών, όσο και των προσφερόµενων υπηρεσιών. Υπήρχε πλήρης οικονοµική αδιαφάνεια και δεν γινόταν κανένας έλεγχος των έργων που είχαν πραγµατοποιήσει.

Αποφασίστηκε λοιπόν, πρώτα και κύρια, να ενδυναµωθούν οι υπηρεσίες του δήµου ώστε να αποκτήσουν πρώτα την ικανότητα να διεξάγουν έναν µίνιµουµ έλεγχο και να αρχίσουν έτσι να ξαναπαίρνουν τον έλεγχο της υπηρεσίας. Όταν το 2003 έγινε επαναδιαπραγµάτευση των συµβολαίων, ο δήµος απαίτησε οι ιδιωτικές εταιρίες να πραγµατοποιήσουν συγκεκριµένα, σηµαντικά έργα για τα οποία είχαν παρακρατήσει σηµαντικά ποσά, αλλά δεν τα είχαν υλοποιήσει.

Σε αυτή την περίπτωση φάνηκε ωστόσο ότι τα περιθώρια ελιγµών που είχαµε παρέµεναν πολύ στενά όσο παραµέναµε στο πλαίσιο της διαχείρισης από ιδιωτικές εταιρίες-παρόχους. Για να ορίσουµε πώς θα έπρεπε να είναι η υπηρεσία ύδρευσης στο Παρίσι, εκπονήθηκαν νοµικές, οικονοµικές και τεχνικές µελέτες, και ξεκίνησε µια διαδικασία διαβούλευσης µε το σύνολο του προσωπικού της Eau de Paris (σ.σ.: η σηµερινή δηµόσια επιχείρηση ύδρευσης-αποχέτευσης του Παρισιού) για την οργάνωση της υπηρεσίας (τεχνική, διαχείριση του προσωπικού και των πόρων της κ.λπ.

Οι δηµοτικές εκλογές του 2008 έδωσαν την ευκαιρία στον Bertrand Delanoë, που διεκδικούσε την επανεκλογή του, να δεσµευτεί επίσηµα ενώπιον των πολιτών ότι θα επαναφέρει την υπηρεσία ύδρευσης σε εξ ολοκλήρου δηµόσια διαχείριση εφόσον εκλεγεί. Έτσι κι έγινε. Έκτοτε, ξεκίνησε η διαδικασία. Τα συµβόλαια παραχώρησης έληγαν στα τέλη Δεκεµβρίου του 2009, οπότε έπρεπε να ξαναστηθεί ολόκληρο το σύστηµα και να ολοκληρωθεί η µετάβαση σε ένα πολύ σύντοµο χρονικό διάστηµα.

Με αυτή τη µεταρρύθµιση ο δήµος του Παρισιού, και εποµένως και οι κάτοικοί του, ξαναπήραν στα χέρια τους τη διαχείριση των υπηρεσιών ύδρευσης, θέτοντας στόχους περιβαλλοντικούς, οικονοµικούς, δηµοκρατικούς, κοινωνικούς – κάτι που δεν ήταν δυνατόν ή πολύ δύσκολα θα µπορούσε να συµβεί µε τους ιδιώτες διαχειριστές. Η επαναδηµοτικοποίηση του νερού αποφασίστηκε στη βάση µιας ισχυρής πολιτικής και ιδεολογικής επιλογής που συνοψίζεται στην εξής φράση: το νερό είναι ένα δηµόσιο αγαθό, ως εκ τούτου υπάρχει απόλυτη ανάγκη να ελέγχουµε την κατάσταση και την εκµετάλλευση αυτού του φυσικού πόρου, στη βάση ενός οράµατος και ενός µακροπρόθεσµου προγράµµατος.

Παρά την επαναδηµοτικοποίηση της διαχείρισης του νερού στο Παρίσι, η εξουσία των ιδιωτικών εταιριών παραµένει πολύ σηµαντική, ενώ ακόµα και µέσα στο ίδιο το δηµοτικό συµβούλιο υπήρξε αντίδραση στην επαναδηµοτικοποίηση. Πώς ξεπεράσατε αυτές τις δυσκολίες και τις αντιθέσεις σε πολιτικό επίπεδο, χωρίς ένα ισχυρό κίνηµα να σας υποστηρίζει;

Το σύνολο της δεξιάς την καταψήφισε. Υπήρξε µάλιστα και ανεπιτυχής προσφυγή από δυο εκλεγµένους συµβούλους της αντιπολίτευσης στο διοικητικό δικαστήριο για να σταµατήσουν την απόφαση. Εξακολουθούν να καταγγέλλουν τη µεταρρύθµιση σε ιδεολογικό επίπεδο, αλλά δεν αντιτίθενται στην πολιτική µας για το νερό, καθώς ψηφίζουν µαζί µας την πλειοψηφία των σηµαντικών αποφάσεων.

Πέρα από την αντίθεση των εκπροσώπων των ιδιωτικών συµφερόντων, αυτή ήταν η µόνη αντίδραση που αντιµετωπίσαµε. Πράγµατι, εκείνοι, µεταξύ των Παριζιάνων, που ενδιαφέρονταν για το ζήτηµα ήταν στην πλειοψηφία τους υπέρ της επαναδηµοτικοποίησης. Θα πρέπει να ξέρουµε ότι στο Παρίσι, εξαιτίας της συλλογικής χρέωσης (υπάρχουν 2.200.000 κάτοικοι αλλά µόνο 93.500 εγγεγραµµένοι στις υπηρεσίες ύδρευσης), δεν γίνεται συχνά δηµόσια συζήτηση για το νερό. Αλλά αυτό αλλάζει σιγά σιγά. Ο διάλογος για τη δηµόσια ή ιδιωτική διαχείριση είναι πλέον πολύ έντονος στη Γαλλία. Η παρισινή επαναδηµοτικοποίηση είχε πολύ σηµαντικό αντίκτυπο και όλο και πιο συχνά µε καλούν να µιλήσω αλλού για την επιλογή του Παρισιού.

Εντούτοις, εάν ο πολιτικός διαχωρισµός γι’ αυτό το ζήτηµα ήταν ξεκάθαρος στο Παρίσι, δεν συµβαίνει απαραιτήτως το ίδιο στη Γαλλία συνολικά. Κάποιες αριστερές συλλογικότητες εξακολουθούν να ευνοούν την ανάθεση της διαχείρισης σε ιδιώτες, ενώ κάποιες δεξιές οµάδες υπερασπίζονται τη δηµόσια διαχείριση, όπως πρόσφατα στη Νίκαια (πέµπτη σε µέγεθος πόλη της Γαλλίας) που αποφάσισε να περάσει στη δηµόσια διαχείριση.


Οι µεγαλύτερες πολυεθνικές του νερού έχουν την έδρα τους στο Παρίσι κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που η δική σας επαναδηµοτικοποίηση είναι ιδιαίτερα σηµαντική. Θεωρείτε ότι θα µπορούσε να αµφισβητηθεί από ένα δήµαρχο διαφορετικού πολιτικού προσανατολισµού;

Μπορεί κάποιος να διαφωνεί µε την πολιτική µας απόφαση, είναι δύσκολο όµως να αρνηθεί τα καλά αποτελέσµατα της επαναδηµοτικοποίησης… Και σκέφτοµαι ότι θα ήταν πραγµατικά πολύ δύσκολο να αιτιολογήσει τη διάλυση ενός συστήµατος που λειτουργεί καλά και για το οποίο κανείς δεν έχει αντικειµενικά λόγους να παραπονιέται. Επιπλέον, λόγω της πρόσφατης ενηµέρωσης και ευαισθητοποίησης για το νερό και τη διαχείρισή του στη Γαλλία, πιστεύω ότι η δηµοτική παράταξη που θα προτείνει να διαλύσει την Eau de Paris προς όφελος της Suez ή της Veolia θα έχει να αντιµετωπίσει την απόλυτη κατακραυγή. Οι Παριζιάνοι δεν κινητοποιήθηκαν για την επαναδηµοτικοποίηση, αλλά εάν αύριο αυτή αµφισβητούνταν, πολλοί θα ήταν εκείνοι που θα την υπερασπίζονταν. Εκ των υστέρων, η υποστήριξη των πολιτών στη δική µας επιλογή είναι αναµφισβήτητη.

Λαµβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, τίθενται άλλα ερωτήµατα. Πιο συγκεκριµένα θα πρέπει να εξεταστεί η σηµασία της γεωγραφικής κλίµακας στη διαχείριση του νερού: τελικά, είναι δυνατόν να στοχεύουµε σε βιώσιµη διαχείριση του νερού µόνο στο Παρίσι και να εξακολουθούµε να αγνοούµε τη βιωσιµότητα στα προάστια; Καθώς πλέον κανείς δε µιλά παρά για το Μητροπολιτικό Παρίσι και την ευρύτερη περιοχή του Παρισιού (Grand Paris), η διαχείριση του νερού θα πρέπει να εξελιχθεί. Έχουµε κάποιες σκέψεις ως προς αυτό το θέµα και δεν είµαστε µόνοι.

Ποια ήταν η αντίδραση των εργαζοµένων και των συνδικάτων στην επαναδηµοτικοποίηση; Στήριξαν τις διαδικασίες της µεταρρύθµισης;

Ξεκινήσαµε τις διαπραγµατεύσεις µε το σύνολο των κοινωνικών εταίρων τον Οκτώβριο του 2008, αρκετά νωρίτερα από τον προβλεπόµενο χρόνο. Με την επιτροπή που δηµιουργήθηκε από τα ενδιαφερόµενα συνδικάτα, συµφωνήσαµε πρώτα στη µεθοδολογία και κατόπιν στα θέµατα συζήτησης, προκειµένου να συµπεριληφθούν όλα τα ανοιχτά ζητήµατα. Διασφαλίσαµε ότι τα συνδικάτα των διανοµέων θα ενταχθούν στο συνδικάτο της Eau de Paris, κάτι που δεν αποτελούσε νοµική µας υποχρέωση. Το αποτέλεσµα οδήγησε σε µια εναρµόνιση προς τα πάνω, ευνοϊκή για το σύνολο του προσωπικού. Όχι µόνο όλα τα δικαιώµατα εξασφαλίστηκαν αλλά και πολυάριθµα οφέλη επεκτάθηκαν σε όλο το προσωπικό (13ος µισθός, µπόνους, αργίες, κ.λπ.).

Κάναµε επίσης σηµαντική δουλειά στο πλαίσιο της Μεικτής Εταιρίας (σ.σ.: πρόκειται για ανώνυµη εταιρία που το 85% του µετοχικού της κεφαλαίου το κατέχουν δηµόσιες εταιρίες) που ανέλαβε την παραγωγή του νερού και που µετατράπηκε σε εταιρία δηµοσίου δικαίου (ΕPIC). Η καµπάνια που ξεκινήσαµε υπό τον τίτλο «Εau de Paris demain» (το νερό του Παρισιού αύριο) κινητοποίησε κοινωνικές δυνάµεις και οµάδες που προσχώρησαν στην ιδέα της επαναδηµοτικοποίησης. Το προσωπικό των ιδιωτικών εταιριών ήταν περισσότερο ανήσυχο και ένιωσε ότι αµφισβητείται άµεσα από την κριτική στο σύστηµα ύδρευσης. Εντούτοις, οι συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποι υπήρξαν οι συνοµιλητές µας πριν ακόµα τη συγχώνευση των διάφορων φορέων.
Σήµερα, η Eau de Paris ξεκινά µια συλλογική δουλειά γύρω από τη δηµιουργία ενός επιχειρηµατικού σχεδίου που θα επιτρέψει να καταρτιστεί ένας Οδικός Χάρτης για τη δηµόσια διαχείριση (2015-2025) και να καθοριστεί µια κοινή πορεία.

Ποιες ήταν οι συνέπειες αυτής της µεταρρύθµισης για τους χρήστες;

Πρέπει καταρχήν να υπογραµµίσουµε ότι τα σηµαντικά οικονοµικά κέρδη που προέκυψαν χάρη στη µεταρρύθµιση, επανεπενδύθηκαν στο σύνολο τους στις υπηρεσίες ύδρευσης. Τα κέρδη υπολογίζονται σε 35 εκατ. ευρώ ετησίως. Στην πραγµατικότητα, εσωτερικεύσαµε τα κέρδη που είχαν οι ιδιωτικοί φορείς. Κάναµε δηµόσιες ανταγωνιστικές συµβάσεις για τα έργα, ενώ στο παρελθόν αυτά ανατίθεντο στις θυγατρικές των µεγάλων εταιριών που έκαναν υπερτιµολογήσεις. Στο εξής, όλα τα έσοδα από την εκµετάλλευση επανεπενδύονται στο σύνολό τους στην υπηρεσία και υπάρχει πλήρης οικονοµική διαφάνεια, σε αντίθεση µε τους προϋπολογισµούς των ιδιωτικών εταιριών που χαρακτηρίζονταν από πλήρη αδιαφάνεια, όπως αποδείχθηκε από πολυάριθµες ελέγχους.

Την 1η Ιουλίου 2011, η τιµή του πόσιµου νερού µειώθηκε κατά 8%, τη στιγµή που είχε αυξηθεί κατά 260% από τότε που ιδιωτικοποιήθηκαν οι υπηρεσίες το 1985! Αυτή η µείωση της τιµής επιτρέπει να αποδοθούν στους Παριζιάνους 76 εκατ. ευρώ για την περίοδο 2011-2015. Είναι µια λογική µείωση, παρά τη µείωση της κατανάλωσης νερού, που έχει ως αποτέλεσµα απώλεια εσόδων για την Eau de Paris. Συνοδεύεται επίσης από κοινωνικά µέτρα για τους οικονοµικά ασθενέστερους. Ο Δήµος και η Eau de Paris έχουν τη θέληση να διασφαλίσουν το δικαίωµα στο νερό για όλους στο Παρίσι: ενισχύσεις για την πληρωµή των λογαριασµών, αύξηση των σηµείων παροχής νερού στους δηµόσιους χώρους, εγκατάσταση εξοπλισµού εξοικονόµησης νερού.

Καθώς η ρύπανση επιδεινώνεται (νιτρικά, φυτοφάρµακα, κ.λπ.) η διαχείριση των πηγών του νερού συνδέεται άµεσα µε την υγεία, το περιβάλλον αλλά ακόµα και την οικονοµία. Αποτελεί λοιπόν ένα πεδίο όπου θα δραστηριοποιηθεί δυναµικά η Eau de Paris.

Τέλος, και ταυτόχρονα, η Eau de Paris έχει ένα φιλόδοξο πρόγραµµα επενδύσεων 70 εκατ. ευρώ ετησίως για τη βελτίωση του δικτύου και την εξασφάλιση της καλύτερης ποιότητας νερού για τους χρήστες τα επόµενα χρόνια.


Η συµµετοχή των χρηστών στις αποφάσεις για τη διαχείριση του νερού είναι µια βασική αρχή δηµοκρατικής διακυβέρνησης. Έχουν προβλεφθεί συγκεκριµένες διαδικασίες για να διευκολυνθεί αυτή η συµµετοχή, και ποια είναι η εµπλοκή του κοινού µέχρι σήµερα;

Όσον αφορά στην εµπλοκή των χρηστών στη διαχείριση του νερού, θα αναφέρω δυο παραδείγµατα. Καταρχήν, ο Δήµος του Παρισιού δηµιούργησε το Παρισινό Παρατηρητήριο για το νερό. Πρόκειται για ένα φορέα των πολιτών, εξ ολοκλήρου αφιερωµένο στα θέµατα ύδρευσης και αποχέτευσης, που επιτρέπει σε κάθε πολίτη να ενηµερώνεται και να συµβάλλει στο διάλογο. Αποτελείται από διάφορους φορείς µε διαφορετικό προφίλ –κοινωνικές υπηρεσίες στέγασης, ενώσεις ενοικιαστών, χρήστες, περιβαλλοντικές οργανώσεις, συνδικάτα, συµβούλους γειτονιάς, ερευνητές κ.λπ.- , και υποστηρίζει το Δήµο στην κατάρτιση και εφαρµογή της πολιτικής του για τα ζητήµατα του νερού. Αποτελεί το σύνδεσµο µεταξύ των πολιτών και του δήµου αναδεικνύοντας τις προσδοκίες των πρώτων και τους επιτρέπει να εµπλακούν στα άµεσα ζητήµατα που προκύπτουν. Σε αυτό προεδρεύει προσωπικότητα εκτός του Δήµου του Παρισιού και εκπροσωπείται στο διοικητικό συµβούλιο της Eau de Paris. Το Παρατηρητήριο οργανώνει ολοµελειακές συναντήσεις ανοιχτές σε όλους προκειµένου να συζητηθούν άµεσα τα κεντρικά ζητήµατα της πολιτικής του δήµου για το νερό. Αυτές οι συναντήσεις επιτρέπουν στα µέλη του Παρατηρητηρίου να ενηµερωθούν προτού ληφθούν αποφάσεις από το Συµβούλιο του Παρισιού και την Eau de Paris. Το Παρατηρητήριο ενεπλάκη κατ’ αυτό τον τρόπο στη διαδικασία της επαναδηµοτικοποίησης, συζήτησε το µέλλον του δικτύου µη πόσιµου νερού του Παρισιού, το συµβουλεύτηκαν για την τιµή και την τιµολόγηση του νερού και την εφαρµογή του δικαιώµατος στο νερό στην πρωτεύουσα.

Αν και θεωρούµε ότι το Παρατηρητήριο εκπληρώνει το ρόλο του δίπλα στην εκτελεστική εξουσία, παραµένει ωστόσο πολύ δύσκολο να κινητοποιήσει µεγάλο αριθµό κατοίκων του Παρισιού για ένα θέµα που δεν θεωρείται ότι δηµιουργεί προβλήµατα και του οποίου η τεχνική πλευρά µπορεί να αποθαρρύνει τη συµµετοχή των πολιτών, καθώς φοβούνται ότι δεν είναι αρκετά εξειδικευµένοι. Για το λόγο αυτό ένας από τους άξονες που πρέπει σίγουρα να αναπτυχθεί είναι αυτός της εκπαίδευσης και της κατάρτισης των πολιτών σε θέµατα ύδρευσης και αποχέτευσης.

Επιπλέον, η οργάνωση καταναλωτών UFC Que Choisir, η περιβαλλοντική οργάνωση France Nature Environnement και το Παρισινό Παρατηρητήριο για το νερό διαθέτουν το καθένα µία ψήφο στο Διοικητικό Συµβούλιο της Eau de Paris, που περιλαµβάνει επίσης δύο εκπροσώπους από το προσωπικό και 13 δηµοτικούς συµβούλους. Στο Διοικητικό Συµβούλιο συµµετέχουν επίσης δύο εξειδικευµένα άτοµα, ένας επιστήµονας και ένας ειδικός σε ζητήµατα τοπικής δηµοκρατίας, που έχουν συµβουλευτικό ρόλο. Ολοι συµµετείχαν µε επιµέλεια στις συνεδριάσεις του Συµβουλίου και η εµπλοκή τους αναµφισβήτητα συνεισέφερε στη διεξαγωγή πλούσιων συζητήσεων. Το άνοιγµα της διαχείρισης της Eau de Paris στην κοινωνία των πολιτών υπήρξε ένας από τους πυλώνες της µεταρρύθµισης της παριζιάνικης δηµόσιας υπηρεσίας ύδρευσης. Αυτό είναι και το νόηµα της αρχής που πάντα υποστηρίζαµε, να βάλει το χρήστη στην καρδιά της υπηρεσίας, και έχει συµβάλει χωρίς αµφιβολία στην επιτυχία της επαναδηµοτικοποίησης.

Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση, υπό την πίεση της Τρόικας, προχωρά στην ιδιωτικοποίηση των εταιριών ύδρευσης/αποχέτευσης της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, για την αποπληρωµή του χρέους. Μεταξύ των εταιριών που έχουν εκφράσει ενδιαφέρον είναι και οι Suez και Veolia. Πώς σχολιάζετε αυτή την πολιτική απόφαση;

Έχετε καταλάβει τη δέσµευσή µου στη δηµόσια διαχείριση του νερού, και ακόµα περισσότερο την αντίθεσή µου στον οικονοµικό φιλελευθερισµό. Αλλά δεν έχω να παραδώσω µαθήµατα σε κανέναν. Θα έλεγα απλά ότι η πρωτεύουσα της χώρας που ιστορικά είχε περισσότερο απ’ όλους παραχωρήσει τη διαχείριση του νερού σε ιδιώτες, απέδειξε ότι είναι δυνατό να την επαναδηµοτικοποιήσει, και κατόπιν, αποδείξαµε ότι η δηµόσια διαχείριση λειτουργεί! Άρα, γιατί να αφήσουµε τους ιδιώτες να κερδίσουν; Προτρέπω τους έλληνες να υποστηρίξουν την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών «Η ύδρευση και η αποχέτευση είναι ανθρώπινο δικαίωµα!».

Τη συνέντευξη πήρε και µετάφρασε η ΕΡΜΙΟΝΗ ΒΑΚΗ
Διαβάστε περισσότερα »