Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

Πάνω από 250 Διπλ. Μηχανικοί σε διαθεσιμότητα.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Πάνω από 250 Διπλωματούχοι Μηχανικοί του Δημοσίου σε διαθεσιμότητα ! ! !
Μετά από τις κυβερνητικές ανακοινώσεις και τις διαρροές στον Τύπο από το Υπουργείο "Διοικητικής Απορύθμισης", καθώς και τις πληροφορίες που έχει συγκεντρώσει η ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ μέχρι σήμερα, προκύπτει ότι πρόκειται να τεθούν σε διαθεσιμότητα πάνω από 250 Διπλ. Μηχανικοί του Δημοσίου, Μόνιμοι και Συμβασιούχοι Αορίστου Χρόνου που υπηρετούν στις παρακάτω Υπηρεσίες, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό για την εύρυθμη λειτουργία τους και συγκεκριμένα :

• Από τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Έργων του ΥΠΥΜΕΔΙ, πάνω από 150 Μηχανικοί που υπηρετούν σε Τομείς Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων (ΤΑΣ) σε όλη τη χώρα, αλλά και από Κεντρικές Υπηρεσίες.

• Από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας 52 Μηχανικοί με σύμβαση Αορίστου Χρόνου, που υπηρετούν στις Τεχνικές Υπηρεσίες και των τριών Όπλων.

• Από τη Γενική Γραμματεία Νησιωτικής Πολιτικής του Υπουργείου Αιγαίου, 13 Μηχανικοί που υπηρε-τούν στην Τεχνική Υπηρεσία.

• Από την Δ/νση Τεχνικής και Στέγασης του ΙΚΑ, η οποία σχεδόν διαλύεται, 39 Μηχανικοί και 13 ΤΕ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι μόλις πρόσφατα αρκετοί από τους παραπάνω συναδέλφους μετατάχθηκαν εκεί από τον ΟΕΚ, ο οποίος διαλύθηκε.

Οι παραπάνω Μηχανικοί, των οποίων το νούμερο σίγουρα θα μεγαλώσει όταν θα έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα, περιλαμβάνονται στους 12.500 υπαλλήλους όλων των Ειδικοτήτων και Κλάδων που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα και δυνάμει σε απόλυση μέχρι τον Σεπτέμβριο και έπεται συνέχεια για άλλους τόσους.

Η ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ θεωρεί ότι η σφαγιαστική πολιτική της διαθεσιμότητας, της κινητικότητας και των παράνομων και αντισυνταγματικών απολύσεων χιλιάδων υπαλλήλων, μεταξύ των οποίων και Μηχανικοί, που υλοποιεί η κυβέρνηση σε όλο το Δημόσιο Τομέα, κατ΄ επιταγή της Τρόϊκας και των μνημονιακών πολιτικών, όχι μόνο δεν θα εκσυγχρονίσουν το κράτος, αλλά αντίθετα θα το συρρικνώσουν εξαφανίζοντας κάθε κοινωνική παροχή. Για αυτό άλλωστε χρησιμοποιούν την δοκιμασμένη στρατηγική "Σοκ και Δέος" προκειμένου να κάμψουν κάθε αντίσταση των εργαζομένων.

Τα κυβερνητικά σχέδια όμως δεν πρέπει να επιτρέψουμε να περάσουν.

Καλούμε τους συναδέλφους Μηχανικούς, να συσπειρωθούν σε ενωτικό αγώνα μαζί με όλους τους εργαζόμενους σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα. Οφείλουμε όλοι να μετατρέψουμε την αγανάκτηση και την οργή μας από βουβή διαμαρτυρία σε συντονισμένη δράση διάρκειας, προκειμένου να αποτρέψουμε την παραπέρα εξαθλίωσή μας. Να μην επιτρέψουμε άλλες "τουφεκιές στον αέρα", με μικρές, σπασμωδικές και ασυντόνιστες κινητοποιήσεις της τελευταίας στιγμής, που εξυπηρετούν τελικά τα κυβερνητικά σχέδια, αφού μας δείχνουν ανήμπορους να αντιδράσουμε αποτελεσματικά.

Συνέπεια, ενότητα και συντονισμένος αγώνας διάρκειας με την κοινωνία δίπλα μας είναι το πρόταγμα.

Ο Σεπτέμβρης που έρχεται να γίνει ο μήνας της ανατροπής και της ελπίδας για τη Χώρα και τους πολίτες της.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΕΙΣΜΟΥΣ

Χθες, 13-8-2013, αντιπροσωπεία του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας των Διπλωματούχων Μηχανικών του Δημοσίου (Π.Ο. ΕΜΔΥΔΑΣ) και της Πρωτοβάθμιας ένωσης Στερεάς Ελλάδας επισκέφθηκαν την ευρύτερη περιοχή της Αμφίκλειας στη Φθιώτιδα, η οποία δοκιμάζεται από τη συνεχιζόμενη σεισμική δραστηριότητα μετά από το σεισμό των 5,1 Ρίχτερ της Τετάρτης 7-8-2013.

Η αντιπροσωπεία συναντήθηκε αφ’ ενός με τους Μηχανικούς της ΥΑΣ, οι οποίοι πραγματοποιούν ελέγχους για την καταλληλότητα των κτισμάτων από την προηγούμενη Παρασκευή και αφ’ ετέρου με εκπροσώπους των Δημοτικών Αρχών των Δήμων Αμφίκλειας-Ελάτειας και Μώλου- Αγ. Κων/νου. Το Δ.Σ. της Π.Ο. ΕΜΔΥΔΑΣ επισημαίνει ότι, παρά το γεγονός της επαπειλούμενης τοποθέτησης του συνόλου του δυναμικού των ΤΑΣ της χώρας και μέρους του προσωπικού των ΥΑΣ-ΥΑΣΒΕ σε διαθεσιμότητα, όπως ανακοινώσαμε στο προηγούμενο δελτίο τύπου της 6-8-2013 (μόλις μία μέρα πριν το σεισμό), οι συνάδελφοί μας μετακινήθηκαν εκεί άμεσα και ολοκλήρωσαν μέσα σε 4 ημέρες τους πρωτοβάθμιους ελέγχους σε κατοικίες και δημόσια κτίρια της πληγείσας περιοχής.

Συγκεκριμένα 70 περίπου Μηχανικοί των ΤΑΣ Αχαρνών, Αχαΐας, Πύργου και Κοζάνης με την υποστήριξη του Μηχανισμού της Κεντρικής Υπηρεσίας, πραγματοποίησαν 1500 περίπου αυτοψίες και θα συνεχίσουν τους ελέγχους, εφ’ όσον υπάρξουν και άλλες αιτήσεις. Μετά από την υποχώρηση του φαινομένου, που ήδη βρίσκεται σε φθίνουσα κατάσταση, θα επανέλθουν για τους δευτεροβάθμιους ελέγχους, οι οποίοι θα οριστικοποιήσουν ποσοτικά και ποιοτικά το μέγεθος της καταστροφής καθώς και το χρόνο της αποκατάστασης.

Όπως επισήμαναν στην αντιπροσωπεία της Ομοσπονδίας ο Δήμαρχος Μώλου- Αγ. Κων/νου, κ. Τετριμίδας και ο Αντιδήμαρχος Αμφίκλειας- Ελάτειας, κ. Σκουρολιάκος, η μέχρι σήμερα ανταπόκριση του Κρατικού Μηχανισμού υπήρξε άμεση, ενώ η διεκπεραίωση του έργου έγινε γρήγορα, άρτια και με επαγγελματική ευσυνειδησία από τους συναδέλφους μας. Εκδήλωσαν την αντίθεσή τους στην πρόθεση της Κυβέρνησης να θέσει σε διαθεσιμότητα έμπειρους επιστήμονες και δεσμεύτηκαν να παρέμβουν στους αρμόδιους Υπουργούς.

Μετά από τα παραπάνω, ως υπεύθυνος συνδικαλιστικός και επιστημονικός φορέας που εκπροσωπεί τους 10.000 Διπλωματούχους Μηχανικούς του Δημοσίου, ρωτάμε την Κυβέρνηση:

• Με ποιο μηχανισμό θα αντιδρούσε η κρατική μηχανή, αν ο συγκεκριμένος σεισμός έπληττε τη συγκεκριμένη περιοχή τον Οκτώβριο, όταν ήδη το δυναμικό των αρμοδίων Υπηρεσιών θα είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα;

• Τι θα συμβεί όταν ενδεχομένως μεγαλύτεροι σεισμοί πλήξουν μεσοπρόθεσμα (όπως προβλέπουν αρκετοί σεισμολόγοι) ευρύτερες περιοχές ή μεγάλα αστικά κέντρα; Θυμίζουμε ενδεικτικά τους σεισμούς της Θεσσαλονίκης (1978), Αλκυονίδων (1981), Καλαμάτας (1985), Αθήνας (1999) κτλ.

• Γιατί η Πολιτική Ηγεσία δέχτηκε να τεθεί σε διαθεσιμότητα το 25% περίπου του δυναμικού της Υ.ΜΕ.ΔΙ./ΓΓΔΕ (450 υπάλληλοι επί 1900 υπηρετούντων) μεταξύ των οποίων πάνω από 150 έμπειροι Διπλωματούχοι Μηχανικοί;

• Γιατί δεν υιοθέτησε τις προτάσεις της αρμόδιας Επιτροπής για την αξιολόγηση των Δομών του Υπουργείου, που η ίδια συνέστησε, η οποία στην εισήγησή της προέβλεπε ίδρυση Γενικής Διεύθυνσης Φυσικών Καταστροφών και την οποία (άραγε με ποια σκοπιμότητα), έκοψε το Κυβερνητικό Συμβούλιο Διοικητικής Μεταρρύθμισης με επί κεφαλής τον Πρωθυπουργό, με την από 23/4/2013 Απόφασή του;

• Αποτελεί για την Κυβέρνηση προειδοποίηση ο πρόσφατος σεισμός να μην προχωρήσει σε διάλυση του κράτους πρόνοιας, όπως επιχειρεί μέσω της διαθεσιμότητας-απόλυσης, κατ’ επιταγή της Τρόικας; Ως πολίτες αυτής της χώρας δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.

Σε ότι μας αφορά, έχουμε προτάσεις τις οποίες και θα καταθέσουμε, αν ο Υπουργός Υ.ΜΕ.ΔΙ. μας δεχτεί, δεδομένου ότι ο αρμόδιος Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου κ. Σταθόπουλος παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις μας, δεν έχει βρει το χρόνο να μας ακούσει.
Διαβάστε περισσότερα »

Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013

Εργαζόμενοι ΙΓΜΕ: Όχι στην ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ. Πρόταση δημιουργίας Ενιαίου Φορέα Διαχείρισης Νερού

Την επιτακτική ανάγκη η ελληνική κοινωνία να υψώσει το ανάστημά της ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, «για να μην πούμε αύριο μεθαύριο το νερό νεράκι» τόνισε ο πρόεδρος του Συνδικάτου Εργαζομένων του ΙΓΜΕ, κ. Χάρης Σμυρνιώτης σε συνέντευξη Τύπου με κεντρικό θέμα την «Ιδιωτικοποίηση του Νερού και ο ρόλος του ΙΓΜΕ», που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013. Κάνοντας λόγο για πλήρη απαξίωση του ΙΓΜΕ με την μετατροπή του από Ερευνητικό Ινστιτούτο σε γραφειοκρατική υπηρεσία, τόνισε ότι σήμερα «γνωρίζει τη μεγαλύτερη πολιτική αμφισβήτηση από την ίδρυσή του αντιμετωπίζοντας ακόμη και τον ξαφνικό θάνατο τύπου ΕΡΤ».

Ειρωνικό χαρακτήρισε ο πρόεδρος το γεγονός ότι το Ινστιτούτο κλείνει, σε μια εποχή που τα επίσημα χείλη της Πολιτείας παρουσιάζουν μεγαλεπήβολα σχέδια αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου της χώρας. Στην περίπτωση των υδατικών πόρων, το ΙΓΜΕ διαθέτει έμπειρο και εξειδικευμένο δυναμικό αποτελούμενο από υδρογεωλόγους και τεχνικούς βοηθούς, καθώς και σύγχρονο εξοπλισμό συλλογής και επεξεργασίας υδρογεωλογικών δεδομένων. Η έρευνές του μέχρι σήμερα έχουν συμβάλλει στην ενίσχυση της υδρευτικής υποδομής, στην αντιμετώπιση προβλημάτων σε περιόδους έντονης ξηρασίας και στην προστασία της ανθρώπινης υγείας και της ποιότητας του περιβάλλοντος.

Όπως επισήμαναν οι εισηγητές, στόχος της κοινοτικής πολιτικής, η οποία με την Οδηγία 2000-60 επιβάλλει ουσιαστικά την «εμπορευματοποίηση του νερού», είναι η αύξηση της κερδοφορίας μεγάλων ιδιωτικών ομίλων, καθώς και δημοτικών ή μικτών επιχειρήσεων και κοινοπραξιών. Ακόμα και εάν αυτό δεν σημάνει αύξηση της τιμής για τον καταναλωτή _πράγμα που θεωρείται βέβαιο από τους εργαζόμενους_, σίγουρα θα οδηγήσει σε μείωση των φόρων που οι εταιρείες θα αποδίδουν στο ελληνικό κράτος, πρακτική που έχει ακολουθηθεί σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες όπου η διαχείριση του νερού έχει δοθεί σε ιδιώτες.

Η ιδιωτικοποίηση εμπόδιο στην ανάπτυξη
Δέκα χρόνια μετά την ψήφιση του Νόμου 3199/2003, στόχος του οποίου ήταν η διασφάλιση της ποιότητας και προστασίας του νερού για την κάλυψη των αναγκών _περιβαλλοντικών και αναπτυξιακών_, όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς διαπιστώνουν αδυναμίες. Όπως αναφέρθηκε στη διάρκεια της εκδήλωσης, τα 13 διαχειριστικά σχέδια που έχουν εκπονηθεί είναι ανεπαρκή, καθώς δεν στηρίζονται σε επικαιροποιημένα δεδομένα, αλλά σε μελέτες βιβλιογραφίας οι οποίες δεν λάμβαναν καν υπόψη τα δεδομένα του ευρωπαϊκού νότου.

Συγχρόνως, η ανεπαρκής στελέχωση των υπηρεσιών και ο κατακερματισμός των αρμοδιοτήτων καταγραφής, διαχείρισης και προστασίας των υδάτινων πόρων δεν επιτρέπουν την Ενιαία Διαχείρισή τους, η οποία κρίνεται ως βασική προϋπόθεση της ανάπτυξης καθώς στηρίζει την πρωτογενή παραγωγή. Αντιθέτως, το ποσοστό των υδρογεωτρήσεων, κυρίως αρδευτικών, που ανορύσσονται χωρίς άδεια αυξάνεται με σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα και την αειφορία των υδατικών αποθεμάτων. Τα τελευταία 15 χρόνια στη χώρα μας υπάρχουν 200.000 - 300.000 γεωτρήσεις εκ των οποίων μόνο το ένα δέκατο είναι νόμιμες.

Για λάθη και παραλήψεις που κρύβονται «κάτω από το χαλί» έκανε λόγο η πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Γεωλόγων Δημοσίου, κυρία Σταυρούλα Παπαδάκου. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της μερικής μόνο αξιοποίησης της σημαντικής εμπειρίας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης στις μελέτες και κατασκευές υδροληπτικών και αρδευτικών έργων, τη στιγμή που το 85% της ετήσιας κατανάλωσης νερού γίνεται από τον αγροτικό τομέα. «Σήμερα ανακοινώνεται η ιδιωτικοποίηση του Υδρευτικού νερού _για εισπρακτικούς λόγους_ και ίσως αύριο, η πλήρης ιδιωτικοποίηση του Αρδευτικού νερού, με κύριο εργαλείο την τιμολόγησή του» τόνισε κλείνοντας την εισήγησή της.

Η διεθνής εμπειρία
Στο πλαίσιο του ερευνητικού έργου τους δεκατέσσερις φοιτητές του ΕΜΠ, εκπόνησαν πρόσφατα μια μελέτη στην οποία ανέλυσαν τις επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης του νερού σε παγκόσμιο επίπεδο, από την Βολιβία και την Τανζανία μέχρι τη Γαλλία και τον Καναδά. «Σκανδαλώδη περιθώρια κέρδους για τους ιδιώτες, άνιση πρόσβαση στο νερό των χαμηλών κυρίως εισοδηματικών τάξεων, αύξηση τιμολογίων, αθέτηση υποσχέσεων από πλευράς εταιρειών για επενδύσεις στο δίκτυο, σκανδαλώδεις όρους παραχώρησης, αδιαφανείς διαδικασίες στις συμβάσεις, περιβαλλοντικούς κινδύνους, απολύσεις και απώλεια τεχνογνωσίας» αναφέρονται συμπερασματικά στην έκθεση. Στις περισσότερες μάλιστα περιπτώσεις, όπως αυτές της Γαλλίας και του Καναδά, οι αρμόδιες αρχές αποφάσισαν την επανακοινωνικοποίηση των Υδάτων.

Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης Νερού
Σύμφωνα με το Συνδικάτο Εργαζομένων του ΙΓΜΕ, τη λύση στα ζητήματα της διαχείρισης του νερού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία θα δώσει μόνο ένας δημόσιος Ενιαίος Φορέας Διαχείρισης. Σε συνεργασία με άλλους αρμόδιους κρατικούς φορείς, θα διασφαλίσει την κατασκευή των απαραίτητων υποδομών, την προστασία της δημόσιας υγείας χάρη στο ελεγμένο ποιοτικό νερό και την προστασία του περιβάλλοντος. Επίσης, θα φροντίσει για την αύξηση των αρδευόμενων εκτάσεων μέσω συλλογικών αρδευτικών έργων ώστε να σταματήσει και η εκμετάλλευση του αγρότη που αναγκάζεται να κατασκευάσει μόνος του την πολυδάπανη γεώτρηση. Σήμερα, τα συλλογικά έργα καλύπτουν μόλις το 38% της άρδευσης, έναντι του 62% από ατομικά έργα.  

Από την πλευρά του ο Πανελλήνιος Σύλλογος Γεωλόγων Δημοσίου, αναγνωρίζοντας ότι η δημιουργία ενός τέτοιου Ενιαίου Φορέα είναι μεν απαραίτητη, όμως είναι και χρονοβόρα, προτείνει τα θέματα λειτουργικής διαχείρισης να αναληφθούν άμεσα από την πλησιέστερη προς τους χρήστες Διοικητική Αρχή. Την στρατηγική διαχείριση να αναλάβουν τα Υπουργεία και οι Αποκεντρωμένες Διοικήσεις. Επίσης, ζητά να επανέλθουν οι τομεακές Πολιτικές των Υδάτων στα παραγωγικά Υπουργεία (ΥΠΑΑΤ, ΥΠΕΣ) και το ΥΠΕΚΑ να αναλάβει τον σοβαρό ρόλο συντονισμού των δράσεων με γνώμονα την αειφορία.
 
--------------------
 
Διαβάστε περισσότερα »

Αντιμέτωποι με τη λαίλαπα των πλειστηριασμών βρίσκονται εκατομμύρια Ισπανοί.

Χιλιάδες Ισπανοί εξεγέρθηκαν κατά των πλειστηριασμών. Ομάδες πολιτών πραγματοποιούν καθημερινά συγκεντρώσεις έξω από τα σπίτια που κατάσχονται, αλλά και μπροστά από τράπεζες

Αντιμέτωποι με τη λαίλαπα των πλειστηριασμών βρίσκονται εκατομμύρια Ισπανοί, από το 2008, οπότε κι άρχισε να σκάει η στεγαστική φούσκα στη χώρα, καθώς έχουν εκδοθεί 415.117 διαταγές έξωσης και έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους 253.000 ενοικιαστές και ιδιοκτήτες σπιτιών και γραφείων.

Από τις αρχές του έτους κατά μέσο όρο περίπου 500 νοικοκυριά χάνουν σε ημερήσια βάση το σπίτι τους, ενώ το 8% ή 65.778 από τα τουλάχιστον 800.000 στεγαστικά δάνεια της φούσκας είναι επισφαλή και αντιμετωπίζουν προβλήματα καταβολής των δόσεων, ενώ τον Ιούνιο τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ανέβηκαν στο 11,6%.

Παράλληλα, υπάρχουν 3,4 εκατομμύρια άδεια σπίτια σ' όλη τη χώρα -σχεδόν το 14% των σπιτιών στην Ισπανία- η πλειοψηφία των οποίων ανήκει στις τράπεζες.


Οι κατασχέσεις αυτές έχουν προκαλέσει την αγανάκτηση του ισπανικού πληθυσμού, ενώ έχουν αυξηθεί και οι αυτοκτονίες, καθώς σχεδόν 20 άνθρωποι έχουν αυτοκτονήσει στην Ισπανία εξαιτίας των κατασχέσεων. Οι πολίτες όμως δεν περιορίζονται στην οργή, αλλά οργανώνονται μπροστά στη λαίλαπα. Ολόκληρες επαγγελματικές ομάδες όπως οι πυροσβέστες στην Καταλονία, τη Μαδρίτη, τη Γαλικία και τη Σεβίλλη έχουν δηλώσει δημοσίως ότι δεν θα συμβάλουν στην εκτέλεση άλλων κατασχέσεων.

Από το 2009

Στον αγώνα κατά των κατασχέσεων, ωστόσο, πρωτοστατούν διάφορα κινήματα με κυριότερο την Πλατφόρμα Πληγέντων από Εξώσεις και Κατασχέσεις, η οποία ξεκίνησε τη δράση της το 2009 από τη Βαρκελώνη και γρήγορα εξαπλώθηκε σ' όλη την Ισπανία.

 Το κίνημα αγωνίζεται να σταματήσει τις κατασχέσεις, ενώ παρέχει δωρεάν νομικές συμβουλές στους πολίτες που βρίσκονται αντιμέτωποι με την έξωση. Eχει πραγματοποιήσει χιλιάδες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, έχει εμποδίσει 560 κατασχέσεις, ενώ κατόρθωσε να συγκεντρώσει 1,4 εκ. υπογραφές προκειμένου να καταθέσει νομοθετική πρωτοβουλία με τρία βασικά αιτήματα: τη διακοπή των κατασχέσεων, τη διαγραφή των οφειλών των πολιτών που έχουν ήδη εκδιωχθεί από τα σπίτια τους και την εξεύρεση κατοικίας για όσους έχουν χάσει το σπίτι τους, με «κοινωνικά» ενοίκια.

Οι τακτικές που εφαρμόζει η Πλατφόρμα δεν περιορίζονται μόνο στις συγκεντρώσεις. Σχεδόν κάθε πρωί, μικρές ομάδες συγκεντρώνονται έξω από τις τράπεζες, με πανό και εμποδίζοντας την είσοδο των πολιτών. Αυτό γίνεται όταν ενημερώνονται ότι επίκειται κατάσχεση, με στόχο να πείσουν την τράπεζα να διαπραγματευτεί πιο ευνοϊκούς όρους για την εξόφληση του δανείου. Και στήνονται εκεί κάθε μέρα, μέχρι να πείσουν την τράπεζα να διαπραγματευτεί.

 

Σύμφωνα με τον Εντουάρντο Πέρεζ, μέλος του κινήματος «Σταματήστε τις Εξώσεις στη Γρανάδα», έχουν καταφέρει μ' αυτόν τον τρόπο να σταματήσουν 200 κατασχέσεις στην περιοχή. Επίσης, τους τελευταίους μήνες, εφαρμόζονται οι οργανωμένες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, οι λεγόμενες «escra-ches», «κράξιμο» σε ελεύθερη μετάφραση. Αυτές γίνονται έξω από σπίτια πολιτικών ή σε μέρη όπως εστιατόρια όπου βρίσκονται βουλευτές και στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, προκειμένου να ασκηθεί πίεση ώστε να ψηφίσουν νόμους που θα προστατεύουν την πρώτη κατοικία.

Τι προβλέπει η ισπανική νομοθεσία

Η νομοθεσία προβλέπει την κατάσχεση κατοικιών με μόλις έναν μήνα καθυστέρησης στην καταβολή της δόσης του δανείου. Επίσης, εάν ένα σπίτι κατασχεθεί από την τράπεζα, η ιδιοκτησία τίθεται σε δημοπρασία (συνήθως σε πολύ χαμηλές τιμές) και όποιο ποσό προκύπτει από την πώληση, αφαιρείται από το υπόλοιπο χρωστούμενο ποσό του δανείου, το οποίο εξακολουθεί να βαραίνει τον πρώην ιδιοκτήτη.
Η κυβέρνηση Ραχόι πήρε κάποια μέτρα, για εξαίρεση από τους πλειστηριασμούς οικογενειών με ετήσιο εισόδημα έως 19.200 ευρώ, που είχαν τρία παιδιά ή ένα παιδί κάτω των 3 ετών ή που φιλοξενούσαν εξαρτώμενα άτομα. Επίσης υπήρξε μέριμνα για μονογονεϊκές οικογένειες και τους άνεργους.

Χρυσούλα Κατσαρού


Διαβάστε περισσότερα »

Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

Οι σαλταδόροι της κατοχής και οι σημερινοί της νέας ελληνικής πραγματικότητας!

 Στις «μνήμες κατοχής» των γονιών, ένα από τα κεντρικά πρόσωπα  ήταν ο σαλταδόρος. Mε ευελιξία αίλουρου, πηδούσε στα καμιόνια, που μετέφεραν τρόφιμα και πετούσε στο δρόμο κουραμάνες για τους Aθηναίους που λιμοκτονούσαν. Tα παιδιά αυτά, ηρωικά εκ γενετής, έπαιζαν τη ζωή τους κορόνα–γράμματα και πολλά ξεψύχησαν από βόλι Γερμανών. O σαλταδόρος ήταν το ακριβώς αντίθετο του μαυραγορίτη αλλά στη συνέχεια οι δεύτεροι ευδοκίμησαν κοινωνικώς.


 Μπορεί το νεαρό της ηλικίας και η άγνοια του κινδύνου να τους έκανε να βιώνουν πολλές από τις πράξεις τους, περίπου σαν παιχνίδι, όμως όπως όλοι οι αντάρτες, είχαν κι αυτοί τα δικά τους θύματα σ’ αυτόν τον ιδιαίτερο πόλεμο, καθώς οι κατακτητές πολλές φορές δεν έκαναν διαχωρισμούς με βάση την ηλικία.

Στη σημερινή ελλάδα της φτωχοποίησης των πάντων δεν θα αποτελούσε εξαίρεση μια ανάλογη πράξη απελπισίας από ένα τέτοιο παιδί που μπορεί να ανήκε και στη δική μας οικογένεια… 

Όταν πριν λίγο καιρό, βρέθηκα μάρτυρας ενός επεισοδίου ανάμεσα σε δύο νεαρούς εφήβους και σε έναν ελεγκτή αστικού λεωφορείου, με προβλημάτισε αρκετά αυτό που θα σας διηγηθώ :

Πιθανόν και δεν είχαν λεφτά οι έφηβοι να αγοράσουν το εισιτήριο, πιθανόν  και το είχε αντιμετωπίσει πολλές φορές και ο ελεγκτής. Σε κάποια στάση του λεωφορείου κατέβηκε με τους δύο νεαρούς και άρχισε να γράφει κάτι στο μπλοκάκι του. Οι νεαροί μόλις είδαν τον ελεγκτή που είχε αρχίσει να τους ζωγραφίζει, έδωσαν δέκα σάλτους και σαν αίλουροι απομακρύνθηκαν προς αντίθετες κατευθύνσεις. Ο ελεγκτής ούτε που προσπάθησε να τους ακολουθήσει.

Δύο οι εξηγήσεις. Τους έδωσε την ευκαιρία να απομακρυνθούν, παίρνοντας έτσι το μάθημά τους, σε περίπτωση που, έτσι για χαβαλέ, δεν αγοράζουν εισιτήριο. Θα το θυμούνται το επεισόδιο αυτό και θα ευγνωμονούν τον ελεγκτή που τους έδωσε ακόμη μια ευκαιρία, έστω και με αυτό τον τρόπο, για να επανορθώσουν στο μέλλον.

Αν οι μαθητές-φοιτητές όμως δεν είχαν πράγματι χρήματα, ο ελεγκτής με την συμπεριφορά του δεν τους οδήγησε στα άκρα απειλώντας τους ότι θα τους πάει στο τμήμα και φέρνοντάς τους σε απελπισία, σκεπτόμενοι την οικογένειά τους, τον περίγυρο και ότι άλλο μπορεί να συνοδεύει μια τέτοια απειλή.

Ο νεαρός δεκαοχτάρης δεν τόχει σε τίποτα να σαλτάρει από το τρόλλει όταν βλέπει ότι δεν έχει άλλη ελπίδα και ούτε άλλη ευκαιρία μπροστά του. Αυτός όμως που παίζει τον ρόλο του ελεγκτή αν μπορούσε να δει στα μάτια αυτού του παιδιού το δικό του παιδί δεν γνωρίζω αν θα τολμούσε να το οδηγήσει στα άκρα...στο σάλτο μορτάλε...για ένα κωλοεισιτήριο.






Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή 11 Αυγούστου 2013

Παλιά, η παραθέριση. Αναμνήσεις από αλλοτινά καλοκαίρια σε ένα νοσταλγικό ταξίδι στο χρόνο

 

Εξι άνθρωποι της «Ε» θυμούνται κάποια άλλα καλοκαίρια και γράφουν για διακοπές σε εποχές που μπορεί να πέρασαν ανεπιστρεπτί, αλλά οι μνήμες τους δεν έχουν ξεθωριάσει στο πέρασμα του χρόνου. Τήλος, Κως, Χανιά, Καϊάφας, παράλια Αττικής, Λισαβόνα, μπλέκονται σ' ένα νοσταλγικό ταξίδι 







Στα Χανιά που χάθηκαν
 

Το σπίτι που νοικιάζαμε, μια παλιά, σχεδόν ετοιμόρροπη μονοκατοικία, στη συνοικία Μπόλαρη στα Χανιά, ήταν δίπλα στη θάλασσα. Τη βλέπαμε, αλλά δεν κολυμπούσαμε, αφού λίγο πιο πέρα ήταν ένα βυρσοδεψείο, με αποτέλεσμα να υπάρχει στην ακτή μία πινακίδα που έγραφε: «Απαγορεύεται η κολύμβησις».

Ετσι, πηγαίναμε στη θάλασσα με το λεωφορείο. Καμιά δεκαριά χιλιόμετρα έξω από την πόλη κατεβαίναμε στη στάση «Γλάρος» και περπατώντας λίγα λεπτά βρισκόμασταν σε μία παραλία όπου υπήρχε ένα καφενεδάκι, με έναν γεράκο που σέρβιρε μόνο καφέ, μπίρα, αναψυκτικά και φέτα! Εμείς, όμως, προτιμούσαμε τον άλλο γεράκο που διέσχιζε την αμμουδιά με το γαϊδαράκο του και πουλούσε ζεστά καλαμπόκια.

Δεξιά κι αριστερά ήταν οι πολύβουες παραλίες, αλλά η μαμά δεν τις προτίμησε ποτέ. Κι αργότερα, πάλι σε μία αντίστοιχη παραλία πηγαίναμε.

Μόνο που ήταν λίγο πιο μακριά και αναβαθμισμένη, αφού είχε ταβερνούλα...

Οταν έπειτα από χρόνια ξαναβρεθήκαμε στα ίδια μέρη, όχι μόνο δεν τα αναγνωρίσαμε, αλλά ούτε το μέρος όπου κολυμπούσαμε δεν μπορέσαμε να βρούμε, από την ανοικοδόμηση πάνω στην άμμο!

Ετσι είναι. Οι εποχές αλλάζουν και μαζί τους αλλάζουν και τα τοπία. Μόνο οι μνήμες μένουν αναλλοίωτες.

Η γεύση, όμως, από εκείνα τα καλαμπόκια ποτέ δεν ήταν η ίδια, όσες φορές κι αν ξαναφάγαμε...  
ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΖΕΔΑΚΙΣ
 

Οικογενειακώς στην Κω
 

Του έλεγα πως θα τον κρατώ πάντα από το χέρι.

«Ακόμα κι όταν μεγαλώσεις;», με ρωτούσε, κι εγώ του απαντούσα καταφατικά. Είναι το χέρι που περισσότερο απ' όλα μου έχει λείψει στη ζωή, το χέρι του πατέρα μου.

Τον κρατούσα από το χέρι και πάνω στα τείχη στην Κω, όταν από μακριά χαιρετούσαμε το φωτογράφο. Η δεκαετία του '60 μόλις είχε μπει κι εμείς φεύγαμε κάθε χρόνο, τουλάχιστον επί τρία καλοκαίρια, για το νησί, πάντα με το «Μιαούλης», δείγμα πλοίου σε σχέση με τα σημερινά. Μας έπαιρναν λάντζες τότε για να αποβιβαστούμε, νοικιάζαμε ένα σπίτι μεσοτοιχία με τον αρχαιολογικό χώρο, τον οποίο μια νύχτα διασχίσαμε με τον ξάδελφό μου Θανάση, για να πάμε να κρυφοκοιτάξουμε τους γονείς μας να χορεύουν στο «Ακταίον». Χόρευαν τανγκό. Ετσι το τονίζαμε τότε.

Υπήρχαν ακόμα μωαμεθανοί στο νησί και το βράδυ από το τζαμί της κεντρικής πλατείας ο μουεζίνης έλεγε την προσευχή. Μέχρι που το έκοψε λόγω καζούρας. Περνούσαμε ώρες στη θάλασσα, κάναμε ατελείωτες βόλτες με τα ποδήλατα και κάθε μεσημέρι η εντολή ήταν: «Οι δυο μεγάλοι να στρώσουν το τραπέζι» ή «οι δυο μικροί να στρώσουν το τραπέζι». Οι δυο μεγάλοι ήμασταν ο ξάδελφος Βασίλης και εγώ. Οι δυο μικροί ήμασταν εγώ και ο ξάδελφος Θανάσης. Μέχρι που πήρα είδηση το δούλεμα. Τέλος Αυγούστου επιστρέφαμε στην Αθήνα, άψιλοι οι γονείς μου, υπήρχε πάντα η γιαγιά Αλεξάνδρα να τους τροφοδοτήσει, μέχρι τον επόμενο μισθό του πατέρα. Ζουν ακόμα όλοι τους, όσο θα ζω εγώ να τους θυμάμαι.  
ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΙΑΦΚΟΣ
 

Γλυκόπικρες μνήμες
 

Διακοπές, μια λέξη που μάλλον αμηχανία μού φέρνει ακόμα και σήμερα. Από τι να διακόψω;

Από παιδί, θυμάμαι, ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί γίνεται τόσος ντόρος για κάτι που κρατάει τόσο λίγο και αν ο χρόνος των διακοπών είναι τόσο σημαντικός γιατί δεν κατάφερα έως σήμερα να τον αντιστρέψω;

Στα χρόνια του σχολειού, παλιά, οι διακοπές άρχιζαν με το πρώτο παγωτό την 25η Μαρτίου, την επομένη και η πρώτη κοπάνα της χρονιάς. Μέσα σε 2 εβδομάδες είχαμε ετοιμάσει το «καταφύγιο», από καλάμια δίπλα στο κύμα, και κολυμπούσαμε με τα δελφίνια για παρέα στα ανοιχτά του Καϊάφα. Οσο το καλοκαίρι πλησίαζε τόσο ο κόσμος αυξανόταν και εμείς μεταφερόμασταν όλο και πιο πέρα, προς το ποτάμι.

Νωρίς το πρωί ξεκινούσαμε για το σχολείο, τα «ματάκια» έδιναν και έπαιρναν, καβαλούσαμε τα ποδήλατα και πιάναμε την κατηφόρα δίπλα στον ρούκουλα να βγούμε πίσω από τα σφαγεία, μετά στη διασταύρωση στο μεγάλο πλάτανο και από εκεί στο Γυμνάσιο. Μόνο που εμείς δεν στρίβαμε να μπούμε στο προαύλιο, τραβούσαμε ευθεία για την παραλία. Ολο το άγχος ήταν να μην πέσω πάνω στον πατέρα μου, που εκείνη την ώρα συνήθως γυρνούσε από το ψάρεμα.

Ποτέ δεν συναντηθήκαμε, ούτε στη διαδρομή ούτε στη ζωή... Εκείνος «έφυγε», ο Καϊάφας κάηκε και εγώ δεν ξαναγύρισα ποτέ εκεί που πάντα θα έχω να θυμάμαι. ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
 

Κολεκτίβα στην Τήλο
 

Καλοκαίρι του 1985. Την ιδέα την είχε ρίξει ο Μιχάλης. Θα πάμε στην Τήλο, να φτιάξουμε μία καλοκαιρινή κολεκτίβα! Βασισμένη στις αναρχικές αρχές! Είχε μόλις τελειώσει το «Χαμένο νησί» του Καραγάτση και είχε επηρεαστεί πολύ. Μας έπεισε.

Φτάσαμε μέσω Ρόδου. Τέσσερις άντρες και μία κοπέλα. Ημασταν η εμπροσθοφυλακή. Σε δύο εβδομάδες θα έρχονταν και οι υπόλοιποι, άλλοι τρεις άντρες και τρεις κοπέλες. Μοιράσαμε τις υποχρεώσεις του καθενός. Εγώ θα αναλάμβανα τις κατασκευές -να φτιάξω ίσκιους και διάφορα άλλα χρηστικά-, η Αντωνία το μαγείρεμα (πολύ... αναρχικός καταμερισμός), ο Πάνος το ψάρεμα, ο Μιχάλης το κυνήγι (!) -πιστεύαμε πως θα μπορούσαμε να πιάσουμε, να σφάξουμε, να γδάρουμε και να μαγειρέψουμε κάποια από τα περίφημα αγριοκάτσικα της Τήλου- και ο τέταρτος δεν θυμάμαι. Καταλήξαμε να πηγαίνουμε με τα πόδια κάθε τρεις μέρες σε έναν κοντινό οικισμό -αρκετά χιλιόμετρα μακριά- να παίρνουμε φακές και ρύζι. Είχαμε προνοήσει να πάρουμε και μία κατσαρόλα και ψήναμε φακές και ρύζι στη θράκα! Και τα βράδια, ατελείωτες συζητήσεις. Πολιτικές, ιδεολογικές, επαναστατικές... Και τσακωμοί, αν θα έπρεπε η κολεκτίβα μας να είναι αναρχική ή αναρχοκομμουνιστική! Θυμάμαι πως ήμουν με την πρώτη άποψη, αλλά ειλικρινά δεν θυμάμαι κανένα από τα επιχειρήματά μου. Το τελευταίο μας βράδυ -το δωδέκατο- οι κουβέντες που ειπώθηκαν ήταν χωρίς γυρισμό. Δεν τα βρίσκαμε με τίποτα. Είχα φύγει από την Αθήνα 70 κιλά. Επέστρεψα 59. Αξυρισιά κι εξάντληση.

Δεν ξαναμίλησα με κανέναν. Από μία τυχαία συνάντηση μερικά χρόνια αργότερα, στην Πανεπιστημίου με τον Πάνο, έμαθα πως κανένας δεν ξαναμίλησε με κανέναν. Επιστρέψαμε στην Αθήνα και χαθήκαμε για πάντα.  
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
 

Παλιά, η παραθέριση
 

Παλιά, τις διακοπές του καλοκαιριού τις λέγαμε «παραθέριση». Προνόμιο λίγων στην αρχή, τουλάχιστον στα χωριά τα δικά μας, επεκτάθηκε στη συνέχεια, για να προσλάβει σχεδόν καθολικές διαστάσεις τη δεκαετία του '80, εκεί κατά τα τέλη της. Η θάλασσα δεν ήταν προτεραιότητα. Οι περισσότεροι προτιμούσαν το βουνό. Ελατα και κρυσταλλένια νερά, ό,τι πρέπει για τις άμυνες του οργανισμού εν όψει του χειμώνα. Τα θαλάσσια μπάνια -ένα είδος διακοπών και αυτό- γίνονταν με λεωφορεία που περνούσαν από τα χωριά και μετέφεραν τον κόσμο στο Αιτωλικό, στο Μεσολόγγι ή στην Αμφιλοχία, προτού χλομιάσει από τα φάρμακα και τα λύματα ο Αμβρακικός. Οι προνομιούχοι, βέβαια, νοίκιαζαν σπίτια σε παραθαλάσσιες τοποθεσίες ή, αργότερα, αγόραζαν εξοχικά για να περνούν το καλοκαίρι τους. Οταν έγιναν μόδα τα νησιά -και αργότερα οι διακοπές στο εξωτερικό-, όλα τούτα μπήκαν στο περιθώριο. Οι διακοπές ήταν κοινός τόπος και η λέξη «παραθέριση» σχεδόν βρήκε θέση στο αρχείο... Τώρα, με την εφιαλτική οικονομική κρίση, μία άλλη φράση μπαίνει σιγά σιγά στην άκρη. «Τα μπάνια του λαού»... Το αναφαίρετο δικαίωμα για λίγη ξεκούραση δίπλα στη θάλασσα δίνει βαθμηδόν τη θέση του σε τριήμερες αποδράσεις και σε λιτά δεκαήμερα στο χωριό ή σε σπίτια φίλων και συγγενών. Τα κεφάλια μέσα, λοιπόν. Οι παλιοί να διατηρούν ζωηρή την ανάμνηση των διακοπών και των ταξιδιών στους δρόμους του θέρους, και οι νεότεροι ό,τι προλάβουν, προτού η εξοντωτική εποχή εντάξει την ανάγκη για λίγη ανάσα στον κατάλογο των απαγορευμένων απολαύσεων.

ΥΓ. Στη φωτογραφία, πόζα δίπλα στο άγαλμα του Πεσόα, πριν από χρόνια, στην αγαπημένη Λισαβόνα. Ο,τι πέρασε πέρασε, καλά... 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ


Τάπερ στην Αμμο
 

Το καλοκαίρι του 1966 κάτσαμε στην Αθήνα και δεν πήγαμε, όπως συνηθίζαμε, στο πατρικό της μάνας μου στην Ηπειρο -εφτά ώρες λεωφορείο, και μετά με το γάιδαρο μέχρι το σχεδόν έρημο χωριό. Μείναμε εδώ, και οργώσαμε τις κοντινές παραλίες: Αυλάκι, Λούτσα, Αγιο Ανδρέα. Και φυσικά στην πλαζ της Βουλιαγμένης, τα Σάββατα, που δεν δούλευε ο πατέρας μου. Κόστιζε, αλλά ήταν χλιδή. Αλλαζες σε καμπίνα και μετά άνοιγες ένα παραθυράκι, ερχόταν η υπάλληλος, έπαιρνε τα ρούχα σου, και σου 'δινε ένα μεταλλικό κλιπ με τον αριθμό σου, που το 'πιανες στο μαγιό. Είχε και χοτ ντογκ! Ομως σπανίως μού έπαιρναν, λόγω οικονομίας, αλλά δεν με πείραζε και τόσο, γιατί ήμασταν εφοδιασμένοι με τα τάπερ μας. Κεφτεδάκια, βραστά αβγά, ντομάτες και ψωμί. Υστερα από ένα πολύωρο πλατσούρισμα, δεν υπήρχε τίποτα νοστιμότερο από κάμποσα ελαφρώς σουφρωμένα κεφτεδάκια και μια ντομάτα, αληθινή, με τη γεύση και το άρωμα ντομάτας, κι όχι ένα ορμονούχο υβρίδιο με διαστάσεις και γεύση μπάλας του μπάσκετ. Φορούσα, λοιπόν, το αγαπημένο στραπατσαρισμένο καπελάκι μου, ρουφούσα τα ζουμιά της ντομάτας και ήμουν ευτυχής -το καλοκαίρι ήταν απέραντο σαν τον ουρανό, όλοι οι δικοί μου ζούσαν και ήταν καλά, κι αρκούσε ο μισθός του εργάτη πατέρα μου για να την περνάμε φίνα. Πόσα άλλαξαν από τότε.
 ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΘΕΝΙΤΗΣ

Διαβάστε περισσότερα »

Πέμπτη 8 Αυγούστου 2013

Καλοκαιρινό Jazz - (Beach) Party με τον Δημήτρη Βασιλάκη και το κουαρτέτο του.

 



Ο Δήμος Μαρκοπούλου και η Κοινωφελής Δημοτική Επιχείρηση Μαρκοπούλου (Κ.Δ.Ε.Μ.), διοργάνωσαν ένα πολύ επιτυχημένο καλοκαιρινό τζαζ party με τον Δημήτρη Βασιλάκη και το κουαρτέτο του, το Σάββατο, 3 Αυγούστου, στην Δημοτική Πλαζ Αυλακίου με το πρόγραμμα από το “Daedalus Project – Across The Universe”, 
Στη συναυλία παρουσιάστηκαν κομμάτια από την βραβευμένη δισκογραφία στην ιστορική Candid Records, αγαπημένα standards της τζαζ και νέο υλικό, με ένα σύνολο από κορυφαίους Έλληνες μουσικούς της τζαζ.
Το πρόγραμμα αυτό, παρουσιάστηκε πρόσφατα στο Ronnie Scott’s Club στο Λονδίνο, στα πλαίσια του London Jazz Festival 2012 και στο πιο σημαντικό χώρο της τζαζ στις ΗΠΑ στο Lincoln Center: Dizzy’s Club Coca Cola Jazz At The Lincoln Center, στις 8 Απριλίου 2013.



Διαβάστε περισσότερα »

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

Μeet the world in Greece. Δεν χρειάζεται να ταξιδέψεις στην υφήλιο. Όλες οι χώρες, ακόμη και οι πλανήτες, είναι εδώ.

Η φωτογραφία του κάνει τον γύρο του internet εδώ και μέρες αλλά ελάχιστοι  αναφέρουν τον δημιουργό της! Η αλήθεια είναι πως από το viral, μάλλον χάθηκε το όνομά του. Ταλέντο και φαντασία, ήταν αρκετά για να μετατρέψουν την διάσημη πια, φωτογραφία των σε αντιπαράθεση με πλανήτες ελληνικών νησιών, σε ότι πιο hot για φωτογραφία εξωφύλλου στο facebook.

O Άρης Καλογερόπουλος έχει όμως, ένα δυνατό portfolio και ένα βαρβάτο βιογραφικό. Είναι υπεύθυνος για μια σειρά από αντίστοιχες φωτογραφίες με το ίδιο concept.

H Ελλάδα και οι ομορφιές της σε έναν εικονικό γύρο του κόσμου.
Δεν χρειάζεται να ταξιδέψεις στην υφήλιο. Όλες οι χώρες, ακόμη και οι πλανήτες, είναι εδώ.


Μeet the world in Greece.


 
 



Διαβάστε περισσότερα »

Δευτέρα 5 Αυγούστου 2013

Ο ιός του Νείλου τινάζει στον αέρα τις τράπεζες αίματος των Νοσοκομείων!

Είμαι αιμοδότης και ξεκίνησα να δώσω αίμα για ένα σοβαρό χειρουργείο που αντιμετωπίζει η μητέρα μου. Συμπλήρωσα το έντυπο, και ενώ η γιατρός που ελέγχει όλα τα στοιχεία, ετοιμαζόταν να μου σφραγίσει την κάρτα αιμοδοσίας, ξαφνικά στάθηκε μετέωρη και απογοητευμένη, βλέποντας την περιοχή κατοικίας μου! Παλλήνη, δυστυχώς δεν μπορείτε να δώσετε αίμα, άνήκει στις αποκλεισμένες περιοχές όπως και όλη η Ανατολική Αττική λόγω του ιού του Νείλου!

Αυτό ήταν, δηλαδή, τόσο εγώ όσο και όλοι μου οι συγγενείς που διαμένουμε στην Ανατολική Αττική δεν μπορούμε να συνδράμουμε σην πολύτιμη και αναντικατάστατη αυτή προσφορά, να δώσουμε αίμα.

Μέχρι προχθές ήταν μόνο δύο οι περιοχές της Ανατολικής Αττικής στη λίστα των αποκλεισμένων, αλλά από σήμερα μπήκε όλη η Ανατολική Αττική και επιπλέον είδα ότι μπήκε το Μαρούσι και το Χαλάνδρι αν δεν κάνω λάθος, ενώ κάθε ημέρα αυτός ο κύκλος μεγαλώνει.

Λύση δεν είναι να αποκλείει κανείς περιοχές εμποδίζοντας χιλιάδες ανθρώπους να τρέξουν να σώσουν τους συγγενείς και φίλους τους, προσφέροντας το πολύτιμο αίμα τους, στερώντας και από τις Τράπεζες αίματος το πολύτιμο αυτό αποθεματικό που ποτέ του δεν επαρκούσε, πόσω μάλλον τώρα που λόγω καλοκαιριού είναι στο χαμηλότερο επίπεδο.

Στη Θεσσαλονίκη υπήρξε ήδη η πρώτη μεγάλη αντίδραση από το Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Στην Αθήνα που καλύπτει τις ανάγκες της μισής χώρας, δεν έχει πέσει ούτε τουφεκιά και το κυριότερο, πιστεύω πως ο κόσμος δεν έχει καταλάβει την σοβαρότητα της όλης κατάστασης.

Εκκληση προς όσους πολίτες έχουν απομείνει στη Θεσσαλονίκη να σπεύσουν να δώσουν αίμα, απευθύνουν γιατροί του ΑΧΕΠΑ. Οι φιάλες στερεύουν επικίνδυνα και είναι ανάγκη όσοι μπορούν να προσφέρουν αίμα για να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες των ασθενών.
Η κάλυψη των έκτακτων περιστατικών είναι πλέον δύσκολη στα περισσότερα νοσοκομεία αφού στη μικρή προσέλευση αιμοδοτών λόγω καλοκαιρινών διακοπών προστέθηκε ο αποκλεισμός από την αιμοδοσία κατοίκων της Θεσσαλονίκης εξαιτίας των κρουσμάτων ιού του δυτικού Νείλου. Αν δεν συγκεντρωθεί αίμα, θα ξεκινήσουν αναβολές προγραμματισμένων χειρουργείων ώστε να αντιμετωπίζονται τα έκτακτα, προειδοποιούν οι αιματολόγοι, γεγονός που θα σημάνει ταλαιπωρία εκατοντάδων ασθενών.

Τραγική η κατάσταση

Σύμφωνα με τους γιατρούς στο κέντρο αίματος του ΑΧΕΠΑ, οι μονάδες αίματος έχουν λιγοστέψει και είναι άγνωστο πότε θα ξεκινήσει ο μοριακός έλεγχος για το αίμα.
Επιπλέον, η Θεσσαλονίκη έρχεται πρώτη μεταξύ των δήμων που έχουν πληγεί από τα τσιμπήματα μολυσμένων κουνουπιών αφού οι κάτοικοι του α΄ δημοτικού διαμερίσματος (η μεγαλύτερη περιοχή του κέντρου της πόλης), των δήμων Μενεμένης- Αμπελοκήπων, Κορδελιού- Ευόσμου και Ωραιοκάστρου, έχουν κηρυχθεί πληγείσες. Αυτό σημαίνει ότι αιμοδότες οι οποίοι μένουν, δουλεύουν ή έχουν διανυκτερεύσει σε αυτές τις περιοχές δεν γίνονται δεκτοί για αιμοδοσία, προκειμένου να είναι ασφαλές το αίμα που διακινείται.


Τα αποθέματα σε αίμα είναι «τραγικά μειωμένα», όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά οι υπεύθυνοι του Κέντρου Αίματος του ΑΧΕΠΑ και είναι ορατός ο κίνδυνος να μην μπορούν να καλυφτούν οι επείγουσες ανάγκες παρά μόνον αν αναβάλλονται προγραμματισμένες χειρουργικές επεμβάσεις.

Οι γιατροί καλούν τους πολίτες να διασώσουν την ανάγκη αιμοδοσίες με κάθε τρόπο, με μηνύματα στο κινητό, e- mails, διοργάνωση αιμοληψιών κλπ ώστε να μην κινδυνέψουν ασθενείς οι οποίοι χρειάζονται αίμα.

Την κατάσταση που επικρατεί περιγράφει το Κέντρο Αίματος του ΑΧΕΠΑ στο έγγραφο που έστειλε προς τους Συλλόγους Αιμοδοτών για την ανάγκη κινητοποίησης, με κοινοποίηση και στη διοίκηση του νοσοκομείου. Όπως είπε στο «www.agelioforos.gr» ο διοικητής του ΑΧΕΠΑ Γιώργος Βέργουλας, «κάθε καλοκαίρι η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη σχετικά με την αιμοδοσία, αφού οι ανάγκες είναι μεγάλες και οι αιμοδότες φεύγουν διακοπές. Ο ιός του Νείλου χειροτέρεψε την κατάσταση. Ελπίζουμε με την έκκληση να υπάρξει ανταπόκριση των αιμοδοτών και να βελτιωθεί η κατάσταση».

ΠΗΓΗ
Διαβάστε περισσότερα »