Ο
Οργανισμός Παιδείας Πολιτισμού & Περιβάλλοντος «Ο Ξενοφών» του
Δήμου Σπάτων – Αρτέμιδος διοργανώνει για δεύτερη χρονιά ένα μεγάλο
αφιέρωμα στην Ελληνική Ποίηση.
Είναι ο Δεύτερος Κύκλος των Ποιητικών Αναλογίων .
Οι
εκδηλώσεις πραγματοποιούνται στο Μουσείο Οίνου (Λεωφ. Πέτσα, πλησίον
Εξόδου 16 της Αττικής Οδού-Παλλήνη, τηλ.fax. 210-6037933 ), από την
Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012 και ώρα 19:30 , έως τη Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου
2012.
Τις αναλύσεις για το έργο των Ποιητών κάνουν διακεκριμένοι άνθρωποι των γραμμάτων!
Τις απαγγελίες γνωστοί και καταξιωμένοι ηθοποιοί!
Σας περιμένουμε να λαμπρύνετε με την παρουσία σας αυτό μας το Αφιέρωμα,
επειδή σήμερα παρά ποτέ είναι αναγκαίος ο λόγος των ποιητών!
Δευτέρα 26 -11- 2012, ώρα 19:30.
Καββαδίας Νίκος
Ανάλυση: Μανοπούλου Εύη
Απαγγελία: Παπασπηλιόπουλος Οδυσσέας
ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΚΙ ΑΝΑΞΙΟΣ ΕΡΑΣΤΗΣ - Mal du depart
Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.
Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"
Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.
Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.
Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ' Αλγέρι και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ' όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"
Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.
Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.
--------------------------
I will stay always an ideal and worthless lover
of distant travels and blue seas,
and I will die one night as all the other nights,
without threading the misty line of the horizons.
For Madras, Singapore, Algeria and Sfax,
will deport as always the proud ships,
and I, bent over a desk with nautical maps,
I will add up sums in thick accounting books.
I will stop talking about far travels,
my friends will think that I have finally forgotten them,
and my mother, happy, will tell to anyone who asks,
"It was a youthful craziness, but now it has passed".
But one night my self in front of me will rise,
And like a ferocious judge will ask me to apologize,
and this worthless hand of mine that shakes, will get armed,
it will take aim and fearless will hit the culprit.
And I, that so much desired to be buried one day,
in a deep sea of the farfetched Indies,
I will have a common and very sad death,
and a funeral like the funerals of many people.
I will stay always an ideal and worthless lover
of distant travels and blue seas,
and I will die one night as all the other nights,
without threading the misty line of the horizons.
For Madras, Singapore, Algeria and Sfax,
will deport as always the proud ships,
and I, bent over a desk with nautical maps,
I will add up sums in thick accounting books.
I will stop talking about far travels,
my friends will think that I have finally forgotten them,
and my mother, happy, will tell to anyone who asks,
"It was a youthful craziness, but now it has passed".
But one night my self in front of me will rise,
And like a ferocious judge will ask me to apologize,
and this worthless hand of mine that shakes, will get armed,
it will take aim and fearless will hit the culprit.
And I, that so much desired to be buried one day,
in a deep sea of the farfetched Indies,
I will have a common and very sad death,
and a funeral like the funerals of many people.
----------------
Δευτέρα 3 -12- 2012, ώρα 19:30.
Ρίτσος Γιάννης
Ανάλυση: Κακλαμανάκη Ρούλα
Απαγγελία : Καταλειφός Δημήτρης
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ - ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ Ι - ΙΙΙ
Aυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ΄ τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.
Eτούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ΄ αμπέλια του.
Δεν υπάρχει νερό. Mονάχα φως.
O δρόμος χάνεται στο φως
κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ΄ τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.
Eτούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ΄ αμπέλια του.
Δεν υπάρχει νερό. Mονάχα φως.
O δρόμος χάνεται στο φως
κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.
“ Δευτέρα 10 -12- 2012, ώρα 19:30.
Βρεττάκος Νικηφόρος
Ανάλυση: Βιστωνίτης Αναστάσης
Απαγγελία : Νούσιας Τάσος
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ 2
