Όταν πριν δύο χρόνια ετοιμάζαμε μια εκδήλωση με τον Αναπτυξιακό και Επιστημονικό Σύνδεσμο Πολιτών για την Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας και τη συμβολή της ως ενεργός πολίτης, σε συνεργασία με τον Δήμο Παλλήνης, την είχα παρακαλέσει να φιλοτεχνήσει το πρόγραμμα της εκδήλωσης με μια γυναικεία μορφή
Σε λίγα λεπτά είχα αυτό που ήθελα. Όσοι το είδαν μίλησαν γιαυτή την απλότητα και όλα τα υπόλοιπα που θα διαβάσετε στη συνέχεια από τις τεχνοκριτικούς.
Αξίζει να δείτε τα καινούργια της έργα στην έκθεση που τα φιλοξενεί στην αίθουσα ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ στο Κολωνάκι.
Κριτική: Νταλαπέρα Αγγελική
Η gallery ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ ΚΑΡΤΕΡΗΣ φιλοξενεί την έκθεση ζωγραφικής της Πελαγίας Ταμπακάκη. Η δημιουργός με τα έργα της μας απομακρύνει από την τρικυμία της πραγματικότητας και μας ταξιδεύει στον κόσμο της ηρεμίας και της απλότητας.
Με απλές και λιτές γραμμές, τα έργα της γαληνεύουν τη ματιά του θεατή. Όλοι οι πίνακες είναι ακρυλικό σε μουσαμά και στην πλειοψηφία τους είναι μεσαίων διαστάσεων. Το κυριάρχο θέμα είναι τα άτομα τοποθετημένα σε διάφορους χώρους, εσωτερικούς κι εξωτερικούς.
Χρησιμοποιώντας κυρίως γήινους χρωματισμούς, κάθε πίνακας έχει μια ξεχωριστή ιστορία να πει. Χαρακτηριστικό των έργων είναι πως χρησιμοποιείται ένα άτομο σε κάθε πίνακα με αποτέλεσμα να μην υπάρχει "συνωστισμός" και το θέμα να ξεδιπλώνεται με σαφήνεια και τρόπο απλό ώστε να γίνεται αντιληπτό ακόμα κι από ένα παιδί.
Οι μορφές περιγράφονται τόσο ξεκάθαρα, χωρίς να συγχέονται οι γραμμές τους αλλά εναρμονίζονται άψογα με τον περιβάλλοντα χώρο και ταυτόχρονα ξεπροβάλλουν από αυτόν. Τα επίπεδα των έργων δίνονται με πλήρη αρμονία χωρίς δυσνόητα σημεία και ο θεατής παίρνει την ολοζώντανη εικόνα - ιστορία του κάθε πίνακα χωρίς κόπο.
Τα τοπία, η φύση, η θάλασσα αλλά και τα πρόσωπα είναι απαλλαγμένα από κάθε τί περιττό. Περιγράφονται με λιτό τρόπο αλλά τόσο δυναμικά που είναι αισθητό ακόμα και το αεράκι που φυσάει σε κάποια από αυτά. Η στάση των σωμάτων είναι φυσική, δίνουν την αίσθηση της κίνησης αλλά και των συναισθημάτων που κατακλύζουν της μορφές ανάλογα με τον χώρο που βρίσκονται. Η ρομαντική διάθεση αλλά και η θλίψη της μεγαλούπολης αποτυπώνονται στα πρόσωπα καθώς ο χρόνος κυλάει αργά. Πρόσωπα ευγενικά, που αποπνέουν γαλήνη κι ομορφιά. Σε πολλούς πίνακες βασική μορφή είναι η παιδική φιγούρα - στοιχείο που συμβάλλει στην αθωότητα και την ηρεμία της έκθεσης.
Επειδή ο σύγχρονος τρόπος ζωής και το αδηφάγο πρόσωπο της πόλης έχουν κουράσει τις ψυχές των ανθρώπων, η έκθεση αυτή είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε όλοι πόσο όμορφο είναι το μεγαλείο της απλότητας, να αναζητήσουμε την εσωτερική μας γαλήνη αλλά και την αθωότητά μας που χάνουμε καθημερινά στο κυνήγι της ζωής!
Η gallery ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ ΚΑΡΤΕΡΗΣ φιλοξενεί την έκθεση ζωγραφικής της Πελαγίας Ταμπακάκη. Η δημιουργός με τα έργα της μας απομακρύνει από την τρικυμία της πραγματικότητας και μας ταξιδεύει στον κόσμο της ηρεμίας και της απλότητας.
Με απλές και λιτές γραμμές, τα έργα της γαληνεύουν τη ματιά του θεατή. Όλοι οι πίνακες είναι ακρυλικό σε μουσαμά και στην πλειοψηφία τους είναι μεσαίων διαστάσεων. Το κυριάρχο θέμα είναι τα άτομα τοποθετημένα σε διάφορους χώρους, εσωτερικούς κι εξωτερικούς.
Χρησιμοποιώντας κυρίως γήινους χρωματισμούς, κάθε πίνακας έχει μια ξεχωριστή ιστορία να πει. Χαρακτηριστικό των έργων είναι πως χρησιμοποιείται ένα άτομο σε κάθε πίνακα με αποτέλεσμα να μην υπάρχει "συνωστισμός" και το θέμα να ξεδιπλώνεται με σαφήνεια και τρόπο απλό ώστε να γίνεται αντιληπτό ακόμα κι από ένα παιδί.
Οι μορφές περιγράφονται τόσο ξεκάθαρα, χωρίς να συγχέονται οι γραμμές τους αλλά εναρμονίζονται άψογα με τον περιβάλλοντα χώρο και ταυτόχρονα ξεπροβάλλουν από αυτόν. Τα επίπεδα των έργων δίνονται με πλήρη αρμονία χωρίς δυσνόητα σημεία και ο θεατής παίρνει την ολοζώντανη εικόνα - ιστορία του κάθε πίνακα χωρίς κόπο.
Τα τοπία, η φύση, η θάλασσα αλλά και τα πρόσωπα είναι απαλλαγμένα από κάθε τί περιττό. Περιγράφονται με λιτό τρόπο αλλά τόσο δυναμικά που είναι αισθητό ακόμα και το αεράκι που φυσάει σε κάποια από αυτά. Η στάση των σωμάτων είναι φυσική, δίνουν την αίσθηση της κίνησης αλλά και των συναισθημάτων που κατακλύζουν της μορφές ανάλογα με τον χώρο που βρίσκονται. Η ρομαντική διάθεση αλλά και η θλίψη της μεγαλούπολης αποτυπώνονται στα πρόσωπα καθώς ο χρόνος κυλάει αργά. Πρόσωπα ευγενικά, που αποπνέουν γαλήνη κι ομορφιά. Σε πολλούς πίνακες βασική μορφή είναι η παιδική φιγούρα - στοιχείο που συμβάλλει στην αθωότητα και την ηρεμία της έκθεσης.
Επειδή ο σύγχρονος τρόπος ζωής και το αδηφάγο πρόσωπο της πόλης έχουν κουράσει τις ψυχές των ανθρώπων, η έκθεση αυτή είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε όλοι πόσο όμορφο είναι το μεγαλείο της απλότητας, να αναζητήσουμε την εσωτερική μας γαλήνη αλλά και την αθωότητά μας που χάνουμε καθημερινά στο κυνήγι της ζωής!
Η Πελαγία
Ταμπακάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σχολείο πήγε στο Παλαιό Ψυχικό. Το 1990
πέρασε στην Ανώτατη Σχολή Καλλών Τεχνών, όπου και σπούδασε ζωγραφική κοντά
στους καθηγητές Τριαντάφυλλο Πατρασκίδη και Δημήτρη Μυταρά. Παράλληλα
παρακολουθούσε τα εργαστήρια γλυπτικής και χαρακτικής των καθηγητών Ευθυμίου
Πανουργιά και Ιωάννη Παπαδάκη αντίστοιχα.
ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ
Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Αμαρουσίου,
1996
Παπαστράτιο Μέγαρο, Αγρίνιο,
2000
Γκαλερί «Δεσμός», Ηράκλειο
Κρήτης 2000
Γκαλερί «Αέναον», Ν. Ψυχικό,
2001
Γκαλερί «Περίτεχνων», Αθήνα,
2006
Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αγίου
Νικολάου Κρήτης, 2009
ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ
Ομαδική έκθεση που διοργάνωσε
η Σχολή Καλλών Τεχνών του Μπάρι, Μολφέτα (Ιταλία), 1991
Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα
Μερκούρη, 1994
Εθνική Πινακοθήκη, Έκθεση
αποφοίτων, 1995
Έκθεση φωτογραφίας, Γκαλερί
Κρεωνίδη, 1995
Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου
Μελισσίων, 1999
Συμμετοχή στις εκθέσεις για
τα ανθρώπινα δικαιώματα στο κτήριο «Κωστής Παλαμάς», 2007-2008
Κριτική : Εύα Τσιμιακάκη
(Δικηγόρος, συγγραφέας παιδικών βιβλίων, σκηνοθέτης
παιδικού θεάτρου)
Παρατηρώντας
τα έργα της εικαστικού Πελαγίας Ταμπακάκη εκείνο που διαπιστώνει κανείς να
κυριαρχεί είναι η απλότητα. Μια απλότητα διάχυτη στις γραμμές, στις φόρμες, στα
χρώματα, στις εκφράσεις, στην κίνηση ακόμα και στην ακινησία των προσώπων.
Πρωτεύοντα και δευτερεύοντα στοιχεία όλα δείχνουν να δένουν μέσα σε μια
αρμονία. Όλοι και όλα διαχέονται και ρέουν μέσα σε μια αυτάρκεια και πληρότητα.
Το περιττό δεν έχει θέση. Επικρατεί το λιτό και το απέριττο.
Ο
χρόνος δείχνει να κυλάει αργά-σχεδόν καταλύεται χωρίς να σκληραίνει τις μορφές
μέσα από τα στρεσσογόνους ρύπους του. Η ουσία αναδεικνύεται μέσα από τα μικρά
καθημερινά συμβάντα της ζωής μας. Δίνεται έμφαση στις στιγμές εκείνες που
μολονότι συνηθισμένες είναι πολύτιμες γιατί αυτές τελικά συνθέτουν το «Είναι»
μας. Τα πρόσωπα εκφράζουν μια εσωτερική αθωότητα σχεδόν επιβλητική. Βυθισμένα
μέσα στο δικό τους εσωτερικό κόσμο αποπνέουν μια πραότητα, γαλήνη και ισορροπία
που σπάνια συναντά κανείς στις μορφές γύρω μας. Είναι σαν να αντικρίσεις τα
πάντα γύρω σου μέσα στην αρχέγονη τους ομορφιά πριν παρέμβει ο πολιτισμός της
τεχνολογίας, της μόδας, της πλαστικής αισθητικής.
Εν ολίγοις
αποτελούν στο σύνολό τους μια γεύση από τον κήπο της Εδέμ πριν την ....πτώση .
Που και πότε