Στην προίκα της ΕΥΔΑΠ περιλαμβάνονται 81 αντλιοστάσια ύδρευσης και 42 αποχέτευσης  
Οι εξελίξεις αυτές, που αναμένονται στο τέλος του χρόνου με αρχές του 2014, οδηγούν και στη συσπείρωση των ευρωπαϊκών κινημάτων κατά της προοπτικής αυτής, που σε συνεργασία με τα ελληνικά θα πραγματοποιήσουν συνέδριο στην Αθήνα τον Ιούνιο. 

Η αξιοπιστία όλων εκείνων που ευαγγελίζονται την ιδιωτικοποίηση του νερού προς όφελος του πολίτη και τη διατήρηση τιμολογιακών τιμών υπέρ του κοινωνικού συνόλου δοκιμάζεται: όλοι τους δεν έχουν παρά να στρέψουν την προσοχή τους στο εξωτερικό. Ο Κώστας Ρίπης, χωρίς πρόθεση για προφητείες, ως μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου μηχανικών πανεπιστημιακής και τεχνολογικής εκπαίδευσης ΕΥΔΑΠ, μας δίνει ένα μέτρο: «Από το 2000 έως σήμερα το νερό στο Βουκουρέστι αυξήθηκε κατά 30%, ενώ η ιδιωτική εταιρεία είχε (με σύμβαση έως το 2025) ρητώς συμφωνήσει περί του αντιθέτου. Η αύξηση αυτή ισοδυναμεί με δέκα κιλά ψωμί το μήνα ή με τρία λίτρα γάλα, όταν ο μέσος μισθός εκεί δεν ξεπερνά τα 200 ευρώ και η σύνταξη τα 80!». 

Στην Ελλάδα «το πελατολόγιο» της ΕΥΔΑΠ Α.Ε. στην ύδρευση περιλαμβάνει πάνω από 4.000.000 «πελάτες» (υδρομετρητές, ρολόγια περίπου 2.100.000) και στον τομέα της αποχέτευσης εξυπηρετεί 3.600.000 κατοίκους της Αττικής. Η εταιρεία ύδρευσης διαθέτει: 72 γεωτρήσεις που είναι ένα στρατηγικό απόθεμα σε περιπτώσεις λειψυδρίας. Οπως συνέβη το 1990-1993 (όταν ετέθησαν σε λειτουργία για να ξεδιψάσει η Αττική). Επίσης έχει στο ενεργητικό της 81 αντλιοστάσια δικτύου ύδρευσης (περιλαμβάνονται και αντλιοστάσια αδιύλιστου νερού), 55 δεξαμενές (από 2.000 έως 20.000), πάνω από 42 αντιλιοστάσια δικτύου αποχέτευσης (μπαίνουν άλλα 8 στην Παλλήνη και θα αυξηθούν με τον Σαρωνικό), τρία κέντρα επεξεργασίας λυμάτων, τέσσερις μονάδες επεξεργασίας πόσιμου νερού. 

«Αυτή τη στιγμή μόνο η αξία των πάγιων περιουσιακών στοιχείων της αγγίζει τα 2,5 δισ. ευρώ» τονίζει ο Μανώλης Αγγελάκης, εκπρόσωπος των εργαζομένων στο Δ.Σ. της ΕΥΔΑΠ: «Ακόμα και το επιχείρημα ότι η Ευρώπη μας πιέζει να ιδιωτικοποιήσουμε το νερό καταρρίφθηκε πρόσφατα από τους ίδιους τους επιτρόπους Barnier και Potocnik που δήλωσαν ότι η Ε.Ε. δεν επιβάλλει την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και ότι το νερό είναι δημόσιο αγαθό, η διάθεση του οποίου είναι κρίσιμη για τους πάντες». 

«Την τελευταία πενταετία η ΕΥΔΑΠ εμφανίζει διαρκώς αυξανόμενη κερδοφορία που έφτασε το 2011 τα 26 εκατ. ευρώ και για το 2012 εκτιμάται ότι θα αγγίξει τα 38,5 εκατ. ευρώ. Τα θεαματικά αυτά αποτελέσματα προέρχονται κυρίως από τις μεγάλες μειώσεις των μισθών των εργαζομένων κατά 40%, τη συνετή διαχείριση των οικονομικών της εταιρείας και τον εξορθολογισμό των εξόδων της (σ.σ. κρατάω κάποιες ενστάσεις για άλλη φορά)». 

Αν και η ιστορία του νερού συμβαδίζει με την ιστορία του ανθρώπου (και αποτελεί το 75% του σώματος, το 90% του αίματος και το 85% του εγκεφάλου), φαίνεται ότι στο βωμό του κοινώς λεγόμενου ανταγωνισμού τα κόμματα που μας κυβερνούν το σκέπτονται: αν και οι προθέσεις γνωστές, η Ν.Δ. ακόμα δεν έχει απαντήσει επισήμως, το ίδιο και το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ έχει αφήσει ανοιχτό το θέμα προς μία κατεύθυνση υπό προϋποθέσεις σύμπραξης του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα. ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και ΚΚΕ έχουν ταθχεί κατά της αλλαγής χρήσης του νερού. 

Με ψήφισμά τους, προσφάτως, πολίτες, φορείς και το δημοτικό συμβούλιο της Παλλήνης υπενθυμίζουν: 

Ο ρόλος μιας ιδιωτικής εταιρείας δεν είναι να ασκεί κοινωνική πολιτική και σίγουρα δεν δρα πάντα σύμφωνα με το ευρύτερο κοινωνικό συμφέρον, γι' αυτό ζητάμε το νερό να παραμείνει αγαθό, ασφαλές και φθηνό για όλους. 

Το ψήφισμα εντάσσεται στο πλαίσιο των πιέσεων κατά της ιδιωτικοποίησης που ασκούν και οι δώδεκα σύλλογοι εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ. 

Η κριτική για προβλήματα, ελλείψεις είναι άλλο και άλλο είναι η εκστρατεία δυσφήμησης του δημόσιου συστήματος ύδρευσης που οφελεί αδιαμφισβήτητα τις εταιρείες εμφιάλωσης (σ.σ. αυτό δεν είναι μομφή απλά διαπίστωση, αν δούμε το θέμα πανευρωπαϊκά ή παγκόσμια). 

Περίπου 200 δισεκατομμύρια μπουκάλια εμφιαλωμένου νερού πωλούνται παγκοσμίως το χρόνο, με κέρδη που ξεπερνούν τα 60 δισ. ευρώ. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση η μέση κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού είναι 109 λίτρα το άτομο. Ο μεγαλύτερος εξαγωγέας (παγκοσμίως) εμφιαλωμένου νερού είναι η Γαλλία, με δεύτερη την Κίνα. 

Εισαγωγείς είναι οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, και χώρες από την Ε.Ε. όπως η Γερμανία, η Αγγλία, το Βέλγιο κ.ά. 

Σε ό,τι αφορά τα νερά της ελληνικής επικράτειας, ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί, όπως οφείλαμε από τις αρχές του 2005, η ανάλυση των χαρακτηριστικών και των επιπτώσεων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων. 

Η εξοικονόμηση νερού είναι μία άλλη ιστορία, η οποία όμως πρέπει να περιληφθεί με ουσιαστικό τρόπο στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ, αλλά και των φορέων που τάσσονται κατά της ιδιωτικοποίησης της εταιρείας και γενικότερα του νερού ως δημόσιου αγαθού. Ετσι ώστε οι πολίτες να είναι ενήμεροι και να ξέρουν όλο το φάσμα του προβλήματος και γιατί αγωνίζονται.