Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Το "θεριό του Ταύρου" του Αζίζ Νεσίν σε σκηνοθεσία Βασίλη Αναστασιάδη πέρασε πολλά μηνύματα και άρεσε πολύ.

Ο Δήμος Παλλήνης και το Β’ Τμήμα Ενηλίκων των θεατρικών εργαστηρίων της Δημοτικής Ενότητας Παλλήνης, παρουσίασαν την παράσταση «Το Θεριό του Ταύρου» του Αζίζ Νεσίν σε σκηνοθεσία Βασίλη Αναστασιάδη.

Η ελληνική κοινωνία πρέπει να εφεύρει το "θεριό του Ταύρου" γιατί οι παρούσες κοινωνικές-οικονομικές συνθήκες το επιβάλλουν.

Όσοι έχουν δει την παράσταση ή διαβάσει το βιβλίο του φιλέλληνα Τούρκου θεατρικού συγγραφέα κατάλαβαν τι εννοώ. Για όσους όμως δεν το γνωρίζουν, έχουν ακόμη μια ευκαιρία την επόμενη Κυριακή  11 Δεκεμβρίου.

Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της παράστασης.

Δείτε χαρακτηριστικό και απολαυστικό απόσπασμα από την παράσταση στις 4/12/2011 (εδώ)
Χρήσιμες πληροφορίες από το πρόγραμμα της παράστασης.

Το «Θεριό του Ταύρου*», διήγημα του 1953 που έγινε θεατρικό έργο το 1962. Ο κεντρικός ήρωας του έργου, ο Νουρή Σαγιανέρ, είναι ένας συνταξιούχος, φιλήσυχος και με αγαθές προθέσεις μικροαστός,που έχει χόμπι την συλλογή ξυριστικών λεπίδων. Ο σπιτονοικοκύρης του, ένας αδίστακτος μεγαλοκτηματίας έχοντας χάσει τη δίκη για έξωση του Νουρή, μεταχειρίζεται ένα σωρό άνομα και ανήθικα μέσα για να τον αναγκάσει να εγκαταλείψει το διαμέρισμα. Ένα απ' αυτά είναι η επέμβαση του βαρυποινίτη τραμπούκου Οσμάν που τον απειλεί απροκάλυπτα. Η γυναίκα και τα παιδιά του Νουρή τον παροτρύνουν να πάει στην αστυνομία πράγμα που για το Νουρή είναι ό,τι πιο δύσκολο. Φοβάται κάθε αρχή και εξουσία σε επίπεδο πανικού... Τελικά, υποκύπτει στις πιέσεις και βρίσκεται νυχτιάτικα στην αστυνομία... Αυτό θα είναι και η αρχή νέας εποχής για τον Νουρή...

 Ο συγγραφέας του έργου Αζίζ Νεσίν. που το πραγματικό του όνομα είναι Νουσρέτ Νεσίν, γεννήθηκε το 1915 στην Κωνσταντινούπολη από φτωχή μικροαστική οικογένεια. Σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή και ως αξιωματικός του τούρκι­κου στρατού τελείωσε την Φυσικομαθηματική Σχολή και κατόπιν στη Σχολή Καλών Τεχνών. Το 1944 απομακρύνθηκε από το στράτευμα και ακολούθησε διάφορα βιοποριστικά επαγγέλματα όπως μπακά­λης, εφημεριδοπώλης, λογιστής, βιβλιοπώλης, φωτογράφος για να καταλήξει στην δημοσιογραφία και στη λογοτεχνία.



Εξέχουσα μορφή της τούρκικης διανόησης ο Αζίζ Νεσίν, με διεθνή προβολή και αναγνώριση, διώχτηκε από το ανελεύθερο καθεστώς του Μεντερές και το μετέπειτα στρατοκρατικό, για τις προοδευτικές του ιδέες και τους αγώνες του για δημοκρατική αναγέννηση της χώρας του. Δικάστηκε πολλές φορές, εξορίστηκε και φυλακίστηκε έξι χρόνια κατά διαστήματα. Πολυγραφότατος συγγραφέας ο Αζίζ Νεσίν, έχει εκδώσει πολλούς τόμους με διηγήματα, μυθιστορήματα και θεατρικά έργα.



Το έργο του φιλέλληνα συγγραφέα Αζίζ Νεσίν, με το λιτό και απέριττο ύφος, είναι διαποτισμένο από προοδευτικά ιδανικά και χαρακτηρίζεται από την αμείλικτη καυστική σάτιρα για τα κακώς κείμενα στον τόπο του. Βαθύς ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής δεν σατιρίζει μόνο τα επίσημα αλλά και τα απλά ανθρώπινα με τις αδυναμίες τους. Δίνει σπαρταριστές εικόνες από τη σύγχρονη πραγματικότητα στην Τουρκία που προεκτάσ­εις σε γνώριμες καταστάσεις της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου του μπορεί να βρει και ο Έλληνας αναγνώστης.



Ο ίδιος ο συγγραφέας λέει: " Στο έργο μου "Το θεριό του Ταύρου" θα δείτε ένα μέρος από την κωμικοτραγική ζωή μιας μικροαστικής οικογένειας της κοινωνίας μας. Τα πρόσωπα του έργου παρουσιάζονται με όλες τις ομορφιές τους και με όλες τις ασχήμιες τους. Η ζωή της Τούρκικης οικογένειας που θα δείτε, δε διαφέρει καθόλου από τη ζωή μιας Ελληνικής οικογένειας, της ίδιας κοινωνικής τάξης. Μονάχα τα ονόματα των προσώπων είναι διαφορετικά. Νομίζω ότι αν τα αλλάζαμε και τα κάναμε Ελληνικά, θα είχαμε ένα έργο Ελληνικό..."



"Θέλω να ελπίζω ότι θα δείτε "Το θεριό του Ταύρου", σαν ένα έργο που μιλεί για σας...Σαν ένα έργο Ελληνικό γραμμένο από έναν Τούρκο συγγραφέα". Στον πρόλογο του βιβλίου του «Ο καφές και η δημοκρατία» (25 διηγήματα του Αζίζ Νεσίν) που απευθύνεται στους έλληνες αναγνώστες του ανάμεσα στα άλλα γράφει: 

  «... Τα διηγήματά μου αυτά που γράφτηκαν για να γελάσουν οι αναγνώστες μου και γελώντας να σκεφτούν βαθύτερα, μπορεί να εδραιώσουν δεσμούς φιλίας ανάμεσα στον τούρκικο και τον ελληνικό λαό. Κι αν αυτό μπορεί να βοηθήσει στην αλληλογνωριμία των λαών μας θα είναι για μένα μεγάλη ευτυχία.



...Γίνονται εχθροί οι άνθρωποι όταν δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Και για να γίνουν φίλοι πρέπει να αλληλογνωριστούν. Δεν είναι οι λόγοι πολιτικών που θα συντελέσουν στη γνωριμία των λαών μας αλλά τα έργα των πνευματικών ανθρώπων...



  Οι πολιτικές καταστάσεις αλλάζουν συχνά, οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται, οι λαοί όμως μένουν παντοτινά αθάνατοι. Και η ιστορία δουλεύει για την ευτυχία των σημερινών ανθρώπων...