Μερικά σχόλια για την πρακτική που ακολουθείται στην Γαλλία, χώρα με έδρα των μεγαλύτερων εταιρειών εκμετάλλευσης του νερού στον κόσμο.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, η πρακτική ιδιωτικοποίησης δημόσιων υπηρεσιών άρχισε να διογκώνεται.
Όλα τα «δημόσια» και κοινής ωφέλειας έργα αεροδρόμια, σιδηρόδρομος, νοσοκομεία παραγωγή ενέργειας, τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες… παραδίδονται σε ιδιώτες, σε μια γενικευμένη κατεύθυνση σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο με στόχο την περαιτέρω ώθηση προς την παγκοσμιοποίηση.
Η «Veolia έχει καταστήσει σαφές ότι το επιχειρηματικό της μοντέλο βασίζεται στην μεγιστοποίηση των κερδών της και όχι σε μακροπρόθεσμες επενδύσεις… Τόσο η Παγκόσμια Τράπεζα όσο και η πολυεθνική Veolia, έχουν σαφώς αναγνωρίσει ότι δεν θέλουν να επενδύσουν σε υποδομές που είναι αναγκαίες για βελτίωση της πρόσβασης στο νερό. Γι ‘αυτό και η επένδυση των 100 000.000 ευρώ της Veolia Voda από το επενδυτικό τμήμα της Παγκόσμιας Τράπεζας είναι ανησυχητική.
Είναι απόδειξη ότι η Παγκόσμια Τράπεζα παραμένει προσηλωμένη στην ιδιωτικοποίηση του νερού, παρόλο που στοιχεία αποδεικνύουν ότι η προσέγγιση αυτή δεν θα λύσει την παγκόσμια κρίση στο νερό που λαμβάνει εφιαλτικές διαστάσεις.
Όλα τα στοιχεία αποτυχίας της Veolia κατεγράφησαν στην γενέτειρά της Γαλλία, τη χώρα που θεωρείται «παράδειγμα» της ιδιωτικοποίησης του νερού.
Πριν από ένα χρόνο, η δημοτική αρχή του Παρισιού ανακοίνωσε ότι μέσα στο 2010 οι υπηρεσίες ύδρευσης επιστρέφουν στο Δημόσιο.
Τη δήλωση έκανε ο Δήμαρχος Bertrand Delano κλείνοντας οριστικά τον κύκλο του ιδιωτικού μονοπωλίου που διήρκεσε πάνω από 100 χρόνια.
Έτσι οι σχετικές συμβάσεις του Παρισιού με τις δύο μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο παροχής υπηρεσιών ύδατος, Suez και Veolia, δεν παρατάθηκαν μετά την 31 Δεκεμβρίου 2009.
Ο ίδιος μάλιστα ενθάρρυνε και άλλους δήμους στην περιοχή του Παρισιού να κάνουν το ίδιο.
Ανά τον κόσμο...
Αυτή η «επιστροφή» αποτελεί ένα ισχυρό μήνυμα σε αυτό το πρότυπο που έτεινε τα τελευταία χρόνια να «κυριεύσει» τη γη.
Ο κατάλογος των «εκ νέου δημοτικοποιημένων», σήμερα, υπηρεσιών ύδρευσης είναι μακρύς και περιλαμβάνει χώρες πολύ διαφορετικές μεταξύ τους.
- Το Μάλι στη Δυτική Αφρική,
- την Ουρουγουάη, όπου το νερό επανήλθε στα χέρια του κράτους σε εθνικό επίπεδο,
- το Μπουένος Άιρες και την Σάντα Φε στην Αργεντινή,
- την Κοτσαμπάμπα της Βολιβίας και το Χάμιλτον στον Καναδά…
- Επίσης, πάνω από 40 γαλλικές, κοινότητες επανέκτησαν τα τελευταία δέκα χρόνια, την ύδρευσή τους, καταφέρνοντας να προσφέρουν βελτιωμένες και φθηνότερες υπηρεσίες ύδρευσης.
Σημαντικότεροι δικαιούχοι των ιδιωτικοποιήσεων ήταν οι εταιρείες Suez και η Veolia, παλαιότερα γνωστή ως η Compagnie Lyonnaise des Eaux και Compagnie ΑΕ οι οποίες έχουν τον έλεγχο των υπηρεσιών ύδρευσης στη Γαλλία από τα τέλη του 19ου αιώνα.
Αυτές οι δύο εταιρείες ανέλαβαν όλες σχεδόν τις ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις ύδρευσης από την Αργεντινή, τη Βολιβία και την Κολομβία, τη Νότιο Αμερική στην Ανατολική Ευρώπη, καθώς και στις Φιλιππίνες.
Στην Ανατολική Ευρώπη, η Suez και η Veolia κέρδισαν αρκετές συμβάσεις ιδιωτικοποίησης με τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (ΕΤΑΑ), ένα κρατικό ίδρυμα που δημιουργήθηκε το 1990 μετά από πρόταση του πρώην Γάλλου προέδρου Φρανσουά Μιτεράν, με επικεφαλής έκτοτε ένα Γάλλο γραφειοκράτη.
Φιλιππίνες
Οι Φιλιππίνες είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του αποτυχημένου μοντέλου ιδιωτικοποίησης. Μετά την κρίση ξηρασίας στη χώρα διατέθηκαν 283 εκατομμύρια δολάρια υπέρ του σχεδίου ιδιωτικοποίησης που διαχειρίστηκαν εν μέρει πολυεθνικοί κολοσσοί -βλέπε Suez και Bechtel-. Μετά από κάποια επιτυχία, τα πάντα κατέρρευσαν το 2000, με τα τιμολόγια να αυξάνονται συνεχώς, την εξυπηρέτηση και την ποιότητα του νερού επιδεινούμενες… Σήμερα, ορισμένοι Φιλιππινέζοι εξακολουθούν να μην έχουν συνδέσεις νερού, τα τιμολόγια έχουν αυξηθεί 300 – 700 τοις εκατό σε ορισμένες περιοχές, και τα κρούσματα χολέρας και γαστρεντερίτιδας θερίζουν.
Αρμενία
Από το 1998, με τα δάνεια της Παγκόσμιας Τράπεζας επιχειρήθηκε «αναβάθμιση του καταρρέοντος συστήματος ύδρευσης στο Ερεβάν, της Αρμενίας. Το έργο ανέλαβε η ιταλική πολυεθνική ACEA, αλλά γρήγορα απέτυχε να επεκτείνει το δίκτυο εξαιτίας της διαφθοράς στην εταιρεία. Απέτυχε και να διατηρήσει σωστά την πίεση του νερού, επιτρέποντας έτσι σε λύματα να διαρρεύσουν στο πόσιμο νερό της πόλης. Παρά την παρωδία, η Παγκόσμια Τράπεζα υπέγραψε μια νέα σύμβαση το 2006 για την Veolia, η οποία προσέλαβε κορυφαίο στέλεχος της ACEA να το διεκπεραιώσει. Δύο χρόνια αργότερα, μόλις ένας στους τρεις κατοίκους της Ερεβάν είχαν τύχη να υδρεύονται σε 24-ωρη βάση, ενώ τα προβλήματα μόλυνσης συνεχίστηκαν. Με το συμβόλαιο της Veolia στο Ερεβάν να έχει διάρκεια μέχρι το 2015.
Το ίδιο ισχύει και για την τουρκική πόλη Alacati, όπου με 13 εκατομμύρια δολάρια στα τέλη της δεκαετίας του ‘90, η Veolia. ξεκίνησε έργο… Αποτέλεσμα: οι τιμές εκτινάχθηκαν 12 φορές πάνω από την τιμή των παρεχόμενων υπηρεσιών σε άλλα μέρη της χώρας.
Στην Ελλαδίτσα μας επιχειρείται το ολοκληρωτικό ξεπουλήμα ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ και όχι όπως τα ανωτέρω παραδείγματα με συμβάσεις ΣΔΙΤ για 20-25 χρόνια. Υποδομές που θα χαθούν για πάντα.Αυτή τη στιγμή επιχειρείται η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας η οποία αποτελεί πολύτιμο κεφάλαιο για την ώρα της ανασυγκρότησηςτου κράτους, όταν αυτό επιχειρηθεί.
«Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Νερού», στο φόρουμ της Χάγης το Μάρτιο 2000 δηλώθηκε ότι η λύση στο πρόβλημα του νερού είναι να αντιμετωπιστεί όπως οποιοδήποτε άλλο προϊόν, με διαχείρισή του από τον ανταγωνισμό της ελεύθερης αγοράς.
Κυρίαρχες επιχειρήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ουσιαστικά τρεις, τροφοδοτούν περίπου 300 εκατ. «πελάτες», ενώ οι σχετικοί αναλυτές προβλέπουν ότι στα επόμενα 15 χρόνια αναμένεται να ελέγχουν 65% έως 75% των δημόσιων υδάτινων έργων.
- Από τις κορυφαίες ανάμεσά τους είναι η Suez, που κατέχει ήδη 5% της ΕΥΑΘ ΑΕ, και ελέγχει υπηρεσίες νερού και επεξεργασίας λυμάτων σε 130 χώρες με 115 εκατομμύρια «πελάτες».
- Η επίσης γαλλική Vivendi, σημερινή Veolia Environnement, έχει 110 εκατ. «πελάτες» σε περισσότερες από 100 χώρες, και ακολουθεί
- η Τhames Water με 70 εκατ. «πελάτες».
ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ
Όπου πραγματοποιήθηκε η ιδιωτικοποίηση του νερού, προέκυψαν τεράστια προβλήματα: η ποιότητα του νερού υποβαθμίστηκε επικίνδυνα γιατί καμιά από τις εταιρείες δε διέθετε χρήματα για μετρήσεις αλλά ούτε για τις επενδύσεις στο δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης, με επιπλέον αποτέλεσμα την αχρήστευση των δικτύων, η τιμή του νερού αυξήθηκε προκλητικά και εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκων δεν είχαν πρόσβαση στο νερό, με συνέπεια εξάπλωση σοβαρών ασθενειών, καταστράφηκαν φυσικοί υδάτινοι πόροι, έγιναν απολύσεις εργαζομένων κ.ά.
Επιπλέον, τυχόν καταγγελία των λεόντειων συμβάσεων αυτών των εταιρειών με τις εθελόδουλες κυβερνήσεις είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση και απαιτεί τεράστια χρηματικά ποσά ως αποζημίωσή τους, τα οποία φρόντισαν να περιλαμβάνονται στους όρους των συμβάσεων.
Πιο αναλυτικά, μερικές από τις περιπτώσεις.
Στη Βολιβία, το 1999 η Παγκόσμια Τράπεζα υποχρέωσε την κυβέρνηση να ιδιωτικοποιήσει το νερό στην Κοτσαμπάμπα (1,5 εκατ. κάτοικοι), ως προϋπόθεση δανειοδότησης. Η διαχείριση του νερού παραχωρήθηκε στη Bechtel, και μάλιστα με ετήσιο κέρδος 16% για 40 χρόνια. Έφθασαν να ιδιωτικοποιήσουν ακόμη και το βρόχινο νερό και να απαγορεύουν στους κατοίκους να το περισυλλέγουν, να ελέγχουν ακόμη και τα υπόγεια ύδατα (βάσει της σύμβασης) και να κλείσουν τις ιδιωτικές γεωτρήσεις. Οι αυξήσεις των τιμολογίων έφτασαν μέχρι 300%.
Στις Φιλιππίνες η τιμή του νερού αυξήθηκε 500% μέσα σε 5 χρόνια. Το 2003 εμφανίστηκε δυσεντερία και χολέρα από την κακή ποιότητα του νερού.
Στη Νότια Αφρική, τον Αύγουστο του 2000 εμφανίστηκε χολέρα, η οποία μέχρι τον Ιανουάριο 2002 είχε μολύνει περισσότερους από 250.000 ανθρώπους, ενώ πέθαναν 300. Αιτία και εδώ η ιδιωτικοποίηση του νερού και η αδυναμία των ανθρώπων να πληρώσουν τους λογαριασμούς, η οποία τους οδηγούσε σε αναζήτηση νερού σε μολυσμένα ρέματα και λίμνες.
Όλα αυτά όμως, καθώς και πολλές άλλες περιπτώσεις δυστυχώς, δε συμβαίνουν μόνον στις χώρες του τρίτου κόσμου.
Στη Βρετανία της Θάτσερ, πρωτεργάτριας των ιδιωτικοποιήσεων, το 1989 ιδιωτικοποιήθηκαν 10 δημόσιες εταιρείες ύδρευσης, με αποτέλεσμα στα 4 πρώτα χρόνια να αυξηθούν οι τιμές 50%, ενώ τα κέρδη της ιδιωτικής εταιρείας τα 8 πρώτα χρόνια αυξήθηκαν 147%.
Μελέτη του 1994 δείχνει αύξηση των κρουσμάτων δυσεντερίας σε μεγάλες αστικές περιοχές, οι επενδύσεις μειώθηκαν, απολύθηκε το 25% των εργαζομένων στις εταιρείες ύδρευσης που ιδιωτικοποιήθηκαν, ενώ η Thames Water, έχει καταδικαστεί από το 1999 πάνω από 24 φορές για παραβάσεις που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος και τη δημόσια υγεία. Της έχει επιβληθεί πρόστιμο 700χιλιάδες δολάρια γιατί έριξε ακατέργαστα λύματα σε κανάλια νερού, δρόμους, αυλές ακόμη και σε σπίτια πολιτών. Όλα αυτά στη Βρετανία.
Τα σκάνδαλα είναι προφανώς σύμφυτα με το ξεπούλημα της διαχείρισης του νερού. Στη Γαλλία οι Suez και Vivendi είναι γνωστές για τους στενούς δεσμούς τους με πολιτικά στελέχη και χρηματοδοτήσεις προεκλογικών τους αγώνων, ενώ κορυφαίο στέλεχός της Suez έχει καταδικαστεί σε φυλάκιση για δωροδοκία δημοσίων υπαλλήλων.
Η ιδιωτικοποίηση του νερού έχει και μια άλλη παράμετρο, αυτήν του εμφιαλωμένου νερού, που αποδίδει δισεκατομμύρια στις πολυεθνικές.
O τομέας του εμφιαλωμένου νερού αποτελεί μια από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες και λιγότερο ρυθμισμένες βιομηχανίες, με ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης πάνω από 10%. Εταιρίες εμφιάλωσης όπως η Nestle, η Coca-Cola και η Pepsi αναζητούν συνεχώς νέα αποθέματα νερού για υπερεκμετάλλευση, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη μεγιστοποίηση των κερδών τους.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Nestle. Η θυγατρική της, η Nestle Waters διαθέτει 72 μάρκες εμφιαλωμένου νερού που παράγονται σε περίπου 100 εργοστάσια σε 38 χώρες του κόσμου. Ο τζίρος της για το 2007 ανήλθε σε 6,3 δις. ευρώ.
ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΟΙ
Υπάρχουν και οι αγώνες τους, με κορυφαίο παράδειγμα τους ιστορικούς αγώνες στην Κοτσαμπάμπα της Βολιβίας, όπου οι κάτοικοι αρχικά αυτοοργανώθηκαν σε μια πολύ μεγάλη συμμαχία, το «Συντονιστικό για την υπεράσπιση του νερού και της ζωής» με σύνθημα «το νερό είναι δικό μας, διάολε» και αιτήματα να σπάσει το συμβόλαιο, να φύγει η πολυεθνική και να τροποποιηθεί ο νόμος για τη διαχείριση του νερού.
Μετά από πολλές συγκεντρώσεις και καταλήψεις έφθασαν στην κορυφαία μέρα των κινητοποιήσεων, όπου συμμετείχαν μισό εκατομμύριο πολίτες, το 1/3 των κατοίκων της πόλης. Η κυβέρνηση προέβηκε σε άγρια καταστολή, υπήρξαν νεκροί, αλλά ο κόσμος αποφασισμένος συνέχισε με απεργίες και καταλήψεις μέχρι την τελική νίκη όπου έσπασε η σύμβαση και άλλαξε ο σχετικός νόμος. Το διάστημα εκείνο αναπτύχθηκε ένα κίνημα αλληλεγγύης στο λαό της Βολιβίας από 400 περίπου οργανώσεις σε όλον τον κόσμο, και κυρίως ήταν η αφετηρία για την αλλαγή της κυβέρνησης και την έλευση στην εξουσία του Έβο Μοράλες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα επίσης είναι οι αγώνες των κατοίκων του Μακ Κλάουντ της Β. Καλιφόρνιας, που κατάφεραν να ακυρώσουν το απαράδεκτο, διάρκειας 100 ετών (!!!!) συμβόλαιο με τη Νεστλέ για εμφιάλωση των νερών του ποταμού, που θα είχε ολέθριες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, το ίδιο και στο Γουισκόνσιν. Και εκεί κατάφεραν να ακυρώσουν το συμβόλαιο. Αλλά και στην Ιταλία πρόσφατα με συντριπτικό ποσοστό οι πολίτες ψήφισαν (σε σχετικό δημοψήφισμα) υπέρ της δημόσιας διαχείρισης του νερού.
Στη μακρινή Ουρουγουάη οι κάτοικοι κατάφεραν να επιβάλουν νομοθετικές ρυθμίσεις και αναφορά στο Σύνταγμα ότι «η δημόσια υπηρεσία της παροχής ύδρευσης για ανθρώπινη κατανάλωση θα εξυπηρετείται αποκλειστικά και άμεσα από κρατικά νομικά πρόσωπα».
ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ. ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ
Το Μάρτιο του 2009 πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το «Εναλλακτικό Φόρουμ για το Νερό», παράλληλα με το «Παγκόσμιο Φόρουμ για το Νερό», αυτό των εταιρειών, που έγινε για 5η χρονιά.
Τι αναφέρει η διακήρυξη των κινημάτων:
«…επιβεβαιώνουμε και ενισχύουμε όλες τις αρχές και τις δεσμεύσεις που αναφέρονται στη διακήρυξη του 2006 στην Πόλη του Μεξικού: υπερασπιζόμαστε το νερό ως βασικό στοιχείο της ζωής στον πλανήτη, ως πρωταρχικό και αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα. Επιμένουμε ότι θα πρέπει να διασφαλιστεί η αλληλεγγύη μεταξύ της τωρινής και των μελλοντικών γενεών.
Απορρίπτουμε όλες τις μορφές ιδιωτικοποίησης και διακηρύσσουμε ότι η διαχείριση και ο έλεγχος του νερού θα πρέπει να είναι δημόσιος, κοινωνικός, συνεργατικός, συμμετοχικός, δίκαιος και όχι για να παράγει κέρδος. Καλούμε για δημοκρατική και βιώσιμη διαχείριση των οικοσυστημάτων και τη διασφάλιση της ακεραιότητας του κύκλου του νερού μέσω της προστασίας και της ορθής διαχείρισης των λεκανών απορροής του περιβάλλοντος……..
Ταυτόχρονα, πρέπει να αντιμετωπίσουμε την οικονομική και οικολογική κρίση. Δεν θα πληρώσουμε για τη δική σας κρίση! Δεν θα σώσουμε αυτό το ατελές και μη βιώσιμο μοντέλο που μετέτρεψε: ανυπολόγιστα ιδιωτικά έξοδα σε τεράστιο δημόσιο χρέος, που μετέτρεψε το νερό και τα κοινά αγαθά σε εμπορεύματα, που μετέτρεψε ολόκληρη τη φύση σε μια δεξαμενή πρώτων υλών και σε μια ανοιχτή χωματερή.».
(Θα ακολουθήσουν και άλλα σχόλια με επιστημονικά στοιχεία που θα βοηθήσουν πολλούς να κατανοήσουν το μέγεθος του προβλήματος που αφορά όλους τους Έλληνες).
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ Ε.ΥΔ.Α.Π. – ΟΜΕ ΕΥΔΑΠ
MEΛΟΣ Γ.Σ.Ε.Ε.- E.F.P.S.U. * MEMBER C.G.T.G. – E.F.P.S.U.
ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΓΓΡΑΦΗΣ ΒΙΒΛΙΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ 243 ΕΙΔ. 2264/28.5.2002
Ζήνωνος 4, 104 31 -ΑΘΗΝΑ – Τηλ. 210-5232177 & 210-5226801 – FAX 210-5239037
Αθήνα, Νοέμβριος 2011
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,
Σε όλη την Ευρώπη, στο όνομα των ελλειμμάτων και του χρέους, ασκούνται οι πιο σκληρές, αδίστακτες και εξοντωτικές Νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Οι οικονομικά ισχυροί, αυτοί που πλούτισαν στις πλάτες μας και θέλουν να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο τα κέρδη τους, αντιμετωπίζουν τα πάντα σαν «αριθμούς» οδηγώντας ολόκληρους λαούς στην φτώχεια, την εξαθλίωση, στην ανεργία.
Παρά το γεγονός ότι οι μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενες άδικες και αντεργατικές πολιτικές αποδείχτηκαν ΠΛΗΡΩΣ ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ, η νέα Κυβέρνηση συνεχίζει να εφαρμόζει τις ίδιες αυτές αναποτελεσματικές πολιτικές.
Ο προϋπολογισμός του 2012 που διαμορφώθηκε κατ’ επιταγή και απαίτηση των Τροϊκανών και κατατέθηκε για ψήφιση στη βουλή, αντί να είναι ένα εργαλείο που θα οδηγήσει σε οικονομική ανάπτυξη και ανάκαμψη της Ελληνικής οικονομίας, είναι ένας ακόμη προϋπολογισμός πρωτοφανούς και σκληρής λιτότητας.
Η εμμονή στην αποτυχημένη νεοφιλελεύθερη συνταγή των φοροεπιδρομών και των αντεργατικών ρυθμίσεων που ανατρέπουν και καταργούν κατακτήσεις χρόνων, θα οδηγήσει την οικονομία σε πιο βαθειά ύφεση και την Ελληνική κοινωνία σε τραγικά αδιέξοδα, με τη φτωχοποίηση και εξαθλίωση του μεγαλύτερου τμήματος του ελληνικού πληθυσμού.
Παράλληλα περιλαμβάνουν στον προϋπολογισμό μεγάλα κονδύλια από το ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ των ΔΕΚΟ. Παραδίνουν όλο το δημόσιο πλούτο στους ιδιώτες, οδηγούν στον αφελληνισμό της οικονομίας μας, αδιαφορώντας πλήρως για το μοναδικό και αναντικατάστατο κοινωνικό έργο και τις υπηρεσίες κοινής ωφέλειας που προσφέρουν οι εταιρείες αυτές.
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,
Πρόσφατα με απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής παραχωρήθηκε το 27,3% των μετοχών της Ε.ΥΔ.Α.Π. στο Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας για να προχωρήσει η εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου που προβλέπει ουσιαστικά το ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ της εταιρείας μας στους ΙΔΙΩΤΕΣ.
Γι’ αυτό και σήμερα, ίσως περισσότερο από ποτέ, είναι επιβεβλημένος ο αγώνας μας για την διατήρηση του θεσμικού πλαισίου της εταιρείας μας σαν Ε.ΥΔ.Α.Π. ΔΗΜΟΣΙΑ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ – ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ, ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ – ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ.
Συνεχίζουμε να αντιπαλεύουμε όλες τις νομοθετημένες φοροεπιδρομές και τις αντεργατικές ρυθμίσεις που περικόπτουν τους μισθούς μας και ανατρέπουν και καταργούν κατακτήσεις χρόνων, όπως τις ΣΣΕ, οικονομικά, ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματά μας. Κλιμάκια της ΟΜ.Ε. θα περιοδεύσουν σε όλους τους χώρους για ενημέρωση.
Οι εργαζόμενοι όλης της χώρας ενώνουμε τις δυνάμεις μας και αντιδρούμε σε αυτές τις καταστροφικές πολιτικές. Συμμετέχουμε ΜΑΖΙΚΑ – ΔΥΝΑΜΙΚΑ στην 24ωρη Γενική Απεργία της ΓΣΕΕ την Πέμπτη 1η Δεκεμβρίου στο Πεδίο του Άρεως στις 11:00 η ώρα.
Αγωνιζόμαστε και λέμε
ΟΧΙ στις εφεδρείες = απολύσεις
| |
ΟΧΙ στην κατάργηση των ΣΣΕ
| |
ΟΧΙ στις βάρβαρες περικοπές των μισθών
| |
ΟΧΙ στη νέα φοροεπιδρομή
| |
ΟΧΙ στην ΚΙΝΕΖΟΠΟΙΗΣΗ των εργασιακών – οικονομικών – ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων
| |
ΟΧΙ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ
| |
ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΕΚΟ
|
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
& ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
την Πέμπτη 1η Δεκεμβρίου στις 11:00 στο Πεδίο του Άρεως
Προσυγκέντρωση στα γραφεία της Ομοσπονδίας στις 9:00 π.μ.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜ.Ε. – Ε.ΥΔ.Α.Π.
Ο Πρόεδρος
|
Ο Γεν. Γραμματέας
|
Δημούδης Βαγγέλης
|
Τούντας Δημήτρης
|
