Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

13,029 ώρες εργασίας για 3 λεπτά μουσικής. Επίτευγμα των φοιτητών της σχολής μουσικής Robert M. Trammell Music Conservatory και της σχολής μηχανικής της Sharon Wick School of Engineering at the University of Iowa.

Posted by Ripis Costas on 2:15 μ.μ.

Αυτό που θα δείτε κάνοντας κλικ εδώ είναι το επίτευγμα της συνδυασμένης προσπάθειας των φοιτητών της σχολής  μουσικής Robert M. Trammell  Music Conservatory και της σχολής μηχανικής της Sharon Wick School  of Engineering at the University of Iowa.Το 97% των εξαρτημάτων της μηχανής προήλθε απο τις εταιρείες John Deere Industries ( τα γνωστά τρακτέρ ) και Irrigation  Equipment of Bancroft, Iowa δηλαδή γεωργικά εξαρτήματα!

Τους χρειάστηκε 13,029 ώρες για τον συγχρονισμό και την κατασκευή της μηχανής πριν κινηματογραφήσουν αυτό το φίλμ.

Τώρα βρίσκεται σε έκθεση στο  Matthew Gerhard Alumni Hall του πανεπιστημίου της Iowa και θα δωρηθεί στο Smithsonian.

Ανοίξτε τον ήχο και εντυπωσιαστείτε.
Διαβάστε περισσότερα »

Ο Μίμης και εμείς, οι άλλοι. “Βάστα Ελλάδα!”.

Posted by Ripis Costas on 11:37 π.μ.

Θα τολμήσω ένα προσωπικό σχόλιο για τον Μίμη Ανδρουλάκη ο οποίος αρκετές φορές με το συγγραφικό του ταλέντο μου έχει δώσει τη χαρά να αναζητήσω στα βιβλιοπωλεία κάθε νέο του βιβλίο.

Στην τελευταία παρουσίαση που είχε κάνει στον Γέρακα του είχα πει το εξής : Έχοντας διαβάσει σχεδόν όλα σου τα βιβλία, νομίζω πως παρακολουθείς από κοντά τις πολιτικές - οικονομικές - κοινωνικές εξελίξεις και ουσιαστικά  προαναγγέλεις αυτό που θα συμβεί. Έχεις προβλέψει όλα αυτά που συμβαίνουν στις ημέρες μας περιγράφοντάς τα μάλιστα με πολύ μεγάλη ακρίβεια.

Ο Μίμης Ανδρουλάκης όμως έχει και μια άλλη ιδιότητα, αυτή του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος έχει ψηφίσει  όλα τα επαίσχυντα νομοσχέδια MADE IN TROIKA, πράγμα αδιανόητο για έναν σύγχρονο στοχαστή που και ξέρει τι θα συμβεί αλλά και να το ερμηνεύσει πολλαπλώς.

 Προσωπικά δεν τον κατατάσσω ανάμεσα στους βουλευτές που δεν ξέρουν τι ψηφίζουν γιατί όπως ισχυρίζονται δεν μπόρεσαν να διαβάσουν όλο το νομοσχέδιο και αφήνουν το βάρος της ευθύνης στους εισηγητές.

Ο Μίμης Ανδρουλάκης φέρει βαρύτερη ευθύνη γιατί όφειλε να διαπαιδαγωγήσει και τους βουλευτές που ήταν πολύ κατώτεροι των ειδικών συνθηκών που διαμορφώθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια.

Δυστυχώς αγαπητέ Μίμη η ιστορία δεν θα σε ξεχάσει και εσένα γιατί μπορούσες αλλά δεν τόλμησες να πεις αυτά που έπρεπε και κυρίως να πράξεις αυτό που έπρεπε.

 Να τα πεις, 

στην δική σου γενιά αυτή του Πολυτεχνείου που απομυθοποιήθηκε πλήρως στις ημέρες μας  αλλά και ενοχοποιήθηκαν για την απαράδεκτη συμπεριφορά και τρόπο ζωής τους πολλά επιφανή της στελέχη.

Να τα πεις  και στη σημερινή νέα γενιά που τόσο λαίμαργα απορροφάει τον γλαφυρό σου λόγο μέσα από τα βιβλία σου και έχει ανάγκη τον παιδευτικό σου χαρακτήρα.

Θα αγοράσω και το νέο σου βιβλίο αλλά αυτή τη φορά η αναφορά μου θα είναι σε έναν υποθετικό συγγραφέα που ζει κάπου εκεί ψηλά και στοχάζεται με πραγματικά όμορφο τρόπο αλλά δεν ζει και αναπνέει ανάμεσά μας την μυρωδιά από τα ληγμένα δακρυγόνα, ωστόσο συνεχίζει και μιλάει για ιδανικά και συνεχίζει να προλέγει τα όσα θα συμβούν.



Πως να βαστήξει η Ελλάδα όταν άνθρωποι σαν εσένα την ώρα της ευθύνης λυγάνε ; Επειδή όμως οι ανατροπές είναι μέσα στο παιγνίδι της ζωής, πήγαινε να ανταμώσεις τον Μίκη, ένα γράμμα σας χωρίζει, αυτό που κάνει όμως την διαφορά.

“Βάστα Ελλάδα!”



Όλα κρίνονται τώρα στο Ιταλικό μέτωπο. Η ευφορία από τη Σύσκεψη Κορυφής της 27ης Οκτωβρίου κράτησε μόλις μια μέρα, την Πέμπτη. Την Παρασκευή τα spreads της Ιταλίας πέρασαν το όριο του 6%. Αν μετά το “κούρεμα” ο πανικός των “επενδυτών” χτυπήσει την Ιταλία, αν “πέσει” η Ιταλία, κινδυνεύει η Γαλλία και τότε το φάντασμα της συστημικής κατάρρευσης του ευρώ θα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη.


Οι “μεγάλοι ηγέτες” τα σκέφτηκαν όλα, έκαναν πραγματικά βήματα αλλά ξέχασαν το θεμελιώδες: την ανάσχεση της υφεσιακής καταιγίδας, την πρώτη και απόλυτη προτεραιότητα. Τη φουλ ενεργοποίηση του μοναδικού big bazooka, της δυνατότητας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να “κόψει χρήμα” με μια συμβατή με την Ευρωζώνη μέθοδο.


Αντίθετα αποφάσισαν ένα υψηλού ρίσκου μεγάλο ξεφούσκωμα. Μια απομόχλευση των τραπεζών γύρω στα 2000 δις ευρώ συν το γενικευμένο, συγχρονισμένο “κούρεμα” των προϋπολογισμών ταυτόχρονα σε ελλειμματικές και πλεονασματικές χώρες που πολύ πιθανό να τα κάνει όλα χειρότερα. Μεγάλο ξεφούσκωμα ίσον μεγάλη συρρίκνωση.


Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Αγοράζουν χρόνο. Μέχρι τώρα περισσότερο χαμένο παρά κερδισμένο.


Η ελληνική εξίσωση της 27ης Οκτωβρίου έχει αρκετούς θετικούς αλλά και αρνητικούς συντελεστές, τρεις τέσσερις “γνωστούς αγνώστους” και απρόβλεπτους “αγνώστους αγνώστους”, εθνικούς και ευρωπαϊκούς. Έστω κι έτσι “βάστα Ελλάδα!” στην κλεψύδρα του χρόνου, στο καφκικό παιχνίδι με το χρόνο. “Βάστα Ελλάδα!” στο δύσκολο 2012.


Στο αισιόδοξο σενάριο, αν αντέξεις, μπορείς να ελπίζεις: Στην αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού των δυνάμεων σε Γερμανία και Γαλλία. Στην ήττα της δεξιάς λουθηρανικής οικονομικής θεολογίας στην πολιτική διεύθυνση της Ευρωζώνης. Στην αναγκαστική από την επιδείνωση της κρίσης ενεργοποίηση του big bazooka της Ευρωζώνης, της ΕΚΤ για να δοθεί ρευστότητα στην πραγματική οικονομία.


Στην ενδεχόμενη ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας που ίσως σηκώσει μαζί με τα υπερωκεάνια και τις βάρκες. Στη δυνατότητα ενός τελικού πολιτικού διακανονισμού και του “επίσημου” χρέους με μια άμεση και κυρίως έμμεση αλλά σημαντική διαγραφή του μέσω επιμήκυνσης για 40 χρόνια και μείωσης του επιτοκίου κοντά στο επίπεδο που δανείζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.


Στο απαισιόδοξο σενάριο, αν “σπάσει” πριν από σένα η Ευρωζώνη, θα προλάβεις τουλάχιστον να μετατρέψεις το χρέος σου σε δραχμές και να κόψεις χρήμα για να πληρώσεις τους δανειστές σου. Αν όμως “σπάσεις” πρώτη, αν εξαναγκαστείς να πας στη νέα δραχμή και το χρέος σου μείνει σε ευρώ... τότε είναι αδύνατο και να το περιγράψουμε.


Είναι πάντως πρώτη φορά στην ιστορία που επιχειρείται αναδιάρθρωση χρέους εντός ενιαίας νομισματικής και οικονομικής ένωσης και μάλιστα ανολοκλήρωτης δίχως τα αναγκαία επαρκή δημοσιονομικά και νομισματικά εργαλεία (ευρωομόλογο, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σαν δανειστής έκτακτης ανάγκης, πρόνοια σημαντικής ρευστότητας στην οικονομία).


Δίχως συνεπώς η υπό συντεταγμένη χρεωκοπία χώρα, η Ελλάδα, να διαθέτει “εκδοτικό προνόμιο” και δυνατότητα υποτίμησης με μόνους διαθέσιμους μηχανισμούς την απότομη δημοσιονομική προσαρμογή, την ασύμμετρη, άνιση και αβέβαιη “εσωτερική υποτίμηση” και μια σχετικά περιορισμένη ρευστότητα από το EFSF. Οι πιθανότητες επιτυχίας αυτή τη στιγμή δεν είναι εύκολο να ποσοτικοποιηθούν αλλά εξαρτώνται από μετρήσιμους και μη παράγοντες και σ’ ένα σημαντικό βαθμό από το τι θα κάνουν τελικά οι Έλληνες και κυρίως αν θα το κάνουν ενωμένοι.

Οι επείγουσες πολιτικές κινήσεις του Πρωθυπουργού

Εκατοντάδες πολίτες με ρωτούν τι μπορεί να γίνει πολιτικά τώρα, έστω και την ύστατη ώρα. Η κουφαμάρα των κορυφών του πολιτικού συστήματος συνεχίζεται. Ακόμα και τώρα επιμένουν στο business as usual, στην άτυπη συμπαιγνία “των αντιπάλων - συμπαικτών” μεγάλων και μικρών, στους καθιερωμένους ρόλους ενός πολιτικού σκηνικού που οδήγησε στη χρεωκοπία. Και κάτι χειρότερο.


Ενισχύονται κάθε είδους τυχοδιωκτικές συμπεριφορές και προσωπικές ατζέντες που “επενδύουν” (!) στο “μετά” τη χρεωκοπία της Ελλάδας. Ένα πολύ γνώριμο σκηνικό από τις προηγούμενες πτωχεύσεις που κατέληξαν και σε εθνικές τραγωδίες. Οι νέοι Δηλιγιάννηδες, οι πρωθυπουργοί ενός μαύρου ‘97 και μιας νέας “Μελούντας” σιδερώνουν τα κοστούμια τους.


Τι πρέπει να κάνει η κυβερνητική πλειοψηφία, είναι βέβαια το κρίσιμο ερώτημα. Δεν έχω να προσθέσω τίποτα παραπάνω απ’ ό,τι στο προεκλογικό “Ε, Πρόεδρε!”. Μόνο που τώρα χάθηκαν ο χρόνος, η πρωτοβουλία των κινήσεων, πολύτιμο πολιτικό και κοινωνικό κεφάλαιο ενώ η χώρα βιώνει μια γενικευμένη κρίση εμπιστοσύνης και νομιμοποίησης και οι αρνητικές προσδοκίες τείνουν να γίνουν κυρίαρχες.


Οι Παπανδρέου - Βενιζέλος, που σηκώνουν το σταυρό του μαρτυρίου σε μια δραματική στιγμή, έχουν την πλήρη υποστήριξή μας αλλά δεν είναι λόγος αυτός να μένει ο πολιτικός τους χώρος σε απόλυτη πολιτική αφασία και να περιχαρακώνονται στο “όποιος είναι έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρει” ή να δηλώνουν άμεσα ή έμμεσα αν δεν σας αρέσει “ρίξτε μας”.


Σημαντικοί κρίκοι για να στηριχτούν νέες εθνικές πολιτικές πρωτοβουλίες είναι το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η κοινή γνώμη εξακολουθεί σε συντριπτικά ποσοστά να επιθυμεί τη διάσωση εντός του ευρώ με τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης έκτακτης εθνικής ανάγκης.


Έστω τώρα, την ύστατη στιγμή, ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση δηλώνουν:


Κανένα κόμμα μόνο του ακόμα και με νέα νωπή εντολή δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα δίχως τον εθνικό συναγερμό, τη συστράτευση ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Η Ελλάδα μπαίνει στον αστερισμό των συμμαχικών κυβερνήσεων.


Καμιά δανειακή συμφωνία, ακόμα και ικανοποιητική, δεν θα φέρει αποτέλεσμα δίχως μια βασική πολιτική, οικονομική και κοινωνική σταθεροποίηση Μια τουλάχιστον ανεκτή δανειακή συμφωνία, αν υπάρξει ευρύτερη κινητοποίηση πολιτικών και παραγωγικών δυνάμεων, μπορεί μέσα από οδυνηρή προσαρμογή να οδηγήσει τελικά σ’ ένα θετικό αποτέλεσμα ώστε να πιάσουν τόπο οι θυσίες και οι αγώνες του λαού.


Και η ίδια ακριβώς συμφωνία είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε πτωχευτική καραντίνα και τελικά στην εγκατάλειψή μας από τους εταίρους στην καταστροφή αν εξελιχθεί και γίνει χιονοστιβάδα ο κύκλος των αυτοκαταστροφικών τάσεων.


Η συνεργασία, η συνδιαπραγμάτευση των όρων της είναι προϋπόθεση για να μεγιστοποιηθούν τα θετικά της και ελαχιστοποιηθούν τα αρνητικά, οι φανεροί και κρυφοί κίνδυνοι. Η ενισχυμένη εθνική αξιοπιστία μέσω της συνεργασίας αυξάνει τη διαπραγματευτική δύναμη της χώρας για την επανατοποθέτηση του ελληνικού ζητήματος στο ευρωσύστημα.


Το ελάχιστο τουλάχιστον εθνικής συνεννόησης είναι αυτό που σημειώθηκε σε Πορτογαλία, Ιρλανδία και Ισπανία οι οποίες είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από την Ελλάδα. Είναι εθνικά απαράδεκτο η Μέρκελ να προσέρχεται στη διαπραγμάτευση με την πλάτη 503 ψήφων, με σύσσωμη την αντιπολίτευση, σοσιαλδημοκράτες και πράσινους, και η υπό πτώχευση χώρα μας να αυτοϋπονομεύεται. Οι ευθύνες όλων των πολιτικών ηγεσιών της χώρας μας, ειδικά αυτών του ευρωπαϊκού τόξου, θα αποτιμηθούν σύντομα πολύ σκληρά από τον ελληνικό λαό.


Είμαστε έτοιμοι για ένα σταθεροποιητικό πλαίσιο εθνικής και κοινωνικής συνεννόησης για τη σωτηρία της πατρίδας, πριν και μετά τις εκλογές, ανεξάρτητα από τη σύνθεση της κυβέρνησης. Δύο και μόνο οι επείγουσες προτεραιότητες στο 2012: Η με όλα τα διαθέσιμα μέσα συγκράτηση της πτώσης της οικονομίας και η έκτακτη αποκατάσταση της δικαιοσύνης στην κατανομή των βαρών. Τί - πο - τα άλλο!


Να μαζέψει επιτέλους ο Πρωθυπουργός τους δελφινίζοντες μαθητευόμενους μάγους που ανοίγουν με προσωπικές ατζέντες τυφλά κοινωνικά μέτωπα δίχως κανένα χειροπιαστό αποτέλεσμα στο να κρατήσει η Ελλάδα το κεφάλι έξω από το νερό.


Ο Πρωθυπουργός ζητά από σήμερα τις καλές υπηρεσίες του Προέδρου της Δημοκρατίας ώστε να ενεργοποιήσει τον συμβολικό και διαμεσολαβητικό του ρόλο για τη διαμόρφωση ενός σταθεροποιητικού πλαισίου εθνικής συνεννόησης και προτείνει ρητά, δεσμευτικά την άμεση διερεύνηση των δυνατοτήτων σχηματισμού κυβέρνησης έκτακτης εθνικής ανάγκης μέχρι την συμφωνημένη ημερομηνία των βουλευτικών εκλογών.


Οι εκλογές σε εύλογο ασφαλή για τη χώρα χρόνο μπορεί να δώσουν πολιτική διέξοδο εφόσον έχει μπει “ζώνη ασφαλείας” μέσω της εθνικής και κοινωνικής συνεννόησης.
Διαφορετικά ακόμα και αν καταστούν επιτακτικά αναγκαίες και επείγουσες εδώ και τώρα μπορεί, εν μέσω κρίσιμης διαπραγμάτευσης δίχως αυτή τη “ζώνη ασφαλείας” να λύσουν τα φρένα προς το γκρεμό, να οδηγήσουν σε αναλώσιμες κυβερνήσεις, σε χάος και ακυβερνησία και σε αυτοκαταστροφικές εξελίξεις όπως αυτές που προηγήθηκαν σ’ όλες τις ιστορικές χρεωκοπίες της χώρας.

Σε κάθε περίπτωση πάντως είναι προτιμότερη η αποσυμπίεση μέσω εκλογών σε εύλογο χρόνο από τη συσσώρευση τυφλών εκρηκτικών δυνάμεων. Φτάνει να αναγκαστούν όλοι να δεσμευτούν στο τι θα κάνουν συγκεκριμένα και να παρουσιάσουν έγκαιρα τις ενδεχόμενες συμμαχίες τους.
Ο Πρωθυπουργός δεν εγκαταλείπει από την πίσω πόρτα τη μάχη για τη σωτηρία της χώρας, ενισχύει το ρόλο του μέσω αυτών των πρωτοβουλιών και ταυτόχρονα είναι διατεθειμένος να στηρίξει ακόμα και πρωθυπουργό ευρύτερης αποδοχής αν εκεί σκοντάψει ο σχηματισμός κυβέρνησης έκτακτης εθνικής ανάγκης, πριν και μετά τις εκλογές.
 Οι πολιτικές πρωτοβουλίες απευθύνονται πρωταρχικά σε όλες τις δυνάμεις που θέλουν ένα εθνικό σχέδιο διάσωσης εντός της ευρωζώνης, στις δυνάμεις του ευρωπαϊκού τόξου και ξεσκεπάζουν την υποκρισία και τον τυχοδιωκτισμό αυτών που έχουν ψηφίσει το Μάαστριχτ της νομισματικής ένωσης, θέλουν και το ευρώ και το ευρωομόλογο και τη “δημοσιονομική ενοποίηση” και τη ρευστότητα της ΕΚΤ και τα λεφτά της τρόικας αλλά εμφανίζονται να έχουν στην τσέπη ένα ειδυλλιακό σενάριο παντελώς άσχετο με τις σημερινές πραγματικότητες της Ευρωζώνης.
 Είναι ιστορικές οι ευθύνες του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά που μετέχει στο ίδιο κόμμα με την Μέρκελ και τον Σαρκοζί οι οποίοι επιβάλουν τα όρια των επιλογών της χώρας μας.

Η εθνική συστράτευση είναι προϋπόθεση για να απομακρυνθούν οι γύπες (vulture funds) που κόβουν βόλτες πάνω από το “πτώμα” της ελληνικής οικονομίας. Αυτοί αντιλαμβάνονται την αναγκαία αναπτυξιακή εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας και την αναδιάρθρωση του χρέους σαν μηχανισμούς αφελληνισμού του τραπεζικού συστήματος σε εξευτελιστικές τιμές και μέσω αυτού ολόκληρου του παραγωγικού δυναμικού της χώρας.
 Εφόσον αυτές οι πολιτικές και κοινωνικές πρωτοβουλίες ξετυλιχτούν με ειλικρίνεια και αξιοπιστία κι όχι με τα γνωστά προσχηματικά τερτίπια των καθιερωμένων πολιτικών σκηνικών θα είναι καλό για τη χώρα η νέα δανειακή συμφωνία να εγκριθεί με αυξημένη πλειοψηφία ακόμα κι αν το τίμημα είναι η άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία με το διακύβευμα: εθνικό σχέδιο διάσωσης εντός της σημερινής κι όχι μιας φανταστικής ευρωζώνης ή άμεση χρεωκοπία και έξοδος από το κοινό νόμισμα.
 Είναι τόσο το μέγεθος της απειλής που αντιμετωπίζει η χώρα που όλα τα κόμματα, όλες οι ηγεσίες, όλοι τους ανεξαιρέτως πρέπει να αρχίζουν να σκέφτονται τη διάσωση της Ελλάδας δίχως αυτούς υποχρεωτικά σε πρώτο ρόλο στο τιμόνι της χώρας.
Η πατρίδα δεν ταυτίζεται με κανένα κόμμα η πολύ περισσότερο με καμιά μεμονωμένη και εφήμερη ηγεσία είτε Παπανδρέου λέγεται, είτε Σαμαράς, είτε... Είναι αυτονόητο ότι σήμερα δεν έχουν θέση τα “εγώ πάση θυσία έστω και μέσα από το χάος” ούτε τα “εγώ ή το χάος”.

Γυρίστε τα ρολόγια!
 Τι “τεμπέλης” που είναι ο εγκέφαλός μας! Όταν αντιμετωπίζει ένα ριζικά νέο ζήτημα στρέφεται φωτοτυπικά, αντανακλαστικά σ’ ένα γνωστό σχήμα ή τραύμα του παρελθόντος. Ακολουθεί την αρχή της ελάχιστης κατανάλωσης ενέργειας. Είναι η πνευματική και ψυχική νεύρωση που της έδωσα το όνομα σύνδρομο Ορφέα - Ευριδίκης στο Έβδομη - Αίσθηση (σ. 166-167).
Το ευρωπαϊκό ζήτημα του 2011 σε ενιαία νομισματική ζώνη είναι ισοδύναμο εκείνου του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου!! Τόσο απλό! Το νέο όχι καρικατούρα του όχι του 1940! Η ώρα άλλαξε παιδιά, γυρίστε τα ρολόγια ειδικά όσοι είστε κάτω των εξήντα! “Πυροβολείστε τα ρολόγια”, έλεγαν οι αναρχικοί του 19ου αιώνα.
 Ελληνική Ταχρίρ: Και μετά τι;
 “Τρόμαξα με την ευκολία” μου λέει το κορίτσι. Είναι ακροάτρια και αναγνώστριά μου, φίλη μου παρά τη διαφορά ηλικίας. “Κάποιοι νεοφασίστες έβριζαν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και μεις δίχως να το πολυκαταλάβουμε σταματήσαμε τη στρατιωτική παρέλαση. Μα είναι τόσο απλό;” διερωτάται τηλεφωνικά η Μαρία από τους “αγανακτισμένους” της Θεσσαλονίκης. “Και μετά τι κάνουμε;”, γελούσε αμήχανα το κορίτσι που πολιτικοποιήθηκε φέτος την άνοιξη. “Είναι τόσο απλό;”.
 “Ναι, Μαρία” της απάντησα. Είναι εύκολο σ’ ένα δημοκρατικό καθεστώς να καταλάβεις ακόμα και τη Βουλή ή το Μαξίμου μ’ ένα ντου αν έχεις την ψευδαίσθηση ότι εκεί βρίσκεται η “εξουσία”, στα κτίρια. Η πραγματική πολιτική όμως αρχίζει όταν ρωτάς “τότε τι κάνουμε;”, τι εναλλακτικές λύσεις έχουμε, πώς πληρώνουμε τους μισθούς των ανθρώπων, πώς δε θα γίνουν όλα χειρότερα. Ρώτα έναν Αιγύπτιο που έζησε το πανηγύρι, την ευφορία ολίγων ημερών στην πλατεία Ταχρίρ.

“Μετά τι;” είναι πάντα το θεμελιώδες ζήτημα.

 Κι εκεί τουλάχιστον υπήρχε μια χειροπιαστή ανάγκη, η δημοκρατία. Τώρα όμως οι αγανακτισμένοι νέοι πετάχτηκαν από το τρένο και εμφανίζεται ο τρόμος που λέγεται Αδελφοί Μουσουλμάνοι, η βία των πουριτανικών και των ολοκληρωτικών ομάδων, το χάος, η έλλειψη τροφίμων, το κάψιμο των Χριστιανών κoπτών, ο κατακερματισμός των πολιτικών δυνάμεων και είναι αδύνατο ακόμα και το όνομά τους να συγκρατήσεις. Το αυτοκαταστροφικό τσίρκο, το αυτοκτονικό σενάριο δεν είναι δύσκολο να το φανταστείς ακόμα και στη δημοκρατική Αθήνα.

“Τίποτα πιο εύκολο κορίτσι μου από ένα χορό του Ζαλόγγου!”.Η Μαρία από τους “αγανακτισμένους” της Θεσσαλονίκης μέσα από το αυθόρμητο ντου στην παρέλαση αναγνώρισε ότι η πολιτική είναι κάτι παραπάνω από μια αυθόρμητη ηθική και συναισθηματική έκρηξη, την οποία βέβαια δεν υποτιμώ καθόλου. Πολιτική με Π κεφαλαίο είναι η επιστήμη και η τέχνη των εναλλακτικών λύσεων σε συγκεκριμένο χρόνο, σε συγκεκριμένες συνθήκες, στα συγκεκριμένα, ασφαλώς κινητά, όρια των διαθέσιμων επιλογών, στη συγκεκριμένη Ευρωζώνη όχι σ’ ένα φανταστικό κόσμο. Αυτό το Π είναι σήμερα το ζητούμενο.

Πηγή: http://mimisandroulakis.blogspot.com/
Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Η αποδυνάμωση των καλοκαιρινών Μουσώνων της Νότιας Ασίας επηρεάζει άμεσα την γεωργία και την οικονομία του μισού πληθυσμού του πλανήτη.

Posted by Ripis Costas on 12:46 μ.μ.


Οι μουσώνες είναι ισχυροί εποχικοί άνεμοι που δημιουργούνται κυρίως στον Ινδικό Ωκεανό και στη Ν. Σινική θάλασσα (ΝΑ. Ασία), καθώς και σε άλλες περιοχές της Γης. Το όνομα τους προέρχεται από την αραβική λέξη "μονσούν", που σημαίνει εποχικός.

Οι Μουσώνες ανάλογα της εποχής που πνέουν διακρίνονται σε χειμερινούς και σε θερινούς μουσώνες, που παρουσιάζουν αντίθετες μεταξύ τους φορές (διευθύνσεις). Κατά μεν τους χειμερινούς μήνες πνέουν από τις Ηπείρους προς τους Ωκεανούς, κατά δε τους θερινούς μήνες αντίστροφα, από τους Ωκεανούς προς τις Ηπείρους.

Οφείλονται κυρίως στη διαφορά της θερμοκρασίας αέρος και κατά συνέπεια, της ατμοσφαιρικής πίεσης που παρατηρείται μεταξύ των Ηπείρων και των Ωκεανών, τόσο το χειμώνα, όσο και το καλοκαίρι.

Οι μουσώνες που πνέουν από τον Ινδικό Ωκεανό προς την ασιατική ήπειρο, και το αντίστροφο, φέρνουν βροχές στη νότια και νοτιοανατολική Ασία.

Η κλιματική αλλαγή επιβραδύνει το βασικό ρεύμα κυκλοφορίας των ανέμων στον Ειρηνικό, μια μεταβολή που μπορεί με τη σειρά της να επιδεινώσει το φαινόμενο Ελ Νίνιο, να σταματήσει τους μουσώνες στη Νοτιοανατολική Ασία και να μειώσει τα ψάρια στη Νότιο Αμερική.

Το σύστημα ατμοσφαιρικής κυκλοφορίας του Ειρηνικού έχει επιβραδυνθεί κατά 3% από τα μέσα του 19ου αιώνα, και σε έναν αιώνα από σήμερα δεν αποκλείεται να έχει μειωθεί κατά ακόμα 10%.
Η πρόβλεψη αφορά την κυκλοφορία Ουόκερ, ένα μετεωρολογικό σύστημα που καλύπτει ολόκληρο τον Ειρηνικό σε έναν τεράστιο βρόχο από την ανατολή προς τη δύση: άνεμοι που μεταφέρουν υγρασία λόγω της εξάτμισης των τροπικών νερών κινούνται σε χαμηλό υψόμετρο από τον ανατολικό Ειρηνικό προς την ΝΑ Ασία, φέρνοντας βροχές. Στη συνέχεια ο ξηρός άνεμος ακολουθεί την αντίστροφη πορεία μερικά χιλιόμετρα πιο ψηλά στην ατμόσφαιρα.

Το φαινόμενο είναι εμφανές σε βαρομετρικά δεδομένα που καλύπτουν ενάμισι αιώνα και προβλέπονται επίσης από κλιματικά μοντέλα σε υπολογιστές. Η διατάραξη αποδίδεται στην επιδείνωση του φαινομένου του θερμοκηπίου και είναι πιθανό, σύμφωνα με τους ερευνητές, να αυξήσει τη συχνότητα ή την ένταση του Ελ Νίνιο, που κανονικά εκδηλώνεται κάθε πέντε με έξι χρόνια.

Το Ελ Νίνιο μειώνει τις τροπικές βροχές στη ΝΑ Ασία και αυξάνει τη βροχόπτωση στη δυτική Αμερική. Η επιδείνωση του φαινομένου, πέρα από τις κλιματικές επιπτώσεις, θα μπορούσε να μειώσει τους πληθυσμούς ψαριών έξω από τη Νότιο Αμερική, λόγω της μειωμένης ανάδευσης θρεπτικών συστατικών από το βυθό.

Όπως εξηγεί στη δημοσίευση η ομάδα του Γκάμπριελ Βέτσι της αμερικανικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA), η διαταραχή της κυκλοφορίας Ουόκερ οφείλεται στο γεγονός ότι η παγκόσμια θέρμανση αυξάνει το ρυθμό εξάτμισης στον ωκεανό περισσότερο από ό,τι αυξάνει τις βροχοπτώσεις. Αυτό οδηγεί σε συσσώρευση υδρατμών στο ατμοσφαιρικό κύκλωμα, και σταδιακά το φρενάρει.
Η νέα έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό  Science αναφέρει ότι  : Ο επιστημονικός έλεγχος των βροχοπτώσεων αποδεικνύει ότι και η χρήση κάθε μορφής “αερολυμάτων” συντελεί στην αποδυνάμωση των καλοκαιρινών Μουσώνων της Νότιας Ασίας με αποτέλεσμα την ευρύτερη κλιματική διαταραχή.

Οι παρατηρήσεις δείχνουν ότι η Νότια Ασία, υποβλήθηκε σε εκτεταμένη ξηρασία κατά τους καλοκαιρινούς μήνες στο δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα, αλλά δεν είναι σαφές εάν η τάση αυτή οφείλεται σε φυσικές μεταβολές ή στις ανθρώπινες δραστηριότητες.

 Χρησιμοποιήθηκαν  μια σειρά πειραματικών κλιματικών μοντέλων για τη διερεύνηση της συμπεριφοράς των μουσώνων της Νότιας Ασίας σε φυσικές και ανθρωπογενείς πιέσεις. Διαπιστώθηκε ότι η παρατηρούμενη μείωση βροχοπτώσεων μπορεί να αποδοθεί κατά κύριο λόγο ότι επηρεάζεται από τις εκπομπές στην ατμόσφαιρα των κάθε μορφής αερολυμάτων.

Η ξήρανση είναι ένα ισχυρό αποτέλεσμα της επιβράδυνσης της κυκλοφορίας του τροπικού μεσημβρινού, η οποία αντισταθμίζει τις συσκευές αερολυμάτων που προκαλείται από την έλλειψη ενεργειακής ισορροπίας μεταξύ του βόρειου και νότιου ημισφαίριου.

Αυτά τα αποτελέσματα παρέχουν πειστικές αποδείξεις για το σημαντικό ρόλο των αερολυμάτων στη διαμόρφωση των περιφερειακών κλιματικών αλλαγών πάνω από τη Νότια Ασία.

Συσχέτιση της επίδρασης των ασιατικών μουσώνων στον πρόσφατο καλοκαιρινό ρωσικό καύσωνα.

Τα χωρίζουν χιλιάδες χιλιόμετρα, παρόλα αυτά, τα δυο φαινόμενα, οι ασιατικοί μουσώνες και ο ρωσικός καύσωνας, έχουν άμεση σχέση, ισχυρίζονται οι μετεωρολόγοι. 

Το φαινόμενο εξηγείται ως εξής: οι μουσώνες ανεβάζουν τον αέρα στα υψηλά στρώματα της ατμόσφαιρας. Αυτός ο αέρας συνήθως κατεβαίνει στη Μεσόγειο, προκαλώντας το γνωστό θερμό και ξηρό κλίμα που χαρακτηρίζει την περιοχή. Φέτος όμως, ένα τμήμα του... λοξοδρόμησε και πήγε στη Ρωσία.
 «Δεν έχουμε κάνει ακόμα τις απαραίτητες μελέτες, όμως έχουμε δίκιο να υποπτευόμαστε ότι υπάρχει σχέση μεταξύ των δύο ακραίων καιρικών φαινομένων», λέει στο «Wired» ο Κέβιν Τρένμπερθ, υπεύθυνος της κλιματικής ανάλυσης στο Εθνικό Κέντρο Ατμοσφαιρικών Ερευνών των ΗΠΑ.
 Ο ρωσικός καύσωνας επιμένει από τα τέλη Ιουνίου με θερμοκρασίες που ξεπερνούν το μέσο όρο της εποχής κατά 8 ως 13 βαθμούς Κελσίου. Μόνο στη Μόσχα, οι θάνατοι καθημερινά ξεπερνούν τους 700, καθώς ο ρωσικός λαός δεν είναι συνηθισμένος σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες.
 Και το κακό δεν σταματάει εδώ: ο καύσωνας απειλεί τις καλλιέργειες σιτηρών και προκαλεί την άνοδο της τιμής τους παγκοσμίως.

 Σύμφωνα με τον Τζεφ Μάστερς από το «Weather Underground», «πρόκειται για ένα από τα πιο απίστευτα καιρικά φαινόμενα που έχουν εμφανιστεί τον τελευταίο αιώνα», ενώ οι Ρώσοι μετεωρολόγοι κάνουν λόγο για το μεγαλύτερο καύσωνα της χιλιετίας.

 Καύσωνας στη Ρωσία, πλημμύρες στη νότια Ασία

 Στο μεταξύ, στη νότια Ασία και την Κίνα, οι εποχικοί μουσώνες είναι τόσο έντονοι, που έχουν προκαλέσει τις χειρότερες πλημμύρες των τελευταίων 80 ετών, ειδικά στο Πακιστάν, όπου έχουν πνιγεί 1.600 άτομα και δύο εκατομμύρια είναι άστεγοι.

 «Τα δύο φαινόμενα σχετίζονται μεταξύ τους σε πολύ μεγάλη κλίμακα μέσω αυτού που αποκαλούμε κυκλοφορία των μουσώνων», λέει ο Τρένμπερθ. «Ο μουσώνας τρέφεται από τον υγρό αέρα που κατευθύνεται στις ακτές, κι έτσι προκαλούνται οι έντονες βροχοπτώσεις. Αυτό προκαλεί την άνοδο του αέρα, ο οποίος ταξιδεύει βόρεια και κατεβαίνει πιο χαμηλά στην ατμόσφαιρα».
 Οι μουσώνες γίνονται πιο ισχυροί λόγω των υψηλότερων από τις κανονικές θερμοκρασίες μέσα και πάνω από τον Ινδικό Ωκεανό. "Επειδή η θερμοκρασία είναι κατά ένα βαθμό Κελσίου υψηλότερη σε σχέση με τον 20ο αιώνα, ο αέρας κατακρατεί 8% περισσότερο νερό. Στις υψηλότερες θερμοκρασίες, ο αέρας επίσης γίνεται ελαφρύτερος και δίνει τροφή στις καταιγίδες", εξηγεί ο Τρένμπερθ.
 «Ο αέρας ανεβαίνει πιο γρήγορα και απορροφά ακόμα περισσότερο αέρα από την ατμόσφαιρα. Κατευθύνει την υγρασία προς την ξηρά και αυτό το το 8% μεταφράζεται σε 16% περισσότερες βροχοπτώσεις».

Η σχέση των δυο φαινομένων

Σύμφωνα με ιστορικά μετεωρολογικά αρχεία, ο καιρός στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη του βορείου ημισφαιρίου σχετίζεται με τους καλοκαιρινούς μουσώνες της Ινδίας.

Έτσι, ο καύσωνας της Ρωσίας επηρεάζεται από τους μουσώνες της Ασίας και εντείνεται από την άνοδο της θερμοκρασίας στον Αρκτικό Κύκλο. Εκεί, το στρώμα πάγου που καλύπτει τη θάλασσα βρίσκεται πλέον στα χαμηλότερα επίπεδα από τότε που άρχισαν να γίνονται μετρήσεις.

«Οι έντονες βροχοπτώσεις σε ένα μέρος του πλανήτη επηρεάζουν τον καιρό σε άλλο του σημείο δημιουργώντας θερμά ρεύματα που ταξιδεύουν μεγάλες αποστάσεις στα ψηλά στρώματα της ατμόσφαιρας», προσθέτει ο Αμερικανός μετεωρολόγος.

Σύμφωνα με αμερικανική έρευνα, τον επόμενο αιώνα η έναρξη των καλοκαιρινών μουσώνων μπορεί να καθυστερήσει από πέντε έως δεκαπέντε μέρες ενώ οι βροχοπτώσεις αναμένεται να μειωθούν σημαντικά στο μεγαλύτερο μέρος της νότιας Ασίας εξαιτίας της υπερθέρμανσης.

Η μεγάλη άνοδος της θερμοκρασίας θα μετακινήσει τους μουσώνες στα ανατολικά, σύμφωνα με την έρευνα, η οποία δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Geophysical Research Letters. Αυτό σημαίνει ότι οι βροχές θα είναι λίγες στο Πακιστάν, την Ινδία και το Νεπάλ, αλλά ιδιαίτερα έντονες στον Ινδικό ωκεανό, το Μπαγκλαντές και τη Μιανμάρ.

Η κατάσταση αυτή θα επηρεάσει άμεσα την γεωργία και φυσικά την οικονομία των περιοχών αυτών. «Σχεδόν ο μισός πληθυσμός του πλανήτη ζει σε περιοχές που πλήττονται από αυτούς τους μουσώνες και ακόμη και η μικρότερη αλλαγή της συνήθους πορείας τους μπορεί να έχει τεράστιες συνέπειες», δήλωσε ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, ο Νόα Ντιφένμπο από το Κέντρο Κλιματολογικών Ερευνών του Πανεπιστημίου Παρντιού.
Διαβάστε περισσότερα »

Είναι η ανάπτυξη, ηλίθιοι.

Posted by Ripis Costas on 7:16 π.μ.

Κανονικά, όταν σου κόβουν 100 δις από το χρέος σου, δεν είναι δυνατόν να το κοιτάς στα δόντια.  Και πράγματι, όπως έχει ήδη αναλυθεί στο Tvxs, ένα γενναίο κούρεμα τέτοιου μεγέθους συνιστά  ανακούφιση από ένα συσσωρευμένο χρέος που συνεχίζει να αποτελεί την δαμόκλεια σπάθη πάνω από το κεφάλι της χώρας, την ευημερία των πολιτών της και την ανεξαρτησία της.
 Οι ενστάσεις της ΝΔ, που προσπαθεί να την υποβαθμίσει με το επιχείρημα ότι η συμφωνία προβλέπει ότι το 2020 το χρέος θα κυμαίνεται στο 120% του ΑΕΠ, όσο δηλαδή ήταν τα σχετικά νούμερα το 2009, δείχνουν πόσο δημαγωγική και επαρχιώτικη είναι η πολιτική συζήτηση στην Ελλάδα. Χώρια ότι  το 2009 το  δημοσιονομικό έλλειμμα έφτανε  στα 37 δις ευρώ και το χρέος ήταν ασυγκράτητο, θα πρέπει κανείς να παρακαλάει η Ελλάδα να έχει για να επιδείξει τέτοια νούμερα το 2020:  με τη φόρα που έχουν πάρει λόγω των δικών τους δανείων και υποχρεώσεων, σε 9 χρόνια οι  άλλες ευρωπαϊκές χώρες  θα είναι πολύ περισσότερο υπερχρεωμένες απ ότι η Ελλάδα, που θα βρισκόταν έτσι σε πλεονεκτική θέση.
Το πραγματικό ερώτημα είναι αν η συμφωνία των Βρυξελλών μπορεί πράγματι να βοηθήσει τη χώρα για να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο, μέσα στο οποίο έχει εγκλωβιστεί.  Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.
Υπάρχουν ακόμη πολλά αδιευκρίνιστα σημεία, κυρίως τεχνικά αλλά με μεγάλη οικονομική και πολιτική σημασία, που κάνουν δύσκολη την πλήρη αποτίμηση των χθεσινών αποτελεσμάτων της Συνόδου Κορυφής: θα έχουν ειδική μεταχείριση τα Ασφαλιστικά Ταμεία, δεδομένου ότι στη συμφωνία της 21ης Ιουλίου είχαν εξαιρεθεί από το κούρεμα ; Θα συμμετέχουν τελικά όλες οι τράπεζες, αφού η συμμετοχή είναι εθελοντική; Και αν αποφάσισαν πράγματι να συμμετέχουν,  αυτό οφείλεται στο ελληνικό δώρο που τους πρόσφερε απλόχερα η κυρία Μέρκελ;
Το κυριότερο είναι ότι για να φτάσουμε στο ...όνειρο του 2020 και του 120% , θα πρέπει η ελληνική οικονομία να εμφανίζει  τα επόμενα χρόνια πρωτογενή πλεονάσματα και  θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Εδώ τα πράγματα αρχίζουν και σκουραίνουν ακόμη περισσότερο, τόσο επειδή παραμένει ασαφής η διαδικασία επανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών που θα πρέπει να ενισχύσουν την πραγματική οικονομία, όσο και γιατί τα περί σχεδίου Μάρσαλ και άλλων αναπτυξιακών μέτρων εξαφανίστηκαν τόσο απότομα, όσο ξαφνικά είχαν συνοδεύσει την συμφωνία του Ιουλίου.
Όμως καμιά πραγματική πρόοδος δεν μπορεί να υπάρξει αν η χώρα δεν ανασάνει από τον νεοφιλελεύθερο κορσέ της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας.  Με την οικονομική πολιτική να παραμένει η ίδια , κι άλλες  επιχειρήσεις θα κλείσουν το επόμενο διάστημα, κι άλλα επιδόματα ανεργίας θα επιβαρύνουν τα έξοδα του προϋπολογισμού, την ίδια στιγμή που οι  μικρότερες φορολογικές εισπράξεις θα μειώσουν τα έσοδα του, σε δεινή θέση θα βρεθούν τα ασφαλιστικά ταμεία, ακόμη κι αν δεν τα κουρέψουν αύριο.  Ο κ. Βενιζέλος διευκρίνισε χθες ότι δεν θα χρειαστούν άλλα μέτρα λιτότητας το 2011- 2012 « εφόσον εφαρμοστούν όσα έχουμε ψηφίσει». Δεν χρειάζεται να θυμάται κανείς τις προηγούμενες ανάλογες κυβερνητικές διαβεβαιώσεις, για να στοιχηματίσει ότι θα χρειαστούν και νέα μέτρα, αν δεν κινηθεί η οικονομία, δεν δανειοδοτηθούν οι επιχειρήσεις, δεν γίνουν νέες προσλήψεις και δεν υιοθετηθούν επειγόντως μέτρα ανάπτυξης.
 
Ούτε οι κυρίαρχες ευρωπαικές δυνάμεις σκέφτονται να αλλάξουν μια πολιτική που προκαλεί  παντού ύφεση, φτωχούς και αγανακτισμένους, ούτε η ελληνική κυβέρνηση δείχνει να κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. 
 Παρουσιάζεται ανακουφισμένη επειδή η χρεοκοπία της χώρας, γιατί αυτό επισημοποιήθηκε στις Βρυξέλλες χθες, έγινε συντεταγμένα, με σφραγίδα Μέρκελ, και ονομάστηκε  κούρεμα για να μην λυσσάξουν οι αγορές. Το ΠΑΣΟΚ και όλο το πολιτικό σύστημα, οι ίδιοι άνθρωποι δηλαδή που χρεοκόπησαν τη χώρα είναι αδύνατο να την βγάλουν σήμερα από τη κρίση. Απ αυτήν την άποψη, η συμφωνία των Βρυξελλών δεν αποτελεί, δυστυχώς, λύση. Απλώς κερδίσαμε χρόνο. 

Στέλιος Κούλογλου : TVXS.GR
Διαβάστε περισσότερα »

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Παραμένει ζωντανό το πνεύμα της 28ης Οκτωβρίου 1940 στην εποχή μας ;

Posted by Ripis Costas on 6:21 π.μ.


κ. Πρόεδρε, κ. Γενικοί Διευθυντές, αγαπητοί συνάδελφοι,

θάθελα να σας πω ότι είναι ιδιαίτερη τιμή για έναν εργαζόμενο όταν του δίνεται η ευκαιρία να αποτυπώσει τις δικές του σκέψεις για την εθνική επέτειο. Έψαξα πολύ πριν καταλήξω στον χαρακτήρα της σημερινής ομιλίας που δεν θα μπορούσε να μην έχει σχέση με τα όσα καταλυτικά συμβαίνουν καθημερινά και μας αφορούν όλους.

Η ομιλία μου ξεκινάει με ένα ερωτηματικό σαν τίτλο : Παραμένει ζωντανό το πνεύμα της 28ης Οκτωβρίου 1940 στην εποχή μας; 

Αυτό το ερώτημα έθεσα στον εαυτό μου προσπαθώντας και μέσω ιστορικών πηγών αλλά και σύγχρονων αναφορών να τεκμηριώσω.   

Άραγε, 
 

Παραμένει ζωντανό το  πνεύμα
 της 28ης Οκτωβρίου 1940 στην εποχή μας ;




Έθνος ολιγάνθρωπον οι Έλληνες κατόρθωσαν και να επιβληθούν αλλά και να επιζήσουν πάντοτε δια του πνεύματός των παρά δι’ άλλων μέσων”. 

 Γιατί, όπως εξηγεί ο Ακαδημαϊκός Ι. Ν. Θεοδωρακόπουλος:  

“Είναι γεγονός ότι εις την ιστορίαν υπήρξε πάντοτε το πνεύμα εκείνο, το οποίο περισσότερο από πάσαν άλλην δύναμιν προσδιόρισε την εξέλιξην των πραγμάτων (…).

 Δι’ ημάς τους Έλληνας η ιστορική αυτή αλήθεια
ισχύει απολύτως και άνευ όρων.

 Για τον ελληνικό, όπως και για άλλους λαούς, το αντιστασιακό πνεύμα παρουσιάζεται και αναπτύσσεται, αφενός ως χρέος προς το παρελθόν και αφετέρου ως συνέχεια της ιστορικής παράδοσης.

Υπό την έννοια αυτή, η 28η Οκτωβρίου του 1940, όπως το 1204 και το 1453 στα βυζαντινά χρόνια, το 1821 στην νεότερη εποχή και το 1912-1913 στις αρχές του 20ου αι., είναι ορόσημα που εκφράζουν την έναρξη και την συνέχεια της αντίστασης του Νέου Ελληνισμού.

Για τους παραπάνω  λόγους είναι σωστή η επισήμανση του γνωστού σύγχρονου ιστορικού Ν. Σβορώνου ότι :

«ο αντιστασιακός χαρακτήρας διέπει ολόκληρη τη νεοελληνική ιστορία»

Ο Έλληνας ανέκαθεν αντίκρισε τη ζωή σαν άθλημα και την βίωσε σαν ένα διαρκές πάθος για την αναμέτρηση με το δύσκολο. Το “έργον” το είδε ως “εργώδες”, επίπονο επίτευγμα. Οπωσδήποτε για τον Έλληνα ο αγώνας και η νίκη δεν σημαίνουν μόνο τη φυσική κατανίκηση του αντιπάλου, αλλά πέρα απ’ αυτό την καταξίωση της αρετής.

“Πάτριον ημίν εκ των πόνων τας αρετάς κτάσθαι”,

 θα βεβαιώσει ο Θουκυδίδης. Η ελληνική έννοια του αγώνα είχε πάντα ένα στοιχείο πνευματικότητας, ακόμη και στην προχριστιανική εποχή.
Αυτή η αγωνιστικότητα μας αναδείκνυε, είτε είμαστε κατακτημένοι ως λαός, είτε είμαστε πνευματικοί κατακτητές.
Και είναι η ίδια αγωνιστικότητα που έστησε το τρόπαιο στο Μαραθώνα, αλλά και τον τύμβο στις Θερμοπύλες. Αποθανάτισε την Ακρόπολη, εξελλήνισε την κοσμοκράτειρα Ρώμη και ανέδειξε το Βυζάντιο χιλιόχρονο προπύργιο της Ευρώπης. 
Αυτή η αγωνιστικότητα κράτησε ξύπνιο το ραγιά στα σκοτάδια των τετρακοσίων χρόνων και έσωσε το νεότερο Ελληνισμό από την υποδούλωση σε κάθε λογής ολοκληρωτισμούς. Χάρη σ’ αυτή ο Έλληνας εξασφάλισε τις ευγενέστερες επιλογές στη ζωή. Το αίτημα,

 “αιρού (προτίμησε) καλώς τεθνάναι μάλλον ή αισχρώς ζην”, 

 συνοψίζει μια σειρά από δυναμικές εσωτερικές και εξωτερικές υπερβάσεις των στοιχείων εκείνων, που αντιπροσωπεύουν – στο πεδίο του πνεύματος – τον πειρασμό των Σειρήνων για το άτομο και το έθνος.

 Έχει πολλές φορές λεχθεί ότι το πνεύμα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 είναι αντιστασιακό τόσο στην ιταλική εισβολή, όσο και στην διάδοχη αυτής γερμανική κατοχή. Είναι πνεύμα που ανθίσταται στην επιβολή της ανελευθερίας εκ μέρους των δυνάμεων του Άξονος και που υπερασπίζεται την εθνική ανεξαρτησία.

Το ερώτημα που αφορά την εποχή μας είναι αν ακόμα και σήμερα, δηλαδή στην εποχή της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και της καταναλωτικής συνείδησης, της πολιτικής σύγχυσης και της ανιστορικότητας, αλλά και της οικονομικής κατοχής της χώρας μας από το Δ.Ν.Τ., είναι αναγκαία η ανάπτυξη ενός αντιστασιακού πνεύματος.

Είναι σαφές ότι σήμερα έχει δημιουργηθεί ένας νέος τύπος κυριαρχίας κυρίως στις αδύναμες πολιτικά και οικονομικά αλλά και πολιτιστικά κοινωνίες. Κατά την θεώρηση αυτή, οι  σημερινοί κατακτητές δεν φέρουν  στρατιωτικά αμπέχωνα, όπως στο παρελθόν, αλλά micro-chips μέσω των οποίων διακινούν τεράστια χρηματικά ποσά από μια περιοχή του κόσμου στην άλλη.

Είναι ένας ιμπεριαλισμός πρώτα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και έπειτα της καταναλωτικής κοινωνίας. 

Εδώ θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι η παγκοσμιοποιημένη οικονομία δεν οδηγεί μόνον σε νέες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες (του τύπου ‹‹οι φτωχοί φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι››), αλλά απειλεί σε μεγάλο βαθμό τις ιδιαιτερότητες επί μέρους λαών και ανθρώπων. 

Οπωσδήποτε η διαμορφωθείσα παγκοσμιοποιημένη κοινωνία εμπεριέχει μία ασάφεια όσον αφορά τις αιτίες, τους στόχους και εν γένει το νόημα της συγκρότησής της. 

Πρόκειται δηλαδή για μία ισοπεδωτική κοσμοαντίληψη της οποίας πάντως τα κύρια χαρακτηριστικά (εθνολογικά, οικονομικά, κοινωνικά, ψυχολογικά, ατομικά κ. α.) δεν έχουν ακόμη αναλυθεί και ερμηνευθεί ικανοποιητικά.

Εξ άλλου, στο πλαίσιο της λεγομένης μετανεωτερικότητας προβάλλεται η καταναλωτική και όχι η ιστορική συνείδηση.

 Κατά την αντίληψη αυτή, ο άνθρωπος ζει αποκλειστικά και μόνον για το παρόν, αφού το μέλλον είναι αβέβαιο και το παρελθόν ανύπαρκτο. Επομένως δεν αναζητεί ο άνθρωπος κάποιο νόημα ζωής, αλλά αρκείται σε μία καταναλωτική συμπεριφορά, η οποία μάλιστα, εάν δεν είναι και πολύ προκλητική, δεν είναι και πολύ ενοχλητική. 
Αυτή η θεώρηση, η οποία έχει εμφανώς επικρατήσει, δεν αφορά στους ανθρώπους που σκέπτονται, δηλαδή η ιστορική συνείδηση δεν έχει κανένα ουσιαστικό ρόλο, αφού ενδιαφέρει περισσότερο η καταναλωτική συμπεριφορά της απρόσωπης μάζας και όχι η διατήρηση της ιστορικής μνήμης του συγκεκριμένου εθνικού στοιχείου.

Το αντιστασιακό πνεύμα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 είναι οδοδείκτης και στην εποχή μας, με την διαφορά ότι η σύγχρονη αντίσταση δεν μπορεί να είναι ένοπλη, αλλά κυρίως πολιτιστική και ψυχολογική.

Κατ’ αρχάς, η σημερινή αντίσταση θα πρέπει να συσχετισθεί μέσω της εκπαίδευσης με την διατήρηση της ιστορικής μνήμης, η οποία θα οδηγήσει φυσικά στην διατήρηση της ιστορικής ταυτότητας. Είναι γνωστό ότι στους καιρούς μας επιχειρείται μία συστηματική διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων και του ρόλου πολλών από τις προσωπικότητες της ιστορίας μας.
Περαιτέρω, η σημερινή αντίσταση είναι και ατομική, καθ’ όσον ο καθένας πρέπει να πει το μεγάλο «όχι»

στα βιβλία που δεν αντέχουν σε καμιά κριτική, στην μουσική που στερείται αρμονίας,  στην «κοινωνία του χάους»,  στον μηδενισμό του, δεν βαριέσαι αδερφέ, όχι μόνον ως μεταφυσική τοποθέτηση αλλά και ως εθνική-πολιτική-κοινωνική συμπεριφορά, και βεβαίως  στον ύποπτο ρόλο των Μ.Μ.Ε. ως οργάνων της εξουσίας.

Τέλος, η αντίσταση σήμερα είναι και συλλογική, και αφορά κύρια στην οικονομική κατοχή της χώρας μας από το Δ.Ν.Τ.

Σε τελική ανάλυση, η σύγχρονη αντίσταση τίθεται εναντίον ενός ιδιάζοντος εκφασισμού της πολιτικής, κοινωνικής και της οικονομικής ζωής της ελληνικής (και όχι μόνον αυτής) κοινωνίας.

Είναι ευνόητο ότι το αντιστασιακό πνεύμα του Νέου Ελληνισμού και της 28ης Οκτωβρίου θα πρέπει να εκδηλωθεί και σήμερα, αλλά με ένα διαφορετικό χαρακτήρα.

Άλλωστε σε κάθε τυραννική συμπεριφορά, και πολύ περισσότερο όταν αυτή παρουσιάζεται με ένα δήθεν δημοκρατικό ένδυμα,

η αντίσταση είναι υποχρέωση και όχι δικαίωμα.

Σήμερα – μέσα στη δίνη μιας παγκόσμιας πνευματικής κρίσης – δεν υπάρχει κατά κανόνα η αγωνιστικότητα του ελληνικού τύπου, που κρατούσε τον άνθρωπο ψηλά μέσα του, ώστε να είναι,

Ασυμβίβαστος και ελεύθερος από κάθε καταναγκασμό.

Έχει έρθει προ πολλού η ώρα  που όλοι εμείς οι Έλληνες είναι επιτακτική ανάγκη να ξαναβρούμε τον αγωνιστικό μας χαρακτήρα. Ο καθένας για τον εαυτό μας, για την Ελλάδα, για τον κόσμο.

Εξάλλου το έπος των αγωνιστών του ’40 καθιστά πάντα επίκαιρο το λόγο του μεγάλου ιστορικού, του Θουκυδίδη:

“Αγών πρόφασιν ου δέχεται”.

Η κρισιμότητα των καιρών δεν επιδέχεται ούτε προφάσεις ούτε αναβολές.
Διαβάστε περισσότερα »

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Παυλοπέτρι. H πρώτη ψηφιακά αναπαριστώμενη πόλη, που βρίσκεται από την αρχαιότητα βυθισμένη στη θάλασσα.

Posted by Ripis Costas on 1:02 μ.μ.

Την πρώτη ψηφιακά αναπαριστώμενη πόλη, που βρίσκεται από την αρχαιότητα βυθισμένη στη θάλασσα, αποτελεί το Παυλοπέτρι. Αρχαιολόγοι ειδικευμένοι στις υποθαλάσσιες μελέτες από το πανεπιστήμιο του Νότινγχαμ, σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού της χώρας μας, πραγματοποίησαν πρόσφατα σε ηλεκτρονικό υπολογιστή λεπτομερή χαρτογράφηση και τρισδιάστατη απεικόνιση του Παυλοπέτρι, έως τη βύθισή του πριν από μία χιλιετία. Η αναπαράσταση της συγκεκριμένης πόλης, που βρισκόταν στα νοτιοανατολικά παράλια της Πελοποννήσου και γνώρισε την ακμή της πριν από 4.000 χρόνια, παρέχει σημαντικές πληροφορίες για τον τρόπο ζωής κατά την εποχή του χαλκού. Η ψηφιακή μακέτα απεικονίζει έναν άρτια κατασκευασμένο οικισμό, με πέτρινα σπίτια και μεγάλους κήπους, ευρύχωρα δημόσια κτίρια, καλοφτιαγμένους δρόμους και προσεγμένο σύστημα ύδρευσης.
"Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για την αρχαιότερη βυθισμένη πόλη του κόσμου", δήλωσε ο Δρ. Τζον Χέντερσον, καθηγητής υποθαλάσσιας αρχαιολογίας του πανεπιστημίου του Νότινγχαμ.

"Τα ευρήματα χρονολογούνται από το 2800 έως το 1200 π.Χ, πολύ πριν την Κλασσική εποχή του ελληνικού πολιτισμού". Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η αρχαία πόλη που έχει έκταση 30 χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων βυθίσθηκε περίπου στα 1000 π.Χ.

Αν και ανακαλύφθηκε από βρετανό ωκεανογράφο πριν 40 χρόνια, μόλις τώρα οι επιστήμονες, με την βοήθεια ψηφιακής τεχνολογίας, κατάφεραν να καταγράψουν τα ερείπια στον βυθό.

Αυτά που ανακάλυψαν ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Βρήκαν μια πόλη με κτίρια, πλατείες, δρόμους και μνημεία. Ο βυθός είναι γεμάτος με διασκορπισμένα αγγεία. Στην ίδια περιοχή εντοπίστηκε μεγάλο κτίριο, μήκους 35 μέτρων, που μάλλον αποτελούσε έδρα και κατοικία της πολιτικής ηγεσίας της πόλης.

"Βρήκαμε κεραμικά που χρονολογούνται από την προϊστορική εποχή. Αυτό δείχνει ότι η πόλη υπήρχε εδώ και 5 χιλιάδες χρόνια. 1200 χρόνια παλαιότερα από ότι αρχικά πιστεύαμε", δήλωσε ο Χέντερσον.

Οι επιστήμονες προσπαθούν να βρουν την απάντηση στο ερώτημα γιατί βυθίσθηκε η πόλη. Υπάρχουν τρεις θεωρίες. Η πρώτη είναι ότι ανέβηκε σταδιακά η στάθμη της θάλασσας, η δεύτερη ότιυποχώρησε το έδαφος και η τρίτη ότι βυθίσθηκε από τσουνάμι.
Της Αλεξάνδρας Καστάνια

ΠΗΓΗ : tvxs.gr
Διαβάστε περισσότερα »

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Νερό κατά του διαβήτη και κατά του καρκίνου.

Posted by Ripis Costas on 7:21 π.μ.

  Tο πολύ νερό «μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου και υψηλού σακχάρου»
Το νερό δεν αποκλείεται να «ξεπλένει» καρκινογόνα από την ουροδόχο κύστη
Το νερό δεν αποκλείεται να «ξεπλένει» καρκινογόνα από την ουροδόχο κύστη
Ουάσινγκτον
Δυο νέα επιχειρήματα υπέρ της κατανάλωσης νερού προέκυψαν από ισάριθμες μελέτες. Η πρώτη κατέδειξε ότι η αυξημένη κατανάλωση νερού μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου της ουροδόχου κύστης ενώ η δεύτερη ότι η μειωμένη κατανάλωσή του συνδέεται με αύξηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.


Νερό κατά του καρκίνου


Τα οφέλη της κατανάλωσης νερού σε σχέση με τον καρκίνο της ουροδόχου κύστης διαπιστώθηκαν από μελέτη Αμερικανών ερευνητών του Πανεπιστημίου Brown. Στη μελέτη διάρκειας 22 ετών έλαβαν μέρος 48.000 άνδρες ηλικίας (στην έναρξή της) 40 ετών και άνω. Κάθε τέσσερα χρόνια, οι εθελοντές καλούνταν να απαντήσουν σε εκτενή ερωτηματολόγια που αφορούσαν τόσο την υγεία τους όσο και τις συνήθειές τους.


Ανάλυση των ερωτηματολογίων κατάδειξε ότι οι άνδρες που κατανάλωναν 2,5 λίτρα υγρών (και κυρίως νερού) ημερησίως, είχαν 24% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο της ουροδόχου κύστης. Οι επιστήμονες αποδίδουν τη συσχέτιση στην ικανότητα του νερού να «ξεπλένει» καρκινικές ενώσεις από την ουροδόχο κύστη.

Νερό κατά του διαβήτη


Γάλλοι ερευνητές μελέτησαν την επίδραση της κατανάλωσης νερού στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα 3.615 εθελοντών. Οι εθελοντές, ηλικίας 30-65 ετών, είχαν κανονικά επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους κατά την έναρξη της μελέτης η οποία διήρκεσε 9 χρόνια. Στο διάστημα αυτό 202 εθελοντές ανέπτυξαν διαβήτη και 565 ανέπτυξαν υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα, μια κατάσταση η οποία ονομάζεται «προδιαβητική».


Η ανάλυση των δεδομένων που αφορούσαν τις συνήθειες των εθελοντών κατέδειξε ότι εκείνοι που κατανάλωναν μόνο δυο ποτήρια (ή και λιγότερο) νερό την ημέρα, είχαν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν διαβήτη ή προ-διαβήτη. Αντίθετα, όσοι έπιναν τουλάχιστον μισό λίτρο νερού μείωναν κατά 28% την πιθανότητα εμφάνισης υψηλών επιπέδων σακχάρου στο αίμα τους.

ΠΗΓΗ : in.gr
Διαβάστε περισσότερα »

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Εκ βαθέων.

Posted by Ripis Costas on 9:31 π.μ.

του Χρήστου Γιανναρά

Mε το ανθρώπινο υλικό που διαθέτουν τα δύο κόμματα εξουσίας, η συντελεσμένη καταστροφή της χώρας είναι αδύνατο να μην εξελιχθεί σε ιστορική τραγωδία. Kαι εντελώς αδύνατο να στοιχειοθετηθεί προοπτική ανάκαμψης. Δεκαεφτά μήνες τώρα περιφρονείται βάναυσα η στοιχειώδης λογική: Δεν είναι δυνατό οι αυτουργοί της καταστροφής να διαχειρίζονται τη σωτηρία μας από τις εφιαλτικές συνέπειες των εγκλημάτων τους. Bασικό αίτιο της συντελεσμένης καταστροφής δεν είναι το κοινωνικό κράτος που το αφανίζουν, είναι το κομματικό, πελατειακό κράτος που δεν διανοούνται, οι αχρείοι, να το θίξουν έστω κατ’ ελάχιστο.

Eίναι σκέτη παράνοια να περιμένουμε από τους φαύλους να πατάξουν τη φαυλότητα, από τους αποδεδειγμένα σπιθαμιαίους και ιδιοτελείς να συνεγείρουν την κοινωνία σε τιτάνιο άθλημα δημιουργικού μόχθου και αυταπάρνησης.
 
Σε δεκαεφτά ολόκληρους μήνες, από τους διακόσιους τριάντα εννέα βουλευτές κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν βρέθηκαν ούτε δέκα να λογαριάσουν την κοινωνία και την πατρίδα πριν από το κόμμα, πριν από την αρρωστημένη εξουσιολαγνεία τους. Aς ήταν έστω δέκα με ασυμβίβαστη ανιδιοτέλεια, στοιχειώδη νοημοσύνη και πατριωτισμό.

Tόσον πατριωτισμό που να μην αντέχει την ντροπή, τη διεθνή διαπόμπευση του ελληνικού ονόματος κάθε μέρα. Kαι τόση νοημοσύνη που να αντιλαμβάνεται τι αντιπροσωπεύει το άδειο βλέμμα του πρωθυπουργού, γιατί τον κατέδωσε ο Στρος-Kαν σαν εντεταλμένο να οδηγήσει την Eλλάδα στο ΔNT, γιατί τόση η μικρόνοια και ευτέλεια των κειμένων που τον βάζουν να εκφωνεί. Aς υπήρχαν έστω δέκα βουλευτές που να καταλαβαίνουν τη σπαραχτική μετριότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τη μικρομπακαλική του ατολμία να βάλει νυστέρι στο σάπιο κόμμα του.

Aρκούσαν δέκα βουλευτές για να πετύχουν το καίριο: Nα εξαναγκάσουν τις ηγεσίες τους σε απόσυρση από την πολιτική σκηνή. Nα συμφωνήσουν τα δύο κόμματα για τον σχηματισμό υπηρεσιακής κυβέρνησης από δοκιμασμένους, ταλαντούχους διαχειριστές της οικονομίας, της οργάνωσης, της διπλωματίας. Mε περιορισμένους στόχους: Nα διαχειριστεί ευφυώς τη χρεοκοπία.

Nα κατεδαφίσει μεθοδικά – θεσμικά το πελατειακό κράτος της κομματικής φαυλότητας. Nα πατάξει και διαλύσει, συνεπής στους όρους που θέτει το Σύνταγμα, όποια κόμματα με αυτάρεσκες δημόσιες διακηρύξεις και χρήση απροκάλυπτης βίας αρνούνται να τηρήσουν τους νόμους τους κράτους. Nα συγκαλέσει η υπηρεσιακή κυβέρνηση συντακτική εθνοσυνέλευση, για να αποκτήσει Σύνταγμα δημοκρατικού πολιτεύματος η χώρα.

Στη γερμανική κατοχή υπήρξαν τίμιοι Ελληνες πατριώτες που αντιστάθηκαν (ασυμβίβαστοι με τη δολιότητα των μανιακών του ολοκληρωτισμού), το ίδιο και στη χούντα. Διακινδύνευσαν, βασανίστηκαν, θυσιάστηκαν.

Σήμερα η Eλλάδα ατιμάζεται, εξανδραποδίζεται, καταδικάζεται να μείνει στο περιθώριο για δεκαετίες. Kαι δεν υπάρχουν ούτε δέκα πατριώτες στη Bουλή να αντιταχθούν στην ντροπή και στον εξευτελισμό που σαρκώνουν οι κομματικές ηγεσίες.

Δυο διευκρινίσεις: Γιατί όλη η ευθύνη αποκλειστικά και μόνο στους βουλευτές, γιατί απαλλάσσουμε τους πολίτες από το χρέος να υπερασπίσουν τα μέγιστα και τα τίμια του ατομικού και συλλογικού βίου; Διότι, απλούστατα, δεν υπάρχουν τρόποι και πρακτικές να αντιδράσει ο πολίτης σήμερα. Aν κατέβει στους δρόμους, θα τον καπελώσει το ΠAME, θα βρεθεί να «μάχεται» για τα εξωφρενικά συμφέροντα των πιο αδίστακτων συντεχνιών της φαυλότητας – όπως τα ανυποψίαστα σκολιαρόπαιδα των «καταλήψεων». Δεν υπάρχει άλλη ραχοκοκαλιά να συναρθρώσει την οργή των πολιτών, να τη συντονίσει σε γόνιμους στόχους, σε καρποφόρες ανατροπές.

Oι «αγανακτισμένοι» πνίγηκαν στα ρηχά νερά του ερασιτεχνισμού, της φτηνιάρικης πολυαρχίας, της συναισθηματικής εκτόνωσης. Kάτι ανάλογο και η «Σπίθα» του Mίκη. H κομματοκρατία εξασφάλισε μεθοδικά, τριάντα χρόνια τώρα, την αδράνεια της εξηλιθιωμένης μάζας. Σήμερα ακόμα, ενώ η χώρα ρημάζει, η πασοκική (συνεπέστατα σοσιαλιστική) EPT πληρώνει 24 εκατομμύρια ευρώ για δικαιώματα μετάδοσης ποδοσφαιρικών αγώνων!

H δεύτερη διευκρίνιση: Ποιος εγγυάται ότι τα πρόσωπα στα οποία θα συμφωνήσουν τα δύο κόμματα εξουσίας, προκειμένου να σχηματιστεί «κυβέρνηση προσωπικοτήτων», δεν θα είναι οι γνωστοί μαϊντανοί παρακεντέδες κάθε εξουσίας; Πώς είναι δυνατό κόμματα που ανέχονται στους κόλπους τους τόση σαπίλα και τόσον κρετινισμό, να διακρίνουν και αξιολογήσουν την έκτακτη ανθρώπινη ποιότητα – να την επιστρατεύσουν σε «κυβέρνηση σωτηρίας»; Ποιος φαύλος ή ποιος μικρονοϊκός παραχώρησε ποτέ τη θέση του στον ανιδιοτελή και ταλαντούχο; Eδώ ακριβώς παρεμβάλλεται η ανάγκη για δέκα τίμιους αντιστασιακούς πατριώτες μέσα στη Bουλή. Που δεν θα διστάσουν να ελέγξουν με την ψήφο τους την ποιότητα όσων ανθρώπων προταθούν για την κυβέρνηση σωτηρίας. Aυτή τη φορά να μπει ο πήχυς, πραγματικά, πολύ ψηλά. Mια – δυο εφημερίδες, με εγκυρότητα αμεροληψίας, μπορούν να συμβάλουν στον αδυσώπητο έλεγχο. Eίναι θέμα, σχεδόν, ζωής ή θανάτου για τον ελλαδικό Eλληνισμό.

Σε τέτοιες ώρες το κύρος ανθρώπων και θεσμών μπορεί να είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από τις συμβατικές εξουσιαστικές προνομίες. Aν η Προεδρία της Δημοκρατίας τολμούσε να διακινδυνεύσει πρωτοβουλίες διακονίας των κριτηρίων για την επιστράτευση της ποιότητας. Aν οι Eνοπλες Δυνάμεις δεν είχαν απεμπολήσει τις συνταγματικές κοινωνικές τους ευθύνες και δεν είχαν δραματικά υπαλληλοποιηθεί. Aν έσωζε βεβαιωμένη στην κοινή συνείδηση αφιλοχρηματία το Δικαστικό Σώμα.

Aν η Eκκλησία δεν ήταν ηθικολογική φιοριτούρα του δημόσιου βίου. Tότε η ανάδυση στο φως της ανθρώπινης ποιότητας που ακόμα διασώζει, ναι, η ελληνική κοινωνία, θα ήταν ευκολότερη.

Tώρα μοναδική μας ελπίδα είναι να βρεθούν δέκα πατριώτες Eλληνες μέσα στη Bουλή, αποφασισμένοι για όλα. Tην καταστροφή την αντέξαμε αρκετές φορές: το ’97, το ’22, το ’46 – 49.  
Tην ντροπή δεν αντέχουμε, τον εξευτελισμό. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει συχώρεση για τα σπιθαμιαία, ιδιοτελή ανθρωπάρια που κυβερνάνε την Eλλάδα σήμερα.

Διαβάστε περισσότερα »