Προσοχή στις παγίδες των τραπεζών. Προσοχή στην ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ των παλαιών συμβάσεων με ΝΕΕΣ με σκοπό να μειώσετε τη μηνιαία δόση
Γίνομαι τελευταία αποδέκτης πληροφοριών σύμφωνα με τις οποίες οι τράπεζες προσεγγίζουν μαζικά τους δανειολήπτες που αδυνατούν να πληρώσουν και με το πρόσχημα ότι αντιλαμβανόμαστε τη στενωπό
προσφέρονται να «βοηθήσουν» ώστε να πειστούν οι δανειολήπτες να
προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση των (κόκκινων) δανείων τους. Φέρονται προς
αυτή τη κατεύθυνση διατεθειμένοι να τους μειώσουν σημαντικά τη μηνιαία δόση με το επιχείρημα ότι με τον τρόπο αυτό θα ελαφρυνθεί ο μηνιαίος προϋπολογισμός τους… Στην πραγματικότητα όμως γνωρίζουν ότι ακόμη και μετά την αναδιάρθρωση, οι περισσότεροι αποκλείεται να τα καταφέρουν... Αφού λοιπόν γνωρίζουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία δεν πρόκειται να εξοφλήσει το χρέος, το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί το κάνουν… Η απάντηση έχει ως εξής:
Με προβαλλόμενο «όφελος» τη μείωση της μηνιαίας δόσης, προτείνουν την ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ των παλαιών συμβάσεων ΜΕ ΝΕΕΣ, με ταυτόχρονο πιεστικό αίτημα την εγγραφή προσημείωσης υποθήκης σε οποιοδήποτε ακίνητο ιδιοκτησίας του δανειολήπτη.
Εν συνεχεία βγάζουν μικρότερη σε σχέση με την παλαιά δόση, με
ορίζοντα όμως αποπληρωμής σε πολύ μεγαλύτερο βάθος χρόνου. Το
αποτέλεσμα εδώ είναι ότι ο δανειολήπτης πληρώνει τελικά (στη λήξη της
νέας σύμβασης), τόκους υπερπολλαπλάσιους από αυτούς που θα πλήρωνε αν
ΔΕΝ είχε αντικαταστήσει την παλιά με τη νέα σύμβαση συν ότι η τράπεζα έχει εξασφαλίσει την απαίτηση της με εμπράγματη ασφάλεια (προσημείωση στο ακίνητο του οφειλέτη). Αυτό είναι το εμφανές αποτέλεσμα…
Αυτό που δεν υποψιάζεσαι είναι ότι αν η τράπεζα σε πείσει και τελικά υπογράψεις τη νέα σε αντικατάσταση της παλιάς σύμβαση, ΧΑΝΕΙΣ σε μεγάλο βάθος χρόνου το δικαίωμα να υπαχθείς στις διατάξεις του ν 3869/2010 που προβλέπει τη ρύθμιση των οφειλών των υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων (βλ. άρθρο 1 παρ. 2 ΔΕΝ επιτρέπεται η ρύθμιση οφειλών που: α) έχουν αναληφθεί το τελευταίο έτος πριν την υποβολή της αίτησης για την έναρξη της διαδικασίας …).
Οι τράπεζες λοιπόν προσπαθούν συντονισμένα ώστε να ανασχεθεί πάση
θυσία η τάση της μαζικής προσφυγής των δανειοληπτών στα
δικαστήρια, διότι γνωρίζουν ότι α) τους επόμενους μήνες οι αιτήσεις για δικαστική ρύθμιση των χρεών θα πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδας και β) ότι με οδηγό αυτή εδώ την απόφαση, τα δικαστήρια θα διαγράψουν μεγάλο μέρος των οφειλών των πολιτών προς τις τράπεζες.
Περαιτέρω,
με την προσημείωση υποθήκης που η τράπεζα απαιτεί ταυτόχρονα με την
υπογραφή της νέας σύμβασης, επιτυγχάνεται η εξασφάλιση της απαίτησης της
τράπεζας ακόμη και στο ενδεχόμενο της δικαστικής ρύθμισης των χρεών
βάσει των διατάξεων του ν 3869/2010, αφού σύμφωνα με την παράγραφο 1 του
άρθρου 9 ικανοποιείται προνομιακά η τράπεζα που έχει εμπράγματη ασφάλεια στο εκποιούμενο πράγμα (ακίνητο του οφειλέτη).
Έχω τέλος την αίσθηση -σημειώνοντας
ότι τα παρακάτω αποτελούν προσωπική επιστημονική άποψη έχουν καθαρά
ενημερωτικό σκοπό και δεν αποτελούν προτροπή για συγκεκριμένη ενέργεια- ότι στις διατάξεις του ν 3869/2010 συμφέρει να υπαχθούν οι δανειολήπτες που χρωστάνε πολλά σε σχέση με την ακίνητη περιουσία τους. Αντίθετα η υπαγωγή στο ν 3869/2010 ΔΕΝ συμφέρει αυτούς που χρωστάνε λίγα σε σχέση με την ακίνητη περιουσία που έχουν. Έχω από αυτά την άποψη, ότι εφόσον οι τελευταίοι αδυνατούν να πληρώσουν δεν πρέπει να ζητήσουν δικαστική ρύθμιση των χρεών τους βάσει του ν 3869/2010, αλλά να δώσουν σφοδρή δικαστική μάχη προς την κατεύθυνση της πίστωσης χρόνου και της διαγραφής των παράνομων χρεώσεων.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί πλήττοντας τους άκυρους όρους της σύμβασης,
πράγμα που μπορεί να γίνει δικαστικά τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά. Αμυντικά για την ακύρωση της διαταγής πληρωμής που τυχόν εκδοθεί (βλ στο τέλος αυτού του ποστ) ή επιθετικά με άσκηση
αναγνωριστικής αγωγής κατά της τράπεζας με την οποία ο δανειολήπτης
ζητά την ακύρωση της σύμβασης ΠΡΙΝ η τράπεζα του βγάλει διαταγή
πληρωμής.
Προτρέπω
τους αναγνώστες αυτού του άρθρου να το διαδώσουν, διότι θεωρώ ότι στη
συντριπτική τους πλειοψηφία, οι πολίτες αγνοούν τις συνέπειες της
αντικατάστασης της παλαιάς με νέα σύμβαση, ώστε τυχόν απόφαση να
αναλάβουν νέο χρέος σε επιμήκυνση παλαιότερου, να γίνει μετά λόγου
γνώσεως.
Τράπεζες: ΠΡΟΣΟΧΗ στην υπογραφή νέας σύμβασης δανείου με την οποία αναγνωρίζεις οφειλή παλαιότερης σύμβασης
Αυτό
είναι το σημαντικότερο κατά την άποψή μου post που έχω δημοσιεύσει, για
όσους χρωστούν στις τράπεζες και δυσκολεύονται να πληρώσουν. Καθόσον
όμως είναι εξαιρετικά δυσχερής η ερμηνεία των εφαρμοστέων εδώ σχετικών
διατάξεων, τα παρακάτω αποτελούν προσωπική επιστημονική άποψη, έχουν
καθαρά ενημερωτικό σκοπό και δεν αποτελούν προτροπή για συγκεκριμένη
ενέργεια, δεδομένου μάλιστα των διαφορετικών απόψεων που επικρατούν στη
νομική επιστήμη και τη νομολογία των Δικαστηρίων.
Παρατηρείται τελευταία το φαινόμενο, οι τράπεζες να προσεγγίζουν μαζικά τους
πολίτες που αδυνατούν να πληρώσουν και με το πρόσχημα ότι
αντιλαμβανόμαστε τη στενωπό προσφέρονται να «βοηθήσουν», ώστε οι πολίτες
να πειστούν να προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση των μη εξυπηρετούμενων
δανείων τους. Φέρονται προς αυτή τη κατεύθυνση διατεθειμένες να
επιμηκύνουν τη διάρκεια του δανείου προτάσσοντας ως επιχείρημα τη μείωση
της μηνιαίας δόσης… Προκειμένου δε να επιτύχουν την υπογραφή ΝΕΑΣ σε συνέχεια της παλαιάς σύμβασης (που τιτλοφορείται «Ρύθμιση παλαιότερης οφειλής»), χορηγούν ακόμη και περίοδο χάριτος μέχρι και δυο χρόνια… Βασικός εδώ στόχος της τράπεζας, φαίνεται να είναι η υπογραφή ΝΕΑΣ σύμβασης. Αναρωτιέσαι εύλογα, γιατί είναι για την τράπεζα τόσο σημαντική η υπογραφή νέας σύμβασης… Λες και δεν ξέρει ότι και νέα σύμβαση να υπογράψεις, είναι απλά θέμα χρόνου να μη μπορείς να πληρώνεις...
Πέραν των λόγων που αναφέρω εδώ, κατά την κρατούσα μάλλον άποψη της νομολογίας, εξάγονται τα εξής συμπεράσματα:
Κρατώντας την παλαιά (αρχική) σύμβαση, έχεις ΝΟΜΙΚΑ το δικαίωμα, να αμφισβητήσεις το ΣΥΝΟΛΟ των παράνομων χρεώσεων. Η αμφισβήτηση μπορεί να είναι αμυντική ή επιθετική.
Αν η τράπεζα σου βγάλει διαταγή πληρωμής, μπορείς να αμυνθείς,
προτάσσοντας στο δικαστήριο τον ισχυρισμό ότι η απαίτηση της τράπεζας
δεν είναι εκκαθαρισμένη, διότι στο ποσό που με τη διαταγή πληρωμής
ζητάει, περιλαμβάνονται και χρεώσεις που είναι παράνομες, προερχόμενες
από άκυρους Γενικούς Όρους Συναλλαγών (ΓΟΣ) της σύμβασης. Αν τώρα έχεις εξοφλήσει το δάνειο,
μπορείς να κινηθείς επιθετικά εναντίον της τράπεζας και να της κάνεις
αγωγή ζητώντας πίσω τα χρήματα που δυνάμει των άκυρων ΓΟΣ της κατέβαλες
αχρεωστήτως. Όμως και στη περίπτωση που δεν έχεις εξοφλήσει το δάνειο και συνεχίζεις να πληρώνεις, μπορείς με αναγνωριστική αγωγή να ζητήσεις προληπτικά, την ακύρωση
της σύμβασης και με το ίδιο δικόγραφο, να ζητήσεις να υποχρεωθεί η
τράπεζα να σου καταβάλει τα ποσά που αχρεωστήτως της έχεις πληρώσει λόγω
των άκυρων ΓΟΣ που περιέχονται στη σύμβαση. Τα χρήματα αυτά τα ζητάς
πίσω, με βάση τις διατάξεις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού. Προϋποθέσεις
της αξίωσης του αδικαιολόγητου πλουτισμού είναι να έχει η τράπεζα
πλουτίσει σε βάρος της περιουσίας σου (από τους άκυρους δηλ ΓΟΣ που σου
επέβαλε), η επέλευση του πλουτισμού να έχει γίνει με ζημία δική σου και ο
πλουτισμός της τράπεζας να συνδέεται άμεσα με τη δική σου ζημία, προϋποθέσεις που πληρούνται, στην περίπτωση που κάνεις αγωγή επικαλούμενος την παλιά σου σύμβαση.
Προσοχή : το να ΕΧΕΙΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ με την οποία θα ζητάς την ακύρωση της σύμβασης του δανείου ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΧΡΩΣΤΑΣ, είναι πολύ σημαντικό, αφού κατά την άποψη αρκετών συγγραφέων, η κατάθεση της αγωγής αυτής, μπορεί πέραν των άλλων, να μπλοκάρει την έκδοση διαταγής πληρωμής ή εφόσον εκδοθεί, μπορεί σύμφωνα με την άποψη αυτή να ακυρωθεί…
ΠΡΟΣΕΞΕ ΤΩΡΑ: Με την υπογραφή της ΝΕΑΣ σύμβασης, ΧΑΝΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ!!! Αυτό
που σίγουρα μένει από την παλαιά σύμβαση, είναι η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΣΟΥ
που εκκαθαρίστηκε σύμφωνα με τους όρους της παλιάς σύμβασης, το οποίο εν συνεχεία αναγράφεται στη ΝΕΑ σύμβαση. Στη ΝΕΑ σύμβαση υπογράφεις όρο σύμφωνα με τον οποίο «το ποσό τάδε, το οποίο ο Πιστούχος αποδέχεται και αναγνωρίζει ανεπιφύλακτα με την παρούσα Πρόσθετη Πράξη Ρύθμισης μεταφέρεται και εφεξης θα παρακολουθείται μέσω του λογαριασμού τάδε». Αυτό που υπογράφεις λέγεται νομικά,
αιτιώδης αναγνώριση χρέους που σημαίνει ότι ιδρύεται νέα οικονομική
σχέση πάνω στο ποσό που ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΣ, που αποτελεί αυτοτελή βάση
υποχρέωσης προς πληρωμή του δανείου, με την έννοια, ότι ΔΕΝ μπορείς να
προβάλλεις ενστάσεις που πηγάζουν από την παλαιά σύμβαση, η οποία ΔΕΝ
εξετάζεται πλέον από το δικαστήριο.
Μα
θα μου πεις ότι και στη παλαια σύμβαση υπογράφω ότι αναγνωρίζω αυτό,
εκείνο και τ’ άλλο. Λάθος. Με την παλαια σύμβαση αποδέχεσαι υποτίθεται
κάποιους ορους, που μπορείς όμως να πλήξεις δικαστικά οποτεδήποτε το
αποφασίσεις. Με την παλαιά σύμβαση ΔΕΝ αναγνωρίζεις ΚΑΜΙΑ ΧΡΕΩΣΗ και ΚΑΝΕΝΑ ΠΟΣΟ κατά τρόπο που να ΜΗΝ έχεις το δικαίωμα να τα αμφισβητήσεις.
Ούτε όμως με την νέα αναγνωρίζεις κάποια χρέωση. Μπορείς δηλαδή να πας
στο δικαστήριο και να πεις ότι αμφισβητώ τις τάδε χρεώσεις, αυτές όμως που γεννήθηκαν από την υπογραφή της νέας σύμβασης ΚΑΙ ΜΕΤΑ. Έχεις όμως με τη ΝΕΑ σύμβαση ήδη ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΟ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΟ ΠΟΣΟ από την παλαιά, το οποίο πλέον ΔΕΝ εξετάζεται πως προέκυψε.
Έτσι,
αν ποτέ είχες στο μυαλό σου να χτυπήσεις δικαστικά την παλιά σου
σύμβαση και να ζητήσεις πίσω τα λεφτά που αχρεωστήτως επί χρόνια τους
κατέβαλες, με την υπογραφή της νέας σύμβασης (με αναγνώριση της οφειλής
από την παλαιά), δυσχεραίνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό η άσκηση του
δικαιώματος αυτού (με βάση τις διατάξεις περί αδικαιολογήτου
πλουτισμού). Και δυσχεραίνεται, διότι πλέον τα γεγονότα που δικαιολογούν
τον πλουτισμό της τράπεζας σε βάρος της περιουσίας σου, συνιστούν νόμιμη αιτία διατήρησης του πλουτισμού που η τράπεζα απέκτησε από εσένα, με συνέπεια αυτό να αποκλείει την αξίωση αδικαιολόγητου πλουτισμού, αφού ο πλουτισμός της τράπεζας που είναι στηριζόμενος σε σύμβαση ΔΕΝ είναι αδικαιολόγητος.
Αν λοιπόν εν αγνοία σου υπέγραψες νέα σε συνέχεια παλαιότερης σύμβασης και τώρα θέλεις είτε να ασκήσεις αναγνωριστική αγωγή για την ακύρωση της παλαιάς σύμβασης (από την οποία πρόεκυψαν τα ΠΟΛΛΑ λεφτά που τους χρωστάς),
είτε αγωγή για να πάρεις πίσω τα λεφτά που από την παλαια σύμβαση
αχρεωστήτως τους κατέβαλες, ένας από τους τρόπους που ο νόμος
αναγνωρίζει "για να πάρεις το λάθος πίσω", είναι αυτός που αναλύω εδώ,
τον οποίο να χρησιμοποιήσεις δικαστικά, μόνον εφόσον είχες εσφαλμένη
νομικά πεποίθηση για το τι υπέγραφες. Αν και κατά την άποψή μου, το
αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά αμφίβολο... Ωστόσο είναι ένας από τους
λίγους νομικούς ισχυρισμούς που πλέον σου απέμειναν ώστε να ανατραπεί η
δυσμενής κατάσταση. Το νομικό και πραγματικό αυτό ισχυρισμό, μπορείς -υπό την προϋπόθεση πάντοτε ότι όντως δεν γνώριζες τι υπέγραφες- να τον χρησιμοποιήσεις και ως λόγο ανακοπής, στην περίπτωση που σου βγάλουν διαταγή πληρωμής (και) από τη νέα σύμβαση.
Επειδή στη διαταγή πληρωμής που θα σου βγάλουν από τη νέα σύμβαση με
την οποία αναγνώρισες ως οφειλόμενο το ποσό της παλαιάς, ΔΕΝ μπορείς
κατά την κρατούσα μάλλον άποψη, να πλήξεις το ποσό που ήδη αναγνώρισες,
ούτε τον τρόπο που αυτό εκκαθαρίστηκε, ένας τρόπος για να το κάνεις, είναι να επικαλεστείς την παραπάνω πλάνη (πλάνη μεταξύ δηλώσεως και βουλήσεως).
Υπάρχουν
όμως και άνθρωποι που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να χαμηλώσουν
τη μηνιαία δόση τους. Είναι γι' αυτό αποφασισμένοι, να πάνε και να
υπογράψουν νέα σύμβαση δίχως εντωμεταξύ να υποψιάζονται τις πιθανές
έννομες συνέπειες της πράξης τους αυτής. Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι, καλό
είναι πριν υπογράψουν, να έχουν μια υποψία έστω, ώστε να ζητήσουν
προηγουμένως τη συμβουλή δικηγόρου. Για να γνωρίζουν αν αύριο μεθαύριο
δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τη δόση της νέας σύμβασης, οπότε θα εκδοθεί (και) από αυτή διαταγή πληρωμής, ποιες είναι νομικά οι πιθανότητες να ακυρωθεί (κατά το μέρος που αφορά το ποσό της παλαιάς σύμβασης που αναγνωρίστηκε με τη νέα)…
