Όταν έχεις άρρωστο άνθρωπο στην οικογένεια και μάλιστα ηλικιωμένο, δεν τρέχεις απλά αλλά και διασχίζεις στο πέρασμά σου πολλές συνοριακές γραμμές μέχρι να φθάσεις να πάρεις στα χέρια σου το πανάκριβο και πολύτιμο ιατρικό σκεύασμα.
Ας δώσουμε ένα παράδειγμα απλό. Ο ιατρός του ΙΚΑ στην Κάνιγγος σου γράφει μεν το φάρμακο αλλά δεν μπορείς να το πάρεις από εκεί, τι τόσο εύκολα ; δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον το εγχείρημα. Όχι, θα πας στην πλατεία θεάτρου, σε άλλο κτήριο του ΙΚΑ για να σου το εγκρίνει ο ελεγκτής ιατρός. Πας λοιοπόν εκεί και αφού σου το εγκρίνει ο ελεγκτής ιατρός ... ε, θα πάρεις το φάρμακο. Μη γελάσεις, θα ήταν τόσο απλό και δεν αξίζει σε τέτοιο πολύτιμο φάρμακο αυτή η απλότης. Όχι.
Θα πας στο κεντρικό φαρμακείο του ΙΚΑ που εδράζει στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου ώστε να κλείσει και το τρίγωνο της διαδρομής που ξεκίνησες από την Κάνιγγος. Τόσο εύκολο ήταν ; σιγά μην κλάψω. Ναι, αλλά θα περάσεις και μέσα από τους Ταλιμπάν μου είπε κάποιος κύριος όταν ζήτησα πληροφορίες για το ποια είναι η πιο σύντομη διαδρομή. Με κύτταξε περιμένοντας ότι θα επιλέξω να πάω από την οδό Αθηνάς που συνορεύει με τους Ταλιμπάν αλλά ελέγχεται επαρκώς.
Με τους Ταλιμπάν του απαντάω, με τους Ταλιμπάν. Κατηφορίζοντας τη Μενάνδρου λοιπόν και έχοντας αναλάβει τις ευθύνες μου, πέρασα πολλές ασιατικές συνοριακές γραμμές όπου η ελληνική γλώσσα μάλλον αγνοείται όπως αγνοείται και η παρουσία αστυνομικής περιπολίας.
Πόσα πράγματα έχουν αφομοιωθεί από την καθημερινότητα και τα θεωρούμε φυσιολογικά ενώ πριν πολύ λίγα χρόνια θα αποτελούσαν πρωτοσέλιδο σε πολλές εφημερίδες!
Δεν μου άρεσε η γκετοποίηση αυτών των ανθρώπων που ξεκινάει από εμάς τους ίδιους, διαχωρίζοντάς τους σε Ταλιμπάν και ότι άλλο, και ίσως από αντίδραση και θέλοντας να δηλώσω ότι δεν θα πρέπει να υπάρχουν για κανένα απαγορευμένες ζώνες, του απάντησα στα μούτρα ότι θα πάω από τους Ταλιμπάν.
Η πολιτεία πιο ανάπηρη από ποτέ έχει παραδοθεί σε όλα αυτά τα ανεξέλεγκτα μεταναστευτικά ρεύματα που θα συνεχίζουν να μας πολιορκούν και να μας ταμπουρώνουν έξω πια από το ιστορικό κέντρο της Αθήνας και σιγά σιγά σε όλη την Αττική όπου ήδη έχουμε φαινόμενα βίας.
Τι κάνουμε ; Γνωρίζουν καλά οι κρατούντες τι πρέπει να γίνει. Ούτε ρατσιστικά φαινόμενα όμως, ούτε ακρότητες. Μπορούν ;
Για το άλλο θέμα στο οποίο αναφέρθηκα, δεν περιμένατε ασφαλώς να είχα καλύτερη τύχη. Έκανα τον γύρο της Αθήνας για να πάρω ένα φάρμακο. Αν ήταν η 80χρόνη μητέρα μου στην θέση μου θα τα κατάφερνε άραγε να βγάλει αυτό τον μαραθώνιο ; Νομίζετε ότι αυτό έγινε άπαξ ; κάθε μήνα δίνω ραντεβού με τους Ταλιμπάν και ίσως μαζί μου και αρκετοί από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές.
Γιώργο δυστυχώς χάσαμε και στην πάταξη της γραφειοκρατίας. Την άλλη φορά έλα να κάνουμε παρέα την διαδρομή και θα διαπιστώσεις ότι μόνο τα ονόματα λείπουν από αυτό το κείμενο. Όλα αλήθεια είναι. Κρίμα.
