Στις «μνήμες κατοχής» των γονιών, ένα από τα κεντρικά πρόσωπα ήταν ο
σαλταδόρος. Mε ευελιξία αίλουρου, πηδούσε στα καμιόνια, που μετέφεραν
τρόφιμα και πετούσε στο δρόμο κουραμάνες για τους Aθηναίους που
λιμοκτονούσαν. Tα παιδιά αυτά, ηρωικά εκ γενετής, έπαιζαν τη ζωή τους
κορόνα–γράμματα και πολλά ξεψύχησαν από βόλι Γερμανών. O σαλταδόρος ήταν
το ακριβώς αντίθετο του μαυραγορίτη αλλά στη συνέχεια οι δεύτεροι
ευδοκίμησαν κοινωνικώς.
Μπορεί το νεαρό της ηλικίας και η άγνοια του κινδύνου να τους έκανε να βιώνουν πολλές από τις πράξεις τους, περίπου σαν παιχνίδι, όμως όπως όλοι οι αντάρτες, είχαν κι αυτοί τα δικά τους θύματα σ’ αυτόν τον ιδιαίτερο πόλεμο, καθώς οι κατακτητές πολλές φορές δεν έκαναν διαχωρισμούς με βάση την ηλικία.
Στη σημερινή ελλάδα της φτωχοποίησης των πάντων δεν θα αποτελούσε εξαίρεση μια ανάλογη πράξη απελπισίας από ένα τέτοιο παιδί που μπορεί να ανήκε και στη δική μας οικογένεια…
Όταν πριν λίγο καιρό, βρέθηκα μάρτυρας ενός επεισοδίου ανάμεσα σε δύο νεαρούς εφήβους και σε έναν ελεγκτή αστικού λεωφορείου, με προβλημάτισε αρκετά αυτό που θα σας διηγηθώ :
Πιθανόν και δεν είχαν λεφτά οι έφηβοι να αγοράσουν το εισιτήριο, πιθανόν και το είχε αντιμετωπίσει πολλές φορές και ο ελεγκτής. Σε κάποια στάση του λεωφορείου κατέβηκε με τους δύο νεαρούς και άρχισε να γράφει κάτι στο μπλοκάκι του. Οι νεαροί μόλις είδαν τον ελεγκτή που είχε αρχίσει να τους ζωγραφίζει, έδωσαν δέκα σάλτους και σαν αίλουροι απομακρύνθηκαν προς αντίθετες κατευθύνσεις. Ο ελεγκτής ούτε που προσπάθησε να τους ακολουθήσει.
Δύο οι εξηγήσεις. Τους έδωσε την ευκαιρία να απομακρυνθούν, παίρνοντας έτσι το μάθημά τους, σε περίπτωση που, έτσι για χαβαλέ, δεν αγοράζουν εισιτήριο. Θα το θυμούνται το επεισόδιο αυτό και θα ευγνωμονούν τον ελεγκτή που τους έδωσε ακόμη μια ευκαιρία, έστω και με αυτό τον τρόπο, για να επανορθώσουν στο μέλλον.
Αν οι μαθητές-φοιτητές όμως δεν είχαν πράγματι χρήματα, ο ελεγκτής με την συμπεριφορά του δεν τους οδήγησε στα άκρα απειλώντας τους ότι θα τους πάει στο τμήμα και φέρνοντάς τους σε απελπισία, σκεπτόμενοι την οικογένειά τους, τον περίγυρο και ότι άλλο μπορεί να συνοδεύει μια τέτοια απειλή.
Ο νεαρός δεκαοχτάρης δεν τόχει σε τίποτα να σαλτάρει από το τρόλλει όταν βλέπει ότι δεν έχει άλλη ελπίδα και ούτε άλλη ευκαιρία μπροστά του. Αυτός όμως που παίζει τον ρόλο του ελεγκτή αν μπορούσε να δει στα μάτια αυτού του παιδιού το δικό του παιδί δεν γνωρίζω αν θα τολμούσε να το οδηγήσει στα άκρα...στο σάλτο μορτάλε...για ένα κωλοεισιτήριο. 
