ἈρχηγοίΤοῦ Διογένη πιάσετε ἀμέσως τὸ φανάρι,κι᾿ ἐλᾶτε νὰ γυρέψουμε κανέναν ἀρχηγό·ἀλλὰ καθένας μας, θαρρῶ, εἶν᾿ ἄξιος νὰ πάρῃτὴν ἀρχηγίαν κόμματος, ἀκόμη δὰ κι᾿ ἐγώ.Γιὰ τὰ πρωτεῖα ξεψυχᾷ κάθε Ρῳμιὸς λεβέντης,μόνον αὐτὸς πρωθυπουργός, μόνον αὐτὸς ἀφέντης.Τί ἀρχηγῶν κατακλυσμός! ... κι᾿ οἱ ἕλληνες ἐκεῖνοι,ποὺ τὸν καφφέ των βερεσὲ εἰς τὰ Χαυτεῖα πίνουν,ἂν ἀρχηγίαν ἔξαφνα κανένας τοὺς προτείνῃ,δὲν θὰ διστάσουν βέβαια καὶ Ἀρχηγοὶ νὰ γίνουν.Κι᾿ αὐτὸς ὁ ἕσχατος Ρωμηὸς γιὰ ὅλα κάτι ξέρει,ἕλληνος τράχηλος ποτὲ ζυγὸν δὲν ὑποφέρει.Ἰδοὺ νταῆς φουστανελλᾶς μὲ φέσι καὶ σελάχι!ποιὸς ξέρει ἂν Πρωθυπουργὸς δὲν γίνῃ καμμιὰ ᾿μέρα;ποιὸς ξέρει πόσα σχέδια καὶ ἀπαιτήσεις θἄχη,καὶ ἂν τὴν διπλωματικὴ δὲν συνταράξῃ σφαῖρα;Ὤ! ναί! ποτὲ τὸν ἕλληνα μὴ θεωρῆτε πτῶμα...᾿ς ὅλους θὰ ἔλθη ἡ σειρὰ νὰ κυβερνήσουν κόμμα.Μᾶς λείπει ἕνας ἀρχηγός;... πενῆντα ξεφυτρόνουν,τὸ ἕνα κόμμα χάνεται;... θὰ ἔβγουν ἄλλα δέκα·ὅλοι γιὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχηγοῦ μαλλόνουν,κι᾿ ἴσως ἀργότερα μᾶς βγῇ ᾿ς τὴ μέση καὶ γυναῖκα.Ἀλλὰ κι᾿ ἐγὼ ὁ ἀφανὴς τῶν Ἀθηνῶν πολίτηςἐλπίζω πὼς καμμιὰ φορὰ θὰ γίνω Κυβερνήτης.Ἐμπρός! μὲ πόζα ἀρχηγοῦ καθένας ἂς προβάλλη,ἀπ᾿ ὅλους ἂς κυβερνηθῆ ἡ προσφιλὴς Ἑλλάς·ἂς γίνῃ ὁ Ἡμέτερος, ἂς γίνουν ὅμως κι᾿ ἄλλοι,ἂς γίνῃ κι ὁ Κατσικαπῆς κι᾿ αὐτὸς ὁ Μπουλελᾶς.Ἂς πλημμυρίσῃ μ᾿ ἀρχηγοὺς τὸ ἔθνος πέρα πέρα,ἂς μᾶς σηκώσῃ ἔξαφνα καὶ ἡ Ροζοῦ παντιέρα.Μονάχα ἕνας βασιλεὺς μὴ μένη ᾿ς τὸ Παλάτι,πενῆντα δυὸ τουλάχιστον ἂς ἦνε βασιλεῖς,ὅλοι ἂς ἔβγουν κύριοι ᾿ς τῶν ἄλλων τὸ γεινάτι,κι᾿ ὀγδόντα πέντε Πρόεδροι ἂς γίνουν τῆς Βουλῆς.Ὅλοι τρανοὶ πολιτικοί, κανένας ἰδιώτης,ὅλοι ποζάτοι στρατηγοί, κανένας στρατιώτης.
