Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

Πηγή έμπνευσης η Αντιδήμαρχος Παρισιού Αnne Le Strat σε εκδήλωση για - το νερό ως κοινό αγαθό - στην Αθήνα.

Το Σάββατο 19-10-2013 πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Ν. Πουλαντζάς, με ομιλήτρια την (Αnne Le Strat), Αντιδήμαρχο του Παρισιού και Πρόεδρο της Eau de Paris.

Το παρών έδωσαν πολλοί εργαζόμενοι της ΕΥΔΑΠ και αρκετά στελέχη της νυν και τέως. Παρευρέθηκαν επίσης εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης από τους Δήμους Παλλήνης η κ. Πόπη Ζηνέλη, Σύμβουλος Δήμου σε θέματα περιβάλλοντος, ο κ. Θεόδ. Γκοτσόπουλος πρ. Δήμαρχος Παλλήνης και εκπρόσωποι του Δήμου Αμαρουσίου οι οποίοι έκαναν σημαντικές παρεμβάσεις. Από τους βουλευτές, η κ. Γιαννακάκη (ΔΗΜΑΡ).


(Σε αναμονή των επίσημων βιντεοσκοπημένων πρακτικών από το Ινστιτούτο Ν. Πουλαντζάς για να αποκομίσετε μια ολοκληρωμένη εικόνα από τις τοποθετήσεις και ερωτήσεις όλων. Εδώ, ενδεικτικά και μόνο, όσα μπόρεσε η σύζυγός μου και εγώ να αποτυπώσουμε).
 Το βασικό θέμα της εκδήλωσης ήταν :
ΤΟ ΝΕΡΟ ΩΣ ΚΟΙΝΟ ΑΓΑΘΟ: ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ
Η Αν λε Στρατ, αντιδήμαρχος του Παρισιού σήμερα, παρακολούθησε και πρωτοστάτησε στον αγώνα για την ανάκτηση από το δήμο της εταιρείας ύδρευσης της γαλλικής πρωτεύουσας (η οποία είχε ιδιωτικοποιηθεί το 1985). Παρουσίασε την Eau de Paris, τον τρόπο λειτουργίας της, τη δομή της και τα ιδιαίτερα ζητήματα που προκύπτουν τόσο σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης όσο και συμμετοχής των εργαζομένων και των πολιτών στο σχετικό εγχείρημα. Επιπλέον αναφέρθηκε στις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης, που έγιναν αφόρητες, οδηγώντας στην επαναφορά της εταιρείας υπό δημόσιο έλεγχο.
 
19.10.2013. Εκδήλωση με προσκεκλημένη την (Anne Le Strat), Αντιδήμαρχο Παρισιού και Πρόεδρο της Eau de Paris. Στο video, οι απαντήσεις στις ερωτήσεις του κοινού.
Παρέμβαση από Μαρία Κανελλοπούλου, εκπρόσωπο Πρωτοβουλίας Πολιτών για τη μη ιδιωτικοποίηση του Νερού (savegreekwater.gr) Είναι με διπλή χαρά που καλωσορίζουμε σήμερα στην Αθήνα την Anne Le Strat. Γιατί με τις δύο ιδιότητές της εκείνη της αντιδημάρχου ενός εκ των σημαντικότερων ευρωπαϊκών δήμων που επαναδημοτικοποίησαν το νερό αλλά και της προέδρου ενός οργανισμού ευρωπαϊκού, του Aqua Publica Europea, στο πρόσωπό της αντικατοπτρίζονται και οι δικές μας στρατηγικές αντιμετώπισης της επαπειλούμενης ιδιωτικοποίησης των ελληνικών υπηρεσιών ύδρευσης στα δύο επίπεδα το ευρωπαϊκό από την μια και εκείνο της τοπικής αυτοδιοίκησης από την άλλη. Είχαμε την ευκαιρία όταν επισκεφθήκαμε το Παρίσι, για να δώσουμε συνέντευξη τύπου για το ζήτημα, στην καρδιά των γαλλικών πολυεθνικών, να γνωρίσουμε την αντιδήμαρχο που έδειξε ειλικρινέστατο ενδιαφέρον για την περίπτωση της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Και μας έδωσε τον πολύτιμο χρόνο της για να της εκθέσουμε την άποψή μας ότι οι ιδιωτικοποιήσεις του νερού στην Ελλάδα είναι ζήτημα της ευρωπαϊκής πολιτικής και έτσι πρέπει να αντιμετωπισθούν για να υπάρξει θετική λύση. Από την άλλη η ίδια είναι εκτός από διευθύντρια της Eau de Paris, και αντιδήμαρχος, δηλαδή άνθρωπος της τοπικής αυτοδιοίκησης κι αυτό κατά τη γνώμη μας είναι επίσης σημαντικό μιας και το δεύτερο μέτωπο προκειμένου να ανακοπεί αυτή η πολιτική έγκειται στους δήμους και στις τοπικές κοινωνίες.  Σήμερα με αυτή την επίσκεψη δίνεται η ευκαιρία σε όλους τους δημάρχους της Αττικής και μεθαύριο της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκης, αλλά και της υπόλοιπης Ελλάδας όπου σύντομα η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών θα χτυπήσει και την δική τους πόρτα να αναλογισθούν τις ευθύνες τους προς τις μελλοντικές γενιές και να ενημερωθούν για το κρισιμότατο αυτό ζήτημα που έχει προεκτάσεις σε κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής, της τοπικής και εθνικής οικονομίας ,ακόμη και της γεωστρατηγικής της χώρας μας. Ας πούμε όμως δυο λόγια του γιατί ένα θέμα όπως το νερό είναι ευρωπαϊκό ζήτημα. Πρώτον διότι οι πολυεθνικές του νερού είναι γαλλικών συμφερόντων. Δεύτερον διότι η απόφαση να επιχειρηθούν οι ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα ύστερα από σχεδόν έναν αιώνα, έρχεται με τις δανειακές συμβάσεις και τρίτον διότι στην ουσία η πολιτική αυτή αλλά και η ευρύτερη πολιτική για τα ύδατα, όπως η πολιτική ανάκτησης πλήρους κόστους, εκπορεύεται από τις Βρυξέλλες. Η πρωτοβουλία μας αντιλαμβανόμενη με ρεαλισμό αυτή την πραγματικότητα, προσπαθεί εδώ και έναν χρόνο σε συνεργασία με όλες τις δυνάμεις της κοινωνίας των πολιτών στην Ευρώπη να πιέσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και δεν είναι λίγα αυτά που έχουν επιτευχθεί. Σε θεσμικό επίπεδο το πιο σημαντικό βήμα ύστερα από την αναγνώριση του ανθρώπινου δικαιώματος στο νερό από τον ΟΗΕ το 2010 έγινε πριν περίπου ένα μήνα όπου είχαμε την επιτυχημένη διαδικασία της Ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας πολιτών right2water. Δύο εκατομμύρια σχεδόν Ευρωπαίοι πολίτες ζήτησαν νομοθετική πρωτοβουλία για να θεσμοθετηθεί το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό και στα πλαίσια της ΕΕ και να προστατευθεί από την εμπορευματοποίηση.  Γύρω στις 10 Δεκεμβρίου λογικά θα έχει ολοκληρωθεί και η καταμέτρηση από τις εθνικές αρχές και θα δούμε κατά πόσον η Κομισιόν θα σεβαστεί τους ίδιους της τους θεσμούς και θα κάνει κάτι γι αυτό. Ήδη πάντως μια μικρή νίκη έχει επιτευχθεί. Ύστερα από τον σάλο στην Γερμανία όπου ο δημόσιος χαρακτήρας του νερού είναι πολύτιμος για τους πολίτες και όπου μαθεύτηκε ότι μεθοδευόταν το άνοιγμα της αγοράς του νερού εκεί, ο επίτροπος Μπαρνιέ εξαίρεσε τις υπηρεσίες ύδρευσης από την οδηγία για τις συμβάσεις παραχωρήσεων, πράγμα που εξόργισε την Aquafed, (ένωση ιδιωτών παροχων υπηρεσιών ύδρευσης αποχέτευσης) που εξέδωσε ένα θυμωμένο δελτίο τύπου, επιβεβαιώνοντας έτσι όσους θεωρούσαν τη συγκεκριμένη οδηγία όντως το άνοιγμα από την πίσω πόρτα για ιδιωτικοποιήσεις στην Ευρώπη. Φτάσαμε επίσης με την αλληλογραφία μας με την Ευρωπαϊκή επιτροπή στο σημείο να την κάνουμε να παραδεχθεί ήδη από τον Μάρτιο ότι δεν είναι αναγκασμένη η ελληνική κυβέρνηση να ιδιωτικοποιήσει τις υπηρεσίες, πρόσφατα μάλιστα ο Ολι Ρεν παραδέχτηκε ότι είναι διατεθειμένοι να εξαιρεθούν οι υπηρεσίες ύδρευσης αν το ζητήσει η ελληνική κυβέρνηση.  Με λίγα λόγια καταφέραμε να δημιουργήσουμε το επικοινωνιακό και πολιτικό κλίμα ώστε μια κυβέρνηση που θα ενδιαφερόταν όντως για το δημόσιο συμφέρον να έχει πατήματα να κινηθεί. Για να γίνουν όλα αυτά βέβαια απαιτήθηκε σκληρή δουλειά καθημερινή σε μεταφράσεις επικοινωνίες αρθογραφία στο εξωτερικό μάλιστα κυκλοφορήσαμε και ανοιχτή επιστολή ακριβώς τις μέρες της επισκεψης ολάντ προς τον γαλλικό λαό για αλληλεγγύη και συμπαράσταση. Κι αυτή την αλληλεγγύη τολμώ να πω την βρήκαμε σε πολλούς φίλους γάλλους που ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Κίνημα Νερού κα που αντιλαμβάνονται ότι οι ιδιωτικοποιήσεις στη χώρα μας είναι ένα βήμα πίσω στον κοινό αγώνα για την προστασία του ανθρώπινου δικαιώματος στο νερό αλλά και την αποτροπή της περαιτέρω εμπορευματοποίησης του πόρου. Κι ίσως η πιο πολύτιμη φίλη μας να είναι η Αν Λε Στρατ που παραμένει ακούραστη στον αγώνα της για το δημόσιο χαρακτήρα του νερού. Πρόσφατα συνυπέγραψε μαζί με πολλούς άλλους επιστημονικούς και θεσμικούς φορείς γράμμα προς την Παγκόσμια τράπεζα προκειμένου να σταματήσει να στηρίζει το αποτυχημένο μοντέλο των ιδιωτικοποιήσεων και μπορείτε να διαβάσετε στα ελληνικά την επιστολή στο σαιτ μας. Τίποτα από όσα όμως έχουν επιτευχθεί στο ευρωπαϊκό επίπεδο δεν θα κερδίσει από μόνο του την μάχη. Γι αυτό και πρέπει όλοι ο καθένας με τις ιδιαιτερότητες του και την μεθοδολογία του να εμπλέξουμε τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό πολιτών σε τοπικό επίπεδο, στους δήμους να πιέσουν τις τοπικές αρχές ώστε να σεβαστούν την βούληση των πολιτών και να δημιουργήσουν με τη σειρά τους ένα μέτωπο κατά της ιδιωτικοποίησης βάζοντας εμπόδια στα σχέδια της μειοψηφίας των διεθνών αλλά και κάποιων εγχώριων συμφερόντων. Ήδη ορισμένοι δήμοι της Αττικής έκαναν την αρχή υιοθετώντας ψηφίσματα κατά της ιδιωτικοποίησης, η Παλλήνη, το Γαλάτσι, ο Μαραθώνας, το Ίλιον, το Μαρούσι. Οι δήμοι της Θεσσαλονίκης ενωμένοι εδώ και καιρό ζητούν τοπικά δημοψηφίσματα και την διαχείριση της κερδοφόρας ΕΥΑΘ αφού το κράτος δεν την θέλει πια στην ιδιοκτησία της και η κυβέρνηση τα αρνείται και τα δυο. Και την διαδημοτική διαχείριση και τη συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή τους. Αυτό είναι το επίπεδο της ελληνικής δημοκρατίας στην εποχή των μνημονίων Αν. Κλείνοντας λοιπόν , εμείς σύντομα θα ξεκινήσουμε την καμπάνια με σποτ τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά, αφίσες και άλλα μέσα για να πλησιάσουμε την σιωπηλή πλειοψηφία που σε δημοσκοπήσεις τουλάχιστον φαίνεται να αντιτίθεται στην ιδιωτικοποίηση. Σας καλούμε να στηρίξετε την καμπάνια, και να προσπαθήσουμε όλοι μαζί να δημιουργήσουμε ένα ευρύ μέτωπο σε επίπεδο δήμων και στην Αττική που θα πει ένα μεγάλο όχι επιτέλους σε κάτι σε αυτή την χώρα. Είναι ευθύνη της πολιτείας (ελληνικής και ευρωπαϊκής) να δίνει θεσμική διέξοδο στη βούληση της κοινωνίας. Αν δεν μπορεί να την επιτελέσει, έχουμε μια οντολογική κρίση ως πολιτική κοινωνία, πολύ πιο καταστροφική από την πολυδιαφημιζόμενη οικονομική. Αν σωθεί τουλάχιστον το νερό, ίσως σωθεί στο μέλλον κι η κοινωνία μας, που είναι δεμένη εδώ σε αυτήν τη μικρή αλλά τρισδιάστατη κυματοφίλητη γωνιά του παγκοσμιοποιημένου επίπεδου χάρτη . Ανν, σε ευχαριστούμε για όλα και σου ευχόμαστε από καρδιάς καλή συνέχεια, υγεία, κουράγιο και υδάτινη έμπνευση.
-------------------------
ΤΟ ΝΕΡΟ ΩΣ ΚΟΙΝΟ ΑΓΑΘΟ: ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ 19.10.2013. Εκδήλωση με προσκεκλημένη την Anne Le Strat, Αντιδήμαρχο Παρισιού και Πρόεδρο της Eau de Paris
Παρέμβαση από Κ Ρίπη (Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Μηχανικών Π.Ε.&Τ.Ε. ΕΥΔΑΠ)
 
Ολόκληρη η ομιλία του Κ Ρίπη
Όταν πριν λίγες ημέρες βρέθηκε η παρέα μας καλεσμένη σε μια εκδήλωση πολιτιστικού περιεχομένου, πλησιάζοντάς μας, μας χαιρέτησαν χαμογελώντας, λέγοντάς μας, καλώς τους «μαχητές του νερού»! 
Δεν το είχα σκεφτεί ότι η συγκεκριμένη μας δράση των τελευταίων δύο χρόνων τόσο με συναδέλφους εργαζόμενους στην ΕΥΔΑΠ, με Συλλογικότητες Πολιτών, με διεθνείς οργανώσεις κλπ. κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού, είχε αρχίσει να αποτυπώνεται στη συνείδηση των ανθρώπων που μας ξέρουν αλλά και των λιγότερο κοντινών μας, έτσι απλά. Σαν ένα ρυάκι που κατηφορίζοντας γίνεται βροντερός και ορμητικός χείμαρρος. 
Η ελληνική κοινωνία «στο όνομα του χρέους» υφίσταται μια πρωτόγνωρη πίεση αλλαγής δομών σε όλα τα επίπεδα. Σαν να ζούσαμε με λάθος τρόπο όλες τις προηγούμενες δεκαετίες και ξαφνικά θα πρέπει να τα διορθώσουμε όλα «εν μια νυκτί». Βλέπουμε τις πολιτικές μηχανορραφίες αλλά και τον απαραίτητο ανθρώπινο φόρο αίματος, με στόχο τι άλλο, την επιβολή οικονομικών πολιτικών που μπορούν να γεννηθούν μόνο σε επιστημονικά εργαστήρια και σε μια χώρα που ακόμη δεν έχει προλάβει να προσαρμόσει τις άμυνές της σε όλα αυτά.
Ένα από αυτά αποτελεί και η περίπτωση του ξεπουλήματος των κρίσιμων υποδομών. Μία από αυτές είναι και η εταιρεία ύδρευσης και αποχέτευσης περίπου 5.000.000 καταναλωτών του λεκανοπεδίου της Αττικής, της ΕΥΔΑΠ. 
Η ΕΥΔΑΠ σήμερα διαθέτει πάνω από 2 εκατομμύρια μετρητές-πελάτες ύδρευσης επηρεάζοντας καθοριστικά με τη ποιότητα των υπηρεσιών της, την ζωή του μισού πληθυσμού της χώρας. Είναι αλήθεια ότι και σήμερα το νερό της ΕΥΔΑΠ είναι πολύ καλό σε ποιότητα, ένα από τα καλύτερα σε όλη την Ευρώπη. Σε αυτό συμβάλουν και η ποιότητα των πηγών (κυρίως Μόρνος) αλλά και η ποιότητα του καθαρισμού και του ελέγχου.
Ένα από τα ερωτήματα είναι, αν αυτό θα ισχύει σε μια πλήρη ιδιωτικοποίηση και ένα άλλο, που θα φτάσουν τα τιμολόγια.
Καθίσταται σαφές ότι το Ελληνικό Δημόσιο αν προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση θα απωλέσει οριστικά την ΕΥΔΑΠ ΑΕ, αφού πρόκειται για πώληση μονοπωλίου και όχι για σύμβαση παραχώρησης ορισμένης χρονικής διάρκειας. Στην ουσία σημαίνει το οριστικό τέλος του Δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της ΕΥΔΑΠ ΑΕ.
Μια ιδιωτική επιχείρηση «διαχείρισης» δε θα επενδύσει σε νέα μακρόπνοα έργα υποδομής,  ούτε σε αντικαταστάσεις πεπαλαιωμένων δικτύων & εγκαταστάσεων, διότι αφενός δεν θα είναι ο ιδιοκτήτης των παγίων αυτών, αφετέρου αυτό θα αποφέρει κόστος στην εταιρεία. 
Επιπλέον, η συντήρηση των υφισταμένων έργων θα είναι πλημμελής με το ελάχιστο δυνατό κόστος. Αποτέλεσμα αυτής της διαχείρισης θα είναι η κατάρρευση των υποδομών, και τότε το Ελληνικό Δημόσιο - που θα έχει ήδη απωλέσει οποιασδήποτε μορφής έσοδα - θα αναλάβει με δαπάνες του την εξυγίανση των εγκαταστάσεων ιδιοκτησίας του (βλ. περίπτωση Βρετανίας).
Επίσης, για τον ίδιο λόγο μείωσης του κοστολογίου, δεν εξασφαλίζεται η παροχή ΠΟΣΙΜΟΥ νερού. Σήμερα, η ΕΥΔΑΠ ΑΕ παρέχει στους καταναλωτές άριστης ποιότητας φτηνό πόσιμο νερό τιμολογώντας μόλις 0,50 ευρώ το κυβικό μέτρο (1000 λίτρα). Η διαφορά τιμής εμφιαλωμένου νερού και νερού ΕΥΔΑΠ είναι προφανής. Επιπλέον, οι ιδιωτικές εταιρείες προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους και να μειώσουν το φορολογικό κόστος, αναθέτουν τις μεγάλες προμήθειες υλικών και τα τεχνικά έργα σε θυγατρικές τους εταιρείες, δεδομένου ότι δεν υπόκεινται σε κανονισμούς προμηθειών Δημοσίου και Δημοπράτησης Έργων, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις ελληνικές επιχειρήσεις. Η παγκόσμια εμπειρία έχει δείξει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις των υπηρεσιών παροχής ύδρευσης και αποχέτευσης οδήγησαν σε αυξημένα τιμολόγια για τους καταναλωτές, χωρίς όμως ταυτόχρονα εγγυημένη βελτίωση των υπηρεσιών.
Εν κατακλείδι, η ΕΥΔΑΠ ΑΕ ως επιχείρηση Δημόσιου χαρακτήρα ήδη έχει μεγιστοποιήσει το στόχο της ποιότητας, της επάρκειας, της χαμηλής τιμής νερού και της κοινωνικής της υπόστασης, ενώ σε αντιδιαστολή οι ιδιωτικές εταιρείες συνήθως μεγιστοποιούν τα κέρδη σε βάρος της ποιότητας.
Η αποτροπή της ιδιωτικοποίησης, που είναι ουσιαστικά μια πολιτική απόφαση δεν μπορεί να επιτευχθεί ούτε από λίγα μικρά σωματεία ή τους 5 Δήμους, που πήραν αποφάσεις τα Δημοτικά τους Συμβούλια κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού, αλλά με την μαζική υποστήριξη του κόσμου. Οι 30 και 40.000 υπογραφές των πολιτών κατά της ιδιωτικοποίησης είναι ασπιρίνη σε ανίατη ασθένεια.
Ο κόσμος δεν έχει καταφέρει να αντιδράσει σε κανένα από τα μνημονιακά μέτρα μέχρι σήμερα. Στις πλατείες και σε κεντρικές αίθουσες που τρέχουμε τα τελευταία 2 χρόνια μοιράζοντας φυλλάδια και συμμετέχοντας σε ανοικτές συζητήσεις, παρά τη συνεχή ενημέρωση, ελάχιστοι παρευρίσκονται, και οι περισσότεροι από αυτούς που προσέρχονται είναι ήδη μυημένοι. Αυτούς τους έχουμε όμως, τους άλλους που δεν έχουμε μακάρι να μη χρειαστεί να δουν το τοπίο ερημωμένο για να πιστέψουν για το μέγεθος της απώλειας.
Ο ρόλος των κομμάτων είναι από υποτονικός έως ανύπαρκτος για το μέγεθος της επερχόμενης θύελλας.
Ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι  επίσης υποτονικός με αυτές τις ελάχιστες εξαιρέσεις. Ο ρόλος των Βουλευτών εντός και εκτός Ελλάδας το ίδιο. Ένας Χουντής δεν φτάνει για να ξυπνήσει μια Ευρωβουλή η οποία, μέσω των συμφερόντων που ξεδιπλώνονται για τις εταιρείες των χωρών τους, απλώς ανέχεται κάποιες παρεμβάσεις σαν αυτές.
Οι μαχητές του νερού δεν εκπροσωπούν κανένα κομματικό μηχανισμό. Η απειλή της ιδιωτικοποίησης του δημόσιου αγαθού, τους οδήγησε, αρχικά, να ανοίξουν ένα διάλογο αντιπαράθεσης, και στη συνέχεια, το μέγεθος του προβλήματος τους οδήγησε σε συσπείρωση μέσα και έξω από τη χώρα μας συνοδοιπορώντας σε κλίμακα ευρωπαϊκή και παγκόσμια στον ίδιο σκοπό ότι «το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και δεν μπορεί να μετατραπεί σε εμπόρευμα».
 ·         Συνεχίζουμε τη προσπάθεια ώστε να αφυπνίσουμε και να ενημερώσουμε τον κόσμο. Με τα δεδομένα τα ελληνικά, αυτός ο αγώνας θα είναι και μακρύς και επίμονος. Το παρήγορο όμως είναι ότι δεν είμαστε μόνοι μας.
·         Οι πολίτες του κόσμου που επικοινωνούν μεταξύ τους και ανταλλάσσουν εμπειρίες, είναι ικανές για πολλά πράγματα. Το παγκόσμιο φόρουμ της Βαρκελώνης σε λίγες εβδομάδες θα δώσει σημαντική πληροφόρηση για το μέλλον του νερού και τις διεθνείς τάσεις πάνω σε αυτό το θέμα.
·         Ας είμαστε αισιόδοξοι, μπορεί το νερό να μην έχει μπει ακόμη στο σωστό αυλάκι, αλλά δεν έχει βγει κιόλας.
·         Στην Ελλάδα για να συνεχίσουμε να πίνουμε τον ελληνικό μας καφέ συνοδευόμενο, πάντα δωρεάν, από ένα δροσερό, ποτήρι νερό, πολλές φορές και από δύο ή και τρία, θα πρέπει πρώτα να το διασφαλίσουμε.
·         Έχουμε το καλύτερο – ποιοτικά νερό της Ευρώπης και είναι σχεδόν δωρεάν. (Μη το πουλήσουμε) στα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Ας τους το μεταβιβάσουμε ως έχει.
Ρίπης Κώστας (Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Μηχανικών ΕΥΔΑΠ) ripiscostas@gmail.com
--------------------------------
ΦΩΤΟ - ΑΛΜΠΟΥΜ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ
 Ερώτηση από την Αντιγόνη Συνοδινού,μέλους του Δ.Σ. του Συλλόγου Μηχανικών ΕΥΔΑΠ
Εκπρόσωπος από τον Δήμο Αμαρουσίου