Το Σάββατο 19-10-2013 πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Ν. Πουλαντζάς, με ομιλήτρια την (Αnne Le Strat), Αντιδήμαρχο του Παρισιού και Πρόεδρο της Eau de Paris.
(Σε αναμονή των επίσημων βιντεοσκοπημένων πρακτικών από το Ινστιτούτο Ν. Πουλαντζάς για να αποκομίσετε μια ολοκληρωμένη εικόνα από τις τοποθετήσεις και ερωτήσεις όλων. Εδώ, ενδεικτικά και μόνο, όσα μπόρεσε η σύζυγός μου και εγώ να αποτυπώσουμε).
Το βασικό θέμα της εκδήλωσης ήταν :
ΤΟ ΝΕΡΟ ΩΣ ΚΟΙΝΟ ΑΓΑΘΟ: ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ
Η Αν λε Στρατ, αντιδήμαρχος του Παρισιού σήμερα, παρακολούθησε και πρωτοστάτησε στον αγώνα για την ανάκτηση από το δήμο της εταιρείας ύδρευσης της γαλλικής πρωτεύουσας (η οποία είχε ιδιωτικοποιηθεί το 1985). Παρουσίασε την Eau de Paris, τον τρόπο λειτουργίας της, τη δομή της και τα ιδιαίτερα ζητήματα που προκύπτουν τόσο σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης όσο και συμμετοχής των εργαζομένων και των πολιτών στο σχετικό εγχείρημα. Επιπλέον αναφέρθηκε στις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης, που έγιναν αφόρητες, οδηγώντας στην επαναφορά της εταιρείας υπό δημόσιο έλεγχο.
19.10.2013. Εκδήλωση με προσκεκλημένη την (Anne Le Strat), Αντιδήμαρχο Παρισιού και Πρόεδρο της Eau de Paris. Στο video, οι απαντήσεις στις ερωτήσεις του κοινού.
-------------------------
ΤΟ ΝΕΡΟ ΩΣ ΚΟΙΝΟ ΑΓΑΘΟ: ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ
19.10.2013. Εκδήλωση με προσκεκλημένη την Anne Le Strat,
Αντιδήμαρχο Παρισιού και Πρόεδρο της Eau de Paris
Παρέμβαση από Κ Ρίπη (Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Μηχανικών Π.Ε.&Τ.Ε. ΕΥΔΑΠ)
Όταν πριν λίγες ημέρες βρέθηκε η παρέα μας καλεσμένη σε μια εκδήλωση πολιτιστικού περιεχομένου, πλησιάζοντάς μας, μας χαιρέτησαν χαμογελώντας, λέγοντάς μας, καλώς τους «μαχητές του νερού»!
Δεν το είχα σκεφτεί ότι η συγκεκριμένη μας δράση των τελευταίων δύο χρόνων τόσο με συναδέλφους εργαζόμενους στην ΕΥΔΑΠ, με Συλλογικότητες Πολιτών, με διεθνείς οργανώσεις κλπ. κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού, είχε αρχίσει να αποτυπώνεται στη συνείδηση των ανθρώπων που μας ξέρουν αλλά και των λιγότερο κοντινών μας, έτσι απλά. Σαν ένα ρυάκι που κατηφορίζοντας γίνεται βροντερός και ορμητικός χείμαρρος.
Η ελληνική κοινωνία «στο όνομα του χρέους» υφίσταται μια πρωτόγνωρη πίεση αλλαγής δομών σε όλα τα επίπεδα. Σαν να ζούσαμε με λάθος τρόπο όλες τις προηγούμενες δεκαετίες και ξαφνικά θα πρέπει να τα διορθώσουμε όλα «εν μια νυκτί». Βλέπουμε τις πολιτικές μηχανορραφίες αλλά και τον απαραίτητο ανθρώπινο φόρο αίματος, με στόχο τι άλλο, την επιβολή οικονομικών πολιτικών που μπορούν να γεννηθούν μόνο σε επιστημονικά εργαστήρια και σε μια χώρα που ακόμη δεν έχει προλάβει να προσαρμόσει τις άμυνές της σε όλα αυτά.
Ένα από αυτά αποτελεί και η περίπτωση του ξεπουλήματος των κρίσιμων υποδομών. Μία από αυτές είναι και η εταιρεία ύδρευσης και αποχέτευσης περίπου 5.000.000 καταναλωτών του λεκανοπεδίου της Αττικής, της ΕΥΔΑΠ.
Η ΕΥΔΑΠ σήμερα διαθέτει πάνω από 2 εκατομμύρια μετρητές-πελάτες ύδρευσης επηρεάζοντας καθοριστικά με τη ποιότητα των υπηρεσιών της, την ζωή του μισού πληθυσμού της χώρας.
Είναι αλήθεια ότι και σήμερα το νερό της ΕΥΔΑΠ είναι πολύ καλό σε ποιότητα, ένα από τα καλύτερα σε όλη την Ευρώπη. Σε αυτό συμβάλουν και η ποιότητα των πηγών (κυρίως Μόρνος) αλλά και η ποιότητα του καθαρισμού και του ελέγχου.
Καθίσταται σαφές ότι το Ελληνικό Δημόσιο αν προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση θα απωλέσει οριστικά την ΕΥΔΑΠ ΑΕ, αφού πρόκειται για πώληση μονοπωλίου και όχι για σύμβαση παραχώρησης ορισμένης χρονικής διάρκειας. Στην ουσία σημαίνει το οριστικό τέλος του Δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της ΕΥΔΑΠ ΑΕ.
Μια ιδιωτική επιχείρηση «διαχείρισης» δε θα επενδύσει σε νέα μακρόπνοα έργα υποδομής, ούτε σε αντικαταστάσεις πεπαλαιωμένων δικτύων & εγκαταστάσεων, διότι αφενός δεν θα είναι ο ιδιοκτήτης των παγίων αυτών, αφετέρου αυτό θα αποφέρει κόστος στην εταιρεία.
Επιπλέον, η συντήρηση των υφισταμένων έργων θα είναι πλημμελής με το ελάχιστο δυνατό κόστος. Αποτέλεσμα αυτής της διαχείρισης θα είναι η κατάρρευση των υποδομών, και τότε το Ελληνικό Δημόσιο - που θα έχει ήδη απωλέσει οποιασδήποτε μορφής έσοδα - θα αναλάβει με δαπάνες του την εξυγίανση των εγκαταστάσεων ιδιοκτησίας του (βλ. περίπτωση Βρετανίας).
Επίσης, για τον ίδιο λόγο μείωσης του κοστολογίου, δεν εξασφαλίζεται η παροχή ΠΟΣΙΜΟΥ νερού. Σήμερα, η ΕΥΔΑΠ ΑΕ παρέχει στους καταναλωτές άριστης ποιότητας φτηνό πόσιμο νερό τιμολογώντας μόλις 0,50 ευρώ το κυβικό μέτρο (1000 λίτρα). Η διαφορά τιμής εμφιαλωμένου νερού και νερού ΕΥΔΑΠ είναι προφανής.
Επιπλέον, οι ιδιωτικές εταιρείες προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους και να μειώσουν το φορολογικό κόστος, αναθέτουν τις μεγάλες προμήθειες υλικών και τα τεχνικά έργα σε θυγατρικές τους εταιρείες, δεδομένου ότι δεν υπόκεινται σε κανονισμούς προμηθειών Δημοσίου και Δημοπράτησης Έργων, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις ελληνικές επιχειρήσεις.
Η παγκόσμια εμπειρία έχει δείξει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις των υπηρεσιών παροχής ύδρευσης και αποχέτευσης οδήγησαν σε αυξημένα τιμολόγια για τους καταναλωτές, χωρίς όμως ταυτόχρονα εγγυημένη βελτίωση των υπηρεσιών.
Η αποτροπή της ιδιωτικοποίησης, που είναι ουσιαστικά μια πολιτική απόφαση δεν μπορεί να επιτευχθεί ούτε από λίγα μικρά σωματεία ή τους 5 Δήμους, που πήραν αποφάσεις τα Δημοτικά τους Συμβούλια κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού, αλλά με την μαζική υποστήριξη του κόσμου. Οι 30 και 40.000 υπογραφές των πολιτών κατά της ιδιωτικοποίησης είναι ασπιρίνη σε ανίατη ασθένεια.
Ο κόσμος δεν έχει καταφέρει να αντιδράσει σε κανένα από τα μνημονιακά μέτρα μέχρι σήμερα. Στις πλατείες και σε κεντρικές αίθουσες που τρέχουμε τα τελευταία 2 χρόνια μοιράζοντας φυλλάδια και συμμετέχοντας σε ανοικτές συζητήσεις, παρά τη συνεχή ενημέρωση, ελάχιστοι παρευρίσκονται, και οι περισσότεροι από αυτούς που προσέρχονται είναι ήδη μυημένοι. Αυτούς τους έχουμε όμως, τους άλλους που δεν έχουμε μακάρι να μη χρειαστεί να δουν το τοπίο ερημωμένο για να πιστέψουν για το μέγεθος της απώλειας.
Ο ρόλος των κομμάτων είναι από υποτονικός έως ανύπαρκτος για το μέγεθος της επερχόμενης θύελλας.
Ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι επίσης υποτονικός με αυτές τις ελάχιστες εξαιρέσεις. Ο ρόλος των Βουλευτών εντός και εκτός Ελλάδας το ίδιο. Ένας Χουντής δεν φτάνει για να ξυπνήσει μια Ευρωβουλή η οποία, μέσω των συμφερόντων που ξεδιπλώνονται για τις εταιρείες των χωρών τους, απλώς ανέχεται κάποιες παρεμβάσεις σαν αυτές.
Οι μαχητές του νερού δεν εκπροσωπούν κανένα κομματικό μηχανισμό. Η απειλή της ιδιωτικοποίησης του δημόσιου αγαθού, τους οδήγησε, αρχικά, να ανοίξουν ένα διάλογο αντιπαράθεσης, και στη συνέχεια, το μέγεθος του προβλήματος τους οδήγησε σε συσπείρωση μέσα και έξω από τη χώρα μας συνοδοιπορώντας σε κλίμακα ευρωπαϊκή και παγκόσμια στον ίδιο σκοπό ότι «το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και δεν μπορεί να μετατραπεί σε εμπόρευμα».
· 
Συνεχίζουμε τη προσπάθεια ώστε να αφυπνίσουμε και να ενημερώσουμε τον κόσμο. Με τα δεδομένα τα ελληνικά, αυτός ο αγώνας θα είναι και μακρύς και επίμονος. Το παρήγορο όμως είναι ότι δεν είμαστε μόνοι μας.
Συνεχίζουμε τη προσπάθεια ώστε να αφυπνίσουμε και να ενημερώσουμε τον κόσμο. Με τα δεδομένα τα ελληνικά, αυτός ο αγώνας θα είναι και μακρύς και επίμονος. Το παρήγορο όμως είναι ότι δεν είμαστε μόνοι μας.
· Οι πολίτες του κόσμου που επικοινωνούν μεταξύ τους και ανταλλάσσουν εμπειρίες, είναι ικανές για πολλά πράγματα. Το παγκόσμιο φόρουμ της Βαρκελώνης σε λίγες εβδομάδες θα δώσει σημαντική πληροφόρηση για το μέλλον του νερού και τις διεθνείς τάσεις πάνω σε αυτό το θέμα.
· Ας είμαστε αισιόδοξοι, μπορεί το νερό να μην έχει μπει ακόμη στο σωστό αυλάκι, αλλά δεν έχει βγει κιόλας.
· Στην Ελλάδα για να συνεχίσουμε να πίνουμε τον ελληνικό μας καφέ συνοδευόμενο, πάντα δωρεάν, από ένα δροσερό, ποτήρι νερό, πολλές φορές και από δύο ή και τρία, θα πρέπει πρώτα να το διασφαλίσουμε.
· Έχουμε το καλύτερο – ποιοτικά νερό της Ευρώπης και είναι σχεδόν δωρεάν. (Μη το πουλήσουμε) στα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Ας τους το μεταβιβάσουμε ως έχει.
--------------------------------
ΦΩΤΟ - ΑΛΜΠΟΥΜ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ
Ερώτηση από την Αντιγόνη Συνοδινού,μέλους του Δ.Σ. του Συλλόγου Μηχανικών ΕΥΔΑΠ
Εκπρόσωπος από τον Δήμο Αμαρουσίου
