Από το πάρκο στη Μυροβόλο και από εκεί στον υπέροχο αρχαιολογικό χώρο της Βραυρώνας σε μια θαμπωμένη πανσέληνο που άργησε αλλά...ήρθε.
Τελικά, με τον Αργύρη Μπακιρτζή μας συνδέουν οι... πανσέληνοι. Η τελευταία, κάποια χρόνια πριν, στο μαγευτικό αρχαίο Δίον και η αποψινή, με πρωτιά της διάθεσης του αρχαιολογικού χώρου της Βραυρώνας για ανοιχτή εκδήλωση. Υπέροχη εμπειρία.
(Αρζεντίνα)
Στίχοι: Αργύρης Μπακιρτζής Τα κύματα της θάλασσας μου το `πανε αυτή η νύχτα μένει για αύριο ποιος ξέρει Έλα πουλί μου να πάμε στην Πέραμο στην Αρζεντίνα να βρεθούμε φωτιές να δουν τα πέλαγα πωπω χαρές τ’ αστέρια Κι ο ζων νεκρός της μνήμης μας μια πτήση στον αιθέρα στο χάος και στο όνειρο απελπισία χορτάτος
Ο Αργύρης Μπακιρτζής τραγούδησε και φιλοσόφησε με το δικό του τρόπο.. Μπράβο στους υπεύθυνους του χώρου που με πολύ κόπο τον ετοίμασαν. Και του χρόνου...Στίχοι: Αργύρης Μπακιρτζής Τα κύματα της θάλασσας μου το `πανε αυτή η νύχτα μένει για αύριο ποιος ξέρει Έλα πουλί μου να πάμε στην Πέραμο στην Αρζεντίνα να βρεθούμε φωτιές να δουν τα πέλαγα πωπω χαρές τ’ αστέρια Κι ο ζων νεκρός της μνήμης μας μια πτήση στον αιθέρα στο χάος και στο όνειρο απελπισία χορτάτος
(Άλλοι δεν έχουν που να παν κι άλλοι τραβούν ...Καιμακτσαλάν)!
Συχνάζεις στο Μικρό Καφέ - Χειμερινοί κολυμβητές
"Το τραγούδι μιλά για το σπίτι μου στην 7ης Μεραρχίας, ένα από τα τέσσερα που έχω αλλάξει σε 27 χρόνια στην Καβάλα. Ο στίχος "...το πολλαπλό σου είδωλο, στα κρύσταλλα κοιτάζω" αναφέρεται στα κρύσταλλα με κατακόρυφες λωρίδες, που πολλαπλασιάζουν τις σκιές, της εξώπορτας του διαμερίσματος. Ακόμη χρησιμοποίησα λέξεις και εκφράσεις που είχε πει εκείνη: "θέλεις, θέλω πάντα, έχεις κέφι, έχω πάντα, έλα απόψε, μην περάσεις, μωρό μου, δε θέλω, μην έρθεις, δεν έχω κέφι, μην έρθεις, ίσως έρθω, μην περάσεις, μωρό μου". Με το στίχο "συχνάζεις στο Μικρό Καφέ κι εγώ στη Μυροβόλο" γίνεται μια αντιπαράθεση ανάμεσα στα δυο αυτά στέκια της Καβάλας. Το Μικρό Καφέ ήταν, κατά κάποιο τρόπο, πιο σινιέ, κι εκεί σύχναζαν κυριλέ, της πλάκας κυριλέ, τύποι, ενώ οι θαμώνες της Μυροβόλου ήταν, θα έλεγα, πιο αδέσμευτοι μέχρι οριακά φρικιά.
Το τραγούδι περιγράφει επακριβώς αληθινές καταστάσεις. Ο στίχος "στην παμπ πηγαίνεις στις εννιά" αναφέρεται στο παλιό μπαράκι του Σαλαβάτη στη Βενιζέλου, το Vanitas, στο οποίο πήγαινα κάπου-κάπου (ένα από τα ελάχιστα μαγαζιά της Καβάλας, στα οποία σύχναζα).
