Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

David against Goliath. A short history of the Berlin Water Table. Conference, Water and Sustainability, Berlin 2015. Dorothea Härlin.

Posted by Ripis Costas on 1:41 μ.μ.


Der Berliner Wassertisch


 David against Goliath
   A short history of the Berlin Water Table
Dorothea Härlin




March 2015
Conference
Water and Sustainability Berlin 2015
 
Who is David?
A small group of engaged citizens

 Who is Goliath?
 
- Private water corporations. Veolia and Suez

the biggest global water companies

own nearly 70 percent of all privatised water

worldwide (excluding China)

- Politicians who are prepared to sell our commons

Why is Berlin Water an example for many other kinds of privatisation?

The sale of 49.9% of the Berlin Water Works to RWE and Veolia in 1999 was the largest municipal PPP project in Europe.

PPP = Public Private Partnership

= a trick to make people think that the majority remains in public hands and so is still under democratic control.

But that‘s wrong!

And we can demonstrate this from the history of the Berlin Water Works from privatisation as a PPP through to remunicipalisation (1999 -2015).

A few details about the contract in Berlin 

1.The treaty was secret.

Only Members of Parliament had the right to read it. But they had to do so in a darkroom, without the option of copying it or making notes. Before they entered the closed room, they had to sign that they would not make public what they had read.

But two very brave members of the SPD made use of this right and published what they had read .

We need moles or whistle-blowers to break their silence! 
2. The treaty was for 30 years (longer than the Berlin Wall existed!)

No previous PPP project had ever lasted so long until now. They are too young to reach these years. But many of them either failed or were cancelled.

3. The private corporations were to receive a guaranteed profit for the entire period (1999 – 2028), regardless of how the company they had bought performed.

This meant that if the Berlin Water Works failed to make enough money to produce the profit for the private companies, the companies would be paid out of Berlin’s budget.

4. 100% of the management of the Berlin Water Works was handed over to the private corporations in an even more secret contract. Although they only owned 49.9% they had total control of the water company’s management. So they were able to apply their own profit-driven logic, as this is their only objective.
What could David do against this coalition of private interests and failed politics? 
1.  The first challenge was to force the secret contract to be published as only then it would be possible to fight this contract in the courts.

We called a referendum to have the contract published – even though no previous referendum had ever been won in Berlin. It took 5 years’ hard work on our part (2006-2011), but in the end we won!

How were we able to win? 
1.  Water is a common. Not a commodity. So it cannot be a source of private profit. This is self-evident to every normal human being .
Water is a fundamental human right. We didn‘t have to explain this to the people on the street.

2. The Berlin Water Table is and always has been an open forum for engaged citizens, but it wasn’t a formal coalition of the many social groups involved (ecologists, political parties, trade unions, etc.). Many of us are members of one organisation or another, but when we work together it is not as delegates, but purely for our own interest in water as a human right.

So we are strong because everybody is able to contribute to our fight. We have no office, no paid secretary, rely on donations and are all volunteers. 

WE ARE THE SOVEREIGN


Goliath is so big! How did we overcome our sense of resignation? 

1. We learned from other countries:

-  From Bolivia where the indigenous people threw the American corporation Bechtel
our of their country

- From Argentine where they threw out Suez
- From Paris where they ended the contracts with Suez and Veolia and
remunicipalised Eau de Paris.
We had good logos that we used wherever we were
 

2. We went out into the streets and had fun together
  
                  But Goliath is not yet totally beaten
1.    After the referendum, the Berlin Government finally decided to buy back the shares held by RWE (2012) and Veolia (2013).
       But the price was far too high. They paid them the profit for the 14 or 15 years remaining until the end of the contract. 
      And that story is typical of all PPP projects!
Once they have received back (in just 11 years) what they had paid to buy into the Berlin Water Works and before they might be forced to spend more money on the investigations they had neglected to carry out for many years … then they go and take the profit for the remaining years for doing absolutely nothing.
      We, the water customers, have paid for all this and now we have pay out again for major investigations and the credit with which Veolia and Suez were paid out.
2.   Once again the Berlin Government, now the sole owner of the Berlin Water Works, hasn‘t changed the holding structure. It hasn’t even changed the manager, who came from Veolia and has just one interest: big profits.
The now-public company continues to have an undemocratic structure. 
3.   The Berlin Government has only one interest: to receive all the profits itself and to maximise these profits.
      We say NO to this! Water must be paid for Water and we don‘t want a hidden water tax. We already pay enough taxes to the state.
      This is why our work has not yet ended. We now are fighting for democratic, transparent, socially and environmentally sustainable water management in Berlin.
We intend to push our politicans and the Berlin Water Works towards a new democratic water management structure in Berlin. To this end, we are publishing :                                               

To encourage even more of Berlin’s citizens to get involved,
 we founded the
                             Berlin Water Assembly
 We intend to push our politicans and the Berlin Water Works towards a new democratic water management structure in Berlin. To this end, we are publishing :   
 WHO IS DAVID?
         And why will he win?
We are all very normal people. When we started, few of us knew any more about water and water management than you do today. We have learned a lot in the intervening
9 years fighting for our water. Many of us have, little by little, become experts.
We are a mix of very different people and everybody does what he or she is able to do:
-           Analyse contracts and balance sheets
- Organise political activities and events at the right time
-           Work with the media
-           Work and learn as part of the global water movement
-           Conduct choirs
-           Create banners and puppets
-           Design and run the website
-           Just take part in activities from time to time ..........................
None of us could do this alone. But working together like this, our small group of individuals has become very good at fighting Goliath.

Weltwassertag 2015

Sonntag, 22. März, 14 - 15:30 Uhr
Brandenburger Tor/Pariser Platz
Διαβάστε περισσότερα »

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

Calling Germany on its hypocrisy in the Eurozone debt crisis

Posted by Ripis Costas on 2:07 μ.μ.

Albrecht Ritschl argued that debt forgiveness to Germany under the Marshall Plan held important lessons for solving the Greek economic crisis

What was the problem?

By 2011 the financial crisis in the Eurozone had pushed smaller economies such as Greece to the brink of bankruptcy. European finance ministers agreed to provide a €110 billion rescue package for Greece to cover the country's borrowing requirements until 2013.

In return, Greece pledged unprecedented budget cuts in the form of cuts in state spending and hikes in taxes, worth €28 billion over four years. This triggered angry protests against Germany, which was seen as the driving force behind these harsh conditions.

Protestors on the streets drew comparisons with the actions of Nazi Germany during the war. Some flew swastika flags and banners comparing Chancellor Angela Merkel with Adolf Hitler. Politicians called for Germany to write off Greece’s debts, while others called on Germany to pay Greece compensation for alleged war crimes committed during the Nazi occupation. 


What did we do?

Ritschl looked in detail at the financial assistance that was paid to Germany after the war under the Marshall Plan, in which the US gave $17 billion – around $160 billion in today’s values – in economic support to help rebuild European economies. He showed that while the transfers were tiny, the cancellation of debts was worth as much as four times the country’s entire economic output in 1950 and laid the foundation for Germany’s fast post-war recovery. 

LSE Professor of Economic History Albrecht Ritschl conducted research into how Germany was able to pay off its debts after the two World Wars. In particular, his re-interpretation of the scale of financial payments to, and debt forgiveness for, Germany after World War II shed new light on the approach that modern-day Germany should take towards debt-ridden countries such as Greece.

This positive impact was reinforced by a decision to reconstitute Germany as an economy led by exports rather than domestic spending, as had been the dominant approach before and during the war. Germany was committed to orthodox fiscal and monetary policies – balancing the budget between revenues and spending and using interest rates to fight inflation. This had the effect of curbing spending by German households and generating persistent trade surpluses, thus putting the country in a strong financial position.

He showed how this strategy was fuelled by a desire of the United States to avoid the mistakes made by the European Allies after World War I. The reparations imposed on Germany under the Treaty of Versailles, which had required Germany to pay 132 billion gold marks ($33 billion), contributed to a plunge in the German currency and hyperinflation and brought economic misery to German households.

The US intervened to end the crisis and repackage the reparations. It drew up a new reparations plan that staggered the payments and lent Germany 800 million marks. This stabilised the currency but led to the US indirectly funding Germany’s reparations to Europe. Released from its financial burden, the German economy then resurged strongly.

However, after the Wall Street Crash of 1929, the US demanded full repayment of its loans to Germany. Ritschl showed that austerity policies imposed on Germany pushed it into the Great Depression and sovereign debt default. The German government cut state spending, wages and unemployment pay. Unemployment rose to 6 million. Ultimately this severe depression paved the way for the rise of the Nazis.

Although debt relief under the Marshall Plan was only intended to be provisional until the reunification of Germany, the debt relief was not in fact cancelled when unification occurred in 1990. According to Ritschl’s estimates, Germany’s World War II debts nearly equalled its gross domestic product (total amount of economic output) for 1938, the last pre-war year.

In a telling comparison Ritschl showed that the debts racked up by the struggling Eurozone economies – Portugal, Italy, Ireland, Greece and Spain – were equal in size to Germany’s current gross domestic product. In other words, debt cancellation for the Eurozone would be equivalent to the debts that were cancelled by the Allies after World War II.
What happened?

Media attention

Ritschl’s research took on heightened relevancy and received widespread public interest following the onset of the Eurozone financial crisis. He received particular attention from journalists in Germany, who were interested in findings relevant to Germany’s stance on financial bailouts for debt-laden Eurozone countries such as Greece. 

An interview on Deutschlandradio Kultur (German radio) in 2011 examined the risks to Greece’s society and economy of imposing similar austerity policies to those suffered by Germany in the years preceding Hitler. Ritschl argued that the only way to prevent political destabilisation in Greece was a major debt ‘haircut’ – where creditors have to bear some of the losses by writing off the debts – and the sooner the better. 

An interview a few days later on Spiegel Online, the largest German-speaking news website, with another journalist who had heard the radio broadcast, focused on Ritschl’s observation that Germany had been the largest debt defaulter of the 20th century. This triggered a series of articles in Greek news media and a feature on the popular BBC World slot Business Daily.

Ritschl reiterated his calls for an orderly resolution of Greek debt in an interview with Frankfurter Allgemeine in February 2012, which was again widely reported in the European press and led to a spike in media mentions.

Political debate

The Eurozone economic bailout meant that there was a sharp rise in payments from rich member states like Germany to countries receiving the bailouts like Greece. These transfers intensified a debate in Germany over the need to put Greece into insolvency. Ritschl was one of 16 economists to publicly back a call by German Economics Minister Philipp Roesler for a Greek bankruptcy, in opposition to the views of Finance Minister Wolfgang Schaeuble, who insisted that Greece needed to pay its way out of its debt crisis through austerity. 

Hans-Werner Sinn, President of the influential Ifo Institute, then wrote an article for the New York Times in which he claimed that Greece had already received more financial assistance than Germany had under the Marshall Plan. 

Ritschl was asked to respond in The Economist and wrote an article in which he said Sinn had failed to include in his calculations large amounts of debt forgiveness for Germany under the Marshall Plan. This led to a heated interchange of responses between Sinn and Ritschl that generated a substantial amount of media coverage. 
Three years after Ritschl’s research and the disagreement with Sinn, there is little sign that the austerity programme imposed on Greece has succeeded in lifting it out of its debts. In April 2014 Schaeuble ruled out any debt haircuts but said there might need to be a third bailout for Greece. 

Professor Albrecht Ritschl, born in Munich/Germany in 1959, is Professor of Economic History at the London School of Economics. He was previously Professor of Economics at Humboldt University of Berlin, at the University of Zurich, as well as Associate Professor of Economics at Universitat Pompeu Fabra. He has held visiting fellowships at Princeton University and at the University of Pennsylvania.

He is a Fellow at the Centre for Economic Policy Research (CEPR), the Centre for Economic Performance (CEP), as well as at CESifo. He is also a member of the Scientific Advisory Board to the German Ministry of Economics. He holds both a doctoral and a habilitation degree from the University of Munich. He has published extensively on German economic history in the 20th century, with a focus on the Great Depression and the 1930s. He received wide press coverage for his warnings against an overly strict approach towards the Greek debt problem. Currently he is speaker of an expert commission researching the history of the German Ministry of Economics and its predecessors since 1919.

Email: a.o.ritschl@lse.ac.uk 
Website: 
http://www.lse.ac.uk/economicHistory/whosWho/academic_staff/Profiles/aoritschl.aspx

http://www.lse.ac.uk/researchImpact
 
©LSE2014
Διαβάστε περισσότερα »

Σάββατο 14 Μαρτίου 2015

Ρεμπέτικο γλέντι στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Γέρακα. Σάββατο 14 Μαρτίου για την ενίσχυση διασχολικού πολιτιστικού προγράμματος.

Posted by Ripis Costas on 3:32 π.μ.

H διασχολική ομάδα του πολιτιστικού προγράμματος "Μύρτις, η σιωπή μετά το φως" αλλά και οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων είχαν τη πρωτοβουλία να διοργανώσουν, σαν υποστηρικτική εκδήλωση το "Ρεμπέτικο γλέντι". Όλα ήταν άριστα οργανωμένα και ο πολύς κόσμος πέρασε καλά. Καλή συνέχεια.

 
Η ρεμπέτική κομπανία που ήρθε από τη Θεσσαλονίκη, άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και μαζί με τους μικρούς μαθητές απέσπασαν πολλά χειροκροτήματα.
 





Οι καθηγήτριες του διασχολικού πολιτιστικού προγράμματος "Μύρτις η σιωπή μετά το φως" , εκπρόσωποι του συλλόγου γονέων 1ου Γυμνασιου Γέρακα, του Καλλιτεχνικού Γυμνασίου και μαθητές από Γέρακα και Ειδικό Λύκειο Ιλίου , στο τέλος της υποστηρικτής εκδήλωσης που έγινε στο καλλιτεχνικό γυμνάσιο Γέρακα.
 

Διαβάστε περισσότερα »

Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Κλοπή των ταμείων της ΕΥΔΑΠ από τους ταμίες της. Ο πέλεκυς πρέπει να πέσει βαρύς στους παραβάτες. Ο λαός πεινάει και στέκεται στις ουρές για να πληρώσει το νεράκι.

Posted by Ripis Costas on 3:13 μ.μ.

Διπλή ληστεία στην ΕΥΔΑΠ Αμαρουσίου: Ληστές και υπάλληλοι άρπαξαν χρήματα από τα ταμεία.
Όπως σχολίαζαν υψηλόβαθμα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ., «είναι εντυπωσιακό που τρεις υπάλληλοι χωρίς καμία άλλη ποινική εμπλοκή δεν είχαν κανένα δισταγμό και αναστολή να εκμεταλλευθούν αμέσως αυτήν την εγκληματική περίσταση και να αρπάξουν και μοιρασθούν το συγκεκριμένο ποσό».
Σύμφωνα με πληροφορίες, ήδη για αυτό το περιστατικό έχει ενημερωθεί η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ ενώ συνεχίζονται οι έρευνες των αστυνομικών για τη σύλληψη των ληστών.

 Συνάδελφοι, 

Ντροπή και μόνο μας προκαλεί η είδηση της συμμετοχής (συναδέλφων) στο μοίρασμα της λείας από τη ληστεία των εισπράξεων των  λογαριασμών των φτωχοποιημένων συμπατριωτών μας.

Το πρωτοφανές αυτό γεγονός απασχολεί ακόμη και τις αστυνομικές αρχές για το πως άνθρωποι με λευκό ποινικό μητρώο δεν δίστασαν να καρπωθούν ξένες εισπράξεις, όντως σε ένα από τα πιο ευαίσθητα πόστα της εταιρείας, αυτό του ταμία. 

Δεύτερο συγκλονιστικό στοιχείο αποτελεί ο τρόπος που λειτούργησαν και οι τρεις ταμίες, σαν  να ήταν συγχρονισμένα ρολόγια, μπροστά σε ένα εντελώς απρόβλεπτο γεγονός; δηλαδή η επίδειξη μαφιόζικης συμπεριφοράς στη μοιρασιά και με τον τρίτο ταμία ο οποίος απουσίαζε.

Αυτό το γεγονός αμαυρώνει την εικόνα του τίμιου εργαζόμενου ΕΥΔΑΠίτη στα μάτια των συμπολιτών μας και αυτό μας αφορά όλους. Η εταιρεία και οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να επιδείξουμε ίχνος ανοχής.

Οι αγώνες των τελευταίων χρόνων οδήγησαν την κοινωνία να συστρατευτεί μαζί μας με κύριο στόχο να κρατήσουμε το νερό ως  δημόσιο - κοινωνικό αγαθό και το καταφέραμε όλοι μαζί, κινήματα πολιτών και εργαζόμενοι.

Ο πέλεκυς πρέπει να πέσει βαρύς στους παραβάτες. Ο λαός πεινάει και στέκεται στις ουρές για να πληρώσει το νεράκι. Δεν θα επιτρέψομε σε κανένα  λαμόγιο να διαβρώσει τους πολλούς και τίμια εργαζόμενους συναδέλφους. Οι καιροί είναι και δύσκολοι και πονηροί και θα πρέπει όλοι να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στη τήρηση των κανονισμών σε ΟΛΑ.

Παρακολουθούμε πολύ προσεκτικά όλα τα θέματα και θα επανέλθουμε σύντομα.


Κινητοποιήσεις στην ΕΥΔΑΠ με καταλήψεις και στάσεις εργασίας. Ιούλιος 2012
Σύλλογος Μηχανικών - Savegreek Water - Web Stream. Μάιος 2013
Μαδρίτη. Παρουσίαση των θέσεων του Συλλόγου Μηχανικών για Δημόσια -Κοινωνική ΕΥΔΑΠ
Ενώπιον δυναμικών κινητοποιήσεων οι Μηχανικοί της ΕΥΔΑΠ. Αύγουστος 2012

Πολλαπλά μηνύματα έστειλαν οι εργαζόμενοι της ΕΥΔΑΠ προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. 18-10-2012

Μηνύματα που περιείχαν αλήθειες σε πολλά κακώς κείμενα τα οποία δεν πρέπει να παραμείνουν απλές διαπιστώσεις σε κάποια μπλοκάκια, όπως συνηθίζεται σε πολλές ανάλογες περιπτώσεις. Ο κ. Τσίπρας έδωσε υποσχέσεις και ελπίδα στους εργαζόμενους, ωστόσο ζήτησε μεγιστοποίηση της προσπάθειας από μέρους όλων για τη συνέχεια.
Οι εργαζόμενοι της χώρας δεν το βάζουν κάτω. Συγκινητική συμπαράσταση του κινήματος - ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ- από το Βέλγιο. 18-10-2012

Πηγή έμπνευσης η Αντιδήμαρχος Παρισιού Αnne Le Strat σε εκδήλωση για - το νερό ως κοινό αγαθό - στην Αθήνα. 19-10-2013

Συνάντηση με εκπρόσωπους του ΔΣ του Συλλόγου Μηχανικών Π.Ε. & Τ.Ε. ΕΥΔΑΠ πραγματοποίησαν οι Οικολόγοι Πράσινοι μετά τις πρόσφατες κινητοποιήσεις κατά της προσπάθειας ιδιωτικοποίησης των εταιρειών ύδρευσης της χώρας. 9-11-2012
Αντιπροσωπεία του Συλλόγου Μηχανικών Π.Ε & Τ.Ε. ΕΥΔΑΠ, και άλλων εργαζομένων συναντήθηκαν με αντιπροσωπεία αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στη Βουλή.


ΠΗΓΕΣ : 

Διαβάστε περισσότερα »

Σάββατο 7 Μαρτίου 2015

Αφιέρωμα στον Ελληνικό Κινηματογράφο στα Σπάτα. 6,7 & 8 Μαρτίου από το Τέταρτο Κουδούνι

Posted by Ripis Costas on 7:26 π.μ.

 

Θεατρική παραγωγή, θα την έλεγα, αυτή τη σπουδαία παράσταση που απολαύσαμε από το "Τέταρτο Κουδούνι"¨. Ένα ευχάριστο οδοιπορικό στις πηγές του ελληνικού κινηματογράφου με αποσπάσματα από ταινίες σταθμούς, ( Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο, Κάλπικη λίρα, Καφετζού, Κόκκινα φανάρια, και παρέλαση με  τις διάσημες ατάκες που δεν πρόκειται να ξεχαστούν και μας κάνουν και γελάμε διαχρονικά.
Video...μετά τη λήξη των παραστάσεων.  Αύριο η τελευταία. Να πάτε...και νωρίς γιατί γίνεται χαμός!






 
 
Διαβάστε περισσότερα »

Αφιέρωμα στον Γ. Παπανικολάου, που σώζει εκατομμύρια γυναικών από τον καρκίνο μέσω της έγκαιρης πρόβλεψης της μεθόδου που εισήγαγε στην ιατρική, γνωστή ως ΤΕΣΤ ΠΑΠ Έναρξη της εκδήλωσης από τον Δήμαρχο της Ραφήνας-Πικερμίου κ. Πιστικίδη.

Posted by Ripis Costas on 1:57 π.μ.

Εκδήλωση για την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας πραγματοποιήσαν ο Δήμος Ραφήνας-Πικερμίου, ο Δ.Ο.Π.Α.Π και το Ελληνικό Κέντρο Τέχνης & Πολιτισμού.

Αφιέρωμα στον Γ. Παπανικολάου, που σώζει εκατομμύρια γυναικών από τον καρκίνο μέσω της έγκαιρης πρόβλεψης της μεθόδου που εισήγαγε στην ιατρική, γνωστή ως ΤΕΣΤ ΠΑΠ.

 
 Ο Δήμαρχος Ραφήνας -Πικερμίου κ. Πιστικίδης, η Πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου & Πολιτισμού κ. Β. Κιούση και ο ιατρός Χειρουργός-Μαιευτήρ Γυναικολόγος κ. Κ. Μώρος
Video από την έναρξη της εκδήλωσης με χαιρετισμό του Δημάρχου Ραφήνας - Πικερμίου κ. Πιστικίδη
 Ξυλόγλυπτη δημιουργία για τον μεγάλο γιατρό Παπανικολάου
Ο κ. Δ. Μακρής, ερευνητής τοπικής ιστορίας στο ιστορικό τμήμα της παρουσίασης για την πατρίδα του Παπανικολάου, την Κύμη
Διαβάστε περισσότερα »

Χαιρετίζουμε όλες τις γυναίκες που αρνούνται να θυσιάσουν τα δικαιώματα και τη ζωή τους στο κατεστημένο και την ανισότητα.

Posted by Ripis Costas on 1:38 π.μ.

Η Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας ή αλλιώς η Διεθνής ημέρα των δικαιωμάτων των γυναικών είναι μια γιορτή που καθιερώθηκε μετά από πολλές θυσίες και άνισους αγώνες. Τις ρίζες της τις συναντάμε στις διαμαρτυρίες των γυναικών, όπως αυτές εκφράστηκαν στις αρχές του εικοστού αιώνα στην Ευρώπη και στην Αμερική. Αίτημά τους ίσα δικαιώματα με τους άντρες, καλύτερες συνθήκες εργασίας καθώς και δικαίωμα ψήφου. 

Πρόκειται για μια ημέρα κινητοποιήσεων σε όλο τον κόσμο για την υποστήριξη της ισότητας, όπως και την αξιολόγηση της θέσης των γυναικών στην κοινωνία.

Σαν σήμερα στη Νέα Υόρκη του 1857, οι γυναίκες που δούλευαν στα εργοστάσια υφαντουργίας και ιματισμού στην Νέα Υόρκη, ξεσηκώθηκαν σε διαμαρτυρία. Αγωνίζονταν ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και στο χαμηλό μισθό. Η αστυνομία επιτέθηκε στις διαδηλώτριες και τις διασκόρπισε. Δύο χρόνια αργότερα, πάλι το Μάρτιο, αυτές οι γυναίκες οργάνωσαν την πρώτη εργατική ένωση προσπαθώντας να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και να κερδίσουν μερικά βασικά δικαιώματα στο χώρο εργασίας τους.
Στα 1910, η σοσιαλίστρια Κλάρα Ζέτκιν, (διεθνής αγωνιστική φυσιογνωσία του εργατικού και γυναικείου κινήματος), στην Δεύτερη Διεθνή Συνδιάσκεψη, στην Κοπεγχάγη, πρότεινε η 8η του Μάρτη να ορισθεί ως «Παγκόσμια Ημέρα». Η πρόταση έγινε δεκτή και από τις 17 χώρες που συμμετείχαν ενώ στα 1977, ο Ο.Η.Ε., όρισε την 8η του Μάρτη, ως «Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη».

Αυτό το παγκόσμιο κίνημα επηρέασε και την Ελλάδα. Αναβαθμίστηκε η θέση της γυναίκας στην Ελληνική κοινωνία, τουλάχιστον θεσμικά, ενώ το 1952 με το νόμο 2159, οι Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα «εκλέγειν και εκλέγεσθαι». Πρώτη Ελληνίδα βουλευτής, η Ελένη Σκούρα.

Ημέρα της γυναικείας ανθρώπινης ύπαρξης, λοιπόν η σημερινή, που παλεύει για μια ζωή γεμάτη και σωστή, που διεκδικεί όσα η ζωή της στέρησε ως τώρα, που ονειρεύεται, ελπίζει κι ερωτεύεται, της γυναίκας μάνας.

Η 8η Μαρτίου είναι η ημέρα που οι διεκδικήσεις ετών γίνονται πιο επίκαιρες από ποτέ. Χαιρετίζουμε όλες τις γυναίκες που αρνούνται να θυσιάσουν τα δικαιώματα και τη ζωή τους στο κατεστημένο και την ανισότητα. Οι γυναίκες της χώρας μας όχι μόνο έχουν πολλούς λόγους να παλέψουν αλλά και να αντισταθούν εναντίον των ανισοτήτων που ζουν.

Οι γυναίκες στην Ελλάδα είναι οι πρώτες που ένοιωσαν τα πιο βάρβαρα μέτρα με αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και ήταν οι πρώτες που δέχθηκαν το ξέσπασμα της κρίσης στην χώρα μας. Επιπλέων οι γυναίκες λόγω των πολλαπλών τους ρόλων στην Ελληνική Κοινωνία, είναι αποδεδειγμένα οι πρώτες που μπαίνουν σε καθεστώς μερικής απασχόλησης και κατά συνέπεια και σε υποδεέστερες συνθήκες μισθολογικής κατάστασης και εργασιακής ασφάλειας. Τελικά οι γυναίκες αποτελούν το τμήμα του πληθυσμού που εισπράττει πρώτο οποιαδήποτε κρίση και τελευταίο, οποιαδήποτε ανάκαμψη.

104 χρόνια μετά τον πρώτο εορτασμό πρέπει να αισθανόμαστε όλοι φτωχότεροι που αναφερόμαστε ακόμα και σήμερα στα θεμελιώδη δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις της πολιτείας που δεν έχουν υλοποιηθεί απέναντι στη γυναίκα. 

 Δεν θα σταματήσουμε να τα λέμε και να αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία ίσων όρων.
Διαβάστε περισσότερα »