Όποτε
βρίσκομαι στη Γαλλία αναζητώ στα περίπτερα τη χιουμοριστική εφημερίδα"
Canard Ennchaine", η πρώτη εφημερίδα που κρατάει όπως ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ στην
Ελλάδα εδώ και τριάντα χρόνια έναν άκρως σατιρικό ρόλο επί παντός
επιστητού. Ιδιαίτερα προσφιλή στους φοιτητές,
διανοούμενους αλλά και στα λαικά στρώματα. Σε αυτούς που ποτέ δεν άρεσε
ήταν οι πολιτικοί αλλά αυτό ήταν και το ζητούμενο και ακριβώς εκεί ήταν
και η επιτυχία της.
Οι Γάλλοι στις βιβλιοθήκες τους έχουν γεμάτα ράφια
από κόμικς και "το σκίτσο" είναι βασικό εργαλείο που χρησιμοποιείται εδώ και
πολλές δεκαετίες και από τις εφημερίδες.
Η σατιρική εφημερίδα "Charlie Hebdo" έχει
πράγματι ένα πολύ αιχμηρό πενάκι όμως το κοινό της δεν βρισκόταν σε μια
μουσουλμανική χώρα αλλά στη Γαλλία ενώ μπήκε σε θρησκευτικά θέματα τα οποία καίνε και δεν μπορούν ακόμη να αντιμετωπιστούν από κανένα.
Τι μπορείς να κάνεις σε ανθρώπους οι οποίοι θυσιάζουν τη ζωή τους τυλιγμένοι με βόμβες πιστεύοντας σε αυτή τους τη πράξη, έχοντας το ανάλογο θρησκευτικό υπόβαθρο που τους ωθεί σε νάλογες πράξεις παρέχοντάς τους τον παράδεισο μέσω αυτών των πράξεων. Τίποταδεν έχει γίνει μέχρι τώρα και από κανένα ευρωπαικό κράτος.
Δεν θα ερεθίσεις λοιπόν
τα εκατομμύρια μουσουλμάνων που συζούν στις διπλανές γειτονιές από τη
δική σου; Ερωτήματα.
Αποτελεί μεν τεράστιο θέμα το μακελειό αυτό αλλά μιλάμε για μια
χώρα στην οποία το μουσουλμανικό στοιχείο βρίσκεται παντού, δεν
αφομοιώνεται, και δεν ελέγχεται.
Υπάρχει άραγε πολιτική που μπορεί να
εφαρμοστεί σε ανάλογες κοινωνικές συνθήκες ; Το ίδιο ισχύει και στη
Γερμανία!
Το καζάνι βράζει, η ανεργία και οι κοινωνικές ανισότητες έχουν
αναδείξει πριν λίγα χρόνια βίαια γεγονότα μέσα στο Παρίσι και όλα μαζί
αποτελούν ένα κοκτέιλ που ελέγχεται οριακά, αν ελέγχεται.
Αυτή είναι δυστυχώς η υπάρχουσα κατάσταση που μας πάει πίσω σε σκοταδιστικές περιόδους. Βαρύ το πένθος στη Γαλλία και σε όλη τη πολιτισμένη Ευρώπη. Σε όλα τα μεγάλα κέντρα γίνονται συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για τη διαφύλαξη ενός από τα πιο σημαντικά δικαιώματα του ανθρώπου αυτό " της ελευθεροτυπίας".
Το
τελευταίο σκίτσο του δολοφονημένου Γάλλου σκιτσογράφου ήταν για την
Ελλάδα. Η εικόνα δείχνει τον Γάλλο Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ πάνω σε ένα
ποδήλατο να μιλάει στο τηλέφωνο με την Άνγκελα Μέρκελ. "Γειά σου Άνγκελα. Μην ανησυχείς! Οι Έλληνες σέβονταν πάντα τις
δεσμεύσεις τους, δεν θα αποχωρήσουν από την ευρωζώνη. Είμαστε στο σωστό
δρόμο" αναγράφεται στο πρώτο συννεφάκι του σκίτσου. Στη συνέχεια το
ποδήλατο που έχει τη μορφή του 2015, καταλήγει στην άκρη του γκρεμού με
τον Γάλλο Πρόεδρο να αναρωτιέται: "Είμαστε στο σωστό δρόμο; Δεν θα το
γνωρίζω παρά όταν φτάσω στο τέλος...". ΠΗΓΗ : http://news247.gr/eidiseis/kosmos
Θυμάμαι
πόσο είχαμε επιμείνει τα προηγούμενα χρόνια με ειδικές εκδηλώσεις στην
Ανατολική Αττική και με συνεργασία πολλών Συλλογικοτήτων. αναδεικνύοντας
την αξία στην παγκόσμια ημέρα της ελευθεροτυπίας, στις 3 Μαΐου.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας μάς υπενθυμίζει τη σπουδαιότητα της προστασίας του θεμελιωδών δικαιωμάτων της ελευθερίας της έκφρασης και της ελευθερίας του Τύπου, όπως κατοχυρώνονται από το άρθρο 19 της Παγκόσμιας Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ, αλλά και από το Σύνταγμά μας. Χωρίς αυτά τα δύο θεμελιώδη δικαιώματα, η Δημοκρατία είναι κενή περιεχομένου.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας μάς υπενθυμίζει τη σπουδαιότητα της προστασίας του θεμελιωδών δικαιωμάτων της ελευθερίας της έκφρασης και της ελευθερίας του Τύπου, όπως κατοχυρώνονται από το άρθρο 19 της Παγκόσμιας Διακήρυξης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του ΟΗΕ, αλλά και από το Σύνταγμά μας. Χωρίς αυτά τα δύο θεμελιώδη δικαιώματα, η Δημοκρατία είναι κενή περιεχομένου.
Ας ξαναθυμηθούμε αυτές τις αξίες, προσπαθώντας να τις κρατήσουμε ψηλά αν και η εποχή μας τις θυμάται, όχι σε ευτυχείς συγκυρίες.
