Πέμπτη 4 Ιανουαρίου 2018

Το νέο ντοκυμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου "Μέχρι Την Τελευταία Σταγόνα: Ο Μυστικός Πόλεμος του Νερού στην Ευρώπη", ταξιδεύει παντού.

Μέχρι Την Τελευταία Σταγόνα: Ο Μυστικός Πόλεμος του Νερού στην Ευρώπη- Ένα ντοκιμαντέρ του Γ. Αυγερόπουλου που έκανε αίσθηση

Η νέα ταινία του Γιώργου Αυγερόπουλου, Μέχρι Την Τελευταία Σταγόνα: Ο Μυστικός Πόλεμος του Νερού στην Ευρώπη (2017) ακολουθεί για τέσσερα χρόνια τη ροή του χρήματος και των εταιρικών συμφερόντων, σε δεκατρείς πόλεις έξι χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι ένα ντοκιμαντέρ για το νερό, που μέσα του καθρεφτίζονται οι σύγχρονες ευρωπαϊκές αξίες και η ποιότητα της σύγχρονης ευρωπαϊκής δημοκρατίας.
Μια διεθνής συμπαραγωγή της SmallPlanet Productions (Ελλάδα), με το ARTE GEIE (Γαλλία, Γερμανία), την ΕΡΤ (Ελλάδα) και την KG Productions (Γαλλία).

Όλο το προσωπικό ήταν χρόνια επαγγελματίες που πίστεψαν στον σκοπό και τη σημασία της ταινίας. Μεταδόθηκε τηλεοπτικά στη Γερμανία και στη Γαλλία στις 12 Δεκέμβρη και απέσπασε πάρα πολύ καλές κριτικές και πολύ μεγάλα νούμερα τηλεθέασης, αν θέλετε να μιλήσουμε και τεχνοκρατικά. Έχει παρουσιαστεί στο Στρασβούργο, στο Βερολίνο, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη και σε κάθε προβολή ακούω ακριβώς τις ίδιες ερωτήσεις από τον κόσμο. Πράγμα που σημαίνει πως το νερό είναι κάτι που μας ενώνει. Είμαστε φτιαγμένοι από νερό. Είμαστε 90% νερό. Και μαζί με τον αέρα, είναι τα δύο στοιχεία μας ενώνουν. Και γι’ αυτό ακριβώς έχουμε τις ίδιες αγωνίες και τα ίδια ερωτήματα για το αύριο. Το νερό πιστεύω ότι είναι το θέμα του 21ου αιώνα, θα το βρούμε μπροστά μας και νομίζω πως η ταινία, αν κάπου είναι χρήσιμη, θα μπορούσα να πω πως είναι χρήσιμη στον δημόσιο διάλογο….

Η ελίτ της Ευρώπης, βλέποντας ότι τα νέα για τους ιδιώτες παρόχους στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη είναι άσχημα, προσπαθεί να ανοίξει καινούργιες αγορές. Γιατί το νερό είναι μια εξαιρετικά κερδοφόρα επιχείρηση, ένα φυσικό μονοπώλιο με σταθερή πελατεία, αφού κανείς δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτό.


Γιώργος Αυγερόπουλος



ΣΥΝΟΨΗ

Την στιγμή που η Ευρώπη δοκιμάζεται από μια κρίση όχι μόνο οικονομική αλλά από μια κρίση αξιών, εκατομμύρια Ευρωπαίοι πολίτες ζητούν μια απάντηση σε ένα καίριο ερώτημα: Είναι το νερό για την ΕΕ ένα εμπόρευμα της αγοράς, ή ένα ανθρώπινο δικαίωμα; Μέχρι σήμερα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει δώσει ξεκάθαρη απάντηση σε αυτό το ερώτημα, ενώ αρνείται να αναγνωρίσει το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό, όπως έκανε ο ΟΗΕ το 2010.

Την ίδια στιγμή εκατοντάδες πόλεις, περιφέρειες και κράτη σε όλο τον κόσμο επαναδημοτικοποιούν τις υπηρεσίες ύδρευσής τους, απορρίπτοντας ως αποτυχημένο το ιδιωτικό μοντέλο διαχείρισης του νερού που δοκίμασαν για δεκαετίες. Στην Ευρώπη, οι περισσότερες περιπτώσεις καταγράφηκαν στη Γαλλία, την έδρα των μεγαλύτερων και ισχυρότερων πολυεθνικών εταιρειών νερού του πλανήτη. Εννιά περιπτώσεις καταγράφηκαν στη Γερμανία.


Παρόλο που το Βερολίνο και το Παρίσι επανέκτησαν τον δημόσιο έλεγχο του νερού τους, κάτι που παρουσιάστηκε εντός συνόρων ως κάτι καλό, η οικονομική και πολιτική ελίτ της Ευρώπης πιέζει μέσω της Τρόικας την Ελλάδα, την Πορτογαλία, και την Ιρλανδία, να ιδιωτικοποιήσουν τα δικά τους δημόσια συστήματα ύδρευσης. 

Είναι ένας κοινός όρος που περιλαμβάνεται σε κάθε μνημόνιο που έχει υπογραφεί μεταξύ των χρεωμένων χωρών και των δανειστών τους.

ΠΗΓΗ : AltPress ΦΘΙΩΤΙΔΑ

Pages 381234 »