Της Γεωργίας Λινάρδου
Το σοβαρότερο «καρκίνωμα» που γέννησε η οικονομική κρίση (μνημόνια) στη χώρα είναι το ότι «ευνούχισε» τους ανθρώπους από το δικαίωμα στην ελπίδα για το ξεκίνημα μιας νέας ζωής. Ως εκ τούτου, η φυγή προς την Γερμανία όπου αυτήν την στιγμή παρέχει μία από τις μεγαλύτερες ελληνικές κοινότητες «παλαιών» και «νεομεταναστών», ενδείκνυται ως διέξοδος στο αδιέξοδο.
Η φυγή προς τη Γερμανία συνεχίζεται απρόσκοπτη. Πολίτες κυρίως από τη Βόρειο Ελλάδα –και από τα νησιά- της χτυπούν το «κουδούνι» με την αγγελία «απελπισίας» τους.
Δεν είναι μόνον οι κάτοχοι κάποιου πτυχίου οι οποίοι όπου «φύγει-φύγει». Είναι ανειδίκευτοι εργάτες, άνεργοι, επαγγελματίες, τεχνίτες και όποια άλλη κατηγορία επαγγελματία επλήγη κατά την περίοδο των μνημονίων.
Στις νέες «πατρίδες» οι Έλληνες -κυρίως ...φρέσκοι μετανάστες της κρίσης- έχουν σχηματίσει μία αγκαλιά με σκοπό να βοηθήσουν όποιον «νεοεισερχόμενο» από τη χώρα μας έχει ανάγκη. Φυσικά, υπάρχουν και οι απατεώνες. Όχι μόνον Έλληνες. Πατούν στο αδιέξοδο του μετανάστη (μήπως μας θυμίζει κάτι αυτό;). Και φυσικά τον πρώτο λόγο στον «επανακαθορισμό ζωής» δε φαίνεται να το έχει το παλαιό μοντέλο «ελληνικής κοινότητας» ανά τον κόσμο (με τις παχυλές και ίσως αίολες χρηματοδοτήσεις). Πλέον, η φροντίδα επαφίεται στην Επικοινωνία των ανθρώπων (μηδέν κόστος) μέσω της τεχνολογίας, όπως τα Social Media. Κι αυτό είναι τόσο σπουδαίο.
Για μια θέση σερβιτόρας παρακαλώ...
Στη Στουτγάρδη, που αποτελεί βασικό προορισμό των «νεομεταναστών», το Διεθνές Κέντρο Παροχής Συμβουλευτικών Υπηρεσιών παρέχει μία σειρά σημαντικών υπηρεσιών για θέματα κοινωνικής ασφάλισης, σχολεία, επαγγελματικής εκπαίδευσης και γενικότερα μετανάστευσης. Μάλιστα, σε αυτό το Κέντρο εργάζονται πια και Έλληνες κοινωνιολόγοι.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι μόνον στην πόλη της Στουτγάρδης εργάζονται πλέον μόνιμα περί τους 40 Έλληνες γιατρούς. Κάποιοι δε από αυτούς προσφέρουν τις υπηρεσίες τους δωρεάν σε «νεομετανάστες» -όπως και ορισμένοι από αυτούς- από την Ελλάδα.
Πολλοί από τους ανθρώπους που έχουν μεταναστεύσει τον τελευταίο χρόνο στη Γερμανία το έχουν κάνει ακόμη και για μία «αξιόπιστη θέση εργασίας σερβιτόρας». Όπως μία κοπέλα από την Θεσσαλονίκη που ζει πια στην Βρέμη. Αλλά και μία άλλη που ζει εδώ και τρεις μήνες στο Έσσεν. Γράφει η ίδια: «Έχω γνώση από κουζίνα, λάντζα, σαλάτες, ορεκτικά, αλλά θα ήθελα να κάνω κάτι καλύτερο. Δεν ξέρω Γερμανικά γιατί είμαι μόνον 3 μήνες στη χώρα!».
Δεν είναι όλα εύκολα. Αλλά τουλάχιστον είναι μία νέα αρχή
Ένας μάγειρας από την Κατερίνη ο οποίος σκοπεύει να μεταναστεύσει, λίγες ώρες μετά το «Χριστός Ανέστη» έβγαλε την απελπισία του σε αγγελία: «Είμαι ο κύριος Γιάννης. Ψάχνω για εργασία σε ελληνικά εστιατόριο σε κουζίνα, β’ μάγειρα, σαλάτες ή και λάντζα».
Δηλαδή τι κάναμε στα χρόνια της «politically correct» αντιμετώπισης της κρίσης; Ενισχύσαμε τη Γερμανία –και όχι μόνον- με πτυχία, λαντζέρηδες και σερβιτόρους;
Ενισχύσαμε το «νέο μοντέλο» του Έλληνα που γράφει: «Καλησπέρα σε όλους . Χριστός Ανέστη, ενδιαφέρομαι για Βερολίνο μετακομίζω σε λίγες μέρες οποιαδήποτε πληροφορία θα ήταν χρήσιμη. Θα βρω εύκολα σπίτι;; έχει κανείς κάτι υπόψη του;».
Άραγε το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας αισθάνεται περήφανο όταν διαβάζει αντίστοιχες αγγελίες και μηνύματα;
«Καλημέρα σας! Σκεφτόμαστε από αρχές Οκτωβρίου να ανέβουμε Γερμανία και πιο συγκεκριμένα στην περιοχής της Στουτγκάρδης. Ψάχνουμε μέσω ίντερνετ για πανσιόν, ξενοδοχεία ή δωμάτια με το μήνα, αλλά μάταια! Μήπως θα μπορούσε κάποιος από εσάς να μας βοηθήσει με κάποιες ηλεκτρονικές διευθύνσεις ή με κάποιον γνωστό που ίσως έχει; Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων! Καλή δύναμη σας ευχόμαστε!!!» διαβάζουμε στα socialmedia μιας Ελλάδας που ζει στα συντρίμμια της ανεργίας.