Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που τέθηκε σε ισχύ (17/12) με το ΦΕΚ που υπέγραψε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έχει για πρώτη φορά και την επισύναψη των γνωμοδοτήσεων του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Προβλέπει τους γνωστούς αυστηρούς όρους εφαρμογής που προέβλεπε και η αρχική σύμβαση (παραίτηση αμετάκλητα και άνευ όρων από οποιαδήποτε ασυλία, παραίτηση ασυλίας για λόγους εθνικής κυριαρχίας, κάι ειδικά στο κεφάλαιο 5 θα δει κανείς τα σημεία που πρέπει να γνωρίζουν όλοι.

Ο κ. Μητρόπουλος έκανε λόγο στη Βουλή για "αποικιοποίηση της χώρας" και για παραίτηση άνευ όρων από μελλοντικά περιουσιακά στοιχεία της ΤτΕ και του κράτους.

ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΕΚ ΝΕΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΜΕ ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΚΑΘΟΤΙ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ  ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΑΡΜΟΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ.

Η κύρωση της ανωτέρω Π.Ν.Π. έγινε με εκπρόθεσμη τροπολογία στη Βουλή όπως βλέπετε στην επόμενη εικόνα.
Διαβάστε όλο το ΦΕΚ κάνοντας κλικ ΕΔΩ

French and Spanish below

It has been a while since we last informed you about what’s going on in Europe.
But plenty is happening. First, the right2water European Citizens Initiative (ECI) is going to be discussed again at the European Parliament (EP). However, this time it is possible that all the elements that the European Commission left out in their positive response to our ECI will be included. We will never stop repeating it, until we get it:  we want European Union legislation to implement the Human Right to water as defined by the United Nations.
The EP report is being coordinated by Lynn Boylan, an Irish Member of the European Parliament (MEP). In the coming months we are going to be asking you to email your local MEP to ensure that the three points that you signed up for are properly taken up by Parliamentarians today and governments tomorrow.
But the parliamentary front it is not the only one where things are bubbling up. 

After the successful campaign in Greece to stop water privatisation, people are getting organised in Ireland to fight for the right to water. The Irish Government created a new water company (Irish Water) that has started to introduce water meters that bring water charges. This has created uproar against the Government. Irish campaigners have organised the biggest anti-austerity demo in a decade. As the issue is quite involved, we will publish a full explanatory article on the web.

Also in France campaigners are fighting against water disconnections, which are illegal. They have managed to get private operator, Veolia, to pay over 6000€ in compensation to a family for having denied their basic right to water. The same kind of mobilisation is happening in Spain. It is estimated that last year private operators threatened over 900000 families with disconnection from their water supply. In Portugal, there was a minor setback. The parliament rejected a popular petition to stop water privatisation drawn up by friends of Agua de todos. Nevertheless, the campaign continues. The determination and popular support are there and they will continue to mobilise. They didn’t collect over 40.000 signatures for nothing.
This is just a glimpse of all that is happening. We’ll come back in the New Year with more news and more tasks in the campaign to get the Human Right to water recognised.

---

Cela fait longtemps que nous ne vous avons pas tenu informé de ce qu’il se passe en Europe.
Pourtant, de nombreuses choses s’y passent. Tout d’abord, l’Initiative Citoyenne Européenne (ICE) « Right2Water » va être à nouveau discutée au Parlement européen. Il est même possible que cette fois tous les éléments que la Commission Européenne avait laissés de côté dans sa réponse positive y soient désormais inclus. Nous ne cesserons jamais de le répéter, et ce jusqu’à ce que nous l’obtenions : nous souhaitons une législation de l’Union Européenne pour faire appliquer le droit humain à l’eau tel que défini par les Nations Unies.

Le rapport du Parlement européen est actuellement coordonné par Lynn Boylan, membre irlandais. Dans les mois à venir, nous allons vous demander de contacter par e-mail votre eurodéputé local pour s’assurer que les trois points pour lesquels vous avez signé soient correctement pris en charge par les parlementaires aujourd’hui et par les gouvernements demain.

Mais les choses ne s’accentuent pas uniquement sur le front parlementaire. Après le succès de la campagne en Grèce pour stopper la privatisation de l’eau, c’est en Irlande que les citoyens se réunissent pour faire valoir leur droit à l’eau. Le gouvernement irlandais a créé une nouvelle compagnie des eaux (« Irish Water ») et y a introduit des compteurs d’eau apportant des redevances d’eau. Cela a créé une nouvelle vague de protestations contre le gouvernement. En effet, des militants irlandais ont organisé la plus grande manifestation anti-austérité jamais vue depuis une décennie. Etant donné que la question est assez complexe, un article explicatif complet sera publié sur le web.

En France également des militants se battent contre les coupures d’eau, considérées comme illégales. Ils ont tout de même réussi à obtenir qu'un opérateur privé, Veolia, paye plus de 6 000€ de compensation aux familles qui ont été privées de leur droit fondamental à l’eau. Le même genre de mobilisation se passe aussi en Espagne. On estime que l’an dernier les opérateurs privés ont menacé plus de 900 000 familles avec les coupures d’approvisionnement en eau. Au Portugal, il y a eu un léger contretemps. Le Parlement portugais a en effet rejeté une pétition populaire élaborée par les amis de Agua de todos pour stopper la privatisation de l’eau. Néanmoins, la campagne continue. La détermination et le soutien du peuple sont bel et bien présents. Les 40 000 signatures n’ont pas été recueillies pour rien.

Il s’agit là uniquement d’un aperçu de ce qu’il se passe. Nous y reviendrons dans le courant de la nouvelle année avec davantage de nouvelles et plus de missions dans la campagne pour obtenir une reconnaissance du droit humain à l’eau.

---

Hace mucho tiempo que informamos de lo que está pasando en Europa sobre el derecho humano al agua. Sin embargo, muchas cosas suceden en estos momentos. En primer lugar, la Iniciativa Ciudadana Europea (ICE) “Right2Water” se discutirá otra vez en el Parlamento Europeo. Pero esta vez es posible que todos los elementos que la Comisión Europea había ignorado en su repuesta positiva sean incluidos. Nunca dejaremos de repetirlo: queremos une legislación en la Unión Europea que implique la aplicación del derecho humano al agua como se define por las Naciones Unidas.

El informe del Parlamento Europeo está coordinado por Lynn Boylan, eurodiputada irlandesa. En los próximos meses, les pediremos de ponerse en contacto con su eurodiputado/a local para asegurar que los tres puntos que firmaron al apoyar la ICE sean adecuadamente asumidos por los parlamentarios hoy y los gobiernos mañana.

Pero las cosas no se acentúan únicamente en el frente parlamentario. Después del éxito de la campaña en Grecia para detener la privatización del agua, los ciudadanos de Irlanda se unen para reivindicar su derecho al agua. El gobierno irlandés ha creado una nueva empresa de agua (“Irish Water”) y ha introducido los contadores de agua con tarifas de agua. Esto ha creado una nueva ola de protestas contra el gobierno. De hecho, los activistas irlandeses organizaron la mayor manifestación contra la austeridad desde una década. Debido a que el tema es complejo, publicaremos un artículo explicativo completo en la web.

También en Francia activistas están luchando contra los cortes de agua, considerados ilegales. Los ciudadanos franceses ya se arreglaron para conseguir que un operador privado, Veolia, pague más de € 6.000 de indemnización a las familias que han sido privadas de su derecho fundamental al agua. El mismo tipo de movilización ocurre en España. Se calcula que los operadores privados han amenazado más de 900.000 familias el año pasado con cortes de suministro de agua. En Portugal, se ha producido un contratiempo. El Parlamento nacional rechazó una petición popular desarrollada por los amigos de Agua de todos para detener la privatización del agua. Sin embargo, la campaña continua. La determinación y el apoyo de la gente son realmente presentes. No han recogido más de 40.000 firmas para nada.

Sólo es una reseña de lo que está pasando. Volveremos en 2015 con más noticias y misiones en la campaña por el reconocimiento del derecho humano al agua.

Στην αδυναμία των δήμων να ισοσκελίσουν προϋπολογισμούς, σε παραπλανητικά ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, αλλά και στην ασυμβατότητα μεταξύ ισοσκελισμένων προϋπολογισμών στους δήμους με ταυτόχρονη δημιουργία πλεονάσματος - κατ' αίτημα των μέτρων της τρόϊκας - αναφέρθηκε μεταξύ άλλων ο υφυπουργός Εσωτερικών Γ. Ντόλιος σε συνέδριο του ΠΑΣΟΚ για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Αναφερόμενος σε όλο τα φάσμα των θεμάτων που απασχολούν την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ο κ. Ντόλιος αναφέρθηκε στην ιεραρχική σχέση μεταξύ δήμων και Περιφέρειας που δημιούργησε ο Καλλικράτης.
Σχέση που -όπως είπε- έχει στρεβλώσει τη σχέση μεταξύ των δυο βαθμών της Αυτοδιοίκησης. «Πρέπει να βρεθεί τρόπος αυτή η στρέβλωση να διορθωθεί» τόνισε ο υφυπουργός Εσωτερικών και επισήμανε την επενέργεια που έχει αυτή η σχέση εξάρτησης στα ευρωπαϊκά επιχειρησιακά προγράμματα, όπου η ένταξη κάποιων έργων των δήμων εξαρτάται από τους αιρετούς Περιφερειάρχες.
Επισήμανε ότι η εισπραξιμότητα των δήμων έχει αυξηθεί εντυπωσιακά σε τρία χρόνια, όχι ως απόρροια αύξησης των φόρων αλλά χάρη στην πολύ καλή απόδοση των εκσυγχρονισμένων μηχανισμών είσπραξης.
Χωρίς να παραβλέπεται η μείωση της χρηματοδότησης των δήμων, η εισπραξιμότητα έχει εμφανίσει εντυπωσιακή αύξηση από 60% των ΚΑΠ (Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι) το 2011, σε 60% το 2012 και σε περισσότερο από το 100% των ΚΑΠ το 2013.

Αναφερόμενος στα ληξιπρόθεσμα, ζήτησε ευθέως «να σταματήσουμε να καλύπτουμε τους μπαταχτσήδες». Και έφερε ως παράδειγμα χρέος πολλών εκατομμυρίων ευρώ που είχε ο δήμος Αθηναίων στην ΕΥΔΑΠ, από το οποίο 32 εκατ ευρώ εντάχθηκαν στα ληξιπρόθεσμα.
«Ποιος το πλήρωσε αυτό το χρέος;» αναρωτήθηκε ο κ. Ντόλιος. «Το πλήρωσε το Καστελόριζο, το τρίγωνο του Έβρου, η χώρα όλη» απάντησε και πρόσθεσε: «Οι δήμοι δεν μίλησαν. Στη Βουλή δεν μίλησαν. Αυτό πρέπει να σταματήσει».

Μιλώντας τέλος για το θέμα των προϋπολογισμών, είπε καταρχήν ότι ζητείται να υπάρξει επιπλέον πλεόνασμα 200 εκατ. ευρώ από τους δήμους, την ίδια στιγμή που ο νόμος λέει ότι οι προϋπολογισμοί πρέπει να είναι ισοσκελισμένοι.
Πέρα από αυτό, όσον αφορά στην αδυναμία των δήμων να συντάξουν προϋπολογισμούς, είπε: «Αυτό το μήνα παρακολουθώ έντρομος μια σειρά δήμους που δεν μπορούν να ισοσκελίσουν προϋπολογισμούς».

Εάν δεν το κάνουν, πρόσθεσε, δεν θα μπορέσουν να πάρουν χρηματοδότηση. Δεν θα μπορέσουν να πληρώσουν ούτε τα προνοιακά επιδόματα. Διερευνώντας την αιτία του προβλήματος, αναφέρθηκε στις δικαστικές αποφάσεις που δικαιώνουν όσους έχουν προσφύγει κατά της λήξης των συμβάσεών τους και κυρίως στα χρέη των Νομικών Προσώπων των δήμων που έκλεισαν ή έχουν συγχωνευθεί στους δήμους με τα χρέη τους να μεταφέρονται στους δήμους.
«Μιλάμε για κολοσσιαία ποσά» είπε. «Ποσά δεν μπορούν να ενταχθούν στο πρόγραμμα των 100 δόσεων». 

Ποια είναι η λύση που βρήκαν πολλοί δήμοι για να ισοσκελίσουν προϋπολογισμούς;
«Ισοσκέλισαν με ψεύτικα δάνεια που δεν έχουν συνάψει, αλλά τα συμπεριέλαβαν στους προϋπολογισμούς με αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων» είπε.
Και πρόσθεσε: «Διαπιστώνουμε ότι δεν ελέγχονται οι αναθεωρήσεις των προϋπολογισμών» και ενώ οι δήμοι έχουν λίγα έσοδα, συνεχίζουν τις δαπάνες με βάση τον αρχικό, ψεύτικο προϋπολογισμό.

Ως λύση σε όλα τα παραπάνω, ο κ. Ντόλιος πρότεινε το «πρόγραμμα εξυγίανσης» που -όπως είπε- πρέπει να ανασυρθεί και να εφαρμοσθεί με τρεις άξονες: τον περιορισμό των δαπανών των δήμων, τη μεσολάβηση του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων και τη σύσταση Ειδικού Λογαριασμού με τη συνδρομή του υπουργείου Οικονομικών. 
ΠΗΓΗ

Ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσω αυτές τις ημέρες που στα 16 μου θα είχα συμμαθητές μου αγνοούμενους για πάντα όταν ούτε οι γονείς τους δεν ήξεραν για τα γεγονότα και αυτοί ήταν μέσα και γλύτωσαν από τις αδέσποτες...

Η σημερινή γενιά πρέπει να γνωρίζει ότι αυτά τα παιδιά που χάθηκαν δεν πρόλαβαν να δοξαστούν ούτε να δουν τις τιμές που κάποιοι άλλοι εξαγόρασαν και συνεχίζουν και σήμερα να το κάνουν. Αυτοί έδωσαν τη ζωή τους και όλοι εμείς οφείλουμε να μη το ξεχνάμε γιατί κανένα από τα τρία συνθήματα για τα οποία έπεσαν δεν έχει δικαιωθεί ακόμα :


Έρευνα του «Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών» και καταγραφή ορισμένων χαρακτηριστικών περιπτώσεων:

Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης, Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος, Τραγούδι :Νίκος Δημητράτος

• Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16/11/1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ και Μάρνη τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».   

Τραγική ειρωνεία ήταν πως λίγο καιρό πριν του αφαιρέσουν τόσο βίαια, τόσο άδικα και αδίστακτα τη ζωή, ο 17χρονος Διομήδης Κομνηνός είχε περάσει τις εισαγωγικές εξετάσεις του Πολυτεχνείου και μάλιστα με πολύ υψηλή βαθμολογία.Η σκισμένη μπλούζα του βρίσκεται σε έκθεμα θυμάτων του Πολυτεχνείου και χρησιμοποιήθηκε από τη χήρα του Σαλβαδόρ Αλιέντε, Χορτένσια, για να σκουπίσει τα δάκρυά της. Η κηδεία του νεαρού έγινε σε μία έρημη γωνιά του νεκροταφείου της Αθήνας, παρουσία λίγων συγγενών.

• Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16/11/1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ.

• Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε νεκρός στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ.

• Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βραδινές ώρες της 16/11/1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, χτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ερυθρού Σταυρού.

• Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Στις 16/11/1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19/11/1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.

• Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Στις 17/11/1973, στην πλατεία Βάθη, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών», όπου πέθανε τη Δευτέρα 19/11/1973.

• Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17/11/1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΩ» και «ΕΛΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ, όπου εξέπνευσε στις 30/11/1973.

• Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 17/11/1973, επί της πλατείας Αιγύπτου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτορίας) διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

• Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17/11/1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

• Αλέξανδρος - Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17/11/1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέιδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου πιστοποιήθηκε ο θάνατος του.
• Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου, 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18/11/1973, στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Εξέπνευσε στο ΚΑΤ στις 30/1/1974.

• Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18/11/1973, στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών», όπου πέθανε αυθημερόν.

  Ο κατάλογος που προηγήθηκε είναι ενδεικτικός. Στα θύματα που περιλαμβάνει πολλά από αυτά δολοφονήθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας, την πέραν του Πολυτεχνείου, κατά τη διάρκεια του γενικευμένου πογκρόμ καταστολής που είχε εξαπολύσει η χούντα.
Τέτοιες ήταν, για παράδειγμα, οι δολοφονίες

• του Κυριάκου Παντελεάκη, εκτελεσμένου στις 18/11/1973 από πυρά άρματος μάχης στην Πατησίων,
• του Ευστάθιου Κολινιάτη που κτυπήθηκε στις 18/11/1973 από αστυνομικούς,
• του Σπυρίδωνα Κοντομάρη (πρώην βουλευτής Κερκύρας) που χτυπήθηκε από την Αστυνομία,
• του Σωκράτη Μιχαήλ που τον χτύπησαν στην οδό Μπουμπουλίνας στις 16/11/1973,
• του Δημήτρη Θεοδώρα που γαζώθηκε στις 17/11/1973 από πυρά στρατιωτικής περιπόλου,
• του Αλέξανδρου Παπαθανασίου που εκτελέστηκε από τα πυρά των αστυνομικών του ΙΣΤ' Αστυνομικού Τμήματος Αθήνας...

Ας πάρουμε, όμως, ένα δείγμα, για το τι πραγματικά συνέβη με τους «έξω» από το Πολυτεχνείο: To μεσημέρι της 18ης Νοέμβρη 1973, ο ταγματάρχης Ντερτιλής (αυτός με τον οποίο φωτογραφιζόταν πριν μερικούς μήνες ο Μιχαλολιάκος κρατώντας του σεβάσμια το χέρι) βρισκόταν με το υπηρεσιακό του τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου. Απέναντι, Πατησίων και Στουρνάρη, οι αστυφύλακες χτυπούσαν ένα νεαρό, που προς στιγμήν τους ξέφυγε. Όχι όμως κι από τον Ντερτιλή. Ο Ντερτιλής έβγαλε από το μπουφάν το περίστροφο και πυροβόλησε. «Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο», περιγράφει στην κατάθεσή του ένα χρόνο αργότερα ο οδηγός του Ντερτιλή - ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλης - και συνεχίζει: «Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: "Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"»...
ΠΗΓΗ : enikos.gr

Κατά τα τελευταία 15 χρόνια υπήρξαν τουλάχιστον 180 περιπτώσεις επαναδημοτικοποίησης του νερού σε 35 χώρες ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και περιπτώσεων υψηλών προφίλ στην Ευρώπη, την Αμερική, την Ασία και την Αφρική.

Πόλεις, περιοχές και χώρες σε όλο τον κόσμο επιλέγουν όλο και περισσότερο να κλείσουν το βιβλίο της ιδιωτικοποίησης του νερού και να επαναφέρουν τη διαχείριση των υπηρεσιών ύδρευσης-αποχέτευσης υπό δημόσιο έλεγχο.

Σε πολλές περιπτώσεις, αυτή είναι μια απάντηση στις ψεύτικες υποσχέσεις των ιδιωτικών φορέων και στην αποτυχία τους να θέσουν τις ανάγκες των κοινωνιών πάνω από το κέρδος.

Η παρούσα μελέτη εξετάζει την αυξανόμενη επαναδημοτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης ως αναδυόμενη παγκόσμια τάση και παρουσιάζει μια πλήρη εικόνα των πιο χαρακτηριστικών περιπτώσεων.

Μεταξύ των μεγάλων πόλεων που έχουν επαναδημοτικοποιηθεί περιλαμβάνονται οι,

Άκκρα ( Γκάνα ) , Βερολίνο ( Γερμανία ) , Μπουένος Άιρες ( Αργεντινή ) , Βουδαπέστη ( Ουγγαρία ) , στην Κουάλα Λουμπούρ ( Μαλαισία ) , Λα Παζ ( Βολιβία ) , Μαπούτο ( Μοζαμβίκη ) , και το Παρίσι ( Γαλλία . Αντίθετα , στην ίδια περίοδο υπήρξαν πολύ λίγες περιπτώσεις ιδιωτικοποίησης σε μεγάλες πόλεις του κόσμου : για παράδειγμα Ναγκπούρ ( Ινδία ) , η οποία έχει συναντήσει τη μεγάλη αντίδραση της τοπικής κοινωνίας, και Τζέντα ( Σαουδική Αραβία ).


Παρά την αμείλικτη προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων για διάστημα μεγαλύτερο από τρεις δεκαετίες καθώς και των συμπράξεων δημόσιου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ ) μεταξύ διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των κυβερνήσεων , τώρα φαίνεται ότι η επιστροφή των υπηρεσιών ύδρευσης-αποχέτευσης σε δημόσιο έλεγχο είναι μία πολιτική επιλογή, η οποία είναι εδώ για να μείνει .  



Η επαναδημοτικοποίηση αναφέρεται στην επιστροφή των ιδιωτικοποιημένων υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης στις τοπικές αρχές ή σε δημόσιο έλεγχο περισσότερο σε γενικές γραμμές .

Αυτό συνήθως συμβαίνει μετά τον τερματισμό των ιδιωτικών συμβάσεων από τις τοπικές κυβερνήσεις ή μη ανανέωσής τους , αλλά η διαδικασία δεν είναι πάντα ( ή μόνο) σε κλίμακα δημοτικού διαμερίσματος.

Οι περιφερειακές και εθνικές αρχές έχουν σημαντική επιρροή στη χρηματοδότηση των υπηρεσιών και της πολιτικής , και σε κάποιες περιπτώσεις δρουν άμεσα ως φορείς του νερού , έτσι ώστε η διαδικασία να εκτυλίσσεται μέσα σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο.

Ανεξάρτητα από τη μορφή και το εύρος της, η επαναδημοτικοποίηση είναι γενικά μια συλλογική αντίδραση ενάντια στην μη βιωσιμότητα της ιδιωτικοποίησης του νερού και των ΣΔΙΤ . Λόγω της μη δημοτικότητας της ιδιωτικοποίησης, ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης έχουν χρησιμοποιήσει ως προπαγάνδα της εμπορίας του νερού με σκοπό να ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι οι συμβάσεις παραχώρησης, οι συμβάσεις μίσθωσης και άλλων ΣΔΙΤ είναι κάτι αρκετά διαφορετικό από την ιδιωτικοποίηση, αλλά δεν είναι. 

Στην πραγματικότητα , όλοι αυτοί οι όροι αφορούν τη μεταβίβαση του ελέγχου της διαχείρισης των υπηρεσιών νερού στον ιδιωτικό τομέα . Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να είναι ενήμεροι για το υψηλό κόστος και τους κινδύνους της ιδιωτικοποίησης του νερού , και ως τέτοια έχουν πολλά να μάθουν από τις εμπειρίες των δημόσιων αρχών που έχουν επιλέξει την επαναδημοτικοποίηση και εργάζονται για να αναπτύξουν με δημοκρατικές διαδικασίες, εύρωστες οικονομικά επιχειρήσεις που θα διαχειρίζονται αποτελεσματικά τις υπηρεσίες του νερού.

Press release Amsterdam/Paris/London, 13 November 2014

Με μουσική υπόκρουση και πολύ κόσμο όλων των ηλικιών να χειροκροτεί τους δρομείς, συνεχίστηκε για άλλη μια χρονιά ο διεθνής μαραθώνιος της  Αθήνας.






 
Ενας αγώνας χωρίς προηγούμενο, όσον αφορά στο μέγεθος και στους αριθμούς ήταν ο 32ος Μαραθώνιος της Αθήνας, ο Αυθεντικός. Η επιτυχία που γνωρίζει και η απήχηση του στον κόσμο, έχει ως αποτέλεσμα τα μεγέθη του αγώνα της Κυριακής 9 Νοεμβρίου 2014, να εντυπωσιάζουν και μην έχουν σύγκριση σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
 
Για την επιτυχημένη διοργάνωση του Αυθεντικού Μαραθωνίου ένωσαν τις δυνάμεις τους 2.200 εθελοντές, οι περισσότεροι από κάθε άλλη φορά. Μαζί τους ήταν 150 άτομα από το ΕΚΑΒ, έτοιμα να βοηθήσουν σε κάθε απρόοπτο που έχει σχέση με την υγεία των δρομέων και των θεατών.

Συνολικά το ανθρώπινο δυναμικό που εργάστηκε για την υποστήριξη του 32ου Μαραθωνίου ήταν περισσότερα από 5.000 άνθρωποι που φρόντισαν για την σωστή οργάνωση, την άψογη διεξαγωγή και την ασφάλεια των 35.000 δρομέων και των 55.000 συνοδών τους.
Ο Φέλιξ Κάντι ήταν ο μεγάλος νικητής του Κλασικού Μαραθωνίου 2014, τερματίζοντας πρώτος στο Καλλιμάρμαρο με ρεκόρ αγώνα!


Ο μεγάλος δρομέας κάλυψε τη διαδρομή σε 2:10:37, που αποτελεί ρεκόρ αγώνα, κατεβάζοντας κατά 19 δευτερόλεπτα τον χρόνο.

 Δεύτερος τερμάτισε ο Ράιμοντ Μπετ και τρίτος ο Τσομπέι. Ο περσινός νικητής του Μαραθωνίου, Χίλαρι Γέγκο τερμάτισε στην τέταρτη θέση.

  H νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης δίνει τη δυνατότητα σε πολυεθνικές εταιρείες όπως η «Eldorado Gold» να ιδρύουν εταιρείες με έδρα μια απλή ταχυδρομική θυρίδα και με αυτό τον τρόπο να τους δίνει τη δυνατότητα να πληρώνουν ελάχιστους ή και καθόλου φόρους σε χώρες στις οποίες δραστηριοποιούνται, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση στην Ελλάδα (Σκουριές- Πέραμα), αλλά και στη Ρουμανία και στην Τουρκία.

«Τέτοιες περιπτώσεις είναι συνηθισμένες σε πολλά μέρη του κόσμου. Στη Ζάμπια ακτιβιστές αποκάλυψαν ότι μόνο δύο από τις οκτώ πολυεθνικές μεταλλευτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη χώρα, δήλωσαν κέρδη τα τελευταία 8 χρόνια»

Ερευνα ολλανδικής ΜΚΟ έβαλε στο μικροσκόπιο την «Eldorado Gold». Η έρευνα περιλαμβάνει ανάλυση των διαθέσιμων οικονομικών στοιχείων της εταιρείας σε τρεις χώρες: Ελλάδα, Ολλανδία και Καναδά

Σε τροπικούς και φορολογικούς παραδείσους, όπως τα νησιά Μπαρμπέιντος και τα νησιά Κέιμαν, πληρώνει φόρους η «Eldorado Gold» αντί για την Ελλάδα. Η «Eldorado Gold» δεν πλήρωσε φόρους στο ελληνικό Δημόσιο για κέρδη που είχε, τα οποία από 32.000 ευρώ το 2009 ξεπέρασαν τα 7 εκατ. ευρώ το 2013. Την ίδια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση των ΜΑΤ και της ποινικοποίησης της αντίδρασης των κατοίκων στην εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές, διατείνεται ότι θα έχει έσοδα από την «επένδυση» ύψους περίπου 20 εκατ. ευρώ σε 20 χρόνια.

Μια ταχυδρομική θυρίδα στο Αμστερνταμ, χωρίς γραφεία και υπαλλήλους, είναι η έδρα της μητρικής εταιρείας του ελληνικού τμήματος της «Eldorado Gold». Μάλιστα η «Eldorado Gold» διατηρεί 12 τέτοιες εταιρείες - ταχυδρομικές θυρίδες στην Ολλανδία, στις οποίες υπάγονται οι 43 συνολικά θυγατρικές εταιρείες που διατηρεί στην Ευρώπη και σε άλλες ηπείρους. Τέσσερις από αυτές τις εταιρείες - ταχυδρομικές θυρίδες αγόρασαν ομόλογα που εξέδωσε η «Ελληνικός Χρυσός», τα οποία αγοράστηκαν με κεφάλαια που προήλθαν από άλλη εταιρεία της «Eldorado Gold» με έδρα τα νησιά Μπαρμπέιντος. Ετσι, το εισόδημα από αυτή την αγορά δεν φορολογήθηκε ούτε στην Ελλάδα, ούτε στην Ολλανδία, αλλά στα νησιά Μπαρμπέιντος, όπου η φορολογία των πολυεθνικών εταιρειών είναι από πολύ χαμηλή έως μηδενική.

Η έρευνα
Πρόκειται για προκαταρκτικά αποτελέσματα έρευνας ολλανδικής ΜΚΟ, που έβαλε στο μικροσκόπιό της την «Eldorado Gold». Η έρευνα περιλαμβάνει ανάλυση των διαθέσιμων οικονομικών στοιχείων της εταιρείας σε τρεις χώρες, την Ελλάδα, την Ολλανδία και τον Καναδά. Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα της έρευνας θα παρουσιαστούν στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης το επόμενο Σάββατο, 1 Νοεμβρίου, σε διεθνή συνάντηση που οργανώνει η συγκεκριμένη ΜΚΟ, με τη συνεργασία του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων και τη στήριξη του συντονιστικού «SOSτε Το Νερό». Θέμα της διεθνούς συνάντησης είναι «Σκουριές: Υπάρχει πραγματική συνεισφορά της "Eldorado Gold" στην ελληνική οικονομία;».

Την έρευνα διεξήγαγε η ολλανδική ΜΚΟ «SOMO»(Centre for Research on Multinational Corporations - Κέντρο για την Ερευνα των Πολυεθνικών Εταιρειών). Ενας ανεξάρτητος μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ασχολείται με κοινωνικά, οικολογικά και οικονομικά θέματα που σχετίζονται με την αειφόρο ανάπτυξη. Από το 1973 η συγκεκριμένη οργάνωση ερευνά τις πολυεθνικές εταιρείες και τις επιπτώσεις των δραστηριοτήτων τους στους ανθρώπους και στο περιβάλλον σε όλο τον κόσμο.

Οπως λέει στην «Ε» η ερευνήτρια της SOMO, Κατρίν ΜακΓκάραν, «Η "Ελληνικός Χρυσός Α.Ε." εξέδωσε αρκετά ανασφάλιστα ομόλογα και ομολογιακά δάνεια κατά τα προηγούμενα χρόνια για να χρηματοδοτήσει τις δραστηριότητές της. Τα ομόλογα απαιτούν η "Ελληνικός Χρυσός Α.Ε." να καταβάλει τόκους για τις τέσσερις ολλανδικές εταιρείες που προσυπέγραψαν τα ομόλογα, δηλαδή τις "Eldorado Gold" (Ελλάδα), "Eldorado Gold" (Ολλανδία), «Eldorado Thrace" (Ελλάδα) και "Eldorado Gold Treasury". Αυτές οι ολλανδικές εταιρείες - ταχυδρομικές θυρίδες με τη σειρά τους χρηματοδοτούνται από μια συνδεδεμένη εταιρεία στα νησιά Μπαρμπέιντος.

«Πέταξαν» στα Μπαρμπέιντος

Ετσι τα έσοδα από τόκους από αυτή την ομαδική χρηματοδότηση μετατοπίστηκαν από την Ελλάδα, μέσω της Ολλανδίας, στα νησιά Μπαρμπέιντος». Σύμφωνα με την έρευνα, η συνολική αξία των ομολόγων και ομολογιακών δανείων, όπου έχουν εγγραφεί οι παραπάνω ολλανδικές εταιρείες, έχει αυξηθεί από 8.000.000 ευρώ το 2009 σε 176.000.000 ευρώ το 2013. Επειδή η ποσότητα και η αξία των ομολόγων αυξήθηκαν, οι πληρωμές για τόκους αυξήθηκαν επίσης από 32.000 ευρώ το 2009 σε πάνω από 7.000.000 ευρώ το 2013.

«Αυτά είναι χρήματα που έπρεπε να φορολογηθούν στην Ελλάδα, αλλά φορολογήθηκαν στα νησιά Μπαρμπέιντος και η χώρα σας έχασε αυτά τα έσοδα από φόρους, τα οποία κατέληξαν στα ταμεία της "Eldorado Gold"», υπογραμμίζει η Κ. ΜακΓκάραν. Επισημαίνει επίσης ότι: «Είναι αδιανόητο η Ε.Ε. και η τρόικα να επιβάλλουν τόσο έντονη οικονομική πίεση στην Ελλάδα και στους πολίτες της και την ίδια στιγμή να δίνουν τη δυνατότητα σε πολυεθνικές εταιρείες όπως η "Eldorado Gold" να αποφεύγουν να πληρώσουν τους φόρους που τους αναλογούν, σύμφωνα με την ελληνική φορολογική νομοθεσία, και να κερδίζουν περισσότερα χρήματα εις βάρος των χωρών στις οποίες δραστηριοποιούνται». Και προσθέτει ότι μέσω μιας τέτοιας εταιρείας- ταχυδρομικής θυρίδας, η «Eldorado Gold» εξαγόρασε την αυστραλιανή μεταλλευτική «Global Resources», με χρήματα που προήλθαν από άλλη εταιρεία της με έδρα την Κίνα. Και δεν φορολογήθηκε γι' αυτήν την εξαγορά ούτε στην Αυστραλία, ούτε στην Ολλανδία, αλλά στην Κίνα.

«Τα αποτελέσματα της έρευνάς μας θα ανακοινωθούν στο τέλος του χρόνου, αλλά στη Θεσσαλονίκη θα ανακοινώσουμε κάποια προκαταρκτικά αποτελέσματα και όχι συμπεράσματα, καθώς τα στοιχεία που έχουμε συγκεντρώσει τα μελετούν δικηγόροι με εξειδίκευση στο φορολογική νομοθεσία», δηλώνει στην «Ε» η ερευνήτρια της SOMO, Κατρίν ΜακΓκάραν.

Ευρωπαϊκή νομοθεσία

Οπως λέει, η νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης δίνει τη δυνατότητα σε πολυεθνικές εταιρείες όπως η «Eldorado Gold» να ιδρύουν εταιρείες με έδρα μια απλή ταχυδρομική θυρίδα και με αυτό τον τρόπο να τους δίνει τη δυνατότητα να πληρώνουν ελάχιστους ή και καθόλου φόρους σε χώρες στις οποίες δραστηριοποιούνται, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση στην Ελλάδα (Σκουριές- Πέραμα), αλλά και στη Ρουμανία και στην Τουρκία. «Τέτοιες περιπτώσεις είναι συνηθισμένες σε πολλά μέρη του κόσμου. Στη Ζάμπια ακτιβιστές αποκάλυψαν ότι μόνο δύο από τις οκτώ πολυεθνικές μεταλλευτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη χώρα, δήλωσαν κέρδη τα τελευταία 8 χρόνια», προσθέτει.

Στόχος της έρευνας που θα παρουσιαστεί στη Θεσσαλονίκη, με τη συμμετοχή ακτιβιστών και από τη Ρουμανία και την Τουρκία, όπου δραστηριοποιείται η «Eldorado Gold», είναι να καταδειχθεί πώς οι πολυεθνικές μεταλλευτικές εταιρείες φυγαδεύουν τα κέρδη τους σε φορολογικούς παραδείσους στο εξωτερικό, χωρίς να αφήνουν τίποτα στον τόπο όπου δραστηριοποιούνται.

Θέλουν επίσης να καταδείξουν το ρόλο της Ολλανδίας σε αυτή τη μεγάλης κλίμακας φοροαποφυγή, γιατί οι περισσότερες πολυεθνικές χρησιμοποιούν ενδιάμεσες ολλανδικές θυγατρικές για να φυγαδεύουν τα κέρδη τους. «Πολλές πολιτικές και συνθήκες επιτρέπουν στην "Eldorado Gold" να δομήσει τις πληρωμές τόκων κατά τέτοιον τρόπο, ώστε οι πληρωμές αυτές να αφαιρούνται από τα κέρδη της στην Ελλάδα και να καταλήγουν σχεδόν αφορολόγητες στα Μπαρμπέιντος. Αυτές είναι η ευρωπαϊκή οδηγία περί τόκων και η ολλανδική εθνική νομοθεσία, η οποία, μεταξύ άλλων, επιτρέπει τις πληρωμές τόκων να αφαιρούνται από τα κέρδη, ακόμη και αν η πληρωμή γίνεται σε ένα φορολογικό παράδεισο, όπως τα νησιά Μπαρμπέιντος», τονίζει η Κατρίν ΜακΓκάραν.

«Η Ολλανδία δεν είναι χώρα χαμηλής φορολογίας ή φορολογικός παράδεισος, υπό την έννοια ότι προσφέρει ένα ποσοστό κοντά στο μηδέν εταιρικό φόρο ή το τραπεζικό απόρρητο. Αντίθετα, διευκολύνει τη φοροδιαφυγή, αφήνοντας πολυεθνικές να διοχετεύουν το εισόδημά τους μέσω της Ολλανδίας από υψηλού, σε χαμηλού ποσοστού φορολογίες, όπου παραμένουν αφορολόγητα», καταλήγει η ερευνήτρια της ολλανδικής ΜΚΟ, SOMO. 

ΠΗΓΗ : enet.gr

Το ερέθισμα για αυτήν την μουσική παράσταση, στην οποία σημειωτέον θα ακουστούν και παραμύθια σχετικά με το νερό, το πήρε η ομάδα από όλες τις μεθοδεύσεις των τελευταίων ετών σχετικά με την ιδιωτικοποίηση του νερού.

για  τις  ανάγκες του ΜΚΙΕ δείτε ΕΔΩ

In the province of Leyte, two public water utilities – the Baybay City Water District and Leyte Metro Water District – were able to restore services and undertake rationing within 24 hours. According to ground reports, management was able to provide foresight and leadership, while workers provided the selfless determination to restore crucial municipal service despite being victims themselves.

Total damage for the public water sector was estimated at US$69.8 million, with almost 86 per cent of the costs due to damages to private household connections, equipment and operations loss. The recovery and reconstruction needs of the water sector were pegged at almost US$134 million, a third for recovery and the remainder for reconstruction.

 

Beyond resilience?
There are innovative models that go beyond old-style public, such as upstream-downstream watershed protection that crosses political boundaries, offer new paths for protecting water resources and providing viable, pro-poor and ecologically sustainable options for Filipinos and other populations that suffer from water scarcity and extreme weather events. In the Philippines, there have been initiatives by public utilities that have allowed communities to manage and maintain their cities’ water sources. The public utilities directly invest in agro-ecological farming practices and in community livelihoods, with the philosophy that a “good environment will produce good water.”

Third, public investment is needed, especially for climate adaptation. The public sector has been financing up to as much as 78 to 88 per cent of water supply in the world, but its support in adaptation and resilience efforts are still lacking, especially in developing countries. Analysis by consultancy group McKinsey (2009) estimates that private investments are the largest source of climate finance in developing countries, contributing US$57 billion annually versus US$12 billion from governments and US$1-3 billion from carbon markets.