Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2024

Είμαστε πολέμιοι του ίδιου μας του τόπου (;)

 Πολλές οι σκέψεις αυτών των ημερών. Αν και ζούμε σε μια από τις ομορφότερες χώρες του κόσμου, δεν είμαστε ευτυχισμένοι και δεν αντλούμε από αυτά που η φύση μπορεί ακόμα και μας χαρίζει απλόχερα.

Αντίθετα, λες και είμαστε πολέμιοι του ίδιου μας του τόπου, έχουμε βαλθεί να τον καταστρέψουμε.

Μοιάζουμε σαν τους κληρονόμους που ξεπουλάνε όσο-όσο αυτά που οι γονείς τους κατάφεραν να τους αφήσουν, ένα σπίτι, ένα χωράφι και που στερήθηκαν τα πάντα για να τα κρατήσουν, ενώ πέρασαν από πάνω τους πόλεμοι, μετανάστευση, φτώχεια και μεγάλα διαστήματα ανεργίας. Παρολαυτά παρέδωσαν ζεστή τη σκυτάλη   στα παιδιά τους για να συνεχίσουν τον δύσκολο αλλά όμορφο αγώνα της ζωής.

Η οικογένεια που αποτελούσε πάντα τον στυλοβάτη αυτής της κοινωνίας, με αγώνες και θυσίες αιώνων μοιάζει να μην λειτουργεί πια. Οι κυβερνήσεις, μικρότερες των περιστάσεων, ακόμα και η εκκλησία, θα μπορούσε να παρουσιάσει πολλαπλάσιο κοινωνικό έργο από αυτό που έτσι κι αλλιώς παρέχει, μοιάζει απομονωμένη από τα μεγάλα γεγονότα και χωρίς πολύπλευρες συνεργασίες.  Το μέτρο κινδυνεύει να χαθεί ενώ η χώρα δεν μπορεί να ορθώσει το ανάστημα που απαιτούν οι περιστάσεις. 

Χάνονται ανθρώπινες ζωές στα βίαια φυσικά φαινόμενα με την απρονοησία και ανοργανοσιά της δημόσιας διοίκησης.  Δυστυχώς δεν έρχονται πίσω και όμως μπορούσαν να σωθούν αλλά λείπουν τόσα πολλά από το να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τέτοιου είδους κινδύνους που πρέπει να τα δούμε άμεσα. 
Που είναι ο οργανωμένος εθελοντισμός των πολιτών που  δεν υπάρχει παρά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις. 

Στον Υμηττό γίνεται σοβαρή δουλειά και παρά τις προσπάθειες των εμπρηστών, άντεξαν.  Από φέτος και στη Κηφισιά. ίσως και αλλού αλλά δεν αρκεί. Η κοινωνία κοιμάται.

Οι πλημμύρες, που έρχονται μετά τις φωτιές είναι κάτι που τρέμουν οι κάτοικοι γύρω από τον Μαραθώνα, μετά την απίστευτη καταστροφή από τις φωτιές του καλοκαιριού. Αν δεν έχουν ολοκληρωθεί όμως τα στοιχειώδη έργα μέχρι τότε, θα υπάρξουν χειρότερες επιπτώσεις.

Η αίσθηση της ανιδιοτελούς προσφοράς  έχει σχεδόν χαθεί σήμερα όπως και οι τελευταίοι οργανωμένοι ενεργοί πολίτες της δεκαετίας του 2000. 

   Ας σοβαρευτούμε. Η κοινωνία αν και έχει πολλές πληγές, ελπίζω πως έχει και ρίζες που παραμένουν ζωντανές. Αυτές να προστατέψουμε. 
Διαβάστε περισσότερα »

Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2024

Βολευτήκαμε στα πέντε κλικ του Facebook και αυτό είναι λάθος...

 Βολευτήκαμε στα πέντε κλικ του Facebook και αυτό είναι λάθος, αφαιρώντας τόσα και τόσα στοιχεία ανάλυσης από θέματα που τα προσπερνάμε λέγοντας το πολύ δύο λόγια.

Μια φωτογραφία και πολλά ή λίγα like, ανάλογα. Μίκρυνε ο λόγος και η επικοινωνία έγινε σχεδόν νοηματική. Η επέλαση, κυρίως, Facebook και Twitter έδωσαν, από τη μια πλευρά, τη δυνατότητα να βρεθούν ξεχασμένες ψυχές εκεί που δεν υπήρχε άλλος τρόπος, και από την άλλη επέτρεψαν να οργανωθούν και πραγματοποιηθούν μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις από Συλλογικότητες κυρίως και να αποσταλούν μηνύματα που δεν μπορούσαν να τρυπήσουν τα άδυτα των πανίσχυρων εκδοτικών συγκροτημάτων γιατί τεράστια συμφέροντα αλλά και πολιτικές δεν το επέτρεπαν.

Θυμάμαι όταν βρέθηκα στην Μαδρίτη το 2003 για τρία βράδια, οι εκεί Συλλογικότητες για το παγκόσμιο κίνημα νερού, μέσω facebook, οργάνωσαν ομιλία μου στην Tabakanela και μαζεψαν και κόσμο. Στην Ισπανία είχαν ήδη περάσει τα κοινωνικά δίκτυα σε χρήση ανθρώπων που ήξεραν πως να τα χρησιμοποιήσουν για κοινωνικούς σκοπούς.

Όταν γύρισα στην Ελλάδα επανέλαβα το εγχείρημα δημιουργώντας τις πρώτες ομάδες στο Facebook με κοινό τους ενεργούς πολίτες Ανατολικής Αττικής για το θέμα της Αποχέτευσης και το εμπορικό κέντρο Καμπά.

Δύο καυτά θέματα που το πρώτο βρήκε τον δρόμο της επίλυσης μετά από 20 χρόνια και το δεύτερο ...χάθηκε στα άδυτα των οικονομικών συμφερόντων και της ανισόρροπης περιβαλλόντικής ανάπτυξης της περιοχής των Μεσογείων. Θα το πληρώσουμε όλοι αυτό και δεν θάναι η πρώτη φορά...

Λυπάμαι μόνο που στο θέμα της έκφρασης, έπεσα και εγώ στην γλυκειά παγίδα των ...πέντε κλικ και σταμάτησα να τροφοδοτώ το προσωπικό μου Blog με θέματα που βίωνα και ανέλυα τεκμηριωμένα  όλα αυτά τα χρόνια και προσπαθώ να συνεχίζω να το κάνω. Είναι σαν να έχεις ένα βιβλίο που το έχεις αγοράσει με αγάπη από την έκθεση και αντί να το διαβάσεις, ανοίγεις το φατσοβιβλίο, αποκαμωμένος από την καθημερινή ζόρικη ρουτίνα, να δεις κάτι που ίσως και να μη  γνωρίζεις τι μπορεί να είναι αυτό. Έτσι για να περάσει η ώρα.

Το προιόν του γραπτού λόγου είναι δύσκολο να το νουθετήσεις, σου ξεφεύγει και όσο το απλώνεις θέλει ακόμα περισσότερη υπομονή για να μπει στον σωστό δρόμο, αυτόν που εσύ είχες σκεφτεί να βάλεις. 

Είναι μεγάλο το θέμα αυτό και ίσως επανέλθω. Προς το παρόν, σταματάω να τροφοδοτώ το F.B. με ευκολάκια στα οποία αρέσκονται όμως αρκετοί μου φίλοι. 

Επιστροφή στη μπλογκόσφαιρα προς το παρόν με  επιλογή θεμάτων που θα αποτελέσουν στη συνέχεια πρωτογενές ύλικό για κάτι πιο τεκμηριωμένο.

Αυτά φίλοι μου για την ώρα. Απλές σκέψεις και προβληματισμοί στο δειλό ξεκίνημα της νέας χρονιάς!





Διαβάστε περισσότερα »