Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Ένα ποτήρι κρασί μας ενώνει. Ημερίδα υψηλού επιπέδου της πολιτιστικής ομάδας 1ου Γυμνασίου Γέρακα.

«Ένα ποτήρι κρασί μας ενώνει». Ένα πρόγραμμα-αφιέρωμα στο μαγικό κόσμο του οίνου που ενώνει τους ανθρώπους πολιτισμικά, γεωγραφικά, γευστικά, μουσικά αλλά και από την άποψη της θρησκείας και της υγείας.

Σκοπός του προγράμματος είναι να διερευνήσουν οι μαθητές την ιστορία του κρασιού από την αρχαιότητα μέχρι και τις μέρες μας, να γνωρίσουν τις ελληνικές και ξένες ποικιλίες σταφυλιού, να κατανοήσουν τη διαδικασία παραγωγής του, να εμπλακούν στη διαδικασία γευσιγνωσίας του, να δημιουργήσουν συνταγές με κύριο συστατικό το κρασί αλλά και να μάθουν ποιήματα και τραγούδια με θέμα το κρασί.
Οι υπεύθυνες καθηγήτριες :  Σοφία Λυμπεροπούλου, Κορίννα Περτσινίδου, Βάσια Γερμανού
Ένα ποτήρι κρασί μας ενώνει. Οι υπεύθυνες καθηγήτριες, Κορίννα Περτσινίδου, Βάσια Γερμανού, οι εισηγητές, Δημ. Χατζηνικολάου, Γ. Μερτζάνος και ο Πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής Άγγ. Λιακόπουλος
Η χορωδία του 1ου Γυμνασίου Γέρακα.
Έναρξη ημερίδας.  Χορευτικό από την πολιτιστική ομάδα τoυ σχολείου. 
"Τι είναι αυτό που μας ενώνει". Διασκευή στους στίχους για τις ανάγκες του προγράμματος : Βάσια Γερμανού 
Χαιρετισμός Δημάρχου Παλλήνης κ. Αθ. Ζούτσου.

Εισαγωγή ομιλητών από την κ. Βάσια Γερμανού.
1ος ομιλητής ο Πρόεδρος της ΚΕΟΣΟΕ κ. Χρ. Μάρκου.

Εισήγηση Προέδρου ΚΕΟΣΟΕ κ. Χρ. Μάρκου
Εισήγηση του Οινολόγου Δημ. Χατζηνικολάου

Εισαγωγή από την κ. Κορρίνα Περτσινίδου στο μικρό αφιέρωμα για την Σταυρούλα Κουράκου η οποία υπήρξε μια οραματίστρια δημόσιος υπάλληλος και  τεχνοκράτης, που είχε τη δύναμη να κάνει τα οράματά της πράξη.
Τη δεκαετία του 1970, με δική της εισήγηση, αναγνωρίστηκαν νομοθετικά οι πρώτες γεωγραφικές επωνυμίες καταγωγής και έκαναν την εμφάνισή τους στην αγορά οι πρώτοι ελληνικοί οίνοι «Ονομασίας Προελεύσεως», τους οποίους υποστήριξε, και εξακολουθεί να υποστηρίζει, με πολλές δημοσιεύσεις στον ελληνικό και ξένο Τύπο, με ανακοινώσεις σε Συνέδρια και διεθνή fora, αλλά και με αυτοτελείς εκδόσεις.
Ως πρόεδρος της ad hoc Επιτροπής του Συμβουλίου Υπουργών Γεωργίας, εισηγήθηκε και επέτυχε την ψήφιση του κανονισμού (ΕΟΚ) για τα αλκοολούχα ποτά, στο πλαίσιο του οποίου κατοχυρώθηκε η αναγνώριση και προστασία της επωνυμίας «ούζο» ως αποκλειστικά ελληνικής.
Η κα. Σταυρούλα Κουράκου -- Δραγώνα μαζί με την κα. Ρωξάνη Μάτσα είναι οι δυο Ελληνίδες που έχουν χρισθεί Επίτιμες Απόφοιτοι Hon AIWS Diploma από το Wine & Spirit Education Trust (WSET London) σε παγκόσμιο επίπεδο.
 
Εισήγηση του  κ. Γιώργου Μερτζάνου, γιατρού καρδιολόγου  Διευθυντού και υπεύθυνου της Εντατικής μονάδας εμφραγμάτων Νοσοκομείου ΚΑΤ

Κάπου εδώ ολοκληρώθηκε και η ημερίδα αφού η χορωδία της πολιτιστικής ομάδας τραγούδησε τη Τζαμάικα των Μάνου Λοίζου και Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Τα επινίκεια των μαθητών με ένα κυκλωτικό χορό που έβαλε ο καθηγητής μουσικής,
Θοδωρής Ρήγας (επόμενη φωτό).
Διαβάστε περισσότερα »

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

«Αξιοπρέπεια» είναι το κεντρικό σύνθημα στο Παγκόσμιο Κοινωνικό φόρουμ στην Τυνησία.

 Στις 26 Μαρτίου ξεκίνησε στην Τύνιδα το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, μια διεθνής συνάντηση που γίνεται ανελλιπώς από το 2001 κάθε χρόνο σε διαφορετικά μέρη του πλανήτη. Το ΠΚΦ αποτελεί, ή προσπαθεί να αποτελέσει, τον "παγκόσμιο κοινωνικό χώρο  των κινημάτων".
Η σύνοδος θα ανοίξει με τη συνέλευση των γυναικών, που θα την ακολουθήσει πορεία στην οποία εκτιμάται ότι θα συμμετέχουν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι από διαφορετικές οργανώσεις, δίκτυα και κινήματα απ’ όλο τον κόσμο.




Σχεδόν 5.000 οργανώσεις και συλλογικότητες έχουν ήδη εγγραφεί στο ΠΚΦ για να συμμετέχουν στις δραστηριότητες και 20.000 άτομα από 127 χώρες από τις πέντε ηπείρους. Οι δραστηριότητες του ΠΚΦ θα διαρκέσουν 5 μέρες με 1.000 εργαστήρια, 70 συναυλίες, 100 προβολές φιλμ, εκτός από 50 εκθέσεις και περισσότερες ακόμα δραστηριότητες στο πρόγραμμα.

Οι κύριες δραστηριότητες θα πραγματοποιηθούν από τις 27 έως τις 29 του Μάρτη, στους χώρους του Πανεπιστημίου "Εl Manar Tunis", ενώ η επίσημη τελετή λήξης θα γίνει στις 30 του μηνός, με μια πορεία υποστήριξης του παλαιστινιακού λαού, κατά την επέτειο της Ημέρας της Γης.

Για την εναρκτήρια συνέλευση των γυναικών, στην πρόσκλησή τους αναφέρουν ότι "εμείς, οι Δυναμικές Τυνήσιες Γυναίκες του ΠΚΦ, καλούμε τις γυναίκες απ’ όλο τον κόσμο να συναντηθούν στη συνέλευση των γυναικών".

"...Είναι μια κρίσιμη στιγμή για εμάς τις γυναίκες, να συναντηθούμε για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας με όλες τις γυναίκες που αγωνίζονται και την απόρριψη του αχαλίνωτου καπιταλισμού και κάθε μοντέλου ανάπτυξης που μας αντικειμενοποιεί, μας περιθωριοποιεί, ασκεί βία εναντίον μας, μας πετάει στην ανεργία και την επισφάλεια και μας αποκλείει από τα κέντρα εξουσίας και πλούτου".

Μεγάλο βάρος στο φετινό ΠΚΦ δίδεται στο δικαίωμα στη στέγη, με την παγκόσμια συνέλευση που διοργανώνουν μεγάλες διεθνείς οργανώσεις για την κατοικία. Μεταξύ άλλων επισημαίνουν στην ανακοίνωσή τους ότι "περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι έχουν ακατάλληλη στέγη ή είναι άστεγοι, ενώ η κατάσταση χειροτερεύει με 70 εκατομμύρια να απειλούνται με έξωση λόγω ανικανότητας να πληρώσουν, με τα μεγάλα έργα αστικοποίησης, με τις ιδιωτικοποιήσεις των κοινών αγαθών, με την απαλλοτρίωση γαιών, με τους πολέμους, με τις πολιτικές επιλογές που ευνοούν τις κλιματικές αλλαγές και τις καταστροφές. Αυτές οι καταστάσεις καταδεικνύουν την αποτυχία των νεοφιλελεύθερων πολιτικών".

Το θέμα της μετανάστευσης έχει μεγάλη προβολή και σ’ αυτό το Παγκόσμιο Φόρουμ, με ένα καραβάνι των "χωρίς χαρτιά" να ξεκινά από το Παρίσι στις 20 Μαρτίου, να συνεχίζει με σκάφος το οποίο θα διασχίσει τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Γαλλίας και Βόρειας Αφρικής, με σκοπό να καταγγελθεί το δράμα χιλιάδων ανθρώπων που πνίγονται με τη βύθιση των σκαφών λόγω της συνεργασίας των ευρωπαϊκών κρατών και των κρατών της βόρειας Αφρικής στο κυνήγι των μεταναστών και μεταναστριών. Θα επιστρέψουν με το σκάφος τους μέσω Ιταλίας, για να επιβεβαιώσουν το δικαίωμά τους για ελεύθερη μετακίνηση και για να εργάζονται ισότιμα.

Όπως αποφασίστηκε στη συνέλευση του Alter Summit – Εναλλακτικής Συνόδου των Ευρωπαϊκών Κινημάτων, που έγινε στις Βρυξέλλες 15-16 Μαρτίου, θα έχουμε σημαντική παρουσία στο ΠΚΦ, ώστε να εξηγήσουμε τους στόχους για τη σύγκλιση των ευρωπαϊκών κινημάτων και για τη Σύνοδο της Αθήνας, 7 και 8 Ιουνίου 2013.
Η ελληνική ομάδα εργασίας για το Alter Summit  συμμετέχει με πολυμελή αντιπροσωπεία. Επίσης από την Ελλάδα  υπάρχει συμμετοχή σε σεμινάριο για την αλληλεγγύη, στο γυναικείο σεμινάριο, για την οικονομική κρίση, καθώς και παρεμβάσεις σε πολλά άλλα από τα 1.000 σεμινάρια που θα διοργανωθούν.

Να προσθέσω και την παρουσία εκπροσώπου από την "Πρωτοβουλία για τη μη ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα - savegreekwater.org
Διαβάστε περισσότερα »

Ελληνικός ο κινηματογραφικός Απρίλης της Λέσχης Παλλήνης.



Διαβάστε περισσότερα »

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Κινηματογραφική Λέσχη Παλλήνης. Ισπανικό αφιέρωμα με "El alquimista impaciente" την Τετάρτη 27 Μαρτίου στις 21:00.

Λόγω τεχνικού προβλήματος αντί της προγραμματισμένης προβολής της ταινίας
 "Smoking Room",

θα προβληθεί η ταινία :
 "Ο Ανυπόμονος Αλχημιστής".




Διαβάστε περισσότερα »

Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Η Ελληνική επανάσταση του 1821ανάμεσα σε ήρωες, σε δύο εμφυλίους πολέμους και στις προστάτιδες δυνάμεις.

Δύο εμφύλιοι είναι κάτι το απίστευτο για ένα λαό που είναι 400 χρόνια σκλαβωμένος και που στον 3ο χρόνο της επανάστασης εναντίον των Τούρκων κάνει ένα διάλειμμα δύο χρόνων για ξεκαθάρισμα λογαριασμών, νομή εξουσίας αλλά και πολλών πάρα πολλών λιρών που προέρχονταν από την αγγλική βοήθεια.

Ήταν ένας σφοδρός ανταγωνισμός ισχύος για τον έλεγχο της ηγεσίας της επανάστασης αλλά και του υπό διαμόρφωση νέου ελληνικού κράτους.
Η πρώτη φάση του εμφυλίου άρχισε από το Φθινόπωρο 1823 - Καλοκαίρι 1824) και χαρακτηρίστηκε από έντονες πολιτικές διαμάχες μεταξύ Φιλικών και Κοτζαμπάσηδων, ενώ η δεύτερη (Ιούλιος 1824 - Ιανουάριος 1825) από εμφύλιες συρράξεις μεταξύ κυβερνητικών, υποστηριζόμενων από την Αγγλία, και Πελοποννησίων.
Στις 20 Ιουλίου 1824 έφτασαν τα χρήματα του δανείου από την αγγλική κυβέρνηση. Έτσι η κυβέρνηση Κουντουριώτη ενισχύθηκε με ένα υπέρογκο χρηματικό ποσό, το οποίο χρησιμοποίησε για δικούς της συμφεροντολογικούς σκοπούς μοιράζοντάς το επιλεκτικά, μόνο σε φίλα προσκείμενους σε αυτή.
(στο σημείο αυτό, μια μικρή παρένθεση για να πω ότι δεν είχα ποτέ ασχοληθεί με αυτή τη λεπτομέρεια που αφορούσε στο πρώτο χρέος της Ελλάδας, πριν ακόμη γίνει ανεξάρτητο κράτος. Σκαλίζοντας όμως τον Παππαρηγόπουλο, βρήκα τα ακόλουθα στοιχεία που έχουν όλα τα χαρακτηριστικά αποικιοκρατικού δανείου, όπως εξάλλου και του πρόσφατου μέσω ΔΝΤ, με τη διαφορά ότι τώρα βρισκόμαστε σε περίοδο πλήρους λειτουργίας των ευρωπαϊκών θεσμών, αλλά αυτό δεν εμποδίζει και τον σημερινό δανεισμό να υπακούει στο αγγλικό δίκαιο και όχι στο κοινοτικό, που ευνοεί τον δανειστή και τιμωρεί στην παραμικρή παρέκκλιση τον δανειζόμενο).
 
 Το δάνειο αυτό λοιπόν είχε συμφωνηθεί στο Λονδίνο στις 21 Φεβρουαρίου 1824, με ονομαστικό κεφάλαιο 800.000 λίρες προς 59%, με 5% τόκο και 1% χρεολύσιο.
Ωστόσο, από το πραγμα­τικό κεφάλαιο αφαιρέθηκαν ο διετής τόκος του ονομαστικού, το διετές τοκοχρεολύσιο, διάφορα μεσιτικά, προμήθειες και έξοδα. Επίσης, πληρώθηκαν περίπου 10.000 λίρες σε πολεμοφόδια.
Στην Ελλάδα εισέρρευσαν μόνο 298.726,11 και 9 λίρες σε μετρητά. Ακόμη, πληρώθηκαν συναλλάγματα 3.858,18 λιρών που εκδό­θηκαν εκτός Ελλάδας.
Συνεπώς, το σύνολο των χρη­μάτων από αυτό το δάνειο που η νέα κυβέρνηση διέθεσε στην Ελλάδα ανήλθε σε 302.585,99 λίρες, δηλαδή περίπου 8.472.000 δραχμές.
Για τα χρόνια εκείνα, το ποσό ήταν υπέρογκο. Δεν είναι απορίας άξιο που η είδηση της διαδοχι­κής άφιξης των δόσεων του δανείου μεγάλωσε τον πόθο για την κατοχή της εξουσίας. Ο πόθος αυτός, καθώς και άλλες αφορμές δυσαρέσκειας στην Πελοπόννησο, οδήγησαν σταδιακά σε ένα δεύτερο εμφύλιο πόλεμο. Ο Φωτήλας παραιτήθηκε από το αξίωμά του. Οι κεντρικές επαρχίες αρνήθηκαν να πληρώσουν τους φόρους. «Ας πληρώσουν αυτοί που παίρνουν και τις λίρες ήταν η μόνιμη επωδός»! 
Από αυτή τη στιγμή και μετά γράφεται μια από τις πιο μελανές σελίδες της ελληνικής επαναστάσεως. Η κυβέρνηση με το ατού των χρημάτων που διέθετε και χρησιμοποιώντας τους Ρουμελιώτες και συγκεκριμένα τους, Μακρυγιάννη, Τζαβέλλα, Καραϊσκάκη, Γκούρα, Δράκο και Καρατάσο διατάζονται να επιβάλουν την τάξη στην εξεγερμένη Πελοπόννησο. Σύμφωνα με τους ιστορικούς αυτή η έμπνευση του σχεδίου ήταν εξολοκλήρου του Ιωάννη Κωλέττη.
Στις 25 Νοεμβρίου κατέφθασε στον Αχλαδόκαμπο ο στρατός των κυβερνητικών αλλά όταν άρχισε η μάχη με έκπληξη παρατήρησαν οι Μοραΐτες ότι οι περισσότεροι από τους στρατιώτες τους, κυρίως Ρουμελιώτες και Σουλιώτες μισθοφόροι, δεν δέχονταν να πολεμήσουν. Αιτία ήταν τα μεγάλα ποσά που τους είχαν τάξει κατάσκοποι των κυβερνητικών, αν παρέμεναν άπρακτοι. Έτσι οι κοτζαμπάσηδες αποχώρησαν και αποσύρθηκαν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους. Δύο μέρες πριν, στις 23 Νοεμβρίου, οι Ρουμελιώτες είχαν συγκρουστεί κοντά στην Κόρινθο με τα στρατεύματα του Λόντου και του Νοταρά. Αποτέλεσμα ήταν οι τελευταίοι, εξαιτίας λιποταξίας των μισθοφόρων τους, να ηττηθούν. Οι λεηλασίες που πραγματοποιήθηκαν στην έδρα των Νοταράδων, στα Τρίκαλα Κορινθίας ήταν άνευ προηγουμένου.
Στη συνέχεια οι Ρουμελιώτες εισέβαλαν στην Κερπινή. Οι σκηνές που ακολούθησαν ήταν φοβερές. Φρικτά εγκλήματα όπως αυτά των βιασμών, των βασανισμών συνέβησαν ενώ όλα τα σπίτια λεηλατήθηκαν.
Έπειτα στράφηκαν στην περιοχή των Δεληγιαννέων, την οποία οι είχαν εγκαταλείψει οι προύχοντές της. Αφού λεηλατήθηκε και αυτή, ο Γκούρας και τα παλληκάρια του έστρεψαν την προσοχή τους στην Ηλεία και συγκεκριμένα στη Γαστούνη, την επικράτεια των Σισίνιδων. Το πλιάτσικο που ακολούθησε ήταν τρομερό αφού ο κάμπος της Γαστούνης ήταν από τις πιο πλούσιες περιοχές. Από την τεράστια βιβλιοθήκη των Σισίνιδων, περίπου 10.000 τόμοι, δεν γλίτωσε τίποτα παρά μόνο μερικά σπάνια βιβλία.
Ο Φωτάκος έγραψε για τα γεγονότα αυτά ότι «ηρκεί μόνον ότι όλοι ήσαν Μοραΐται και όλους τους εγύμνωναν και τους εκαταφρόνουν» ενώ ο Σπυρίδων Τρικούπης αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «η εισβολή των πέραν του Ισθμού στρατευμάτων δοθέντων εις αρπαγήν ανακάλεσεν εις την μνήμην των παθόντων όσα κακά έπαθαν επί της εισβολής των Αλβανών οι πατέρες αυτών».
 Τι έκανε στο μεταξύ η ελληνική κυβέρνηση, ενώ κατα­στρέφονταν η Κάσος και τα Ψαρά; Ήδη οπό τις 17 Μαΐου, δηλαδή 20 μέρες πριν από την άλωσή τους, οι Κάσιοι είχαν επιδώσει αναφορά στη «σεβαστή διοίκηση», ζητώντας να αποστείλει ναυτική δύναμη και πολεμοφόδια. Το εκτελεστικό, απασχολημένο ακόμη με την πολιορκία του Ναυπλίου, είχε αποκριθεί από τους Μύλους στις 27 του μήνα: 
Η διοίκηση, ως μη­τέρα όλων, δεν θα αδιαφορήσει: Στις πολεμικές ανά­γκεςεφόσον φτάσει το δάνειο, θα σας ενισχύσει ανά­λογα. Τα πολεμικά πλοία από την Ύδρα και τις Σπέ­τσες δεν αποπλέουν ακόμη γιατί το ταμείο δεν έχει χρήματα να πληρώσει τους ναύτες. Μόλις όμως φτά­σουν τα χρήματα και πληρωθούν οι ναύτες, θα βγουν αμέσως, επειδή είναι έτοιμοι».
 Στο μεταξύ, η «σεβα­στή διοίκηση» είχε χρήματα να πληρώνει τους στρα­τούς που διεξήγαν τον εμφύλιο πόλεμο, αλλά άφηνε την Κάσο να καταστραφεί. Ούτε μετά την καταστροφή υπήρξε κάποια πρόνοια για να αποπλεύσει ο στόλος.  Στις 22 Ιουνίου έφτασαν στις Σπέτσες οι πρώτοι φυ­γάδες από τα Ψαρά, μεταφέροντας την είδηση της πτώσης εκείνου του μεγάλου βόρειου προμαχώνα της Επανάστασης. Η συμφορά κατέπληξε σαν κεραυνός όλα τα πέρατα της Ελλάδας. Και το κακό δεν περιορι­ζόταν μόνο σε αυτό: Οι έπαρχοι της Τήνου, της Μυ­κόνου και της Νάξου ανήγγειλαν διαδοχικά ότι από τα νησιά τους άλλοι είχαν προσκυνήσει και άλλοι ετοιμάζονταν να προσκυνήσουν.
ΑΝ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ βρισκόταν υπό την εποπτεία τέτοιων εκτελεστικών, βουλευτικών και παρόμοιων υπουργείων, θα είχε αποτύχει από την πρώτη κιόλας στιγμή. Κατόρθωσε να έχει αίσια κατάληξη κυρίως χάρη στις ατομικές ενέργειες μερικών ανδρών. Αν και κανένας τους δεν είχε τη μεγαλοφυΐα να κρατήσει τα ηνία όλης της Ελλάδας, τουλάχιστον, όμως, κατάφε­ραν στο σύνολό τους να ελέγξουν τις δυνάμεις των διαφόρων τμημάτων της χώρας και έτσι έγιναν οι αληθινοί ηγέτες του Αγώνα.
Αυτό συνέβη στην Πελο­πόννησο, στα νησιά και στη Στερεά Ελλάδα, ενόσω μάλιστα διαρκούσαν οι εξωτερικές διαπραγματεύσεις.
Το Μάρτιο του 1821, όταν ξέσπασε η Επανάσταση στην Πελοπόννησο, ο ηγεμόνας της Μάνης, ο Πέτρος Μαυρομιχάλης (Πετρόμπεης), φάνηκε για μια στιγμή ότι θα έλεγχε την κατάσταση στη χερσόνησο. Ήταν επικεφαλής μιας περιοχής και μιας φυλής, οι οποίες δεν υπέκυψαν ποτέ ολοκληρωτικά στην οθωμανική κυριαρχία και πάντοτε στασίαζαν. Συνεπώς είχε ένα ασφαλές ορμητήριο και προετοιμασμένο στρατό. Ο ίδιος μπορεί να μην ήταν πολεμιστής, αλλά ο αδελ­φός και οι γιοι του έδειξαν σημαντικές ικανότητες στον Αγώνα. Παρ' όλ' αυτά, του άρπαξε από τα χέρια την ηγεμονία της Πελοποννήσου ένας άνδρας, ο οποίος ανήκε σε φημισμένη γενιά κλεφτών, είχε πολε­μήσει μαζί με τον Σταθά στη Σκόπελο, είχε σχεδιάσει με τον Αλή Φαρμάκη μια ελληνοτουρκική εξέγερση στην Πελοπόννησο, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Το δυνατό σώμα, το με­γάλο κεφάλι, τα μακριά μαλλιά, τα αετίσια μάτια, το πλατύ μέτωπο, η βροντερή φωνή, όλα πάνω του, μπο­ρούσαν πραγματικά να καθηλώσουν τους ρωμαλέους ορεσίβιους κατοίκους της.
Κάνοντας μία ανασκόπηση της αγωνιστικής πορείας των Ελλή­νων αλλά και της εμπλοκής τους με την πολιτική, ο Κολοκοτρώνης σημειώνει μεταγενέστερα:
 «Οταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση δεν εσυλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πόσοι δεν έχομε άρματα, ούτε ότι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε πού πάτε εδώ να πολέμησετε με σιτταροκάραβα βατσέλα, αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας και όλοι, και οι κληρικοί και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την επανάσταση.
Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελ­φός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ο­μόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία και ίσως φθάναμε ν και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους οπού άκουγαν Ελληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέ­ντε χιλιάδες εμπρός και ένα καράβι μιαν αρμάδα. Αλλά δεν εβάσταξεν. Ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομό­νοια... Κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει.
Και τούτο εγίνετο επειδή  δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφα­λή. Αλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξη μήνες και εσηκώνετο ο άλλος και τον έρριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο.
«Ίσως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται, ούτε τελειώ­νει. Ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν».
Η πράξη με την οποία το έθνος τέθηκε κάτω από την υπεράσπιση της Αγγλίας.
Οι πιο σημαντικοί Πελοποννήσιοι πολιτικοί και στρατιωτικοί, ο Θ. Κολοκοτρώνης, οι πρόκριτοι των νησιών, ο Α. Μιαούλης, ο Γκούρας, χιλιάδες απλοί άνθρωποι υπέγραψαν τη θρυλική Πράξη όπου οριζόταν ότι :
Πρώτον :  «το ελληνικό έθνος θέτει εκούσια την ιεράν παρακαταθήκη της ίδιας του της ελευθερίας, ανεξαρτησίας και πολιτικής του ύπαρξης στη μοναδική υπεράσπιση της αυτού μεγαλειότητας, του Γεωργίου Δ'.
 Δεύτερον : η παρούσα πράξη να κοινοποιηθεί στην κυβέρνηση της Αυτού βρετανικής μεγαλειότητας». 
Εναντίον της Πράξης τάχθηκαν μερικοί Έλληνες και ξένοι, ανάμεσα τους ο Γάλλος στρατηγός Ρος. Οι Έλληνες που διαμαρτυρή­θηκαν, στους οποίους περιλαμβανόταν και ο Δημή­τριος Υψηλάντης— είχαν έως ένα σημείο το δίκιο τους.
Θεώρησαν ότι η Ελλάδα θα πουλιόταν στην Αγγλία, αλλά δεν είδαν τα βαθύτερα κίνητρα. Πιθανόν αγνοούσαν ή δεν πίστεψαν ότι το μόνο που ζητήθηκε από την Αγ­γλία ήταν μια αφορμή να επέμβει. Η διαμαρτυρία των Γάλλων ήταν πράγματι αδικαιολόγητη και φά­νηκε με την απάντηση που έδωσε η κυβέρνηση λί­γους μήνες μετά στην αποστολή του Αξιώτη. Η Ελλάδα δεν είχε καρό να περιμένει
Η απελπισία ήταν τόση, ώστε ο Ανδρέας Ζαΐμης, όταν είδε τον Κολοκο­τρώνη να υπογράφει ως αρχηγός «όλων των κατά ξηράν ελληνικών δυνάμεων», γύρισε  και του είπε:
Για την αγάπη της πατρίδας σε υπογράφω και πρόεδρον των κατά ξηράν βουλευτηρίων αλλά και αρχηγόν των κατά γην δυνάμεων».
Από τον τίτλο της ομιλίας μου που εκφωνήθηκε το 2011:
 
«Η Ελληνική επανάσταση του 1821ανάμεσα σε ήρωες, σε δύο εμφυλίους πολέμους και στις προστάτιδες δυνάμεις», θα κρατήσω αυτό που χρειαζόμαστε όλοι μας, 
 μια  Ελλάδα ανάμεσα  στους σημερινούς καθημερινούς  ήρωες που είναι ο λαός μας, αυτός που πάντα σήκωνε το λάβαρο της νίκης και έχουμε και σήμερα πολλούς ανάμεσά μας για να μας εμπνεύσουν. 
 Όπως οδηγήθηκαν οι εφιάλτες στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, έτσι  και τα σημερινά αδιέξοδα θα τα προσπεράσουμε σαν λαός. Η ιστορία μας αλλά και οι σημερινές συγκυρίες μας  καλούν  όλους σε αφύπνιση, ομόνοια, και πίστη ότι θα τα καταφέρουμε.  

Η ΕΥΔΑΠ στα πλαίσια της συμμετοχής της στον πανελλήνιο εορτασμό της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου 1821, πραγματοποίησε συγκεντρώσεις και ομιλίες του προσωπικού της. Εδώ από το κτίριο των Ιλισίων. Στην φωτογραφία ο τότε Πρόεδρος της ΕΥΔΑΠ κ. Λέκκας μετά το τέλος της ομιλίας μου.




ΠΗΓΗ :
Διαβάστε περισσότερα »

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

Παγκόσμια ημέρα νερού. Οι κοινωνίες σε όλο το κόσμο μάχονται για τη μη εμπορευματοποίησή του

Παγκόσμια Ημέρα Νερού. Παγκόσμια ημέρα ευαισθητοποίησης για το πολυτιμότερο συστατικό της ζωής που τείνει πλέον να μετατραπεί σε είδος πολυτελείας, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, της αλόγιστης χρήσης από τον άνθρωπο

Με το σύνθημα "Μην σπαταλάς το νερό σήμερα, για να μην το στερηθείς αύριο", το 1992 ο ΟΗΕ καθιέρωσε την 22α Μαρτίου ως ημέρα υπενθύμισης της σημασίας του νερού για το μέλλον της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά και ως ημέρα κοινωνικού προβληματισμού.

Παγκοσμίως σήμερα δίνεται μάχη για την επαναφορά στον δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο των εταιρειών ύδρευσης ώστε να μην  μετατραπεί το νερό από αγαθό σε   εμπόρευμα.


 
 Η πολιτιστική ομάδα του 1ου Γυμνασίου Γέρακα. «Το Νερό πηγή ζωής, έμπνευσης και δημιουργίας». Ημερίδα της ΕΥΔΑΠ και της Περιφέρειας Αττικής, στις 22 Μαρτίου 2012, με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Νερού - στο Ζάππειο Μέγαρο.

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών έχει ανακηρύξει από το 2010, το νερό σε καθολικό και θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Σε πολλές όμως χώρες της ΕΕ, το νερό θεωρείται εμπόρευμα που αγοράζεται και πωλείται.

Σήμερα, οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορούν να προτείνουν ένα μέτρο ώστε οι υδάτινοι πόροι να βγουν εκτός αγοράς και να προστατευθούν από την ιδιωτικοποίηση.

Οι Ευρωπαίοι πολίτες μπορούν να ζητήσουν το νερό να είναι δικαίωμα για όλους.

Πώς; Με το νέο νομοθετικό μέσο της άμεσης δημοκρατίας ΕΠΠ (Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών).

Χρειάζεται ένα εκατομμύριο υπογραφές από τουλάχιστον επτά χώρες της Ένωσης. Η Γερμανία, το Βέλγιο, η Αυστρία, η Σλοβενία και η Σλοβακία ήδη ξεπέρασαν το όριο.

Η Ελλάδα;

Επέλεξε να είσαι μέρος των αποφάσεων.
Υπόγραψε για το νερό ως οικουμενικό ανθρώπινο δικαίωμα.
Στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Μάθετε πώς στο http://www.savegreekwater.org
 
 

Water Cooperation for a Water Secure World

 Water Cooperation is at the heart of the Global Water Partnership's mission to support the sustainable development and management of water resources at all levels. That mission can only be achieved if a partnership of government, civil society, and the private sector work together to solve water challenges.

This video, released to coincide with the International Year of Water Cooperation 2013, outlines those challenges and GWP's approach in addressing them. An integrated approach to managing the world's water resources -- for economic growth, social equity, and ecosystem sustainability -- is key to achieving a water secure world. More information: www.gwp.org, www.watercooperation2013.org

Compassion International recognizes World Water Day on March 22nd, 2013. As the world's leading child development ministry, Compassion International tackles the root causes of poverty in the lives of children around the globe. Providing safe water is a critical part of Compassion's holistic child development programs that begin with a pregnant mother and continue through childhood to young adulthood. This proven, one-on-one approach is releasing more than one million children from poverty in 26 developing countries today.

Privatizing Our Water--Will the Air Be Next?

  "Privatizing Our Water--Will the Air Be Next?" Nancy Price, Alliance for Democracy; Marie Mason, Sweetwater Alliance (Detroit); and DarcieRowe, Minnesota Water Alliance, discuss water privatization in general; water privatization in Detroit and what has happened to those who cannot pay the hugely increased water bill; Nestle (Perrier) buying up a community's spring water to bottle Ice Mountain water; and how the scene gets set in states (Minnesota) forprivatization of municipal water systems. Taped October 2003.

Why Bhutan did the opposite of privatization

Let's think about what's going on in the United States right now...Everywhere you look - the profit motive is replacing the public good. What used to be our commons: our education systems, our roads and bridges, our social safety nets, our prisons, our water and power systems, you name it - they are all being devoured by billionaires and their for-profit corporations. And they only have one motive - to make higher and higher quarterly profits.

So with the privatization of water facilities in Detroit - it's no longer a question of, "How water can be supplied to the most residents in the best way possible?" - it's now a question of, "How can the basic human need for water be used to turn a profit?" With the privatization of prisons in places like Ohio and Arizona - it's no longer a question of "How we can administer our criminal justice system for the good of the society?" - but, rather, "How we can lock up more and more Americans to increase profits?" And with the privatization of education - which can be seen in the push for charter schools and billionaire-funded Hollywood movies - it's no longer a question about, "How we can educate our kids to be leaders in the new economy?" - but, rather, "How we can shuffle kids in and out of classes in the most profitable way possible?" The Republican Party has pushed privatizing Social Security since the thirties, and privatizing Medicare since the sixties. Our food supply is now increasingly dominated by one private corporation - Monsanto - that is peddling genetically modified foods that scientific tests have proven to be unhealthy in lab animals - but are extremely profitable.

Water Wars

 

Bolivia Water Wars 

Extract from The Corporation documentary about the 2000 Cochabamba water wars. The Bolivian people took to the streets after the water giant, Betchel, took over the public water infrastructure. The privatization of the water in Bolivia was a condition of loan from the World Bank. 


 

Διαβάστε περισσότερα »

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

21 Μαρτίου. Παγκόσμια ημέρα της ποίησης. Κώστας Βάρναλης

Κώστας Βάρναλης


(1884 - 1974): ποιητής.
 
 Πεζογράφος καὶ δοκιμιογράφος μὲ διαλεκτικὴ ὑλιστικὴ ὀπτικὴ τῆς τέχνης.


«Ἢ ποίηση τοῦ Βάρναλη, γράφει ὁ Μενέλαος Λουντέμης, δὲ μύριζε ποτὲ γάλα. Μύριζε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μπαροῦτι· κατέβηκε δηλαδὴ στὸ στίβο χωρὶς πάρα πολλὰ γυμνάσματα καὶ δοκιμὲς καὶ περιπλανήσεις στοὺς λειμῶνες τῶν ἀσφόδελων.
 Μ᾿ ἄλλα λόγια, χωρὶς αὐτὲς τὶς πεισιθάνατες κραυγὲς ποὺ ἔβγαζαν ὅλοι οἱ λυρικοί του καιροῦ του. Ὄχι.

 Ἡ Ποίηση τοῦ Βάρναλη ἦταν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἀρσενική, λάσια, μιὰ βολίδα ποὔπεσε μὲς στὰ στεκούμενα νερὰ τοῦ μελίπηχτου λυρισμοῦ».


«Ἡ πεῖρα τῆς κοινωνικῆς θεωρίας, γράφει ὁ Μιχαὴλ Περάνθης, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ ἀγωγή, μαζὶ μὲ μία ἐκτάκτως λεπτὴ ἕλξη πρὸς τὸ αἰσθητικὸ καὶ τὸ ὡραῖο, τὸ καλλιτεχνικὸ ὡραῖο, ποὺ ρέει στὸ αἷμα του, διαμόρφωσαν ἕνα προσωπικὸ καὶ φιλοσοφημένο λογοτεχνικὸ χαρακτῆρα,-ποὺ συγκέντρωσε τὶς ἐλπίδες γιὰ τὴν καλλιέργεια καὶ στὸν τόπο μας τῆς ἀριστερῆς τέχνης».
 
(Ο Κώστας Βάρναλης με τη γυναίκα του, ποιήτρια Δώρα Μοάτσου-Βάρναλη)
Ο Κώστας Βάρναλης με τη γυναίκα του, την ποιήτρια Δώρα Μοάτσου-Βάρναλη. Via Ημερησία Πηγή: www.lifo.gr

Πρόλογος (Σκλάβοι Πολιορκημένοι)


Πάλι μεθυσμένος εἶσαι, δυόμιση ὥρα τῆς νυχτός.
Κι ἂν τὰ γονατά σου τρέμαν, ἐκρατιόσουνα στητὸς
μπρὸς στὸ κάθε τραπεζάκι.«-Γειά σου Κωσταντὴ βαρβᾶτε!»

«-Καλησπερούδια, ἀφεντικά, πῶς τὰ καλοπερνᾶτε;»

Ἕνας σοὔδινε ποτήρι κι ἄλλος σοὔδινεν ἐλιά.
Ἔτσι πέρασες γραμμὴ τῆς γειτονιᾶς τὰ καπελιά.
Κι ἂν σὲ πείραζε κανένας - ἂχ ἐκεῖνος ὁ Τριβέλας!-
ἔκανες πὼς δὲν ἔνιωθες καὶ πάντα ἐγλυκογέλας.

Χτὲς καὶ σήμερα ἴδια κι ὅμοια, χρόνος μπρός, χρόνια μετά...

Ἡ ὕπαρξή σου σὲ σκοτάδια ὅλο πηχτότερα βουτᾷ.
Τάχα ἡ θελησή σου λίγη, τάχα ὁ πόνος σου μεγάλος;
Ἄχ, ποὖσαι νιότη, ποὔδειχνες πῶς θὰ γινόμουν ἄλλος!
 

Αριστ. : Στην αυλή σχολείου στην Κερατέα το 1917 (ο Βάρναλης κάθεται αριστερά). Πηγή: www.lifo.gr
Αριστ. : Στην αυλή σχολείου στην Κερατέα το 1917 (ο Βάρναλης κάθεται αριστερά). Πηγή: www.lifo.gr

(Αριστερά, στην αυλή του σχολείου της Κερατέας. Δεξιά, δάσκαλος στα Μέγαρα) 

Οι φωτογραφίες του βίντεο, είναι από την ταβέρνα δίπορτο. Ο αστικός μύθος λέει ότι αυτή είναι η «υπόγεια ταβέρνα» στην οποία αναφέρεται ο Βάρναλης στους Μοιραίους Ίσως και να ισχύει. Η ταβέρνα είναι ακόμη σε λειτουργία.

Στίχοι: Κώστας Βάρναλης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεία:Γρηγόρης Μπιθικώτσης 

Οἱ μοιραῖοι


Μὲς στὴν ὑπόγεια τὴν ταβέρνα,
μὲς σὲ καπνοὺς καὶ σὲ βρισιές,
(ἀπάνου ἐστρίγγλιζε ἡ λατέρνα)
ὅλη ἡ παρέα πίναμε ἐψές,
ἐψές, σὰν ὅλα τὰ βραδάκια,
νὰ πᾶνε κάτου τὰ φαρμάκια.


Σφιγγόταν ὁ ἕνας πλάι στὸν ἄλλο
καὶ κάπου ἐφτυοῦσε καταγῆς,
ὤ! πόσο βάσανο μεγάλο
τὸ βάσανο εἶναι τῆς ζωῆς!

Ὅσο κι ὁ νοῦς ἂν τυραννιέται
ἄσπρην ἡμέρα δὲ θυμιέται!

(Ἥλιε καὶ θάλασσα γαλάζα
καὶ βάθος τοῦ ἄσωτου οὐρανοῦ,
ὤ! τῆς αὐγῆς κροκάτη γάζα
γαρούφαλλα τοῦ δειλινοῦ,
λάμπετε-σβήνετε μακριά μας,
χωρὶς νὰ μπεῖτε στὴν καρδιά μας!)


Τοῦ ἑνοῦ ὁ πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος - ἴδιο στοιχειὸ
τοῦ ἄλλου κοντόμερη ἡ γυναῖκα
στὸ σπίτι λιώνει ἀπὸ χτικιό,
στὸ Παλαμήδι ὁ γυιὸς τοῦ Μάζη
κ᾿ ἡ κόρη τοῦ γιαβῆ στὸ Γκάζι.


-Φταίει τὸ ζαβὸ τὸ ριζικό μας!
-Φταίει ὁ θεὸς ποὺ μᾶς μισεῖ!
-Φταίει τὸ κεφάλι τὸ κακό μας!
-Φταίει πρώτ᾿ ἀπ᾿ ὅλα τὸ κρασί!
«Ποιὸς φταίει; Ποιὸς φταίει;... κανένα στόμα
δὲν τὅβρε καὶ δὲν τὄπε ἀκόμα.


Ἔτσι, στὴν σκοτεινὴ ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί,
σὰν τὰ σκουλήκια κάθε φτέρνα
ὅπου μᾶς εὕρει, μᾶς πατεῖ:
δειλοί, μοιραῖοι κι ἄβουλοι ἀντάμα!
προσμένουμε, ἴσως, κάποιο θάμα!
(Στο Κράσι Κρήτης. Αριστερά, Γαλάτεια Καζαντζάκη, Έλλη Αλεξίου, Μάρκος Αυγέρης, Κώστας Βάρναλης, Νίκος Καζαντζάκης, Χαρίλαος Στεφανίδης)

Οἱ πόνοι τῆς Παναγιᾶς


Ποῦ νὰ σὲ κρύψω, γιόκα μου, νὰ μὴ σὲ φτάνουν οἱ κακοί;
Σὲ ποιὸ νησὶ τοῦ Ὠκεανοῦ, σὲ ποιὰ κορφὴν ἐρημική;
Δὲ θὰ σὲ μάθω νὰ μιλᾷς καὶ τ᾿ ἄδικο φωνάξεις.
Ξέρω πῶς θἄχεις τὴν καρδιὰ τόσο καλή, τόσο γλυκή,
ποὺ μὲ τὰ βρόχια τῆς ὀργῆς ταχιὰ θενὰ σπαράξεις.

Σὺ θἄχεις μάτια γαλανά,θἄχεις κορμάκι τρυφερό,
θὰ σὲ φυλάω ἀπὸ ματιὰ κακὴ κι ἀπὸ κακὸν καιρό,
ἀπὸ τὸ πρῶτο ξάφνισμα τῆς ξυπνημένης νιότης.
Δὲν εἶσαι σὺ γιὰ μάχητες, δὲν εἶσαι σὺ γιὰ τὸ σταυρό.
Ἐσὺ νοικοκερόπουλο -ὄχι σκλάβος ἢ προδότης.

Τὴ νύχτα θὰ συκώνομαι κι ἀγάλια θὰ νυχοπατῶ,
νὰ σκύβω τὴν ἀνάσα σου ν᾿ ἀκῶ, πουλάκι μου ζεστὸ
νὰ σοῦ ῾τοιμάζω στὴ φωτιὰ γάλα καὶ χαμομήλι,
κ᾿ ὕστερα ἀπ᾿ τὸ παράθυρο μὲ καρδιοχτύπι νὰ κοιτῶ
ποὺ θὰ πηγαίνεις στὸ σκολιό με πλάκα καὶ κοντύλι.

Κι ἂν κάποτε τὰ φρένα σου μ᾿ ἀλήθεια, φῶς τῆς ἀστραπῆς,
χτυπήσει ὁ Κύρης τ᾿ οὐρανοῦ, παιδάκι μου νὰ μὴ τὴν πεῖς!
Θεριὰ οἱ ἀνθρώποι, δὲ μποροῦν τὸ φῶς νὰ τὸ σηκώσουν!
Δὲν εἶν᾿ ἀλήθεια πιὸ χρυσὴ σὰν τὴν ἀλήθεια τῆς σιωπῆς.
Χίλιες φορὲς νὰ γεννηθεῖς, τόσες θὰ σὲ σταυρώσουν!

Ἀρχὴ σοφίας


«Φρόνιμα καὶ ταχτικὰ
πάω μὲ κεῖνον ποὺ νικᾷ».

Ὁ ἕνας


Λίγη δροσιά, οὐρανέ μου,
καὶ χάηδεμα τ᾿ ἀνέμου,
κελάηδημα πουλιοῦ,
ξανάνιωμ᾿ Ἀπριλιοῦ!

Ἀνάσ᾿, ἀνάσα λίγη!
Χρόνια ἡ θελιὰ μᾶς πνίγει.
Λίγη χαρὰ σ᾿ ἀφτὰ
τὰ σκοτεινὰ γραφτά!

Σοῦ πήρανε, λαέ μου,
τὸ δίκιο τοῦ πολέμου
πατριδοκαταλύτες,
ξένοι καὶ ντόπιο ἀλῆτες!

Ὁ ἄλλος


Ἂν θέλεις νὰ χαρεῖς
τὴ λεφτεριά, νωρὶς
γίνε προδότης, γίνε!
Τιμή, ντροπὴ δὲν εἶναι.

Θά ῾ναι μαζί σου οἱ νόμοι
κι ἡ πλερωμένη γνώμη!
Πέτα τὴν ἀνθρωπιά σου
κι ἀπ᾿ τὸν ἀφέντη πιάσου!

Κι ἅμα σὲ φτύνει ἀφτός,
νὰ κάθεσαι σκυφτὸς
καὶ θά ῾χεις τὰ πρωτεῖα
στὴ σάπια πολιτεία
.

Ὁ λαός


Ἔξω τοῦ ἀφέντη ἁρμάδα
φυλάει, μὲ μπούκα ὀρθή,
τὸ λείψανό σου,” Ἑλλάδα”,
μὴν ξάφνου ἀναστηθεῖ!

O BAΡΝΑΛΗΣ ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ ΒΑΡΝΑΛΗ - Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡ ΜΕΝΤΙΟΥ

Η μπαλάντα του κυρ-Μέντιου


Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Δε λυγάνε τα ξεράδια
και πονάνε τα ρημάδια!
Kούτσα μια και κούτσα δυο,
της ζωής το ρημαδιό.

Mεροδούλι, ξενοδούλι!
Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι·
ούλοι: δούλοι, αφεντικό
και μ’ αφήναν νηστικό.

Tα παιδιά, τα καλοπαίδια,
παραβγαίνανε στην παίδεια,
με κοτρώνια στα ψαχνά,
φούχτες μύγα στ’ αχαμνά!

Aνωχώρι, Kατωχώρι,
ανηφόρι, κατηφόρι
και με κάμα και βροχή,
ώσπου μού βγαινε η ψυχή.

Eίκοσι χρονώ γομάρι
σήκωσα όλο το νταμάρι
κ’ έχτισα, στην εμπασιά
του χωριού, την εκκλησιά.

Kαι ζεβγάρι με το βόδι
(άλλο μπόι κι άλλο πόδι)
όργωνα στα ρέματα
τ’ αφεντός τα στρέμματα.

Kαι στον πόλεμ’ “όλα για όλα”
κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί
για τ’ αφέντη το φαΐ.

Kαι γι’ αφτόνε τον ερίφη
εκουβάλησα τη νύφη
και την προίκα της βουνό,
την τιμή της ουρανό!

Aλλ’ εμένα σε μια σφήνα
μ’ έδεναν το Mάη το μήνα
στο χωράφι το γυμνό
να γκαρίζω, να θρηνώ.

Kι ο παπάς με την κοιλιά του
μ’ έπαιρνε για τη δουλειά του
και μου μίλαε κουνιστός:
― Σε καβάλησε ο Xριστός!

Δούλεβε για να στουμπώσει
όλ’ η Xώρα κ’ οι Kαμπόσοι.
Mη ρωτάς το πώς και τί,
να ζητάς την αρετή!

― Δε βαστάω! Θα πέσω κάπου!
― Nτράπου! Tις προγόνοι ντράπου!
― Aντραλίζομαι!… Πεινώ!…
― Σουτ! Θα φας στον ουρανό!

K’ έλεα: όταν μιαν ημέρα
παρασφίξουνε τα γέρα,
θα ξεκουραστώ κ’ εγώ,
του θεού τ’ αβασταγό!

Όχι ξύλο! Φόρτωμα όχι!
Θα μου δώσουνε μια κόχη,
λίγο πιόμα και σανό,
σύνταξη τόσω χρονώ!

Kι όταν ένα καλό βράδι
θα τελειώσει μου το λάδι
κι αμολήσω την πνοή
(ένα πουφ! είν’ η ζωή),

η ψυχή μου θενά δράμει
στη ζεστή αγκαλιά τ’ Aβράμη,
τ’ άσπρα, τ’ αχερένια του
να φιλάει τα γένια του!…

Γέρασα κι ως δε φελούσα
κι αχαΐρευτος κυλούσα,
με πετάξανε μακριά
να με φάνε τα θεριά.

Kωλοσούρθηκα και βρίσκω
στη σπηλιά τον Άη Φραγκίσκο:
-”Xαίρε φως αληθινόν
και προστάτη των κτηνών!

Σώσε το γέρο κυρ Mέντη
απ’ την αδικιά τ’ αφέντη
συ που δίδαξες αρνί
τον κυρ λύκο να γενεί!

Tο σκληρόν αφέντη κάνε
από λύκο άνθρωπο κάνε!…”
Mα με την κουβέντ’ αφτή
πόρτα μού κλεισε κι αφτί.

Tότενες το μάβρο φίδι
το διπλό του το γλωσσίδι
πίσου από την αστοιβιά
βγάζει και κουνάει με βια:

― “Φως ζητάνε τα χαϊβάνια
κ’ οι ραγιάδες απ’ τα ουράνια,
μα θεοί κι οξαποδώ
κει δεν είναι παρά δω.

Aν το δίκιο θες, καλέ μου,
με το δίκιο του πολέμου
θα το βρείς. Oπού ποθεί
λεφτεριά, παίρνει σπαθί.

Mη χτυπάς τον αδερφό σου -
τον αφέντη τον κουφό σου!
Kαι στον ίδρο το δικό
γίνε συ τ’ αφεντικό.

Xάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο,
χάιντε Σύμβολον αιώνιο!
Aν ξυπνήσεις, μονομιάς
θά ρτει ανάποδα ο ντουνιάς.

Kοίτα! Oι άλλοι έχουν κινήσει
κ’ έχ’ η πλάση κοκκινήσει
κι άλλος ήλιος έχει βγει
σ’ άλλη θάλασσ’, άλλη γη”.

Χαρούλης Γιάννης - Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου

Διαβάστε περισσότερα »